VI

tanda, aut recitanda, in quibusvis ecclesiis absque ullo conscientiæ scrupulo, aut aliquarum pœnarum, sententiarum, et censurarum incursu posthac omnino sequantur, eoque libere et licite uti possint et valeant, auctoritate apo stolica, tenore præsentium, etiam perpetuo concedimus et indulgemus. Neve præsules, administratores, canonici, capellani, et alii, quocumque nomine nuncupati, presbyteri sæculares, aut cujusvis Ordinis regulares, ad Missam aliter quam a nobis statutum est, celebrandam teneantur: neque ad Missale hoc immutandum a quolibet cogi et compelli, præsentesve litteræ ullo umquam tempore revocari, aut moderari possint, sed firmæ semper et validæ in suo existant robore, similiter statuimus, et declaramus. Non obstantibus præmissis, ac constitutionibus et ordinationibus apostolicis, ac in provincialibus, et synodalibus Conciliis editis generalibus vel specialibus constitutionibus, et ordinationibus necnon ecclesiarum prædictarum usu, longissima et immemorabili præscriptione, non tamen supra ducentos annos, roborato, statutis et consuetudinibus contrariis quibuscumque. Volumus autem, et eadem auctoritate decernimus, ut post hujus nostræ constitutionis ac Missalis editionem, qui in romana adsunt Curia presbyteri, post mensem, qui vero intra montes, post tres; et qui ultra montes incolunt, post sex menses, aut cum primum illis Missale hoc venale propositum fuerit, juxta illud Missam decantare vel legere teneantur. Quod ut ubique terrarum incorruptum, ac mendis et erroribus purgatum præservetur, omnibus in nostro et sanctæ romanæ Ecclesiæ dominio mediate vel immediate subjecto commorantibus impressoribus, sub amissionis librorum, ac centum ducatorum auri, Cameræ apostolica ipso facto applicandorum, aliis vero in quacumque orbis parte consistentibus sub excommunicationis latæ sententiæ, et aliis arbitri nostri pœnis, ne sine nostra, vel speciali ad id apostolici commissarii, in eisdem partibus a Nobis consti tuendi licentia, ac nisi per eumdem commissarium eidem impressori Missalis exemplum, ex quo aliorum imprimendorum ab ipso impressore erit accipienda norma cum Missali in Urbe secundum magnam impressionem impresso collatum fuisse, et concordare, nec in ullo penitus discrepare prius plena fides facta fuerit, imprimere, vel proponere, vel recipere ullo modo audeant vel præsumant, auctoritate apostolica, et tenore præsentium similibus inhibe mus. Verum quia difficile esset præsentes litteras ad quæque christiani orbis loca deferri, ac primo quoque tempore in omnium notitiam perferri, illas ad Basilica Principis Apostolorum, ac Cancellariæ apostolicæ et in acie Campi Flora de more publicari et affigi, ac earumdem litterarum exemplis etiam impressis, ac manu alicujus publici tabellionis subscriptis, necnon sigillo personæ in dignitate ecclesiastica constitutæ munitis, eamdem prorsus indubitatam fidem ubique gentium et locorum haberi præcipimus, quæ præsentibus haberetur, si ostenderentur, vel exhiberentur. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostræ permissionis statuti, ordinationis, mandati, præcepti, concessionis, indulti, declarationis, voluntatis, decreti, et inhibitionis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare præsumpserit, indignationem omnipotentis Dei, ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum ejus, se noverit incursurum.

Datum Romæ apud S. Petrum, anno Incarnationis Dominicæ millesimo quingentesimo septuagesimo, pridie Idus Julii, Pontificatus nostri anno quinto."

Anno a Nativitate Domini millesimo quingentesimo septuagesimo, Indictione decima tertia, die vero vigesima nona mensis Julii, Pontificatus sanctissimi in Christo Patris et Domini nostri Pii divina providentia Papæ Quinti, anno ejus quinto, retroscriptæ litteræ publicatæ et affixæ fuerunt ad valvas Basilica principis Apostolorum, ac Cancellariæ apostolica, et in acie Campi Flora, ut moris est, per nos Joannem Andream Rogerium, et Philibertum Cappuis Cursores.

