espressamente, così che gl'infermi rare volte hanno il conforto di essere assistiti in morte dal sacerdote. Io non disconosco che in certi luoghi ed in certi casi ciò può accadere per necessità, atteso lo scarso numero dei preti e la moltitudine degl'infermi che talvolta si trovano simultaneamente vicini a morte. Ma che questo metodo abbia ad essere abitualmente in uso in certe diocesi, come mi viene assicurato è cosa aliena dallo spirito della chiesa e dalla pratica inculcata dal rituale Romano e confermata dalla S. C. del concilio allorchè ai 14 d'Aprile 1821 le fu proposto il sequente dubbio dal vescovo di Bagnorea :-An et quomodo teneatur Canonicus Curatus aegrotos ruricolas visitare iisque assistentiam praebere dum morti proximi reperiuntur? La risposta infatti della S. C. fu affirmative ad formam Ritualis Romani, et Episcopus curet providere paroeciae Capellanum Curatum ne ruricolae vel civitatis incolae spirituali assistentia careant. . . . Interesso pertanto V. S. a tener proposito coi vescovi in nome della S. C. dei due inconvenienti sudetti, e quindi ad informarmi si dell' estensione ed intensità di essi, si ancora dei mezzi che i Prelati nella loro saviezza crederanno doversi adottare per opporre a tali mali il necessario rimedio.

RESPONSA S. CONG. S. ROMANAE ET UNIVERSALIS INQUISITIONIS AD POSTULATA SYNODI MANUTIANAE.

In Congregatione Generali S. Romanae et Universalis Inquisitionis habita coram Emis. ac Rmis. S. Romanae Ecclesiae Cardinalibus contra haereticam pravitatem Generalibus Inquisitoribus examinata fuerunt sequentia postulata :

POSTULATUM PRIMUM.

Eme. et Rme. Domine.

In Synodo Plenaria Hiberniae nuper habita actum est de quaestione, quis sit parochus proprius contrahentium matrimonium, cuius praesentia ad evitandum impedimentum clandestinitatis necessario requiritur. Omnes convenerunt parochum proprium contrahentium illum esse in cuius paroecia ipsi domicilium permanens habent vel quasi domicilium, cum scilicet actu residentes per maiorem anni partem residere statuerint. Nonnulli tamen insuper existimaverunt proprium parochum contrahentium etiam illum habendum esse, in cuius paroccia per integrum mensem aut triginta dies ipsi resederunt licet diutius ibi remanendi animum non habuerint, et revera statim post initum matrimonium proficiscuntur. Hanc sententiam tuetur Carrière in opere de Matrimonio, eamque Patres quorumdam Conciliorum provincialium Galliarum quae a S. Sede approbata sunt amplectuntur. Exempli gratia in Synodo provinciae Auscitanae habita an. 1857 haec habentur: "Matrimonium celebrari potest coram Parocho sive domicilii, sive quasi domicilii seu simplicis habitationis, modo ista per mensem integrum perseveraverit."-(Dec. Conc. prov. Auscitanae a. 1857 tit. III. Cap. I. §. 7. n. CV., Collectio Lacensis tom. IV. p. 1191). Et iterum in Conc. prov. Bituricensi habito a. 1850 haec habentur :

"Proprius Parochus quoad matrimonium, est 1. Parochus domicilii; 2. Parochus quasi domicilii; a prima die qua quis in paroecia domicilium vel quasi domicilium suum aliquo facto sensibili manifestatum constituit, statim ad illius matrimonium procedere potest Parochus; 3. Parochus simplicis habitationis dummodo contrahens unum saltem mensem in paroecia commoratus fuerit; 4. Proprius Parochus minorum est insuper Parochus domicilii parentum aut eorum quorum subsunt potestati." (Decreta Conc. prov. Bituricensis a. 1850 tit. V. decr. de Matrimonio, Collectio Lacensis tom. IV. pag. 1119).

In huiusmodi varietate sententiarum Episcopi Hiberniae nihil statuendum inconsulta S. Sede determinarunt. Humiliter tamen rogant ut, si fieri possit, S. Congregatio statuat, an tuto teneri et ad praxim deduci possit sententia eorum qui dicunt unius mensis residentiam in paroecia aliqua sufficere ut coram parocho illius loci matrimonium valide contrahi possit.

Pro aliis Archiepiscopis et Episcopis Hiberniae
Paulus Card. Cullen, Praeses Synodi.

