SILVESTRI II PONTIFICIS ROMANI, AIMOINI FLORIACENSIS MONACHI, SANCTI ABBONIS ABBATIS FLORIACENSIS, THIETMARI MERSEBURGENSIS EPISCOPI, OPERA OMNIA ACCEDUNT JOANNIS XVIII, SERGII IV, BENEDICTI VIII, SUMMORUM PONTIFICUM, EPISTOLÆ ET DIPLOMATA Intermiscentur ARNULFI REMENSIS, ALFRICI CANTUARIENSIS, ARCHIEPISCOPORUM; NOTGERI SCRIPTA QUÆ EXTANT ACCURANTE J.-P. MIGNE BIBLIOTHECA CLERI UNIVERSE SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICÆ RAMOS EDITORE. TOMUS UNICUS PARISIIS APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES, Sectio I. Epistolæ ante summum pontificatum scriptæ, col. 201. Sectio II. - Epistolæ et decreta pontificia, col. 269. SPURIA AUT ALIENA. Acta concilii Remensis ad S. Basolum, col. 287. - Leonis legati epistola ad Hugonem et Robertum reges, col. 337. PURCHARDUS MONACHUS AUGIE DIVITIS. Carmen de gestis Witigowonis abbatis, col 351. Epistolæ, col. 365. GOSPERTUS ABBAS TEGERNSEENSIS. THIETPALDUS TEGERNSEENSIS MONACHUS. Epistola ad S. Adelbertum Prussiensis Ecclesiæ episcopum, col. 373. Epistolæ, col. 417. Apologeticus, col. 461. Collectio canonum, col. 473.- Vita S. Eadmundi, col. 507. Carmen accrostichum ad Ottonem imp. col. 519. Quæstiones grammaticales, col. 521. - De gestis Romanorum pontificum, col. 535. Præfatio comment. in Cyclum Victorii, col. 569. In circulos B. Cyrilli et Dionysii Romani ac Bedæ, col. 573 Fragmentum de S. Martiali, col. 579. APPENDIX. Catalogus abbatum Floriacensium, col. 579. Annales Floriacenses, col. 581. ALBERTUS ABBAS MICIAGENSIS. Epistola ad Joannem papam, col. 585. RORICO MOISSIASCENSIS APUD CADURCOS MONACHUS. Gesta Francorum, col. 589. AIMOINUS MONACHUS FLORIACENSIS. Historia Francorum, col. 619. Translatio S. Benedicti, col. 797. De miraculis S. Benedicti, col. 801. Serino de S. Benedicto, col. 831. JOANNES DIACONUS VENETUS. HERIGERUS ABBAS LOBIENSIS. Chronicon Venetum, col. 875. Chronicon Gradense, col. 939. Herigeri et Anselmi Gesta episcoporum Tungrensium, Trajectensium et Leodiensium, col. 957. Vita sanctæ Berlindis, col. 1103. Vita S. Landoaldi, col. 1109. Vita S. Ursmari, col. 1125. I pistola ad Hugonem monachum, col. 1129. NOTGERUS LEODIENSIS EPISCOPUS. Vita sancti Hadalini, col. 1141.-Præfatio ad vitam S. Landoaldi, col. 1147.- Vita S. Remacli, ibid. THIETMARUS MERSEBURGENSIS EPISCOPUS. Chronicon, col. 1183. ::::* BRITEERTUS RAMESIENSIS MONACHUS. Vita S. Dunstan, col 1428 Commentstiam in librum Beda de rerum natura, col. 1455. — Commentarium in librum de loquela per gestum, ibid. SANCTUS ELFRICUS CANTUARIENSIS ARCHIEPISCOPUS. Acta electionis Arnulphi, col. 1543. Juramentum Arnulfi, ibid. - Commonitorium contra prædones, col. 1545.- Libellus abdicationis, ibid. - Epistola, col. 1547. Privilegia, ibid. CONSTANTINUS S. SYMPHORIANI METENSIS ABBAS. Vita Adalberonis Metensis episcopi, col. 1551. BENEDICTUS S. ANDREE MONACHUS. DE BENEDICTO ET EJUS CHRONICO NOTITIA (Apud D. Pertz, Monum. Germ. Hist. SS. tom. III.) ignoramus,non sine magna diffidentia adhibendam esse, per se patet. Ac sic quoque aliqua fide digna et quæ novam historiæ lucem affundant reperiri, in historia Ratchisi et Tassiæ, Alberici principis et rerum Romanarum sæculi decimi, ingenue fateor, atque primum fabulæ de Caroli Magni itinere in terram sanctam vestigium hic haberi, in Annalibus nostris (2) indicavi. Opus, initio mancum, fine caret, cum