SCIPIO DE OCTAVIANIS MAGISTER CURSORUM.

CLEMENS PAPA VIII.

AD PERPETUAM REI MEMORIAM.

UM sanctissimum Eucharistiæ Sacramentum, quo nos Christus Dominus sacri sui Corporis participes effecit, atque apud nos usque ad consumma

tionem sæculi permanere decrevit, maximum sit omnium Sacramentorum, illudque in sacra Missa conficiatur, ac pro peccatis totius populi Deo Patri offeratur: sane omnino conveniens est, ut qui omnes unum sumus in uno corpore, quod est Ecclesia, et de uno Corpore Christi participamus, una et eadem celebrandi ratione, uniusque officii et ritus observatione in hoc ineffabili et tremendo Sacrificio utamur. Quod cum romani Pontifices prædecessores nostri semper optarint, atque in hoc diu multumque desudarint, tum in primis fel. rec. Pius Papa V. Missale romanum ex decreto sacri Concilii Tridentini ad veterem et emendatiorem normam restitui, Romæque imprimi curavit. Qui etsi multis propositis pœnis severissime caverit, ne quid illi vel adderetur vel ulla ratione demeretur, tamen progress temporis, sive typographorum, sive aliorum temeritas et audacia effecit, ut multi in ea, quæ his proximis annis excusa sunt Missalia, errores irrepserint, quibus vetustissima illa sacrorum Bibliorum versio, quæ etiam ante sancti Ilieronymi tempora celebris habita est in Ecclesia, et ex qua omnes fere Missarum Introitus, et quæ dicuntur Gradualia, et Offertoria accepta sunt, omnino sublata est: Epistolarum et Evangeliorum textus, qui hucusque in Missæ solemniis prælectus est, multis in locis perturbatus; ipsis Evangeliis diversa ac prorsus insolita præfixa initia: plurima denique passim pro arbitrio immutata sint: cujus rei prætextus fuisse videtur ut omnia ad præscriptum sacrorum Bibliorum vulgatæ editionis revocarentur, quasi id alicui propria auctoritate, atque apostolica Sede inconsulta facere licitum sit. Quod Nos animadvertentes, pro nostra pastorali solicitudine, qua omnibus in rebus, ac præcipue in sacris Ecclesiæ ritibus, optimam eamque veterem normam studemus tueri et conservare: primum pradicta Missalia impressa sic depravala prohiberi et abrogari, eorumque usum in celebratione Missarum interdici jussimus, nisi ad præscriptum exemplaris sub ipso Pio V. editi, integre in omnibus emendarentur: deinde mandavimus nonnullis venerabilibus fratribus nostris S. R. E. Cardinalibus in sacris Litteris versatis, et ecclesiastica antiquitatis peritis, ut curam Missale ad pristinam et quam maxime emend.tam formam restituendi susciperent: qui pro sua erga Nos fide, et in romanam Ecclesiam pietate et studio, adhibitis etiam aliis rerum ecclesiasticarum peritis et eruditis viris, et veteribus Missalibus, aliisque præterea libris, qui ad eam rem opportuni videbantur, accurate perquisitis, et diligenter inspectis, Missale romanum suæ integritati restituere, ac ipsius Pii V. et eorum qui ab co delecti fuerant, laborem et diligentiam confirmare et comprobare curarunt. Verum in eo munere peragendo factum est, ut nonnulla ex diligenti librorum antiquorum collatione in meliorem formam redacta, et in regulis et rubricis aliqua uberius et clarius expressa sint, quæ tamen ex illorum principiis et fundamentis quasi deducta, illorum sensum imitari potius, et supplere, quam aliquid novi afferre videantur. Missale itaque, quod idem Pius V. ediderat, sic recognitum, in nostra typographia Vaticana quam emendatissime imprimi et ad communem utilitatem publicari jussimus. Ut autem illius usus in omnibus christiani orbis partibus, perpetuis futuris temporibus conservetur, ipsum Missale in alma Urbe nostra in eadem typographia tantum, et non alibi imprimi posse decernimus; extra Urbem vero juxta exemplar in dicta typographia nunc editum, et non aliter hac lege imprimi posse permittimus, ut nimirum typographis quibuscumque illud imprimere volentibus, id facere liceat, requisita tamen prius, et in scriptis obtenta dilectorum filiorum Inquisitorum hæretica pravitatis in iis locis, in quibus fuerint, ubi vero non fuerint, Ordinariorum locorum licentia; alioquin sí absque hujusmodi licentia dictum Missale sub quacumque forma de cetero ipsi imprimere, aut bibliopolæ vendere præsumpserint, typographi et bibliopola extra Statum nostrum Ecclesiasticum existentes, excommunicationis latæ sententiæ, a qua nisi a romano Pontifice, præterquam in mortis articulo constituti, absolvi nequeant; in alma vero Urbe ac reliquo Statu Ecclesiastico commorantes, quingentorum ducatorum auri de Camera, ac amissionis librorum et typorum omnium Cameræ prædictæ applicandorum pœnas absque alia declaratione irremissibiliter incurrant eo ipso; et nihilominus eorumdem Missalium per cos de cetero absque hujusmodi licentia imprimendorum aut vendendorum usum ubique locorum et gentium sub eisdem poenis perpetuo interdicimus et prohibemus. Ipsi autem Inquisitores, seu Ordinarii locorum, antequam hujusmodi licentiam concedant, Missalia ab ipsis typographis imprimenda, et postquam impressa fuerint, cum hoc Missali auctoritate nostra recognito, et nunc impresso, diligen. tissime conferant, nec in illis aliquid addi vel detrahi permittant, nec in præmis sis prætextu incuriæ typographorum, aut non factæ per correctores vel alios ab ipsis forsitan deputandos diligentiæ, se aliquo modo excusare, quodque in infrascriptas poenas non incurrerint, allegare valeant ; et in ipsa licentia origi. nali de collatione facta, et quod omnino concordent, manu propria attestentur; cujus licentia copia initio vel in calce cujusque Missalis semper imprimatur. Quod si secus fecerint, Inquisitores videlicet privationis suorum officiorum, ac inhabilitatis ad illa, et alia in posterum obtinenda, Antistites autem et Ordi.

