Alios aliis studiis trahi ostendit; se vero lyricae artis gloriam unice velle sectari. Metr. I. Maecenas atavis'edite regibus, o et praesidium et dulce decus'meum, evitata rotis palmaque nobilis terrarum dominos evehit ad deos; hung si mobilium turba Quiritium certat tergeminis tollere honoribus; illum, si proprio condidit horreo, quidquid de Libycis verritur areis. Gaudentem patrios findere sarculo BOR ATIUS. Α 5 10 15 20 agros, Attalicis conditionibus numquam dimoveas, ut trabe Cypria Myrtoum pavidus nauta secet mare. Luctantem Icariis fluctibus Africum mercator metuens, otium et oppidi laudat rura sui: mox reficit rates quassas, indocilis pauperiem pati. Est, qui nec veteris pocula Massici nec partem solido demere de die spernit, nunc viridi membra sub arbuto stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae. Multos castra iuvant, et lituo tubae permixtus sonitus, bellaque matribus detestata. Manet sub love frigido venator, tenerae coniugis immemor, seu visa est catulis cerva fidelibus, seu rupit teretes Marsus aper plagas. Me doctarum hederae praemia frontium 30 dis miscent superis, me gelidum nemus Nympharumque leves cum Satyris chori secernunt populo, si neque tibias Euterpe cohibet, nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton. Quodsi me lyricis vatibus inseris, sublimi feriam sidera vertice. 25 25 35 O DE II. AD CAESAREM AUGUSTUM. Commemoratis calamitatibus post Caesaris mortem insecutis, bona precatur imperio Romano, per Augustum constituendo. Metr. XVII. Iam satis terris nivis atque'dirae grandinis misit Pater, et rubenti dextera sacras iaculatus arces, terruit 'Urbem; terruit gentes, grave ne rediret seculum Pyrrhae, nova monstra questae omne quum Proteus pecus egit altos visere montes, piscium et summa genus haesit ulmo, Vidimus flavum Tiberim, retortis lling dum se nimium querenti Audiet cives acuisse ferrum, 25 30 35 Quem vocet divûm populus ruentis Cui dabit partes scelus expiandi sive tu mavis, Erycina ridens, heu! nimis longo satiate ludo, sive mutata iuvenem figura serus in coelum redeas, diuque neve te nostris vitiis iniquum ocior aura tollat. Hic magnos potius triumphos, hic ames dici pater atque princeps; neu sinas Medos equitare inultos, te duce, Caesar. 40 45 50 1 O DE III. AD NAVEM, QUA VEHEBATUR VIRGI- Virgilio felicem precatur navigationem, invectus simul in audaciam hominum, mare adeo ratibus transsilientium. Metr. V. Sic te diva potens Cypri, sic fratres Helenae, lucida sidera, ventorumque regat'pater, obstrictis aliis, praeter Iapyga, navis, quae tibi creditum debes Virgilium, finibus Atticis reddas incolumem, precor, et serves animae dimidium meae. Illi robur et aes triplex circa pectus erat, qui fragilem truci commisit pelago ratem primus, nec timuit praecipitem Africum decertantem Aquilonibus, nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti; quo non arbiter Hadriae maior, tollere seu ponere vult freta. Quem mortis timuit gradum, qui siccis oculis monstra natantia, qui vidit mare turgidum et infames scopulos Acroceraunia? Ne quidquam deus abscidit prudens Oceano dissociabili terras, si tamen impiae non tangenda rates transilunt vada. 20 |