Obrazy na stronie
PDF
ePub

i narodowej, zawierająca w sobie materye statystyczne, wypisy i wiadomości dzieł gruntownie lub przyjemnie od slawnych autorów cudzoziemskich napisanych, uwiadomienia względem pism oryginalnych lub tłumaczeń w Polsce wyszłych; lub wyniść mających, tudzież o wzroście przemysłu krajowego itd. Część I, II i IIIcia. Część I wyszła pod tytulem: Dziennik warszawski w Wars. 1788.

11) Rok fizyczno-moralny, czyli uwagi nad dziełami Boga, w porządku natury i Opatrzności uważanemi, na każdy dzień roku rozłożone. Warsz. 1792 w 8ce, wydawcą był Wincenty Roch Karczewski.

12) Zabawy obywatelskie. Warsz. 1792 wydawcą ks. Piotr Switkowski.

13) Monitor różnych ciekawości r. 1795 w Krakowie tom. 4 po większej części tłumaczenia prozą i wierszem, pierwsze odnoszące się najwięcej do historyi i polityki europejskiej. 14) Zbiór tygodniowy wiadomości uczonych, po arkuszu co tydzień. Krak. 1784.

15) Monitor różnych ciekawości Krak. 1795.

16) Dziennik ekonomiczny Zamojski wydawany przez Wojc. Gutkowskiego szefa artyl. wojsk ks. warszawskiego r. 1803 i 1804.

17) Co tydzień, pismo peryodyczne wydawane przez ks. Ign. Krasickiego.

18) Dziennik gospodarski krakowski wydawany przez Radwańskiego w 8ce Krak. 1806 i 1807.

19) Zabawy przyjemne i pożyteczne redagował Cypryan Godebski z przyjacielem swoim Ksawerym Kosseckim w latach 1803-1806. Ze stanowiska spólczesnego, nie możemy mu odmówić rzeczywistej wartości.

20) Nowy pamiętnik Warszawski. Dziennik historyczno-polityczny, tudzież nauk i umiejętności z godłem: Haec studia adolescentiam alunt, senectutem oblectant, secundas res ornant, adversis perfugium ac solatium praebent, delectant domi, non impediunt foris, pernoctant nobiscum peregrinantur, rusticantur. Tom I-XX od r. 1801-1805

w Warszawie w druk. XX. Pijarów. Wydawcą był Franciszek Dmuchowski. Pismo to choć daleko lepsze od poprzedzających pism peryodycznych i do tego jedyne wówczas w całej Polsce, po 5cioletnim trwaniu ustało, dla braku pokupu. Wskrzesił takowe w cztery lata później to jest roku 1808 znany z prac literackich Ludwik Osiński i zachował mu dość niewłaściwe imie Pamiętnika (bo to słowo już inne ma znaczenie). Ten nowy dziennik pod inną już wróżbą wychodził, bo po ustanowienia Księstwa warszawskiego i nowego w niem rządu. Ale dążność jedynie wojenna ówczesnego stanu rzeczy, nie dozwoliła długiego bytu téj nowéj próbie literatury peryodycznej i Osińskiego dziennik dotrzymał tylko Tom I. III 1809 (styczeń, luty, marzec, kwiecień Nr. V. wrzesień Ner. VI. VII. październik Ner. VIII. IX. listopad Ner. X. i grudzień.) w Warsz. w druk. XX. Pijarów. Tom Iszy (styczeń, luty i marzec. Tom II kwiecień) tamże 1810 Godłem było: Omne tulit punctum qui miscuit utile dulci. Lectorem delectando pariterque monendo. Hcrac.

21) Po czteroletniém milczeniu pism czasowych znowu zaczął wychodzić w Warszawie dziennik miesięczny jak poprzedzający pod tytułem Pamiętnika pod redakcyą Felixa Bentkowskiego. Ten przy nieco korzystniejszych okolicznościach utrzymał się przez lat siedm to jest od 1816 do końca r. 1821 w ogóle tomów XXI. Prócz zawartych w nim przedmiotów literackich, historycznych i naukowych były w nim, zwłaszcza w ostatnich czasach, dodane do każdego numeru spisy wychodzących we wszystkich stronach kraju dzieł, polskich, niezmiernie ułatwiające bibliograficzne badania i mogące wreszcie służyć za dodatek do wydanej już przez niego historyi literatury polskiej.

