nego do gaszenia ognia, 3) rozbiór rudy żelaznéj z Tychowa. W Rocznikach gospodarstwa krajowego, zamieścił: Rozbiór chemiczny niektórych kamieni wapiennych krajowych, badania torfu pod względem wartości opałowej. Prace te zasługują na uwagę, mają bowiem na celu podanie składu produktów krajowych, do czego w literaturze naszej mało mamy materyałów.

6) JÓZEF BELZA członek rady lekarskiej, nauczyciel chemii w szkole farmaceutycznej i w instytucie gospodarstwa wiejskiego, odznaczył się wielą pożytecznemi pracami: jako to: O wyrabianiu cukru z buraków, z 8miu tablicami. Wars. 1837 r. Zasady technologii chemicznej etc. 2gie wydanie. Warsz. r. 1851. Krótki rys chemii z dodaniem treściwego zastosowania jej do rolnictwa. Z drzew. Warsz. 1852. Chemia policyjna prawna wydana przez radę lekarską Król. pols. jest jego redakcyi. Wars. 1844. Do którego dodatek napisany przez tę Radę wyszedł w r. 1854. W Bibliotece warszaw. zamieszcza stale wiadomości o postępie chemii.

7) J. FILIPOWICZ i W. TOMASZEWICZ przełożyli Dr. J. Stockhardt: Wykład chemii, czyli pierwsze zasady téj nauki, wsparte najprostszemi doświadczeniami. Dla ksztalcenia się w niej bez nauczyciela, szczególniej zaś dla poczynających farmaceutów, wiejskich gospodarzy, rękodzielników. Z 290 w texcie odbitemi drzewor. Wilno 1855.

8) EMIL CZYRNIAŃSKI. Wykład chemii neorganicznej zastosowanej do przemysłu, rolnictwa i medycyny z 132 drzeworytami. Warsz. 1858.

9) WŁADYSŁAW GARBIŃSKI Wydal: Chemia rolnicza z przedmową Kajetana Garbińskiego sposobem popularnym wyłożona. Warsz. 1846.

10) WŁADYSŁAW BAZAN wydał: Przewodnik w rozbiorach chemicznych jakościowych ciał nieorganicznych, krótko zebrany. Kraków 1853 str. 69.

11) Poradnik do rozbiorów chemicznych Karóla Gerhardt. tłumaczony przez WINCENTEGO KARPIŃSKIEGO Warszawa 1854.

12) JAN PANKIEWICZ przełożył z niemieckiego Liebig J. Dra. Chemia organiczna w zastosowaniu do zoofizyologii i patologii, z dodatkiem o budowie i znaczeniu organów żywienia. Warsz. 1844.

13) J. P. M. DUNIECKI: O nomenklaturze chemicznej wyjątek z najnowszego dzieła Regnaulta, Cours element. de chemie przetłumaczył i do nomenklatury polskiej zastosował, Lwów 1852. Tenże wydał pod napisem: Dmuchawka i jej użycie, do rozbiorów chemicznych z niem. Dra Th. Scherera professora chemii w Frejburgu. 1854 str. 80.

14) LUDWIK NATANSON przełożył Dra Liebig Nowe listy o chemii zastosowane do przemysłu, fizyologii i rolnictwa, Warsz. 1854.

15) MATECKI TEOFIL. Dr. m. i chir.: Słownictwo chemiczne polskie. Poznań 1855.

16) ANTONI ROSE przetł. J. Liebig: Najnowsze listy chemiczne. Poznań 1858.

17) TEOFIL RYBICKI + 21 stycznia r. 1859; prof. nauk przyrodzonych w gimnazyum realn. warszaws. członek komitetu examin., wydał: Zasady technologii chemicznej, obejmujące wiadomości treściwie zebrane o fabrykacyi i użytkach ważniejszych produktów mineralnych, z atl. z 12 tabl. Warsz. 1846.