narii locorum suspensionis a Divinis, ac interdicti ab ingressu Ecclesiæ, eorum vero Vicarii, privationis similiter officiorum et beneficiorum suorum, et inhabi. litatis ad illa, et alia in posterum obtinenda, ac præterea excommunicationis absque alia declaratione, ut præfertur, pœnas incurrant eo ipso. Ceterum pauperum ecclesiarum, Clericorum, et personarum ecclesiasticarum, ac typogra phorum et bibliopolarum quorumcumque indemnitatis ex benignitate apostolica rationem habentes, eisdem Missalia hactenus impressa penes se habentibus (iis dumtaxat exceptis, quæ auctoritate nostra, ut supra dictum est, interdicta et abrogata fuerunt) ut ea retinere et illis uti, eaque vendere respective possint, similiter permittimus et indulgemus. Non obstantibus licentiis, indultis, et privilegiis quibuscumque, typographis hactenus per Nos seu romanos Pontifices prædecessores nostros, Missale prædictum Pii Quinti imprimendi concessis, quæ per præsentes expresse revocamus, et revocata esse volumus; nec non constitutionibus et ordinationibus apostolicis generalibus vel specialibus, in contrarium præmissorum quomodocumque concessis, confirmatis et approbatis. Quibus omnibus, etiamsi de illis eorumque totis tenoribus specialis, specifica, et expressa mentio habenda esset, tenores hujusmodi præsentibus pro expressis habentes, hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, ceterisque contrariis qui buscumque. Volumus autem ut præsentium transumptis etiam impressis, vel manu alicujus notarii publici subscriptis, et sigillo alicujus personæ in dignitate ecclesiastica constitutæ munitis, eadem prorsus fides habeatur, quæ ipsis præsentibus haberetur, si essent exhibitæ, vel ostensæ.

Datum Romæ apud sanctum Marcum, sub annulo Piscatoris, die vu. Julii M. D. C IV., Pontificatus nostri anno XIII.

M. VESTRIUS BARBIANUS.

URBANUS PAPA VIII.

