Obrazy na stronie
PDF
ePub

from their robes, and had diverse places open from the middle vpward, in whiche places they were anointed." 40 So, of the coronation of Anne Boleyn: "After she had rested a while, she descended down to the high altar, and there prostrate hir selfe, while the archbishop of Canturburie said certeine collects: then she rose, and the bishop annointed hir on the head, and on the brest, and then she was led vp again.""

40 Continuation of Hardyng, p. 517. See the same, in Holinshed, vol. 3. p. 733. and Hall, p. 376. And compare Grafton's Chronicle, vol. 2. p. 115.

933.

Holinshed: vol. 3. p. Hall: p. 803. Compare also, the archbishop's own account of this coronation, in the Archæologia,vol. 18. p. 80, and in Ellis's Original Letters, 1st Series, vol. 2. p. 39. The coronation of Anne Boleyn

was performed in a very magnificent manner, at a lavish expense. Hence, the details of it are important. An original paper of Cromwell, in the treasury of the Exchequer, cited by Weever, (Fun. Mon.p.512,) states, among the extraordinary expenses of the reign: "Item, his Highnesse hath been at a most costly charge for the coronation of Queen Anne."

I

CHAPTER II.

SHALL now extract some accounts of the early coronations of our kings: if two or three of these seem to be long, the reader will be repaid by the light which they throw upon the Service itself, which will follow; and by the force of the evidence which they furnish to the constant observance of the more important parts of the solemnity. I shall not give notices of every reign, but those only which will be sufficient to bring down the facts, in one unbroken line, from the eighth to the sixteenth century.

The coronation and anointing of Egferth have been already spoken of: in the year 795, the Saxon chronicle relates that Eardwulph, king of Northumberland, was "consecrated and raised to his throne by Eanbalde, archbishop, and other bishops." In the next century, we have a very important account, by a contemporary, of the coronation of Edmund, king of the East Angles: "Anno dominicæ incarnationis 856, Nunberchus antistes unxit oleo, consecravitque in regem Eadmundum gloriosissimum." In the succeeding century, Wallingford in his chronicles relates the celebrated story of Dunstan and K. Edwin; which he thus prefaces: "Verum in ipsis primordiis regni, videlicet ipso die unctionis ejus, qualis futurus rex foret, demonstravit.

1" And Eandpulf feng to Nondan-hymbɲan cinedome. he pær rýððan gebletsod. & to his cine-stole ahofen." p. 81. edit. Ingram:

"cinesetl" is more properly a

throne.

2 Asser, de Elfredi rebus gestis. edit. Camden. p. 4.

Cui enim post coronationem et missarum solemnia, ut tantæ solemnitati congruit, etc."3 Once more; the coronation of king Ethelred, the Ordo of which will be so frequently referred to below, is thus spoken of: "Cui frater ejus Ethelredus, in regnum successit, et a sancto Dunestano aliisque Anglorum episcopis, inungitur et consecratur."

Reminding the reader that accounts of the intermediate inaugurations and consecrations are to be found in the various chronicles, some giving one detail, some another, I shall pass on to the coronation of K. Richard I. of which we have full descriptions in both Matthew Paris, and Hoveden. The following is from the latter author, a contemporary.

3 Scriptores XV. p. 542.

* Ailred Abbas: script. X. tom. 1. p. 362. "A sanctis archipræsulibus Dunstano et Oswaldo, et decem episcopis, in Kyngestune ad regni fastigium est consecratus." Flo. Wigorn. p. 608.

5 The historians tell us of omens which were observed at the coronation of king Stephen: "Fertur quod cum rex communionem corporis Christi die coronationis suæ ore esset percepturus, Eucharistia inter manum archiepiscopi et os regis subito elapsa disparuit." Bromton. Chron. Seript. X. tom. 1. p. 1023. Gervase in his chronicle relates another: "In cujus coronatione inter missarum solennia triste contigit præsagium futurorum. Nam cum præfatus ar

chiepiscopus post Agnus Dei corporis et sanguinis Salvatoris sacramenta conficeret, osculum pacis quod in populo dare sacrosancta consuevit ecclesia oblivioni penitus traditum est." Ibid. p. 1340. Both these authors relate the following, which may not improperly be added here, though it is not said to have occurred at his coronation. "Rex autem Stephanus sub tantis æstibus missam interim solempnem audiebat, Alexandro episcopo tunc celebrante; in cujus manibus cereus quem rex ex more solito obtulit, confractus est; quod signum fuit confractionis regis. Pixis etiam cum eucharistia fracta cathena super altare cecidit, et hoc fuit signum regiæ ruinæ." Ibid. 1030. 1352. And in Hoveden. Annals, edit. Savile. p. 278.

ores.