22) Ale już się też była obudziła zewsząd chęć do prac literackich w języku krajowym. Już w r. 1805 Wilno było wydało próbę krótko trwałego dziennika pod tytułem: Dziennik wileński z r. 1805. Tomów 3; z r. 1806. Tomów 4, w 8ce, w drukarni Józefa Zawadzkiego. Wydawcami

byli ks. Stanisław Jundzill, Śniadecki Jędrzej i Kossakowski Józef.

23) Powszechna Gazeta literacka w Wilnie 1806 wydawcami byli Ernest Grodek profes, uniw. i Kaźmierz. Kontrym sekr. i adj. akad. wileńskiej.

24) Dziennik Wileński ukazał się w r. 1815. 16. 17. wyszło tomów VI w r. 1819 Tom I. II. Od r. 1819 do 1830 był redaktorem Dziennika wileńskiego Antoni Marcinowski znakomicie rozszerzywszy to pismo od r. 1825. Będąc właścicielem znacznéj drukarni w Wilnie wydał nie mało własnym nakladem, więcej mając pożytek ogólny niżeli zysk na celu.

25) IGNACY EMANUEL LACHNICKI wielkim był zwolennikiem magnetyzmu zwierzęcego i wydawał w Wilnie Pamiętnik magnetyczny 1816-1818, był spółredaktorem Dziejów Dobroczynności (1820 i 1821), liczne pisma umieszczał w Dzienniku wileńskim, Tygodniku i Wiadomościach brukowych, do których wydawania podał pierwszy pomysł. Prócz tego wydał Statystykę gubernii grodzieńskiej. Wilno 1817. 26) Dostrzegacz Lubelski wychodził w r. 1816 i 1817. 27) Pamiętnik Towar, lekarski Wileń. r. 1818.

28) Tygodnik Wileński Tom I i II w Wilnie roku 1816 redagował Joachim Lelewel. Tom III i IV tamże r. 1817. Tom V i VI tamże 1818. Tom VII i VIII tamże 1819. Tom IX i X tamże 1820 wydawał Ignacy Szydloweki. Rok 1821 Tom I i II, i 1822. Tom III z sześciu kolorowanemi rycinami wydawał ks. Michał Olszewski.

29) Pamiętnik Lwowski wychodził przez lat cztery to jest od r. 1816 do 1819 co miesiąc po 5 do 6 arkuszy, redagował Adam Tomasz Chlędowski w 8ce.

30) Pszczoła Polska wydawana przez Walentego Chledowskiego podobnież co miesiąc po 6 arkuszy wychodziła tylko przez r. 1820.

31) Pamiętnik Galicyjski wydawany przez Ferdynanda Chotomskiego i Eugeniusza Brockiego. Pismo to wycho

dziło także miesięcznie po 5 arkuszy na miesiąc i trwało tylko r. 1821.

32) Tygodnik Warszawski wydawał Bruno hr. Kiciński. Ur. 1797 † 1844. Wcześnie dał się poznać w literaturze. Wydał przemiany Owidiusza w 3 tom. 1826. Od r. 1841-1844 wyszło ośm tomików dzieł jego po większej części przekładów. Tygodnik Warszawski z r. 1817 i 1818. Następnie wydawał Orła bialego-Monitora. Kronika XIX wieku. W roku zaś 1819 i 1820 w miejsce Tygodnika Warszawskiego Tygodnik Polski.

33) Wanda Tygodnik Polski, płci i literaturze poświęcony, redaktorami byli Dominik Lisiecki, który przełożył z francuzkiego Dumanie poety Lamartina. (Warszawa 1820) Nieszpory Sycylijskie tragedya Delavigna (1821). Niestały komed. (1823) potém Franciszek Salez. Dinuchowski. Zbiór ogólny wynosi tomów 23. Warsz. 1822.