AD PERPETUAM REI MEMORIAM.

quid est in rebus humanis plane divinum, quod nobis superni cives (si in eos invidia caderet) invidere possent, id certe est sacrosanctum Missæ sacrificium, cujus beneficio fit, ut homines quadam anticipatione possideant in terris cœlum, dum ante oculos habent, et manibus contrectant ipsum cali terræque Conditorem. Quo magis est mortalibus laborandum, ut hoc tantum privilegium cultu atque honore debito tueantur, caveantque Angelos negli gentia osores, qui sunt æmuli venerationis. Hine factum est, ut hujus sacri mysterii celebrandi rationem, ac preces, quas summi Pontifices prædecessores nostri Pius V. et Clemens VIII. diligentissime recognosci atque instaurari curaverunt, Nos quoque, eorum vestigiis inhærentes, iterum examinari, et si quid forte in iis assiduus (quod plerumque contingit) temporis cursus corruperit. restitui jusserimus. Quamobrem sicuti nuper ad divini Offici nitorem reformari Breviarium, ita demum hujus exemplo ad divini Sacrificii ornamentum corrigi Missale mandavimus. Et quoniam hasce quasi alas, quas sacerdos instar Cherubim prisci mystici Tabernaculi quotidie pandit ad verum mundi propitiatorium, decet esse plane geminas, atque uniformes, hujus rei curam commisimus viris eruditis, ac piis, quorum diligentia ita opus perfectum est, ut nihil desiderari amplius possit. Nam rubricæ, quæ sensim ab usu rituque vetere degeneraverant, in pristinum restitutæ: quæ vero non ita captui legentium accommodatæ videbantur, clarius explicatæ præterca collata omnia cum codice sacræ Scripturæ vulgatæ editionis, quæque diversa irrepserant, ad ejus unius exemplum normamque correcta sunt. Verumtamen parum prodesse consuevit solertia correctorum, nisi ad eam par typographorum accedat industria, propterea dilecto filio Andreæ Brugiotto, typographiæ nostræ apostolicæ prafecto, mandavimus, ut Missale ita expurgatum in lucem emittat: sed quæ in posterum extra Urbem imprimi contigerit, ea non aliter, quam ad exemplar in dicta typographia nunc editum imprimi posse permittimus, requisita tamen prius. et in scriptis obtenta dilectorum filiorum Inquisitorum hæretica pravitatis in iis locis, in quibus fuerint, ubi vero non fuerint, Ordinariorum locorum facultate: alioquin si absque ea dictum Missale ipsi posthac imprimere, aut bibliopola vendere præsumpserint, typographi et bibliopola extra Statum nostrum ecclesiasticum existentes, excommunicationis latæ sententiæ, a qua nisi a romano Pontifice, præterquam in mortis articulo constituti, absolvi nequeant; in alma vero Urbe et reliquo Statu ecclesiastico commorantes, quingentorum ducatorum auri de Camera, ac amissionis librorum, et typorum omnium Cameræ præ

