Przyczynki do studyów nad twórczością Adama Mickiewicza, Tom 1D. Toporowski, 1895 |
Z wnętrza książki
Wyniki 1 - 5 z 11
Strona 14
... wszechświat Miłością ; jest podniosłym , zasadniczym wyrazem wielkiego serca , co w przenikaniu tęsknot i cierpień miljonów znajduje mo- ralną podnietę i podstawę dla swej poetycznej twórczości i otuchę przeciwko tęsknotom i cierpieniom ...
... wszechświat Miłością ; jest podniosłym , zasadniczym wyrazem wielkiego serca , co w przenikaniu tęsknot i cierpień miljonów znajduje mo- ralną podnietę i podstawę dla swej poetycznej twórczości i otuchę przeciwko tęsknotom i cierpieniom ...
Strona 26
... złożonych zaledwie z czterdziestu wierszy zawartą została ol- brzymia , idealna treść , ogarniająca widomy i odczuty ― Wszechświat ... Nieprzebrane bogactwo myśli , poetyczna prostota , dostępna 26 HYMN NA DZIEŃ ZWIASTOWANIA N. P. MARYI .
... złożonych zaledwie z czterdziestu wierszy zawartą została ol- brzymia , idealna treść , ogarniająca widomy i odczuty ― Wszechświat ... Nieprzebrane bogactwo myśli , poetyczna prostota , dostępna 26 HYMN NA DZIEŃ ZWIASTOWANIA N. P. MARYI .
Strona 27
Daniel Toporski. Wszechświat ... Nieprzebrane bogactwo myśli , poetyczna prostota , dostępna nawet i dla ludu , głębia pocią- gająca umysły wyższe i nawet sama krótkość „ Hymnu “ czynią go jakby stworzonym do uroczystych obrzędów ...
Daniel Toporski. Wszechświat ... Nieprzebrane bogactwo myśli , poetyczna prostota , dostępna nawet i dla ludu , głębia pocią- gająca umysły wyższe i nawet sama krótkość „ Hymnu “ czynią go jakby stworzonym do uroczystych obrzędów ...
Strona 50
... w filozoficzne teorye Wiedzy , Moralności i Sztuki , wszystkie te rodzaje podmiotowych poglądów na Wszechświat , z niedoścignionem mistrzow- - - stwem uczucia , myśli i słowa znajdziemy w tym wieko- 50 ODA DO MŁODOŚCI .
... w filozoficzne teorye Wiedzy , Moralności i Sztuki , wszystkie te rodzaje podmiotowych poglądów na Wszechświat , z niedoścignionem mistrzow- - - stwem uczucia , myśli i słowa znajdziemy w tym wieko- 50 ODA DO MŁODOŚCI .
Strona 96
... Wszechświat 1 ) , gdzie człowiek 1 ) Jak Mickiewicz jest pojmowanym przez krytykę ze strony czystej filozofii , objaśni następujący przykład . W artykule pod ma wyznaczone przynależne sobie stanowisko " ; i myśl tę 96 DZIADY WILEŃSKIE .
... Wszechświat 1 ) , gdzie człowiek 1 ) Jak Mickiewicz jest pojmowanym przez krytykę ze strony czystej filozofii , objaśni następujący przykład . W artykule pod ma wyznaczone przynależne sobie stanowisko " ; i myśl tę 96 DZIADY WILEŃSKIE .
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
Adama ADAMA MICKIEWICZA bytu Cheruby Chmielowski choć ciem cywilizacyi Czatyrdah części Dziadów czło człowieka dążeń moralnych duch ducha duchowe duchowego duszy Dziadów Dziady Farysa Filaretów Filomatów geniuszu Giaura Gustaw Guślarz Hymnie ideałów ideału idei Improwizacyi jakby jeżeli Kiejstut Konrad Wallenrod Konrada Krymskich Ksiądz ludu ludzi ludzkości ludzkość Mickie Mickiewicz mię miłości miłość młodości młodzieży moralne moralnego motyle mówi myśl myśli N. P. Maryi narodu natchnienia natury niem obraz Oda do młodości odpowiada ojczyzny Pana Tadeusza pieśni pieśń Piękna poematu poeta poety poetycznej poetycznych poezyi potęgi prawdy prze przeszłości PRZYCZYNKI DO STUDYÓW przyrodzenia rozumu serc serca serce sercu sępy siebie słowa Sonetach Sonetów Sonetów Krymskich Sonety Krymskie swego swoich swoje szczęścia sztuki ści śpiewa śród świata uczucia uczuć utworów Wallenroda wiara wiary wielkiego wieszcza wiersz więcej woła wszechświat wyśpiewał wyżej ziemi Żeglarza życia życie żywota
Popularne fragmenty
Strona 152 - Nieszczęsny, kto dla ludzi głos i język trudzi! Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie: Myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie, A słowa myśl pochłoną i tak drżą nad myślą, Jak ziemia nad połkniętą, niewidzialną rzeką.
