Et egrediétur diabolus ante pedes ejus: * ftetit, & menfus eft cerram. Afpéxit & difsólvit gentes : & contríti funt montes séculi.

Incurváti funt colles mundi*ab itinéribus æternitátis ejus.

Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ : * turbabúntur pelle's terræ Mádian.

Numquid in fluminibus irátus es, Dómine? * aut in Aluminibus furor tuus? vel in mari indignátio tua?

Qui afcéndes fuper equos tuos, & quadrígæ tuæ falvátio.

Súfcitans fufcitábis arcum tuum,* juraménta tríbubus, quæ locúrus es. Flúvios fcindes terræ vidérunt te, & doluérunt montes; gurges aquárum tránfiit.

Dedit abyffus vocem fuam: altitúdo manus fuas levávit.

Sol & luna ftetérunt in habitáculo fuo;* in luce fagittárum tuárum ibunt, in fplendore fulgurántis haftæ tuæ.

In frémitu conculcábis terram;* & in furóre obstupefácies gentes.

Egréffus es in falútem pópuli tui, * in falútem cum Chrifto tuo.

Percufsifti caput de domo ímpii; * denudáfti fundaméntum ejus ufque ad collum.

Pars Hiemalis.

judicium injuriam patientibus.

Luda, laudabo Auda, ánima mea,

*

Dóminum in vita mea, pfallam Deo meo quándiu fúero.

Nolíte confidere in princípibus, in filiis hóminu, in quibus non eft falus. Exibit fpiritus ejus, & revertétur in terram fuam;* in illa die períbunt omnes cogitatiónes eórum.

Beátus cujus Deus Jacob adjútor ejus, fpes ejus in Dómino Deo ipsíus, * qui fecit cœlum & terram, mare & ómnia quæ in eis funt: Qui cuftodit veritátem in séculum, facit judícium injúriam patiéntibus; * dat efcam efuriéntibus.

Dóminus folvit compedítos; Dóminus illúmi

*

Cantes Chrifti paffioni

velatióne glóriæ ejus gaudeátis exultántes. Si exprobrámini in nómine Christi,

beáti eritis.

Livóre fanávit fuo;
Noftrófque langóres tulit,
Ut lánguidis foret falus.
Qui tanta paffus es
Deus,
Fac írritus non fit labor;
Nec sánguinis fructum tui
Sinas nocéntes pérdere.

Qui nos creávit, laus
Patri;

Qui nos redémit, Fílio;
Fovens redémptos grátiâ,
Sit par tibi laus, Spíritus.
Amen.

. Hæc recordátus fum; R. Et effúdi in me ánimam meam. P§. 41. 5.

Ad Benedictus, Ant. 1. D. Redemífti nos Deo in sánguine tuo, Dómine, ex om ni tribu, & lingua, & pópu lo, & natióne. Apoc. 5.9.

Suffragia habentur infrà poft Completorium Sabbati. AD PRIMAM. Ant. 1. a. Trádidit. PSALMUS 34.

ab hoftibus liberari deprecatur.

Udica, Dómine, nocéntes me; *. expúgna impugnantes me. Apprehénde arma & fcutum: & exurge in adjutórium mihi.

Divifio Pfalmi 34. Urgéntes teftes iníqui, * quæ ignorábam interrogábant me;

Retribuébant mihi mala pro bonis,* fterilitátem ánimeæ meæ.

Ego autem, cùm mihi molésti effent, * induébar cilício.

*

Humiliábam in jejunio ánimam meam, & orátio mea in finu meo convertétur.

Quafi próximum, & quafi fratrem noftrum, fic complacébam: * quafi lugens & contriftátus fic humiliábar.

Et advérsùm me lætáti funt, & convenérunt:*congregáta funt fuper me flagélla, & ignorávi.

Diffipáti funt, nec compúncti; tentavérunt me,fubfannavérunt ne fubfannatióne; * frenduérunt fuper me déntibus fuis.

Dómine, quando refpícies ? * reftitue ánimam meam à malignitáte eórum, à leónibus únicam meam.

Confitebor tibi in eccléfia magna, * in pópulo gravi laudabo te.

Non fupergaúdeant mihi qui adversántur mihi iníquè; * qui odérunt me gra tìs, & ánnuunt óculis.

Quóniam mihi quidem pacíficè loquebantur; * & in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitabant.

Et dilatavérunt fuper me os fuum: * dixérunt: Euge, euge; vidérunt óculi noftri.

Út aúdiam vocem lau

*

dis, & enárrem univérfa mirabília tua.

Dómine, diléxi decórem domûs tuæ, * & locum habitatiónis glóriæ tuæ.

Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam; * & cum viris sánguinum vitam meam,

In quorum manibus iniquitátes funt; * déxtera eórum repléta eft munéribus.

Ego autem in innocéntia mea ingreffus fum: * rédime me, & miferére meî.

Pes meus ftetit in diré

Et exaudívit preces meas; * & eduxit me de lacu misériæ, & de luto fæcis. Et ftatuit fupra petram pedes meos; & diréxit greifus meos.

*

Et immífit in os meum cánticum novum,*carmen Deo noftro.

Vidébunt multi, & timébunt, * & fperábunt in Dómino.

tuum dixi.

Non abfcóndi mifericórdiam tuam & veritátem tuam,* à concílio multo.

Tu autem, Dómine, ne longè fácias miferatiónes tuas à me : * mifericórdia tua & véritas tua femper fufcepérunt me.

Quóniam circumdedérunt me mala quorum non eft númerus: * comprehendérunt me iniquitátes mex, & non pótui ut vidérem. Multiplicátæ funt fuper capillos cápitis mei; cor meum derelíquit me.

&

Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me; * Dómine, ad adjuvándum me réfpice.

Confundántur & revereántur fimul,qui quærunt ánimam meam, * ut aúfe

rant eam.

Convertántur retrórsùm, & revereántur,* qui volunt mihi mala.

Ferant conféftim confufiónem fuam,* qui dicunt mihi: Euge, euge.

Exúltent, & læténtur fuper te omnes quæréntes te;

& dicant femper : Magnificétur Dóminus, qui dílifalutáre tuum.

gunt