dictæ applicandorum pœnas absque alia declaratione irremissibiliter incur rant eo ipso; et nihilominus eorumdem Missalium per eos de cetero absque hujusmodi licentia imprimendorum, aut vendendorum usum ubique locorum et gentium sub eisdem pœnis interdicimus, et prohibemus. Ipsi autem Inquisitores, seu Ordinarii locorum, antequam hujusmodi licentiam et facul latem concedant, Missalia ab ipsis typographis imprimenda, et postquam impressa fuerint, cum hoc Missali, auctoritate nostra recognito, diligentissime conferant, nec in illis aliquid addi vel minui permittant. In ipsa vero licentia originali obtinenda, de collatione facta et quod omnino concordent, manu propria attestentur; cujus licentiæ copia initio, vel in fine cujusque Missalis semper imprimatur. Quod si secus fecerint, inquisitores privationis suorum Officiorum, ac inhabilitatis ad illa, et alia in posterum obtinenda, Ordinarii autem locorum suspensionis a Divinis, ac interdicti ab ingressu ecclesiæ, eorum vero Vicarii privationis similiter officiorum, et beneficiorum suorum et inhabilitatis ad illa, et al a in posterum obtinenda, ac insuper excommunicationis, absque alia declaratione, pœnas incurrant eo ipso. Ceterum pauperum ecclesiarum, Clericorum, et personarum ecclesiasticarum, ac typographorum et bibliopolarum quorumcumque indemnitatis ex benignitate apostolica rationem habentes, iisdem Missalia hactenus impressa penes se habentibus, ut ea retinere, et illis uti, eaque vendere respective possint similiter permittimus, et indulgemus. Non obstantibus licentiis, indultis, et privilegiis quibuscumque, typographis per Nos seu romanos Pontifices prædecessores nostros, Missale imprimendi concessis, quæ per præsentes expresse revocamus, et revocata esse volumus, necnon constitutionibus et ordinationibus apostolicis generalibus, vel specialibus, in contrarium præmis sorum quomodocumque concessis, approbatis, et confirmatis. Quibus omnibus, etiamsi de illis, eorumque totis tenoribus specialis, specifica, et expressa mentio habenda esset, tenores hujusmodi præsentibus pro expressis habentes bac vice dumtaxat specialiter, et expresse derogamus. Volumus autem ut præsentium transumptis etiam impressis, manu alicujus notarii publice subscripts, et sigillo alicujus personæ in dignitate ecclesiastica constitutæ munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quæ ipsis præsentibus adhiberetur si essent exhibitæ vel ostensæ.

Datum Roma apud sanctam Mariam Majorem, sub annulo Piscatoris; die secunda Septembris M. D. C. XXXIV, Pontificatus nostri anno duodecimo.

M. A. MARALDUS.

J. SAVANIER.

EX DECRETORUM REGISTRO

SACRE RITUUM CONGREGATIONIS.

ACRA Rituum Congregatio, inhærendo decretis alias factis, prohibet omnino Missas a sacra Rituum Congregatione non approbatas, et signanter Missas nuncupatas S. Gregorii pro vivis et defunctis, Missas quindecim Auxiliatorum, Missam de Patre æterno, et quascumque alias, ut supra, non approbatas. Nemo audeat uti pileolo in celebratione Missarum sine expressa licentia Sedis Apostolica, non obstante quacumque contraria consuetudine.

Item prohibetur usus rochetti, exceptis tamen quibus de jure competit, et præter hoc statuitur et declaratur, nemini licere inservire, aut assistere in celebratione Missarum aut divinorum Officiorum cum rochetto, neque cum cotta habente manicas angustas adinstar rochetti: et idem servandum est in con cionibus.

Paramenta non debent sumi de Altari pro celebratione Missarum, cum id competat tantum Episcopis, sive solemniter, sive privatim celebrent; inferioribus vero habentibus usum Pontificalium, non nisi quando in Pontificalibus celebrant.

Demum renovando decreta alias facta, mandat sacra Congregatio in omnibus et per omnia servari rubricas Missalis, romani, non obstante quocumque præ-texiu, et contraria consuetudine, quam abusum esse declarat.

Et facta relatione horum decreiorum SS. D. N. URBANO VIII. Sanctitas sua annuit, et ab omnibus ubique servari, et in Missali romano noviter imprimendo apponi mandavit,

JULIUS ROSPIGLIOSIUS, Secret.

UM occasione Missalis typis sacra Congregationis de Propaganda Fide summa cura ac diligentia novissime impressi, et propediem publico usui exponendi, Sacræ Rituum Congregationi enixe fuerit supplicatum, ut nonnulla ejusdem Sacræ Congregationis decreta, jam alias edita et approbata, in prædicto novo Missali summatim apponi et imprimi posse benigne concedere dignaretur, vi. delicet:

Missæ pro defunctis, sive de Requiem in festis duplicibus contra præscriptum rubricarum Missalis romani nullatenus celebrari debent. Quod si ex benefactorum institutione Missæ hujusmodi celebranda incidunt in festum duplex, tunc ne dilatio animabus suffragia expectantibus detrimento sit, in aliam diem non impeditam minime transferantur, sed dicantur de festo currenti cum applicatione Sacrificii juxta mentem eorumdem benefactorum. Die 5 Aug. 1662, approbatum a fel. rec. Alexandro VII. eadem die.