34) Miesięcznik Polocki wyszło tylko tom III r. 1818. 35) Ćwiczenia Naukowe oddział matematyczno-fizyczny. Tom. I z r. 1818 w Warsz.

36) Pamiętnik Naukowy, służący za dalszy ciąg ćwiczeń naukowych oddział matematyczno- fizyczny Tom I r. 1819 w Warsz. Oddział literacki w Wars. 1821 i 1822.

37) Pszczółka Krakowska dziennik historyczny i literatury, wychodziła tygodniowa 1819. 20. 21. 22. wynosi tomów 13, w r. 1823 wyszło tylko 3 tomy, w ogóle 16 tomów. Krak. w Sce, w miejsce tego wychodziła Pszczółka Polska w r. 1823 od 22 kwietnia do 4 grudnia. Następnie po ustaniu Pszczółki Krakowskiej, wychodziła przez trzy miesiące Muza Nadwiślańska Flory polskiej Kraków 1823. Wydawcą tych pism był Konstanty Majeranowski, przez kilka lat redagowal Gazetę Krakowską. Jest także autorem kilku dzieł teatralnych.

38) Mrówka Poznańska. Pismo ku użytecznej zabawie rozumu i serca. Rok pierwszy Tom I - IV. Poznań 1821. Rok drugi Tom V 1822 r. tylko wyszło; wychodziło co miesiąc, redagowal J. F. Króliko

sześć poszytów

wski. W miejsce tego rozpoczął wydawać Pismo miesięczne poznańskie, które po wydaniu jednego zeszytu upadło.

39) Sybila Nadwiślańska w Warsz. 1821 wydawał Franciszek Grzymała; również tenże wydawał Pamiętnik Narodowy od r. 1821 do 1823 w Warsz., dwa razy na miesiąc.

40) Dziennik Nadwiślański w Warszawie 1822, wydawcą był Krępowiecki. Wychodził trzy razy na miesiąc w numerach z kilku arkuszy złożonych. Ustał z dziewiątym numerem.

41) Pielgrzym Nadwiślański w Warsz. 1822.

42) Lech, dziennik polski, poświęcony literaturze, dziejom ojczystym i współczesnym. Tom I i IIgi. Warsz. r. 1823. 43) Roczniki Towarzystwa Warsz. Przyjaciół Nauk. XX w Warsz. 1802. 1828.

Tom I.

44) Rocznik Towar. Naukowego z uniwer. krakowskim połączonego. Tom I-XIII druk. akadem. R. 1817-1829.

Gazety. Po Naumańskim w r. 1769 wydawał z innemi X. Fr. Bohomolec Wiadomości warszawskie które ustąpił księdzu Stefanowi Łuskinie. Urodził się X. Łuskina r. 1724 na Biało Rusi z zamożnej rodziny, skończył nauki w akademii wileńskiej i wstąpił w bardzo młodym wieku do zakonu Jezuitów. Po dwóch latach nowicyatu, gdy okazał nadzwyczajne zdolności do matematyki, wyjechał do Rzymu i o własnym koszcie odbył podróż we Włoszech, Niemczech, i Francyi. Wróciwszy do kraju w roku 1761, rozpoczął obserwacye astronomiczne. Wkrótce wezwany przez sędziwego króla Stanisława Leszczyńskiego do Nancy, na spowiednika, opuścił Polskę. Po śmierci króla wrócił do kraju i był rektorem kollegium warszawskiego Jezuitów przez lat trzy a Stanisław Poniatowski nadał mu tytuł astronoma królewskiego. Przyjaciel Bohomolca, pracował z nim razem przy wydawaniu Wiadomości warszawskich. Zniesienie Jezuitów Bulą Klemensa XIV zatruło goryczą dni Łuskiny. Zamieszkał w gmachu po jezuickim i w drukarni zakonnéj, gdy od roku 1773 Bohomolec zdał na niego redakcyę Wiadomości warszawskich drukował je, którym uzyskawszy przywilej

« PoprzedniaDalej »