18) MIKOŁAJ LUDWIK BRUNER przełożył Dra H. Willa professora chemii przy uniwersytecie w Giessen Tablice do jakościowo-chemicznych rozbiorów. Tłumaczenie téj pracy zwiększył dodaniem opisu systematycznego biegu analizy wyjętego z innego dzieła Dra Willa. Z przedmową Jana Łosia nauczyciela chemii w gimn. realn. warsz. Warsz. 1859. Bruner wydał bardzo użyteczną Krystalografią Dra. J. Müllera, Warsz. 1858. W roku 1859 przygotował tłumaczenie z francuzkiego Chemii i fizyki ogrodniczej p. Dehénérain. Prócz tego zajmuje się tłumaczeniem Fizyologii Pilza.

19) STANISŁAW CHODŹкO Syn Jana Chodźki, professor chemii we Fryburgu, wynalazca nowego sposobu użyzniania `roli, wydał w Paryżu dziełko: Memoire sur la production

tengrais atmosphérique et la desinfection des habitations, égouts, riviéres, cours d'eau etc. 1858.

20) Przewodnik do rozbioru chemicznego Dra Henryka Will professora chemii doświadczalnej w uniwersytecie gisseńskim, przetłumaczył z 4go niemieckiego wydania KARÓL LILPOP magister farmacyi, assesor urzędu lekarskiego miasta Warszawy. Warszawa, w drukarni Banku polskiego 1859 str. 292. Przedmowy str. XXIV. Przekład ten oznacza się zrozumiałością i z małemi wyjątkami uskuteczniony jest mową jasną, ze zwrotami zastosowanemi do ducha naszego języka, co nie jest rzeczą bez zasługi.

21) JAKÓB NATANSOHN magister nauk przyrodzonych, wydał orginalnie: Krótki rys chemii organicznej ze szczególnym względem na rólnictwo, technologię i medycynę. Część I i II. Warsz. 1857. 1858.

22) J. B. ROGOJSKI przełożył Stocckharda: Prelekcye chemiczno-gospodarskie 2 tom. Warsz. 1859. Tłumacz wywiązał się ze swego zadania w sposób najzaszczytniejszy, nie wahał się pomnożyć swej pracy licznemi uwagami objaśniającemi text dla czytelników.

23) KAROL JURKIEWICZ przetłumaczył Cahoura: Kurs chemii nieorganicznej wykładany w paryskiej szkole centralnej. Warszawa 1862 r. 2 tomy. Nakład władzy edukacyjnej w królestwie Polskiém.

Rozbiory wód mineralnych chemicznie.

1) LEOPOLT LAFONTAINE Dr. med. osiadł w Krakowie a potém w Krzeszowicach, gdzie dokładnie poznawszy przymioty tych wód, takowe opisał p. n.: Opisanie skutków i używanie ciepłych siarczystych i zimnych żelaznych kqpieli w Krzeszowicach. Kraków 1809.

2) JOZEF SAWICZEWSKI professor w uniwersytecie krakowskim farmacyi † 1825. Rozbiór chemiczny wody Szczawnickiej z źródła Józefy w r. 1823. W Pamięt. farm. krak. T. str. 29.

3) JÓZEF JAN CELIŃSKI professor w uniw. warsz. Ur.

>

w Warsz. 1779 † tamże 1832. Rozbiór wód mineralnych Nalęczowskich. Warsz. 1817.

4) JÓZEF MARKOWSKI profess. w uniw. krak. † 1829. Czytał rozpr. na posiedz. naukowém. 1) O wodzie miner. Krościeńskiej w Galicyi cyrkule sandenckim roku 1827. 2) Rozprawa o rozbiorze wody miner. Swoszowickiej. Druk w Rocz. Tow. T. XI.