Strona 147 - Z tobą, mój luby, z tobąśmy przeżyli Znikomą chwilę, lecz tej jednej chwili Nie będę mieniąc z całą ziemian zgrają Na ciche życie, przepędzone w nudzie. Ty sam mówiłeś, że zwyczajni ludzie Są jako konchy, co się w bagnie tają; Ledwie raz na rok, falą niepogody Wypchnięte, z mętnej pokażą się wody, Otworzą usta, raz westchną ku niebu I znowu wrócą do swego pogrzebu.
Strona 51 - Cel tak poważny święta, miejsca samotne, czas nocny, obrzędy fantastyczne przemawiały niegdyś silnie do mojej imaginacji; słuchałem bajek, powieści i pieśni o nieboszczykach, powracających z prośbami lub przestrogami — a we wszystkich zmyśleniach poczwarnych można było dostrzec pewne dążenie moralne i pewne nauki, gminnym sposobem zmysłowie przedstawiane.
Strona 151 - Słuchaj i pilnie zważaj każde słowo. Oni zginęli, — widzisz te pożary? Widzisz? to Litwa w kraju Niemców broi; Przez lat sto Zakon ran swych nie wygoi. Trafiłem w serce stugłowej poczwary; Strawione skarby, źródła ich potęgi, Zgorzały miasta, morze krwi wyciekło, Jam to uczynił; dopełnił przysięgi; Straszniejszej zemsty nie wymyśli piekło.
Strona 206 - ... stąd ucieka serce w okolice Dalekie, i - niestety! jeszcze dalsze czasy? Litwo! piały mi wdzięczniej twe szumiące lasy Niż słowiki Bajdaru, Salhiry dziewice; I weselszy deptałem twoje trzęsawice Niż rubinowe morwy, złote ananasy. Tak daleki! tak różna wabi mię ponęta! Dlaczegoż roztargniony wzdycham bez ustanku Do tej, którą kochałem w dni moich poranku?
Strona 102 - Świat ten jest bez duszy? Żyje, lecz żyje tylko jak kościotrup nagi, Który lekarz tajemną sprężyną rozruszy; Albo jest to coś na kształt wielkiego zegaru, Który obiega popędem ciężaru? (z uśmiechem) Tylko nie wiecie, kto zawiesił wagi! O kołach, o sprężynach rozum was naucza; Lecz nie widzicie ręki i klucza!
Strona 150 - I wlewa w duszę najsroższe trucizny, Głupią chęć sławy i miłość ojczyzny. «Ona to idzie za młodzieńcem w ślady, Jak zabitego cień nieprzyjaciela Zjawia się nieraz w pośrodku biesiady, Aby krew mieszać w puchary wesela.
Strona 210 - Te zamki, połamane w zwaliska bez ładu, Zdobiły cię i strzegły, o niewdzięczny Krymie ! Dzisiaj sterczą na górach jak czaszki olbrzymie, W nich gad mieszka lub człowiek podlejszy od gadu.
Strona 244 - Uczucie krąży w duszy, rozpala się, żarzy, Jak krew po swych głębokich, niewidomych cieśniach; Ile krwi tylko ludzie widzą w mojej twarzy, Tyle tylko z mych uczuć dostrzegą w mych pieśniach. Pieśni ma, tyś jest gwiazdą za granicą świata! I wzrok ziemski, do ciebie wysłany za gońca, Choć szklanne weźmie skrzydła, ciebie nie dolata, Tylko o twoje mleczną drogę się uderzy; Domyśla się, że to słońca, Lecz ich nie zliczy, nie zmierzy.