membrana in codice (3) superesset; quem autographum esse scriptura circa annum millesimum exarata docet. In edendo libro capitum divisionem institui, nonnulla ad verbum ex Beda et Annalibus Laurissensibus transcripta iterum excudenda vetavi, reliqua ad litteram expressi. Debetur id Chronicon, huc usque ineditum, Be- A lomodo aptum, et eam operis partem, cujus fontes nedicto, monacho sancti Andreæ in monte Soracte, viro nescio majoris an stoliditatis an incuriæ, qui Joannis XII tempora vidit, et vergente sæculo decimo Joannis XVI et Crescentii jugum subiit, atque monasterii sui amore vanitateque ductus ad historiam scribendam accessit. Nec libris plane caruit, quibus adjutus chronicon ederet, quippe qui Vitis S. Pigmenii, S. Martini et sancti Barbati, Translatione S. Bartholomæi ab insula Lipari Beneventum, Bedæ Chronico, Annalibus Laurissensibus integris, Eginhardi Vita Caroli Magni, Gestis pontificum Romanorum (1), edictis regum Langobardorum,chartis archivi sancti Andreæ, et notitiis ad historiam cum monasteriorum in monte Soracte sitorum tum Langobardorum et Romanorum facientibus, opus ag- B gressus est. Sed optimis fontibus pessime usum, liber ipse arguit. Nam et sententiis plurimis, imo paginis integris annalium omissis, nil hæsitans suprema anterioribus ac si eadem essent adjungit, et viros per sæculorum terrarumve immensa spatia ab invicem discretos, Narseti Rotharium, Romualdo Sicardum et Sykinolfum, Carolo Magno Aaronem Niciforum et Michaelem congregat, et fabulas plurimas tradit. Quarum nulla fere tam ridiculam se præbet, quam quod imperatores et reges privilegiorum monasterio sancti Andreæ concedendorum et edictis Langobardicis inserendorum causa Italiam sæpe adire facit. Accedit quod, sermonis Latini usu destitutus, nec lecta intelligere nec intellecta scribere callebat, eo certe stylo usus, quem summæ C credere fas est, Ottonis III, ideoque intra annos 998 Romanorum ejus ævi barbariei signum stupeas et et 1001. horrescas. Ejusmodi virum historiæ scribendæ nul Chronico subjungere placet libellum de imperatoria potestate in Urbe, a Flacio ex codice antiquo ubi post Eutropium sive Historiam miscellam habebatur editum (4), cujus auctorem Benedictum nostrum esse suspicor. Suadent id tempus locusque, cum auctor circa annum millesimum Romæ aut in vicinia scripserit (5); mentio injecta de monasterio sancti Andreæ, sententiæ integræ ex chronico repetita (6), fabula de Zachariæ papæ profectione in Franciam,et inculta scribendi ratio, quam tamen a Flacio valde politam et emendatam esse credam. Quæ si ita sunt, fides libello eadem quæ Chronico habenda erit,ita ut nulli sententiæ, nisi re bene perpensa et primariis fontibus in rem vocatis, innitaris. Scripsit auctor pro parte et in usum imperatoris, ut stolorum Petri et Pauli; in quo loco platomama ipsa, ubi jacuerunt corpora sancta, versibus adhornavit. Eodem vero anno post Axente morte Mediolani Ambrosio episcopo constituto, omnis a fidem reclam Italia convertitur. Illarius (18) episcopus Pictavis moritur; Martinus episcopus successit. De quo apostolus dicens : « Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi (II Cor. v, 19); » de quo voce dominica loquitur: « Ego si exaltatus fuero, omnia traam a me ipsum (Joan. x11, 32). » Damasus papa construxit æcclesia sancti Silvestri in monte Serapti cum omni studio, et quidquid