Biblioteka warszawska, Tom 2A. Krasiński, 1862 |
Z wnętrza książki
Wyniki 6 - 10 z 91
Strona 50
... którego z te- mi dwiema stolicami można się tylko wygodnie komuni- kować . Wyjeżdżając z miasta , droga prowadząca do Rzymu , dotyka Gaety i skręca się w kierunku wschod- nim , a przechodząc przez małe miasteczko Kajazzo , koń- ་ czy ...
... którego z te- mi dwiema stolicami można się tylko wygodnie komuni- kować . Wyjeżdżając z miasta , droga prowadząca do Rzymu , dotyka Gaety i skręca się w kierunku wschod- nim , a przechodząc przez małe miasteczko Kajazzo , koń- ་ czy ...
Strona 52
... którego Santa - Maria , Kaserta i Maddalona , były cię- ciwą . Pozycye te miały atoli jednę wadę , która o mało nie stała nam się fatalną : droga idąca z Santa - Maria do Sant'Angelo , prowadziła przez grunt płaski , mogący być z ...
... którego Santa - Maria , Kaserta i Maddalona , były cię- ciwą . Pozycye te miały atoli jednę wadę , która o mało nie stała nam się fatalną : droga idąca z Santa - Maria do Sant'Angelo , prowadziła przez grunt płaski , mogący być z ...
Strona 53
... którego królewskie aparta- menta stały nawet pustkami , pomieścił nas z łatwością , nie potrzebowaliśmy się dusić po siedmiu lub ośmiu w je- dnej stancyi , jak to miało miejsce podczas naszego przez Kalabryą marszu ; owszem , na ...
... którego królewskie aparta- menta stały nawet pustkami , pomieścił nas z łatwością , nie potrzebowaliśmy się dusić po siedmiu lub ośmiu w je- dnej stancyi , jak to miało miejsce podczas naszego przez Kalabryą marszu ; owszem , na ...
Strona 59
... którego domy wznoszą się właśnie na ruinach da- wnej Kapui , posiadającej niegdyś około trzechkroć stoty sięcy mieszkańców . Z możnego owego grodu , pozostały tylko szczątki zniszczonego amfiteatru , jednego z najda- wniejszych we ...
... którego domy wznoszą się właśnie na ruinach da- wnej Kapui , posiadającej niegdyś około trzechkroć stoty sięcy mieszkańców . Z możnego owego grodu , pozostały tylko szczątki zniszczonego amfiteatru , jednego z najda- wniejszych we ...
Strona 69
... którego po pięknym akcencie poznałem , że był Rzymianinem , a który przypatrywał się z wielką uwagą dyktatorowi , skoro ten się oddalił , zawołał w głos : Uśmiechnął się lew stary ! Ten ogień to sygnał , DO SYCYLII . 69.
... którego po pięknym akcencie poznałem , że był Rzymianinem , a który przypatrywał się z wielką uwagą dyktatorowi , skoro ten się oddalił , zawołał w głos : Uśmiechnął się lew stary ! Ten ogień to sygnał , DO SYCYLII . 69.
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
Akta Sąd albo Andraszek Atenach autor ażeby BAROMETR Bartoszewicza cały czém części część człowiek czyli dobrach dotąd drachm drogi dróg druk dwóch dzie dziedzica dzieła dzierżawa dziś Francyi Garibaldi Gazety Polskiej Grecyi Helmold historyi hisz ilość szabru jednéj jednę jéj jestto jeżeli język Kapua Kapui każdy kilka kmieć kościoła ków kraju król króla królowa któ którą którego którzy literatury ludu ludzi Łukasza Górnickiego mają materyałów miał miału mógł myśl myśli Nakł należy naszéj naszych nauki Neapolu niby niem niż nych pana PdW1 PdW2 Piemont piękna pochm podług poezyi pogodny pogodny pokładu pomiędzy potém powinności prawa protestantyzm prze przeto rzeczy Santa-Maria Sądów Referendarskich sobą sołtys swéj szaber szabru szarwarków sztuki tedy téj tém téż tojest Towarzystwa wieku więcej Wiktora Emanuela wszakże wszyscy wszystkie względem zatém zawsze złp ztąd zupełnie żeby życia
Popularne fragmenty
Strona 208 - Od ustanowienia nieodwołalności jurysdykcji patrymonialnej w XVI w. — powiada Lubomirski 9) — kmiecie przekładali żale i krzywdy w suplikach. Liczne są one po archiwach ekonomicznych: i już proste niby tylko skromnym wyliczeniem krzywd będące, już wymowne i dźwięczne niby psalmy, których podniesienia dźwięk zdaje się ująć w bolejącym słowie; już na ostatek niby pisane wśród krzyków, łkań i łez, wśród agonii cierpień i nędzy, błyszczą uśmiechem szyderczym, smutnym,...