Prædictum decretum ab ejusdem fel. rec. Alexandro VII. speciali Brevi, quod incipit: Creditæ nobis, denuo fuit confirmatum, ac insuper statutum, idem servandum esse quoad Missas in altaribus privilegiatis ex obligatione celebran das, et indulgentias per ejusmodi privilegia concessas animabus in purgatorio existentibus suffragari, perinde ac si celebratæ fuissent Missæ Defunctorum. Ac denique declaratum, anniversaria, et Missas cantalas de Requiem relictas ex dispositione testatorum quotannis in die ipsorum obitus etiam in duplici majori contingentis in prædicio decreto die 5 Augusti edito, minime comprehendi, prout antea in una Novarien. 22 Novembris 1664 cadem sacra Rituum Congre gatio declaraverat. Die 22. Januarii 1667, Pontificatus xij.

Deinde fel. rec. Clemens IX. eadem sac. Cong. decreta, alio Brevi, cujus initium Cum fel. record., iterum confirmavit, prædictamque Alexandri VII. dispositionem ad altaria non in perpetuum, sed ad septennium, seu aliud brevius vel longius tempus, ac non in omnibus sed aliquo vel aliquibus tantum hebdo madæ diebus nunc, et in futurum quandocumque privilegiata extendit. Die 25 Septembris 1669, Pontificatus iij.

Tandem proposito dubio, an supradicta Alexandri VII. et Clementis IX. declarationes sibi locum vindicarent etiam in diebus Dominicis, et infra octavas Paschatis Resurrectionis, Pentecostes, et Corporis Christi, aliisque anni diebus, quibus, licet a festo duplici non impediantur, adhuc tamen Missæ Defunctorum juxta ritum Ecclesiæ celebrari nequeunt, quatenus nimirum Missæ, quas iisdem diebus celebrare licet, servala ceteroqui privilegiorum forma, ad altaria privilegiata celebrarentur, eadem sac. Rit. Cong. die 5 Aprilis 1688, prædictorum Pontificum declarationes pro omnibus diebus, quibus juxta rubricas Missa Defunctorum celebrari non possunt, intelligendas esse respondit ejusque decretum subinde confirmatum fuit a fel. record. Innocentio Papa XI. speciali Brevi, quod incipit: Alias postquam, dato die 4 maii 1688.

Decretum a sac. Rituum Cong. anno 1650 editum, quo permittitur posse in ecclesiis recitari Officia, et Missas celebrari de illis Sanctis, quorum corpora vel reliquiæ insignes in eisdem asservantur, intelligendum est de Sanctis, dumtaxat in Martyrologio rom. descriptis, et dummodo constet de identitate corporis eorum dem, vel insignis reliquiæ, secus vero de Sanctis in eodem Martyrologio non descriptis. Quorum tamen corporibus et reliquis ab Ordinariis locorum approbatis debita a fidelibus veneratio exhibenda est, sed absque Officio et Missa, sub poenis de non satisfaciendo præcepto recitandi Officium, aliisque in Constitutione S. Pii V. contentis, die 11. Augusti 1691, approbatum à fel. record. Innocentio XII., die 19 Octobris.

Ad augendam Fidelium venerationem erga augustissimum Eucharistiæ Sacramentum, ejusque cultum in toto terrarum orbe promovendum, prohibitum est celebrare Missas votivas, vel pro Defunctis infra octavam Corporis Christi. Die 21 Junii 1670, eademque die a fel. record. Clemente X. approbatum.

Item prohibitum est easdem Missas celebrari infra octavam Nativitatis Domini. In Missis vero solemnibus pro re gravi infra eamdem octavam celebrandis, dicenda est præfatio juxta Rubricam generalem tit. 12. num. 4. Die 25. Septembris 1706, jam a SS. approbatum.

Re vera in sac. Rituum Cong. ad relationem E. et R. D. Cardinalis Barberini pluries discussa, et mature perpensa, sac. cadem Rituum Congregatio supradicta decreta, tum ut celebrantium instructioni et usui sint, tum ut nonnulli abusus, qui in aliquibus locis irrepserunt, penitus evellantur, in Missali post rubricas generáles apponi, et imprimi posse censuit, si SS, D. N, visum fuerit. Die 15 Septembris 1714,