FASTI HORATIANI.

SCRIPSIT

CAROLUS FRANKE,

PH. DR.

ACCEDIT EPISTOLA

CAROLI LACHMANNI.

BEROLINI SUMPTIBUS GUILELMI BESSERI.

MDCCCXXXIX.

PROOEMIUM.

Acre quidem et satis lugubre vaticinium R. Bentlejus,

cum veram sibi visus esset proposuisse temporum rationem, qua Q. Horatius Flaccus poemata sua scripsisset, ediderat hoc, ut, ubicumque viri doctissimi extra limites ab ipso positos in adsignandis temporibus evagaturi essent, toties illos in errores prolabi diceret. Verumtamen neque hoc, neque magna egregii viri auctoritas, neque ingeniosa ipsius disputationis brevitas, quam quis ab aperta rei veritate eaque ne argumentis quidem indigente profectam judicaverit, tantum valuere, ut, quae exeunte demum septimo decimo saeculo et initio sequentis coepta erat institui quaestio de hoc loco, T. Fabri, Rodellii, Dacerii et Massoni 1) potissimum studiis, ea aut abrumperetur aut ad finem perducta absolutaque crederetur. Nam quamquam, Bentlejum qui proxime exceperunt, interpretum nemo fere praeter Sana donum 1) in eandem rem denuo inquisivit, ita ut, sive triste illud vaticinium et auctoritas Bentleji, sive eximia rei difficultas eorum oculos praestrinxit, tacitum videri possint praebuisse consensum: non tamen in caussa sua defuit idem

1) Jani templum Christo nascente reseratum cet. auct. Joanne Masson. Roterodami. 1700; ejusdem: Q. Horatii Flacci vita. Lugd. Bat. 1708.

2) Ed. Horat. Paris. 1728. II vol. 4., et 1756. VIII vol. 8.

ille Massonus, qui nullis se minis delerreri passus in censura secundae Bentleji editionis (Amstelod. 1713.), quae legitur in: Histoire critique de la république des lettres tant ancienne que moderne (Amstelod. 1714.) Tom. V. p. 148 203., ejus temporum constitutionem dedita opera aggressus est et prosperrimo successu refutavit. Recentiore vero aetate etsi non defuerunt, qui plane Bentlejo adstipularentur, tantum tamen abest, ejus ut temporum definitio communem hominum doctorum plausum retulerit, ut, simulatque in accuratiore suavissimi poetae interpretatione denuo studium operamque collocarunt, alii eam recte se habere praefracte negaverint, uti Chr. Dav. Jani 3) in praef. ed. 1778, p. CXIV., alii ex parte improbaverint et Massono maxime duce studuerint probabiliora eruere. Horum in numerum cum praestantissimos Horatii interpretes, Mitscherlichium, Car. Vanderburgium, Heindorfium, Jahnium, Th. Schmidium retulerim, tum Weichertum et Carol. Passovium, quorum ille in „Poetarum latinorum reliquiis" (Lips. 1830. 8.) et in opusculo de L. Varii et Cassii Parmensis vita et carminibus scripto (Grimae 1836. 8.) ut de universa Venusini vatis explicatione optime meritus, ita in explorandis poematum temporibus egregia qua pollet doctrina et judicii subtilitate versatus est, hic in erudita commentatione de Horatii vita et aetate composita, quae epistolarum interpretationi germanicae praefixa est (Lips. 1838. 8.), eidem rei perscrutandae, ut par erat, operam dedit. Attamen hi omnes quoniam et brevius pro librorum suorum fine has quaestiones tetigerant et singulorum magis carminum quam librorum computarant tempora, eo profecto res adducta erat, ut, cum nec Bentleji nec Massoni nec aliorum constitutiones temporum aut confutatae omnino aut unanimi omnium consensu comprobatae essent, certa quaedam harum rerum

3) Jani ita judicavit: Bentlejana temporum ratio sic simpliciter posita et vix poterit satis firmis argumentis adstrui, neque ullam probabilitatem habet.

ratio et norma deesset, et omnes omnium aetatum et ho-
minum computationes infelicissime mixtae, si non penes
singulos *) certe publica auctoritate valerent et quasi do-
minarentur. Inde operae pretium fecit meritoque gratiam
iniit cultorum Horatii multiplicem ) Carolus Kirch-
nerus, V. Cl., qui in quaestionibus Horatianis Numburgi
anno 1834. editis non solum falsam esse Bentlejanam
temporum descriptionem erudite et dilucide exposuit, sed
novam etiam pro explosa substituit et ad certam quandam
rationem revocavit. Paulo ante G. F. Grotefendi pro-
diit commentatio de Horatii vita perscripta in Erschii et
Gruberi encyclopaedia literarum et artium, sect. II. tom. X.
(Lips. 1833.) pag. 457-476. Qui cum rectissime sibi
persuasisset non posse vere judicari de poetae vita, in-
genio, arte, nisi poematum tempora accurate cognita es-
sent, id ipsum munus praeclara usus doctrina subiit, ta-
men ut aliorum sententias parum curans et ad conjicien-
dum quam ad probandum promptior nimia plerumque
confidentia rem expediret. Hi quidem viri in re tam lu-
brica et tot tantisque dubitationibus obnoxia non mirum
est, quod saepe in diversas abierunt partes.
Nec negave-
rim utriusque commentationibus egregie consultum esse
Horatii explicalioni. At in operis summa utar enim
Bentleji verbis totoque constituendo rem eos infeliciter

4) Breviter quidem sed verissime quid improbandum sit in Bentlejana ratione exposuit Zumptius, V. Cl., in censura,,Horatii restituti a James Tate," Cantabrigiae 1832. editi, quae legitur in annal. crit. Berolin. ann. 1833. Novembr. p. 659 sq. Prius contra Bentlejum paucis plagulis, disputavit Leps in scriptione scholastica „Ist die Meinung des R. B. über die Zeit, in welcher die einzelnen Bücher der Gedichte des Hor. verfasst worden sind, die richtige?" Neo-Ruppin. 1828. 4. edita.

5) Cf. qui censuram egerunt libelli Kirchneriani, Obbarius in Jahn. annal. 1836. vol. 16. fasc. I. p. 46 sq. Lange in annal. crit. Berolin. an. 1835. II. vol. p. 859 sq. Feam in ephemerid. liter. Halens. ann. 1836. Febr. No. 22. p. 169 sq. Tum Kirchneri computationibus plerumque calculum adjecit nuperrimus Horatii editor Jo. Casp. Orelli, V. Cl.

ป