FERIA SEXTA. Ex Concilio Milevitáno secundo. Ann. 416. can. 12. privátis afféctibus ducti, efficiunt ut nova Festa et Offícia præter Ecclésiæ aucto Preces vel Oratiónes, seu ritátem solemniter celebren Missæ quæ probátæ fúerint, sive Præfatiónes, sive Commendatiónes, sive mánuum impositiónes, ab ómnibus celebrentur, nec áliæ dicantur in Ecclésia; ne fortè áliquid contra fidem, vel per ignorantiam, vel per minus stúdium, sit compósitum. tur. Quo ínterìm fit ut Preces horáriæ, ac réliqua públicè recepta, pro affectu cujuslibet fácilè noventur; id quod nobis non satìs probátur. Neque enim errârunt Patres, à quorum institútis in dicendis précibus útinam tam longè discessum non fuisset. Quòd si his afféctibussingulórum indulgébitur, tandem antíquus ritus pénitùs evanescet. Tu autem, Dómine, miserére nostrî. B. Deo grátias. De Precibus pro Defunctis. De Exequiis et Cœmeteriis. DOMINICA XV. post Pentecosten. Ex Concílio Emeritensi. Ro Ecclésiis in quibus PRO Présbyter jussus fúerit per sui Epíscopi ordinatiónem præesse, singulis diébus Domínicis sacrificium Deo procuret offerre; et eórum nómina à quibus eas Ecclésias constat esse constructas, vel qui áliquid his Ecclésiis videntur, aut visi sunt contulisse, témpore Missæ, si ab hac decesserunt luce, cum defunctis fidélibus reci tentur. FERIA SECUNDA. Part. 2. cap. 10. Statio pro defunctis exoráre, ut à peccátis solvantur. Id Párochi sédulò præstábunt. Nullus, ínscio vel non approbante Epíscopo, mórtuum in fúnere hábitâ oratióne laudábit. Cóncio tamen áliqua habéri póterit, quâ humánæ tantùm misériæ status, mortis judíciique necessitas quálitasque describétur. Tu autem. magnum Missárum númerum ex váriis defunctórum legátis impósitum esse, ut illis pro síngulis diébus à testatóribus præscriptis néqueat satisfieri, vel eleemósynam pro illis celebrandis ádeò ténuem esse ut non fácilè inveniátur qui velit huic libus pro áliis fidélibus defunctis fieri consuevérunt, secundùm Ecclésia institúta piè et devótè fiant; et quæ pro illis ex testatórum fundatiónibus vel ália ratióne debentur, non perfunctóriè, sed à Sacerdótibus et Ecclésiæ ministris, et áliis qui hoc præstáre tenentur,diligenter se múneri subjicere. Propet accuratè persolvantur. FERIA QUARTA. Ex Tractátu Jonæ Aurelianensis episcopi, de Institutióne Laicali. Ann. 830. lib. 3. cap. 15. Ullátenùs audiendi sunt illi qui dicunt quòd nullæ áliæ eleemósynæ opitulári possint defunctis, nisi solúmmodò quæ Sacerdótibus dantur, et sacrifícia quæ per eos Deo offeruntur. Hoc qui credunt et dicunt, aut ignorántiâ, aut certè aliórum téreà Epíscopi státuant circa persuasióne falluntur. Creperflua funeris et exe dibile sanè est quòd hæc persuásio quâ símplices id crédere et dicere videntur, ex fonte avaritiæ procésserit: sancta quippè mater Ecclé quiárum pompa vitétur, quæ ad vivórum potiùs quàm defunctórum solátium inventa est. Defunctis enim subvéniunt preces, eleemósynæ, jejúnía, oblatiónes, et Missæ sacrificium. Cœmetérium, ubi mortuórum córpora ad extrémum usquè judícium dórmiunt, in honóre est habendum. Proindè pro hibemus in Cœmetériis plebiscita ac Laicórum pública concília ac choréas exercéri, nec non nundinas et cantiónes impudícas decantári. Cometéria étiam à sórdibus et stercóribus mundári jubémus. Ecclésiæ quoque pædóres ac situs contractus, et cæteræ immunditiæ excutiantur. Tu autem, Dómine, mise rére nostrî. B. Deo grátias. SABBATO. Ex Concílio Mediolanensi quarto, sub sancto Cárolo. Ann. 1576. Part. 1. tit. 14 et 17. Calias, tutè úndiquè se- piantur, et eórum ingressus De Ambitione à Clericis fugienda. DOMINICA XVI. post Pentecosten. Ex sancto Ambrósio. In Lucam, lib. 4. FERIA SECUNDA. Ex sancto Isidóro Pelusióta. Lib. 3. epist. 34. Mbitiónis amórem,suâp Ocipso perniciósior am- A te natúrå vehementemet bítio, quòd blanda quædam est conciliatrícula dignitátum, et sæpè, quos vítia nulla deflectunt, quos nulla pótuit movére luxúria, nulla avaritia subrúere, facit ambítio criminosos. Habet enim forensem grátiam, domésticum perículum, et, ut dominétur áliis, priùs servit : curvátur obséquio,ut honóre donétur; et dum vult esse sublimior, fit remissior. Tu autem. acrem, atque humánum genus mirum in modum superantem, scitè ac sapienter réprimens, atque in mélius derivans Salvátor, his verbis útitur: Atténdite ne justítiam vestram faciátis coram homí nibus, ut videámini ab eis. Alióquin non habébitis partem apud Patrem vestrum qui est in cœlis. FERIA TERTIA. De Sermóne synodáli Stéphani, Tornacensis epís copi. Ann. 1197. Serm. I. FERIA QUINTA. N fieri debeat attendamus. Ôn quid fiat, sed quid Ex sancto Isidoro Pelusióta. Lib. 3. epist. 