rebus acjacentia ejus abstracta fuerat, per perceptione constituit. Hanc orante in basilica consecrationis beatissimi Silvestri episcopi, et gratias agebat Domino, dicens : per medium pontis lapideum in fluvium cum uno A catecumba, ubi jacuerunt corporr sanctorum apopuerulo, qui manibus suis traebat. Et non post multos hoc tempore interea(8) irruentibus intra Galeas(9) barbaris, Julianus impiissimus cesar cetum (10) in unum exercitum apud Vangionum civitatem, donativum cœpit erogare militibus. Ut est consuetudinis, singulis recitabantur, donec a Martinus inventus (11) est; quem presentari sibi jussit. Quem aloquitur dicens: «Numquid et pater tuus et vos inscriptionem inter scolares aulas sub rege Constantio militasti?» Cui vir Domini Martinus respondit dicens: « Christi enim sum miles; mihi pugnare non licet. » Ab hac vocem tirannus infremuit dicens: «Non religionis gratia detractare militia! » Retrudi ergo eum in custodia jubetur. Tunc consignans se Martinus et in nomine Domini Jesu signo crucis, non B clippeo protectus a (12) galea, ostium cuneo penetrabo (13) securus. Postera autem dies hostes legatos de pacem miserunt sua omnia (14). Quo vir Domini de persecutione tiranni liberavit. Quo Romæ reversus est augustus. Tanta 1 denique nequitiæ temporibus suis extitit, quantum narrare non possum. Cœpit æcclesiæ sanctorum claudere, et templa idolorum patefacere, et rebus æcclesiarum in fisco daretur. De qua re consilio facto cum apparitoribus suis, de æcclesia sancti Silvestri in monte Sirapti et de appendiciis suis, quod extruxit a fundamentis æcclesiæ hujus, et res ipsius æcclesiæ in fisco daretur, et quasi per hodium Constantini principi patrata dextrueretur. Eodem vero tempore nutum Dei omnipotenti surrexit bellum Persarum adversus im- C piissimus imperator Julianus; ambulavit in Persida. Qui cum ambulasset, quanta malitia insercuit (15) in beato Basilis archiepiscopus, modo taceamus. Qui cum ambulasset usque ibidem pervenisset, pugnam conflicta Romani cum Persida, victus tenetur Julianus impiissimus imperator, et nimis aflictus a Persis; quibus ipse Julianus decoratus est ab extremo vertice usque ad ungulas pedum. Et corium ejus dictus coccinum ibidem omni tempore regis Persarum dum pacem haberet super corium Juliani sedentem et congratulabantur. Regnavit autem Julianus anni 2 et mense 8. Grates tibi reffero spes vita bonorum, Quo versos composuit in lapide a corpore sancto. Cœperunt multi nobiles Romani mundus relinquere ad eundem prefata æcclesia quasi cebium (20) sanctæ conversationis vitam ducere. Interea neque hoc sileam de hujus apostolica gloria pretermittenda. Quoniam quidem quanquam omnes apostoli ante secla electi a Domino esse credantur, docente Apostolo: «Qui elegit nos ante mundi constitutione,ut essemus sanctiet immaculati in conspectu ejus(Ephes 1, 4); » redemptor et salvator noster dominus Jesus Christus antequam de interitus Satane triumphans, victor exultans, penetraret regna polorum, sancta hujus æcclesia, quam pretioso suo sanguines hacquisivit per beatos apostolos, et apostolicos viros Silvester VARLE LECTIONES. 2. Jobianus facto christianissimo imperator, aperte sunt æcclesiæ, et cæpit religio christiana gaudere. Regnavit ipse Jobianus menses 8. Da- D maxus (16) Rome episcopus fecit basylicam jux theutrum (17) sancto Laurentio, et alia basilica in |