Strona 345 - W wieku XV. namnożyło się u nas mecenasów tylu co i uczonych«. Na str. 337 wymieniwszy niektóre zasłużone dzieła z wieku XVI., taką dodaje uwagę: »Rej pisał wzór szlachcica, Górnicki dworzanina, Paprocki senatorów, królów, hetmanów; była to choroba wieku, wszystkie literatury ówczesne filozofowały w podobny sposób i mądrość praktycznego życia wcielały w obrazy mniej więcej świetne i żywe« (choroby takiej życzylibyśmy zapewne każdemu wiekowi). Na str. 386 dając...
Strona 166 - Wzory sztuki średniowiecznej iz epoki odrodzenia po koniec wieku XVII w dawnej Polsce. Podjął się tego kolosalnego zamierzenia kierowany myślą obywatelską: „Będzie to sposób przechowania od zagłady i niepamięci wielu pamiątek dziejowych lub sztuki
Strona 330 - B. mniej potrzebnie przed swymi czytelnikami, dlaczego pisze histon'e literatury, nie zaś polityczną, mówi między innemi: »musicie wiedzieć, iż mam wstręt do przerabiania rzeczy znanych i opisywanych już tyle razy na rozmaite sposoby«.
Strona 385 - Memoires secrets et inedits de Stanislas Auguste, comte Poniatowski, dernier roi de Pologne..., — Journal prive du roi Stanislas Auguste pendant son voyage en Russie pour le couronnement de 1'empereur Paul ler.
Strona 346 - Sobolewski zamierzał wykonać też pracę na rozleglejszą skalę, sprawiło to wielkie wrażenie (że zamierzał?), wywołało wielki ruch umysłowy* (chyba tu przestawione wiersze, i to co miało następować po Bentkowskim, położone po Sobolewskim). O Łuk. Gołębiowskim tak: »Łuk. Gołębiowski wydał wiele dzieł, które na celu miały nibyto przedstawienie dawnego wewnętrznego życia narodu. Opisywał tedy lud polski, domy i dwory, gry i zabawy, ubiory, badał ze źródeł; spółczesnym...
Strona 336 - jest to w calem znaczeniu tego wyrazu poemat bohaterski, jakiego nam dotąd niedostawało« 362. (Więc nie niższy przynajmniej np. od Jerozolimy, Iliady itp.; poemat ten, dodać tu wypada nawiasem, autor stanowczo uważa za poemat Wacł. Potockiego, co do mnie nigdybym nie uwierzył, iżby wiersz tej Wojny Chocimskiej i wiersz np. Argenidy mogły być utworem jednego pióra. Sam Szajnocha, na którego rozumowaniu zdaje się tu opierać autor, hipotezy...
Strona 6 - Ponieważ w Sądzie Referendarskim zasiadał tylko jeden sędzia, którego wyroki były nieodwołalne, a przez stan, interes i usposobienie był obcym ludowi wiejskiemu; nie miał przeto w oczach ludu tych warunków bezstronności i powagi, którą historyk w nim radby widzieć.
Strona 223 - Po rozmyślnym stanu włościan roztrząśnieniu — pisze prawodawczyni — znalazłam, że póty los ich podlegać wielorakiemu zewsząd uciemiężeniu będzie, póki pewne i trwałe ustawy nie zabezpieczą ich majątku i nie ograniczą tak ich powinności, ażeby nigdy ani pomnożone, ani pomniejszone być nie mogły arbitralną rządców wolą.