nutrient, sed tondentes attondent capita sua. Sacerdotes namque jure vocati sunt, qui, ut sacrum ducatum præbeant fidelibus, præsunt. Capilli vero in capite exteriores sunt cogitationes in mente; qui dum super cerebrum insensibiliter oriuntur, curas vitæ præsentes designant, quæ ex sensu negligentis, quia importunæ aliquando prodeunt, quasi nobis non sentientibus procedunt. Quia igitur cuncti, qui præsunt, habere quidem sollicitudines exteriores debent, nec tamen eis incumbere vehementer ; Sacerdotes recte, et caput prohibentur radere, et comam nutrire, ut cogitationes carnis de vita subditorum nec a se funditus amputent, nec rursus ad crescendum nimis relaxent. Unde etiam bene dicitur : Tondentes tondent capita sua; ut videlicet curæ temporalis sollicitudines, et quantum necesse est, prodeant ; et tamen recidantur citius, ne immoderatius excrescant. CVIII.

DE CONSECRATIONIBUS EPISCOPORUM

Nunc (1) autem dicendum est, quid in EpiscoporumConsecrationibus,Evangeliorum

(1) Quæ integro hoc Numero comprehenduntur, sunt S. Brunonis in Opusculo cit. de Consecratione

N 4

Ecclesia, Sect. ultima, quæ apud Acherium inscribitur: Cur fiant Pranostica in Consecratione Episcopi.

liber humeris impositus ; et capitis, et manuum unctio designet. Hæc enim figuraliter (1) fieri videntur; non autem ad sortes quærendas, ut stulti opinantur, Evangeliorum liber ejus, qui consecratur, humeris imponitur; sed ut per hoc intelligat (2), cui labori, et oneri subjiciatur (3), et pondus Evangelicæ prædicationis eum circumquaque ferre non pigeat. Et quia non solum Episcopus, sed etiam (4) Rex in Ecclesia constituitur, secundum antiquorum consuetudinem ejus caput ungitur, ejusque corona Chrismate consecratur De hoc enim unguento scriptum est (5): Sicut unguentum in capite (6), quod descendit in barbam, barbam Aaron. Firmissime autem credendum est, quod in (7) hac unctione Christi benedictionem, et majorem Sancti Spiritus gratiam suscipiat. Unguntur autem et manus, ut quæcumque benedixerint, benedicantur; et quæcumque sanctificaverint, sanctificentur. Hæc autem unctio in Episcopo otiosa esse non debet. Ungitur exterius, ungatur et interius; ungitur

(1) Editt. sub figura. (2) Edit. Ven. et Lugd. intelligatur.

(3) Editt. citt. subjicitur, ut pondus etc. (4) Cod. Etiam Rex.Edit. Ven. et Lugd. et Rex •

(5) Psal.cxxxII. 2. (6) Editt. in capite ejus . (7) Edit. Ven. et Lugd. quod hac unctione, et Christi.... et Spiritus majo•

rem etc.

in capite, ungatur et in mente: nam et mens caput est ; caput utique, sed melioris, et interioris hominis. De hoc capite Dominus ait (1): Tu autem, cum jejunas, unge caput tuum. Unge, inquit, sed quo oleo? non olivæ, sed sanctæ (2) misericordiæ. Ungatur igitur mens pietatis, et misericordiæ oleo (3), ut bonæ vitæ, et sanctæ coversationis longe circumquaque cunctis suavem,et delectabilem spargat odorem. Quæ enim mens tali oleo uncta fuerit, omnium miserebitur, & super omnes cordis compassione movebitur. Sed quia non sufficit mente tantum, et in voluntate misereri, unguntur & manus, ut misericordia, quæ mente concipitur, manibus quoque exerceatur. Ungantur igitur manus Episcopi pietatis,& misericordiæ oleo, nemini claudantur, omnibus aperiantur. Audiat quid de Ecclesia dicitur (4): Manum suam aperuit inopi, & palmas suas extendit ad pauperem. Manus arida, manus avara, manus tenacitate contracta non potest aperiri. Ungatur igitur, ut sanetur; ungatur, ut ape

(1) Matth. vI. 17. (2) Sanctæ in Edit. Ven. et Lugd. desideratur. Ach. non oliva, sed misericordia oleo.

(3) Hæc verba: Ingatur igitur mens pietatis, et mi

sericordia oleo, desunt apud Acherium.

(4) Prov. xxxI. 2. Hoc testimonium, quod deerat in Cod., supplevimus ex Editt.

riatur, & indigentibus eleemosynam lar

giatur.

CIX.

DE EPISCOPIS ET SACERDOTIBUS

Sciendum est enim, nihil esse in hoc seculo excellentius Sacerdotibus, nihil sublimius Episcopis reperiri. Ut cum dignitatem Episcopatus Episcoporum oculis demonstremus, & digne noscamus, quid sumus, & quod fuimus professione, actione potius, quam nomine demonstremus ; ut nomen congruat actioni,actio respondeat nomini ; ne sit nomen inane, & crimen immane; ne sit honor sublimis, & vita in periculis (1); ne sit Deifica professio, & illicita actio; ne sit religiosus amictus, & irreligiosus perfectus (2); ne sit gradus excelsus, & deformis excessus; ne habeatur in Ecclesia cathedra sublimior, & conscientia Sacerdotis reperiatur humilior; ne locutionem simulemus columbinam mentem habeamus caninam, ne professionem monstremus ovinam, & ferocitatem habeamus lupinam, ut digne nobis per Prophetam respondeatur a Domino (3): Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe eft a me. Ergo Fratres, sicut Senatorem clamis ornat, sicut agricultura rusticum, sicut barbarum,

(1) Supplevimus in. (3) Matth.xv. 8. (2) Nempe omnino irreligiosus.

&

arma, sicut nautam navigandi (1) peritia, & fingulos quosque opifices operis sui qualitas ipsos demonstrat auctores; sic Episcopum non aliter, nisi Episcopalis operatio designat. Ut ex bono opere magis, quam professione noscatur, plus meriti esse Episcopum, quam quod nomine vocitetur, quia, sicut nihil esse diximus Episcopo excellentius, sic nihil est miserabilius, si de sancta vita Episcopus periclitetur, si Sacerdos in crimine teneatur. Et ut levius est de plano corruere, sic gravius est, qui de sublimi ceciderit dignitate: quia ruina, quæ de alto fit, graviori casu colliditur. Honor quidem Episcopalis coram hominibus præclarus est, sed si ruinam sustineat, dolor magnus est: nam quantum præ cæteris gradus Episcopalis altior est, tantum si per negligentiam dilabitur,ruinam patitur graviorem. Magna sublimitas magnam debet habere cautelam. Honor grandis grandiori debet sollicitudine circumvallari. Cui plus creditur, plus ab eo exigitur

sicut scriptum est: Quia optimis permixta fit (2) pessima. Et alibi (3) Potentes potentiora tormenta patiuntur. Et scienti legem, & nan

(1) Cod. mendose navigantibus.

(2) Mendosa lectio. Forte Mala optimis permixta

fiunt pessima.

(3) Sap. vi. 7. Potentes autem potenter tormenta: patientur .