tendis, et eisdem emendandis, in charitate cum proximis (sicubi læsa fuerit) reconcilianda, in sacra communione corporis et sanguinis dominici frequentanda, in pauperibus juvandis, et ægrotis visitandis, piam omnem ac sobriam conversationem interim adhibentes.

XIV. Liturgiæ publicæ præscriptus canon diebus sacris observandus.

5

Liturgia publica distincte, et debita cum reverentia legetur, vel canetur in illis diebus, et eorum vigiliis, qui in libro precum publicarum sacri ac festivi designantur, ro horisque eorundem congruis, et usitatis, atque in eo potissimum ecclesiæ cujusque loco, qui episcopo diœcesano, vel loci ordinario (ratione vel amplitudinis vel angustia) commodissimus, ac ad populi ædificationem maxime opportunus videbitur. Singuli etiam ministri 15 studiose observabunt instituta, ritus, et ceremonias omnes, quæ in dicto libro præscribuntur, tam in sacris scripturis legendis, ac precibus recitandis, quam in administrandis sacramentis, absque ulla sive materiæ sive formæ additione, aut diminutione, respectu vel concionis, vel alterius 20 causæ cujuscunque.

XV. Litania diebus Mercurii et Veneris recitanda.

Litania a rectoribus, vicariis, ministris, sive curatis in cathedralibus, collegiatis, et parochialibus ecclesiis ac capellis omnibus, eorumque loco aliquo conveniente pro 25 arbitratu episcopi diocesani, vel loci ordinarii recitabitur vel canetur illis temporibus, et sub ea forma, quæ in libro publicæ liturgiæ præstituitur; ac (ut restrictius loquamur) singulis diebus Mercurii et Veneris (etiamsi non fuerint festivi) minister ad horas divinis precibus consuetas in 30 ecclesia aut capella præsto erit, ac populo per sonitum campanæ convocato, litaniam in dicto libro præscriptam recitabit; cui singuli patresfamilias, qui præsertim infra

dimidium milliare ab ecclesia habitant, vel ipsi debebunt interesse, vel unum saltem de familia sua mittere idoneum, qui ministro inter precandum assistat.

XVI. Liturgiæ publicæ præscriptus canon in academiis observandus.

5

In omnibus utriusque academiæ collegiis et aulis per integram liturgiam et sacræ cœnæ administrationem debite, et absque omni aut omissione, aut innovatione observari volumus ordinem, formam, ac ceremonias omnes, prout in dicto publicæ liturgiæ libro præscriptæ inveni- 10

untur.

XVII. Inter liturgiæ publicæ celebrationem superpellicia, et epomides in academiis adhibenda.

In omnibus utriusque academiæ collegiis et aulis præfecti ac socii, cæterique scholares et studiosi in ecclesiis 15 et capellis suis per singulos dies dominicos et festivos, eorumque vigilias tempore divinorum superpelliciis (juxta ecclesiæ Anglicanæ mores ac instituta) utentur; quotquot vero gradum aliquem susceperint, caputia suo cujusque gradui competentia superpelliciis suis superinduent. 20

XVIII. Inter liturgiæ publicæ celebrationem reverentia solennis adhibenda.

Cum divina peraguntur, vel eorum pars quælibet, æquum est, ut condigna omnis reverentia adhibeatur: sic enim monet apostoli præceptum illud, "Omnia decenter, 25 et secundum ordinem fiant." Cui decentiæ, atque ordini regulas hasce nostras sequentes consentaneas esse judicamus. Nullus in ecclesia vel capella inter rem divinam caput suum operiet, nisi ex causa infirmitatis, quo casu pileolo, aut rica utendum censemus. Omnes cujuscunque 30 status aut conditionis personæ humiliter in genua se inclinabunt, dum generalis confessio, litania, et reliquæ

precationes recitantur; cum autem fidei symbolum recensetur, stabunt erecto corpore, juxta regulas in libro publicæ liturgiæ in eam partem præfinitas. Similiter etiam nomen Domini Jesu, quoties inter divinum cultum inciderit, congrua ac humili reverentia ab universis tum 5 præsentibus excipietur, prout hactenus fieri consuevit; ut per externas hasce ceremonias et gestus testatam faciant internam ipsorum humilitatem, christianam constantiam, et debitam agnitionem, quod Dominus Jesus Christus, verus et æternus Dei filius, unicus est mundi salvator, in 10 quo solo omnes, misericordiæ, gratiæ, ac promissiones homini a Deo indultæ, tam in præsentem vitam, quam futuram, integræ et in totum comprehenduntur. Nullus porro, cujuscunque tandem sexus, ætatis, aut conditionis fuerit, in ecclesia tempore divini cultus in aliud quicquam 15 intendet, quam ut quiete auscultans audiat, observet, ac intelligat, quod a ministro legitur, prædicatur, aut administratur; eique confessionem, orationem dominicam, et symbolum recitanti, clara voce subserviat, aliaque in publicis precibus responsa subjiciat, quæ in libro com-20 munis liturgiæ præcipiuntur. Nullus denique preces vel concionem ambulando, aut garriendo, seu alio quovis modo interpellabit, vel ex ecclesia ante easdem peractas, absque justa, aut probabili causa egredietur.