5) TEODOR TOROSIEWICZ aptekarz we Lwowie, mąż znany światu uczonemu przez swoje pisma. Rozbiór fizyczno-chemiczny źródła siarczanego w Konopówce, w król. Galicyi wraz z lekarskiemi uwagami przez G. H. Mosing. Z ryciną Lwów 1833. Tenże Wody mineralne Szczawnickie w król. Gal. chemiczne rozebrane, a pod względem na ich moc leczącą opisane i ocenione przez Dr. H. Kratera. Dla użytku leczących się w Szczawnicy etc. Lwów 1842. Tenže Źrzódła mineralne w króles. Galicyi i na Bukowinie pod względem fizyczno- chemicznej własności opisane, tudzież rozbiór fizyczno-chemiczny wód mineralnych w Iwoniczu. Lwów 1849. O zdroju siarkowym w Swoszowicach. Warszawa 1859. Woda źródłowa we Lwowie chemicznie rozebrana, tudzież niektóre uwagi o wodzie żelazistéj w Sokolnikach i okolicznych wodach mineralnych w Iwoniczu i Szczawnicy. Warsz. 1889.

6) LEON SOKOŁOWSKI Dr. medycyny i akusz.: Wody mineralne wloskie, w celu lekarskim najwięcej używane zwiedził i opisał. Warsz. 1853.

8) KARÓL CHOŃSKI Dr. medyc. i chir. wydał: Uwagi nad naturq, działaniem i użyciem wód miner. Druskiennickich. Wilno 1842.

8) X. WOLFGANG profes. w uniwersytecie wileń. † 29 maja 1859. O wodzie mineral. solnej w Druskiennikach, opisanie, postrzeżenia lekarskie i przepisy dla chorych. Wilno 1841. Prócz tego pisał wiele w przedmiocie nauk przyrodzonych.

9) IGNACY FONBERG profess. w uniwer. wileń. wydał

Opisanie wody mineralnej Druskiennickiej. Wilno 1838. 2gie wyd. 1858,

10) J. DIETL Dr. medyc. wydał: Zaklad hydropatyczny w Ojcowie. Kraków 1858. Źródła lekarskie w Iwoniczu z mappką litogr. 64 str. Krak. 1858.

11) MTCHAL ZIELENIEWSKI Wody lekarskie Szczawni

ckie. Krak. 1852.

12) ADOLF ALEXANDROWICZ wydał: Rozbiór chemiczny dwóch nowych zdrojów wody mineralnej Szczawnickiej, jod i brom zawierającej. Krak. 1857. 2) Robiór chemiczny wody lekarskiej zdroju głównego, tudzież stosowne badania w celu ocenienia wartości zdroju Krycickiego, pobocznego i Szczawy Słotwińskiej. Krak. 1859.

13) JAN Łoś † 23 stycznia 1850, mając lat 37. Był starszym nauczycielem gimnazium realnego warszaws. i adjunktem gabinetów naukowych, znakomity chemik i pisarz kilku ważnych rozpraw.

D. FIZYKA.

1) F. DRZEWIŃSKI wydał: Kurs roczny fizyki experymentalnej, z figurami w VII tabl. Wilno 1823.

2) ANTONI MAGIER ułożył i własnym kosztem wydał: Fizyka dla młodzieży. Warsz. 1825. Dziełko to wielce użyteczne, najpierwsze tej nauki zasady sposobem prostym i łatwym objaśniające. Ofiarował takowe na korzyść Towarzystwa Dobroczynności.

3) JAN KANTY KRZYŻANOWSKI wydał: Wykład fizyki dla użytku szkół. Warszawa 1829.

4) ROMAN MARKIEWICZ Początki fizyki dla szkół licealnych lub prywatnego uczenia się. Kraków 1834. Tenże wydał: O związku i stosunkach między ciepłem, wodą i powietrzem w działaniach natury. Kraków 1833.

5) ANDRZEJ RADWAŃSKI. Ur. 1801. † 20 maja 1860. Nauki ukończył w Uniwers. Warszaw. i Magis. filozofii. poczem mianowany został nauczycielem szkół wojewodzkich warszaw. professorem kursów dodatkowych a ostatecznie pro