corde suo;* qui non egit dolum in lingua sua; suos. Nec fecit próximo suo malum, et opprobrium non accépit adversùs próximos od níhilum deductus est in conspectu ejus malignus: * timentes autem Dóminum gloríficat. Qui jurat próximo suo, et non décipit; * qui pecuniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocentem non accépit. Qui facit hæc, * non movébitur in æternum. PSALMUS 18. Natura et lex, Christus et Evangelium, dilectionem proximi commendant. * OELI enarrant glóriam CDei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum. ejus, et occursus ejus usque ad summum ejus:* nec est qui se abscondat à calóre ejus. Divisio Psalmi 18. EX Dómini immaculáta, convertens animasta timónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis. Justítia Dómini recta, lætificantes corda:* præceptum Dómini lúcidum, illúminans óculos. Timor Dómini sanctus, pérmanens in séculum séculi: *judícia Dómini vera, justificáta in semetipsa. Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum, * et dulcióra super mel et favum. Etenim servus tuus custó dit ea: * in custodiendis illis retribútio multa. Delicta quis intélligit? * Dies diéi eructat verbum, ab occultis meis munda me, * et nox nocti índicat scién-et ab aliénis parce servo tuo. tiam. Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiantur voces eórum. In omnem terram exívit sonus eórum, et in fines orbis terræ verba eórum: * in sole pósuit tabernáculum Si mei non fúerint domináti, * tunc immaculátus ero, et emundábor à delicto máximo. Et erunt ut compláceant elóquia oris mei, * et meditátio cordis mei in conspectu tuo semper. Dómine, adjútor meus, et redemptor meus. IN II. NOCTURNO. PSALMUS 71. * Regnum Christi, qui tanto Verna. 4 Parcet páuperi et ínopi; * et ánimas páuperum salvas fáciet. Ex usuris et iniquitáte rédimet ánimas eórum; * et honorábile nomen eórum coram illo. Et vivet, et dábitur ei de auro Arábiæ, et adorábunt de ipso semper: * tota die benedícent ei. Et erit firmamentum in terra in summis móntium, superextollétur super Líbanum fructus ejus; et florébunt de civitáte sicut fœnum terræ. * céntia cordis mei, *in médio | à Dómino, * quos redémit de manu inimíci ; domùs meæ. Non proponébam ante óculos meos rem injustam: * facientes prævaricatiónes cásu, ab aquilóne et mari. odívi. Et de regiónibus congregávit eos,*à solis ortu et oc Erravérunt in solitúdine, Non adhæsit mihi cor pra-in inaquóso; * viam civitátis vum : * declinantem à me habitáculi non invenérunt. malignum non cognoscébam. Detrahentem secrétò próximo suo, hunc persequébar. Esurientes, et sitientes ; * ánima eórum in ipsis defécit. Et clamavérunt ad Dóminum, cùm tribularentur ; * et de necessitátibus eórum erípuit eos. Et deduxit eos in viam rectam, * ut irent in civitátem habitatiónis. Confiteantur Dómino misericórdiæ ejus,*et mirabília ejus filiis hominum; Quia satiávit ánimam inánem, * et ánimam esurientem satiávit bonis. Sedentes in ténebris et umbra mortis, * vinctos in mendicitáte et ferro; * Quia exacerbavérunt elóquia Dei, et consilium Altíssimi irritavérunt. Et humiliátum est in labóribus cor éorum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret. Et clamavérunt ad Dóminum, cùm tribularentur; * PSALMUS 106. Misericordia Dei in populum suum celebranda et imitanda, sub diversis emblema-et de necessitátibus eórum liberávit eos. tibus pingitur. Co ejus. ONFITEMINI Dómino,quóniam bonus, * quóniam in séculum misericórdia Et eduxit eos de ténebris et umbra mortis, *et víncula eórum disrupit. Confiteantur Dómino mi Dicant qui redempti sunt sericórdiæ ejus, * et mirabí Omnem escam abomináta est ánima eórum:*et appropinquavérunt usque ad portas mortis. Et clamavérunt ad Dóminum, cùm tribularentur; * et de necessitátibus eórum liberávit eos. Misit verbum suum, et sanávit eos;* et erípuit eos de interitiónibus eórum. Confiteantur Dómino misericórdiæ ejus,* et mirabília ejus filiis hóminum. Et sacrificent sacrificium laudis,* et annuntient ópera ejus in exultatióne. Pin desertum, et exitus SUIT [ Dóminus ] flúmina aquárum in sitim : Terram fructíferam in salsúginem, * à malítia inhabitántium in ea. * Pósuit desertum in stagna aquárum, et terram sine aqua in éxitus aquárum ; * Et collocávit illic esurientes: et constituérunt civitátem habitátionis. Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas; * et fecérunt fructum nativitátis. Et benedixit eis, et multiplicáti sunt nimis; * et jumenta eórum non minorávit Et pauci facti sunt, * et vexáti sunt à tribulatióne malórum, et dolore. Effúsa est contémptio super príncipes; * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via. ÓMINI est terra, et plenitúdo ejus;* orbis terrárum, et universi qui hábitant in eo: Quia ipse super mária fundávit eum,*et super flúmina præparávit eum. Quis ascendet in montem Dómini?* aut quis stabit in loco sancto ejus? * Innocens mánibus et mundo corde, qui non accépit in vano ánimam suam, nec jurávit in dolo próximo suo. Hic accipiet benedictiónem à Dómino, * et misericórdiam à Deo salutári suo. Hæcest generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Jacob. Attóllite portas, príncipes, vestras; et elevámini, portæ æternáles:* et introíbit Rex glóriæ. Quis est iste Rex glória? * Dóminus fortis et potens, Dóminus potens in prælio. ter * avertisti captivitátem Jacob. Remisisti iniquitátem plebis tuæ, * operuisti ómnia peccáta eórum. iram Mitigasti omnem tuam;* avertisti ab ira indignatiónis tuæ. Converte nos, Deus salutáris noster,* et averte iram tuam à nobis. Numquid in æternum irascéris nobis?* aut extendes iram tuam à generatióne in generatiónem? Deus, tu conversus vivificábis nos; * et plebs tua lætábitur in te. Ostende nobis, Dómine, misericórdiam tuam; * et salutáre tuum da nobis. Audiam quid loquátur in me Dóminus Deus; * quóniam loquétur pacem in plebem suam, Et super sanctos suos,* et in eos qui convertuntur ad cor. Verumtamen prope timen |