INTOPIA

ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΣ Α' ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ Η' ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΟΣ
ΑΚΜΑΣΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΑΤΕΡΩΝ,
ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΥΤΩΝ,

ΤΥΠΟΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΩΜΑΣΙ Σ. Κ. ΒΛΑΣΤΟΥ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΕΡΜΟΥ, ΑΡΙΘ. 212.

« Discant . . . qui putant ecclesiam nullos philosophos et eloquentes, nul» los habuisse doctores, quanti et quales viri eam fundaverint, exstruxerint, » adornaverint ».

« Μαθέτωσαν

Hieronym. de scriptt. eccl. in promm.

οἱ νομίζοντες τὴν ἐκκλησίαν μήτε φιλοσόφους καὶ εὐφραδεῖς, μήτέ » τινας ἐσχηκέναι διδασκάλους, ὅσοι καὶ πηλίκοι ἄνδρες ταύτην θεμελιώσαντες, ᾠκοδό » μησάν τε καὶ διεκόσμησαν ».

Ιερώνυμ. περὶ ἐκκλ. συγγραφ. ἐν προοιμ.

κατὰ μεταφραστὴν τὸν Σωφρόνιον.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ.

ΕΑΝ ἡ ἁγία Γραφὴ ὁμολογῆται τὸ πολυτίμητον τῆς θείας σου φίας ταμεῖον, τὸ ἀδαμάντινον σκεῦος, ἐν ᾧ ὡς κειμήλιον περιέχονται τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τὰ μυστήρια· ἡ βίβλος ἡ πάνσεπτος καὶ ἀψευδεστάτη, ἐν ᾗ κατ ̓ ἐπίπνοιαν τοῦ παναγίου πνεύματος ἐγράφη αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, ὁ ἱερὸς τοῦ Θεοῦ λόγος, ὁ φωτίζων καὶ σοφίζων καὶ σώζων πάντας τοὺς πιστεύοντας· τῶν θεοφόρων τῆς ἐκκλησίας Πατέρων τὰ συγγράμματα μαρτυροῦνται ἡ κλεὶς ὄντα τοῦ ταμείου τούτου, ὁ ἀκριβὴς διδάσκαλος καὶ ἑρμηνευτής τῆς κατ' ἐξοχὴν ταύ της βίβλου, ὁ ἀσφαλής γνώμων καὶ βέβαιος τῶν χριστιανῶν ὁδηγὸς εἰς εὕρεσιν καὶ κατανόησιν τῶν ἐν αὐτῇ ὑψηλῶν καὶ ἀναντιῤῥήτων ἀληθειῶν. Καὶ δικαίως· διότι οἱ μακάριοι οὗτοι ἄνδρες, οἱ λαμπροὶ φωστῆρες ἐν τῷ τῆς ἐκκλησίας νοητῷ στερεώματι ἀνατείλαντες, οἱ μὲν τὴν πρώτην τάξιν τῆς τῶν Ἀποστόλων ἐπέχοντες διαδοχῆς, οἱ δὲ καὶ πάσης σοφίας ἐγκρατέστατοι, πάντες δὲ ὑπὸ τοῦ θείου πνεύ ματος ἐλλαμφθέντες, τήν τε σωτήριον τοῦ εὐαγγελίου διδασκαλίαν ἀνόθευτον εἰς ἡμᾶς ὡς ἱεράν τινα παρακαταθήκην παρέδωκαν, καὶ σύμπασαν τὴν χριστιανικὴν πίστιν, μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ βίας κραταιᾶς διωκομένην τὸ κατ ̓ ἀρχὰς καὶ πολεμουμένην, ἐμπεδῶς ἐστήριξαν καὶ προςεπεκύρωσαν, νικηφόρον αὐτὴν ἀναδείξαντες· ἔτι δὲ καὶ τὴν ματαίαν τῶν εἰδώλων λατρείαν κατέστρεψαν, καὶ τὸν παχυλὸν ἰουδαϊσμὸν κατεπάλαισαν, καὶ τῆς κενοφώνου αἱρέσεως τὸ βλάσφημον στόμα ἐφίμωσαν. Δῆλον ἄρα ἐκ τούτων γίνεται, ὅτι πᾶς χρι στιανὸς, ἐὰν μέλλῃ νὰ καρπωθῇ τὴν ἐκ τῆς ἁγίας Γραφῆς πνευμα τικὴν ὠφέλειαν, πρέπει νὰ ἐγκύπτῃ ἐνδελέχῶς καὶ ἀδιαλείπτως ἐν τῇ ἀναγνώσει τῶν ὑπὸ τῶν θείων τούτων Πατέρων ἐκπονηθέντων