WSTĘP. §. 1. Piśmiennictwo, zwykle literatura §. 2. Znamiona główne narodu Polskie- go jak cielesne tak i duchowe były i są po czę- ści takie same, jakie i całą rzeszę Sławiańską zdobią, a po części powstały ze stosunków spółe- cznych i obywatelskich. Do pierwszych da się po- liczyć gościnność i miłość do pieśni do drugich wojowniczość, tudzież pochop i lgnienie do cu- dzoziemczyzny téj warstwy spółeczeństwa, która wiedzę swą rozprzestrzeniła nauką i jakiej takiej §. 3. Polskie piśmiennictwo jako wypływ téj wiedzy i ogłady toż samo nosi na sobie zna- mię. Długie wieki było naśladowniczem, mianowi- cie Rzymian i Francuzów; dopiero w nowych cza- sach wszedł naród w siebie i zaczął kroczyć o własnych siłach, samodzielnie, i odtąd poczęło się rozwijać piśmiennictwo w ścisłém znaczeniu §. 4. Język Polski, jako mowa Sławiańska posiada przymioty i innym Sławiańskim właściwe; |