"In primis venerunt episcopi, et abbates, et clerici multi, induti capis sericis, præcedentibus eos cruce, ceroferariis, thuribulis cum aqua benedicta, usque ad ostium thalami regis interioris, et ibi receperunt prædictum Richardum ducem, qui coronandus erat, et duxerunt eum in ecclesiam Westmonasterii, usque ad altare majus cum ordinata processione, et cantu glorioso; et omnis via, qua gradiebantur ab ostio thalami regis, usque ad altare cooperta erat pannis laneis. Ordo autem processionis talis erat. In prima fronte præcedebant clerici induti, portantes aquam benedictam, et crucem, et cereos, et thuribulos. Deinde veniebant priDeinde abbates. Deinde episcopi, et in medio illorum ibant quatuor barones portantes quatuor candelabra aurea. -Deinde venit Richardus dux Normanniæ; et Hugo Dunelmensis episcopus ibat a dextris illius, et Reginaldus Bathoniensis episcopus a sinistris illius ibat: et quatuor barones portaverunt supra eos umbraculum sericum, super quatuor lanceas, et omnis turba comitum, et baronum, et militum, et aliorum, tam clericorum quam laicorum, sequebatur usque in atrium ecclesiæ, et induti introierunt cum duce usque in chorum. Cum autem dux ad altare veniret, coram archiepiscopis, episcopis, et clero, et populo, flexis genibus ante altare coram positis sacrosanctis evangeliis, et plurimorum sanctorum reliquiis, juravit quod ipse omnibus diebus vitæ suæ, pacem et honorem atque reverentiam Deo, et sanctæ ecclesiæ, et ejus ordinatis, portaret. Deinde denudaverunt eum totum, exceptis camisia et braccis; camisia dissuta erat in scapulis. Deinde calciaverunt eum sandaliis, auro contextis. Deinde Bal

I have omitted the details of the regalia, and the names of those who carried them.

dewinus Cantuarensis archiepiscopus infundens oleum sanctum super caput ejus, unxit eum in regem, in tribus locis, videlicet in capite, in pectore, et in brachiis; quod significat gloriam, et fortitudinem, et scientiam, cum orationibus ad hoc constitutis. Deinde posuit idem archiepiscopus supra caput ejus consecratum pannum lineum, et pileum desuper. Deinde induerunt eum cum vestimentis regalibus. Deinde tradidit ei idem archiepiscopus gladium regnim. Deinde duo comites calciaverunt ei calcaria. Deinde indutus est mantea. Deinde ductus est ad altare, et ibi prædictus archiepiscopus prohibuit ei, ex parte omnipotentis Dei, ne hunc honorem sibi assumeret, nisi in mente haberet, supradicta sacramenta et vota quæ fecerat inviolabiliter servare; et ipse respondit, se per auxilium Dei omnia supradicta servaturum sine fraude. Deinde ipse cepit coronam de altari, et tradidit eam archiepiscopo, et archiepiscopus posuit eam super caput illius, quam duo comites sustinebant propter ponderositatem ipsius. Deinde tradidit ei archiepiscopus sceptrum regale, in manu dextra, et virgam regalem, in manu sinistra; et rex sic coronatus ductus est ad sedem suam, a prædictis Dunelmensi et Bathoniensi episcopis, præcedentibus eos ceroferariis et prædictis tribus gladiis. Deinde inchoata est missa dominicalis, et cum perveniretur ad offertorium, prædicti episcopi duxerunt eum ad altare, et ipse obtulit unam marcam auri purissimi. Talis enim oblatio decet regem in singulis coronationibus suis. Et præfati episcopi reduxerunt eum ad sedem suam. Celebrata autem missa, et omnibus rite peractis, prædicti duo episcopi, unus a dextris, et alter a sinistris, reduxerunt eum coronatum, et portantem sceptrum in dextra, et virgam regalem in sinistra, ab ecclesia usque in thalamum suum, præcedente ordi

« PoprzedniaDalej »