Regnorum collis et terr. mot. mag. et, A 222, B 214, Rerum sub. mut. sol. aff. molest. A 170, B 161, C28. Rumor acerbissimus exulcer. A 147, B 175, C 42, S Sacrosancta Rom. Eccl. sicut indig. A 316, B 295, Sæpe jam revoc. es qui ad uni. pat. A BD 71, 0 27. Sanctitatis vest. mand. deb. vener. suscip. A BD 102, Sanctitatem ves. cir. plu. novim. occup. A BD14,0 16. Sciatis qu. concessi. pac. me. omn qui, A 308, B 289, Sciatis quod per gr. Dei. pr. nav. A 309. Scio, pat. qu. fidel. ves. sinc. consuev. A 173, B 164, Segnius irrit. anim. dem. per aur. A G 5, 46. Silentium qu. mi. ind. ven. pa. A B D 30. Si nihil hum. a se Comic. reput. A 243, B 229, C96, E Si salut. antiq. mut. spec. non imp. A 229, B 225, C 92, Sobrii moris est invalescente stre. vir. A 258, B 245, Solent pigmentarii div. spec. comm. A B D 60. Spero, dilectissime, q. d. m. in h. A 157, B 142, C N 9. Super eccl. de Bolteford int. Ale. A B D 17, O 74. Super prud. v. s. ad. n. p. quæ. A B D 23, 0 55. Super stalu ves. qu. Deus pro. fac. A 150, B 135, C 2. Suscipimus olim man. fel. recor. A B D 133. T Tanto dil. vest. ad plenior. grat. ten. A 158, B 111, Tempora si numeres bene quæ, A 269, B 232, C 119. Tibi perpaucis scrip. quia sta. me. A. 153, B 141, Totius ecclesiæ pericl. sal. A B D 83, O 50. U Ubi de ser. agit. nug. mult. non, A 210, B 223, C93, Ubi human, cons. def. ex neces. A 154, B 139, C 6, Unde, amantis. dom. mei et dil. A 241, B 227, C 94, V Venerabilis fra nos Re. Bath. epis. A B D 120. Vererer. tant. alloq. majes. A 314, B 293, C 160. Vestra redolet pagina carit. et qu. ad. A 298, G 4, 49, Vestram sæp. sireminis. pl. A 302, B 283, C 144, E195o, Vestri sim. div. con. lit. A 235, R 176. CAP. XII.- Qui sint incantatores, arioli, aruspices, physici, vultivoli, imaginarii, conjectores, chiromantici, specularii,mathematici,salissatores,sortilegi,augures407 CAP. XIII. De variis omnibus. LIBER SECUNDUS.. Prologus. 409 415 CAP. I.- Omina vana esse, et res ex fide sua cuique respondere. 415 CAP. II. Contemnendas non esse omnino rerum naturalium significationes. 416 CAP. III. -Signorum alia esse universalia,alia particularia: et quid significet geminatio solis. 418 CAP. IV. De signis quæ præcesserunt excidium Hierosolymitanum novissimum. 418 CAP. V. Quanta fuerit calamitas obsessorum, et obstinatæ malitiæ quis fuerit finis, et quæ pietas Tili. 420 CAP. VI. - De Maria quæ, urgente fame, comedit filium. 423 CAP. VII. De numero captivorum, et occiserum, et peremptorum fame. CAP. VIII. De peregrinatione fidelium, quos sub ea tempestate servavit Christus apud Pellam. Testimonium quod perhibet Josephus 426 425 425 De Vespasiano, qui claudum et cæcum cu426 CAP. XI. Signa esse quæ contra naturam flunt. 426 CAP. XII. Nihil contra naturám, auctore Platone, contingere, qui naturam dicit Dei voluntatem. 427 CAP. XIII. Quia Deus signis suam præmunire digna tur creaturam. CAP. IX. . 353 Henrici regis ad Bartholomæum 364 Christo. CAP. X. rasse dicitur. EPIST. CCCIX. Ejusdem ad eumdem. 364 EPIST. CCCX.-Bartholomæi Exoniensis et Rogeri Wi gornensis ad Alexandrum papam. 365 Ad eumdem. 368 428 CAP. XXI.-An possint a Deo sciri quæ non sciuntur; et quod rerum mutabilitas ei nequaquam est infligenda; et quod idem est scientia, præscientia, dispositio, providentia et prædestinatio; et quod vera infinita sunt, ut numerus eorum non queat augeri vel minui; et quod providentia nullam necessitatem rebus inducit. 444 CAP. XXII. - Quod ex possibili non sequatur impossibile,et quid ex quo necessario consequatur novit Altissimus, qui omnia solus potest. CAP. XXIII. Objectio novi stoici. 448 455 CAP. XXIV. - Quod mathematici temerarii sunt, indifferenter futura judicio suo subjicere præsumentes.455 CAP. XXV. - Quod argumentum a signo suo non est necessarium, et de Ezechia, Achab, et Ninivitis ; et quod ea quæ significantur, mutari possunt. 