Autorem niniejszego dzieła jest H. Teodor Kiliński zmarły w Poznaniu dnia 18 kuvichnia 1863 roku. Wydar on sow, měž, bezimiennie lakze Historyę polska, klóra doczekala się wzech wydań. BIRKOWSKI, (dominikanin z czasów zygmuntowskich). Dziewięć kazań. Bóg i ludzkość, mężczyzna i kobieta. Co się stało w Polsce od pierwszego jej rozbioru aż do końca wojen Na- Cztery powieści. DEMBOWSKI. Piśmiennictwo polskie w zarysie. Dzieje narodu polskiego z tablicą chronologiczną aż do naszych czasów Dyalogiczna Gramatyka francuzka na sposób Ollendorfa dla Polaków obro- FRANKE Słowa pokoju i miłości. GOSZCZYŃSKI SEWERYN. Król Zamczyska. KAMIEŃSKI Ks. M. Kazania na niedziele i święta, 3 części, KARNKOWSKI, (arcybiskup gnieźnieński r. 1582–1603). Messiasz albo ka- Konfederacya Gołąbska, obraz historyczny skreślony za czasów Stanisława do Boga przez L. E. LIBELT. Wykład matematyki dwa tomy. Listy nad wypadkami w Polsce (w latach 1763 i 1766 ciekawe źródło hi storyczne). 1 WSTĘP. §. 1. Piśmiennictwo, zwykle literaturą zwane jest obrazem stanu oświaty w narodzie i objawia się w płodach piśmiennych. §. 2. Znamiona główne narodu Polskiego jak cielesne tak i duchowe były i są po części takie same, jakie i całą rzeszę Sławiańską zdobią, a po części powstały ze stosunków spółecznych i obywatelskich. Do pierwszych da się policzyć gościnność i miłość do pieśni, do drugich wojowniczość, tudzież pochop i lgnienie do cudzoziemczyzny téj warstwy spółeczeństwa, która wiedzę swą rozprzestrzeniła nauką i jakiej takiej nabyła ogłady. §. 3. Polskie piśmiennictwo jako wypływ téj wiedzy i ogłady toż samo nosi na sobie znamię. Długie wieki było naśladowniczem, mianowicie Rzymian i Francuzów; dopiero w nowych czasach wszedł naród w siebie, i zaczął kroczyć o własnych siłach, samodzielnie, i odtąd poczęło się rozwijać piśmiennictwo w ścisłém znaczeniu narodowe. §. 4. Język Polski, jako mowa Sławiańska posiada przymioty i innym Sławiańskim właściwe; do Czeskiego najwięcej zbliżony, jednak do śpiewności łączy męzkość, na któréj zbywa Czeskiemu. Wiele ucierpiał i jeszcze cierpi przez języki cudzoziemskie: dawniej dla uczoności w Łacinie kryjącej się, a w nowych czasach dla popisywania się znajomością Francuzkiego i t. d. |