XIX. Inter liturgiæ publicæ celebrationem otiosi ab ecclesiæ 25 ambitu repellendi.

Economi ecclesiarum, et inquisitores sive assistentes personas otiosas non patientur in cœmeterio, vel ecclesiæ porticu tempore divini cultus aut concionis desidere, sed eos vel ecclesiam ingredi compellent, vel abscedere.

XX. Panis et vinum in sacræ cœnæ usum paranda.

Parochiarum omnium œconomi (consulto hac in parte ministro) curabunt idoneam, pro numero communicantium,

30

panis siliginei, vinique boni ac salubris quantitatem, in tempus sacræ cœnæ præstitutum, sumptibus parochianorum comparari; vinumque illud ad mensam Domini afferri in cenophoro nitido, et mundo, eoque ex stanno, si non ex metallo præstantiore.

XXI. Cœnæ trina perceptio quotannis indicta.

5

In omnibus hujus regni ecclesiis parochialibus, ac capellis, in quibus sacramenta sunt administranda, cœnam dominicam a rectore, vicario, vel ministro toties, iisque temporibus celebrari volumus, ut parochiani singuli quotannis 10 ter ad minimum (nominatim vero in festo Paschatis) sicut in libro publicæ liturgia jubentur, possint sacramentum illud percipere. Proviso semper, ut minister quilibet sacram illam cœnam administraturus, ipse semper primus communicet. Insuper siquid panis aut vini inter 15 cœnæ administrationem afferri contigerit, illud ad sacramenti usum vetamus adhiberi, priusquam, eodem in mensa Domini apposito, institutionis verba fuerint recitata. Porro etiam ordinamus, ut administrans panem et vinum singulis communicantibus separatim et per vices distri-20 buat.

XXII. Cœnæ administrationem solennis indictio præire

jussa.

Cum laicorum quisque ad sacræ cœnæ communionem ter quotannis obligetur, multique nihilosecius vix semel 25 communicent; ministris omnibus præceptum volumus, ut quotiescunque sacramentum illud celebrare voluerint, parochianis suis solenniter in ecclesia inter preces matutinas, idque præcedente die dominico (quo melius veniant præparati) id denunciare non omittant; quas utique mo-30 nitiones parochiani vicissim suscipere, ac eisdem parere sub periculo et poena legis tenebuntur.

XXIII. Cœnæ usus frequentior academicis indictus, et cœna utentibus genuum flexio injuncta.

In omnibus utriusque academiæ collegiis et aulis præfecti et socii, qui præsertim pupillos habent, sedulo prospicient, ut ipsorum pupilli omnes, et reliqui, qui inter 5 eos agunt, universi recte et pie educentur, ac in articulis religionis penitus instituantur, publicamque liturgiam et conciones diligenter frequentent, quinetiam sacram cœnam jugiter percipiant, quam primo quoque vel secundo cujuslibet mensis die dominico in eisdem collegiis et aulis 10 administrandam decernimus; volumusque ut singuli eorundem præfecti, socii, scholares, reliquique studiosi, ac officiarii, et illorum quilibet famuli ac ministri unoquoque anno quater ad minimum ejusdem sint participes, idque in genua reverenter (ut par est) inclinati, juxta ritum in 15 libro publicæ liturgia ea in parte præstitutum.

XXIV. Cœnæ in festis solennibus administratio in ecclesiis cathedralibus indicta, et cœnam administrantibus capparum usus injunctus.

Per cathedrales omnes et collegiatas ecclesias sacram 20 cœnam in festis solennibus administrari volumus, nonnunquam per episcopum, siquidem præsens extiterit, nonnunquam vero per decanum, quandoque etiam per canonicum vel præbendarium (ministrum ibidem maxime eminentem) eundemque decente cappa amictum, ac ad-25 jutum ab evangelii et epistolæ lectoribus, juxta admonitiones in septimo Elizabethæ promulgatas, idque iis horis, et cum illa prorsus limitatione, quæ in libro publicæ liturgiæ præfiniuntur. Proviso semper, ut nulla ejusmodi limitatio admittatur, cujuscunque tandem interpretationis 30 prætextu, quominus singuli decani, guardiani, magistri, sive præfecti cathedralis cujusque et collegiatæ ecclesiæ, et cuncti etiam earundem præbendarii, canonici, vicarii,