457 CAP. XXVI. Quod sententia Dei moveri potest, quod consilium Dei immutabile est, et voluntas Dei prima omnium causa, et quod mathesis via damnationis est. 459 CAP. XXVII. De aruspicibus, et chiromanticis, et pythonicis, et Saulis dejectione. 461 CAP. XXVIII. De speculariis, et quod maligni spiritus interdum futura prænoscunt, et de subtilitate naturæ, et longa experientia temporis, et revelatione superiorum potestatum, et quod sæpe decipiunt, aut decipientes, aut decepti, et quod specularios mala indubitata sequuntur. 472 CAP. XXIX. De physicis, theoricis et practicis. 475 LIBER TERTIUS. Prologus. 477 CAP. I. Quid sit salus universalis et publica. 477 CAP. II. Quid sit contemplatio hominis, sapientiam affectantis, et quis sit fructus speculationis hujus. 479 CAP. III. Quod superbia radix est omnium malorum, et concupiscentia lepra generalis, quæ omnes inficit. 480 CAP. IV. Quid adulator, assentator et palpo: et quod eis nihil perniciosius. 481 CAP. V. De cautela adulatorum, et fraude multiplici, et comitibus adulationis, et sequela eorum. 483 CAP. VI. Quod adulatores multiplicati sunt super numerum, et a præclaris domibus honestos, et dissimiles sui, expellunt. 485 CAP. VII. Fraudem adulatorum initio vitandam, et quod muneribus,aut obsequiorum difficultate, validissime CAP. XII. De sacramento judicum, et collatione Pythagoræ et Alexandri, et in quibus rebus gratiam parti bus possit facere judex, et de quæstionibus captiosis.570 CAP. XIII. · Quomodo judicium debeat ordinari, et de conceptione sacramenti calumniæ, quod ex necessitate præstant actor et rene, of quid imminoat illi, qu juramentum subire detrectat, et de sacramento advocatorum, et poena calumniatorum, sive prævaricantium, aut tergiversantium. --- 573 574 CAP. XIV.. De ratione instrumentorum. CAP. XV. Quæ pertineant ad religionem proconsu lum, præsidum, et ordinariorum judicum, et quatenus xenia protendi liceat ; et de Cicerone, Bernardo, Martino, Gaufrido Carnotensi. 575 CAP. XVI. - De crimine repetundarum, quo tenentur et præsides et judices, qui aliquid omnino accipiunt propter eas res quæ sibi sunt ex officio faciendæ et de Samuele, qui docet juge sacrificium esse debere in domo judicis, quæ se ipsam, oblatione justitiæ et bonorum operum exhibet templum Dei. 578 CAP. XVII.- Pecuniam contemnendam esse præ sapientia: quod etiam veterum philosophorum probatur exemplis. LIBER SEXTUS. 582 587 Quod manus reipublicæ aut armata est, aut inermis; et quæ sit inermis, et de officio ejus. 589 CAP. II. Quod militia delectum exigit, scientiam et exercitationem. 592 CAP. III. De militibus gloriosis, qui militiæ inutiles 594 CAP. IV. - Quarum rerum scientiam et exercitium oporteat habere milites, et quod eos otiari non licet. Et de Augusto, qui filias suas fecit institui in lanificio. 595 CAP. V. Duo esse præcipua quæ militem faciunt, delectum scilicet et instrumentum. 596 sunt. CAP. XIII. Quare cingulo priventur milites, et quod exauctoratus non habet aliquod cum gladio telove commercium, et quare gladius insertus est cingulo. 607 CAP. XIV. · Quod disciplina militaris plurimum prodest; et quid militiam maxime frangit. 609 CAP. XV. Romanos in disciplinas præ cæteris viguisse, et in eis Julium Cæsarem floruisse præ cæteris 610 CAP. XVI. Quæ nostratibus mala proveniant ab indisciplinatione. 611 CAP. XVII. Nobis a nostratibus esse exempla virtutum, et quas civitates in Italia condiderit Brennus secundum antiquas historias. 612 CAP. XVIII. - Exempla recentium historiarum, et quomodo rex Henricus secundus tempestatem et procellas regis Stephani serenaverit, et pacaverit insulam. 613 CAP. XIX. De honore militibus exhibendo, et modestia indicenda et qui militiæ artem tradiderint, et generalia quædam præcepta eorum. 616 CAP. XX. Qui sint pedes reipublicæ et de cura eis impendenda. 618 CAP. XXI. — Rempublicam ad naturæ similitudinem ordinandam, et ordinem de apibus mutuandum. 619 CAP. XXII. — Quod sine prudentia et sollicitudine nullus magistratus subsistit incolumis, nec viget respublica cujus caput infirmatur. |