69. Uandóquidem ingens est Generális enim est régula Qhumilitátis fastigium, ac illa, et quæ locum habet in omni Sacerdóte, summo, médio, infimóve, ut (ad régimen) quærátur cogendus, rogátus recédat, invitátus fúgiat; sola illi suffragétur necéssitas se non excusandi. Si áliter factum est, viliáta est régula, et pérdidit officium suum. Inter hæc clamat legis austéritas, stat rigor Canónum intráre volentes arcens. FERIA QUARTA. Ex sancto Bernardo. Declam. in illud: Eccè nos. Lius úndiqué circuitsédulus explorátor, blánditur, obséquitur, símulat et dissímulat, miséraque suffrágia mendicáre non erubescit, mánibus et pédibus repens, si quomodò tandem aliquandò sese ingérere queat in patrimónium Crucifixi....... Honoráti insedére volunt, placére student hominibus, delectari et superbire,et huic século per ri. Audi querélas Dómini quid super hac tanta hóminum temeritáte loquátur pátiens rédditor, poenitentiam cúpiens quàm vindictam. Ipsi,inquit,regnavérunt,etnon ex me; príncipes extiterunt, et ego non vocávi eos. contrà ingens arrogántiæ ruína; idcircò te móneo, ut illud amplectáris, in hanc autem mínimè incidas. FERIA SEXTA. Ex Epístola Innocéntii papæ, tértii, ad Epíscopum Calaritánum. Ann. 1206. Decr. lib. 1. tit. 9. de Renuntiatione. I S'humilitatis causâ de cul mine quæris Pontificáli descéndere, eo ipso humilitátis vidéris erígere malè vérticem, quòd te nimis in resignandi propósito éxhibes pertinácem, quia tunc in te veram humilitátem custó→ dies, cùm et per eam locum súblímem fúgies, et per obediéntiam non dimities. SABBATO. Ex Epístola Innocentii papæ, tértii, ad Epíscopum Calaritánum. Unde suprà. Sto quòd multùm hácteEnto maveris, num certamen certáveris; tamen, ut coróna justítiæ tibi de réliquo reponátur ; cursum te decet perfecti óperis consummáre. Nec putes quòd ideò Martha malam partem elégerit quæ circa plúrima satagébat, quia Ma ría óptimam partem elégit quæ non auferétur ab ea; quóniam licèt illa magis sit secúra, ista tamen est magis fructifera. Quapropter fací liùs indulgétur ut mónachus ascendat ad præsulátum, quàm præsul ad monachátum descendat. Tu autem. De Scholis et Seminariis. DOMINICA XVII. post Pentecosten. Ex Concilio Aquisgranensi. Ann. 816. lib. 1. cap. 135. Ectóres Ecclesiárum vigiláre oportet, ut adolescentes qui in congregatióne sibi commissa erudiuntur,ità júgibus ecclesiásticis disciplínis constringantur, ut eórum ætas ad peccandum valdè proclívis, nullum possit reperíre locum quo in peccáti fácinus próruat. Quapropter in hujuscémodi custodiendis et spiritáliter erudiendis, talis à Prælátis constituendus est, qui eórum curam summâ gerat indústriâ, eosque ità arctíssimè constringat, quáliter ecclesiásticis doctrínis imbúti, et armis spiritálibus indúti, et Ecclésie utilitátibus decenter parére, et ad gradus ecclesiásticos possint promovéri. FERIA SECUNDA. Ex Concílio Cloveshoviensi secundo. Ann. 747. can. 7. Píscopi diligenti curâ provideant ut lectiónis Episcopi stúdium indesinenter ad lucrum animárum, laudemque Regis æterni multórum vócibus innotescat. Nam dolendum est quòd perpauci ex íntimo corde sacræ Sapién– tiæ rapiantur amore, et vix áliquid elaboráre in discendo voluerint; quin potiùs à juveníli ætáte vanitátibus diversis, et inánis glóriæ cupiditátibus occupantur, atque præsentis vitæ instabilitátem plusquàm sacrárum Scripturárum assiduitátem vagabundâ mente sequuntur. Proindè coerceantur et exerceantur (Clérici) ad dilectiónem sacræ sciéntiæ; ut per hoc benè eruditi inveníri possint ad omnímodam Ecclésiæ utilitátem, nec sint Rectóres terrénæ tam ávidi operatiónis, ut domus Dei desolatióne spiritális ornatúræ vílescat. FERIA TERTIA. Ex Concílio Tridentíno. Sess. 23. cap. 18. Ancta Synodus státuit ut síngulæ Cathedráles, Metropolitánæ, atque his majóres Ecclésiæ, pro modo fa S |