Emo et Rmo Dno.

Alexandro Card. Franchi,

Praefecto S. Cong. de Prop. Fide.

POSTULATUM TERTIUM.

Eme et Rme. Dne.

In Synodo Manutiana nuper habita dubium ortum est circa extensionem facultatum quae Episcopis conceduntur in formula sexta. Dicitur enim in illa formula facultates in ea concessas exerceri non posse ab Episcopis extra fines suarum dioecesium. Ut dubium hoc tollatur Episcopi in Synodo congregati statuerunt veram interpretationem illius clausuli a Sacra Congregatione petendam esse. Quapropter rogant

1

Eminentiam Vestram ut mentem Sacrae Congregatio-
nis hac de re Episcopis Hiberniae benigne manifestes.
Paulus Card. Cullen, Arch. Dublinensis,
Praeses Synodi ut deleg. Apost.

Emo et Rmo Dno.

Alexandro Card. Franchi.

Praefecto S. Cong, de Prop. Fide.

POSTULATUM QUARTUM.

Episcopi Hiberniae in Synodo Manutiana nuper congregati
cum animadverterent, propter peculiaria huius regionis
adiuncta, legem ieiunii nunc in Hibernia vigentem
observatu difficilem esse, statuerunt sequentes dispen-
sationes a Sancta Sede petere.

1. Diebus ieiunii non licet sumere lacticinia in refecti-
uncula matutina. Hoc maxime incommodum est ob
defectum olei quod in aliis regionibus lacticiniorum
locum supplet. Quapropter Episcopi petunt ut diebus
ieiunii in refectiuncula matutina lacticinia (butyrum,
lac, caseum), prout in Galliis et Anglia fit, permittantur.
2. Cum dies ieiunii occurrat Feria VIa mos est abstinere
ab esu ovorum. Quoniam yero in locis ruralibus piscis
nonnisi difficillime obtineri potest, Episcopi petunt ut
cum dies ieiunii occurrat Feria VI liceat in comestione
ova sumere, excepta feria VIa maioris hebdomadae.
3. Tempore Adventus Feria VI et Sabbatum sunt dies
ieiunii. Iamvero minus molestum esset et huic regioni
magis accommodatum si loco Sabbati Feria IV.fieret
dies ieiunii: quapropter Episcopi petunt ut ieiunium
Sabbati tempore Adventus transferatur in Feriam IVam
4. Denique Episcopi petunt ut diebus ieiunii, exceptis
solemnioribus,
usus laridi tanquam condimenti
permittatur.

Paulus Card. Cullen, Archiep. Dubl.
Praeses Synodi ut Deleg. Apost.

FERIA VI. DIE 2. MAII 1877.

Emi. ac Rmi. DD. ad primum Postulatum
decreverunt :-
-

"Respondeatur Parochum proprium habendum esse Parochum domicilii vel quasi domicilii contrahentium. Ad dignoscendum vero quasi domicilium, attendendam esse regulam traditam in instructione Feriae iv. diei 7 Junii, 1867, Episcopis Hiberniae transmittendam.”— (Vide Summ. No. 1.)

AD TERTIUM.

"Verba relatae formulae ita esse intelligenda, ut Episcopus uti possit facultatibus erga suos subditos, qui actu quo dispensandi sunt in propria Diocesi commorantur: quamvis ipse Episcopus extra suam Dioecesim degat."

AD QUARTUM.

I. Quoad usum butyri, casei et lactis in refectiuncula respondeatur prout responsum fuit Episcopis Angliae in Feria iv. 9 Maii. 1860, nempe-non expedire et ad mentem-La mente è che non è stato mai consentito dalla santa sede che s' introduca l'uso del latte e burro, e molto meno del formaggio nella refezione della sera in giorno di digiuno e solo in alcuni luoghi ove fosse da lungo tempo introdotta la consuetudine, essersi qualche rarissima volta risposto-Fideles non esse inquietandos-Intanto per ciò che spetta ai veri poveri, i vescovi ben sanno come debbono regolarsi in proposito.

2. Quoad usum ovorum diebus jejunii occurrentibus Feria vi. supplicandum SSmo pro gratia, exceptis tamen praeter Feriam vi. majoris hebdomadae, vigiliis Nativitatis D. N. J. C., Assumptionis B. M. Virginis, Apostolorum Petri et Pauli ac omnium sanctorum, quando incidunt in dicta Feria.