9. Luc. is. 51. καὶ αὐτὸς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐστήριξε εἰς ̔Ιερου σaλn, (i. e. proposuit sibi Hierosolyma proficisci); et paulo post ν.53. ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ιερουσαλὴμ (quoniam Hierosolyma proficiscendi consilium ceperat). Recte ad hunc locum illustrandum notarunt interpretes (vid. Schleusnerum s. v. σTNρίζω) formulam στηρίζω τὸ πρόσωπον apud LXX interpretes respondere Hebraicæ faciem ponere ad aliquid, i. e. aliquid faciendi consilium capere (Jerem. xxi. 10. Ezech. vi. 2). Præterea autem observandum hancce phrasin Hebræam cum phrasi cognata inprimis de proficiscendi consilio et de ipso itinere usurpari (Jer. xlii. 15. 17. xliv. 12. 2 Reg. xii. 18. Dan. xi. 17. Gen. xxxi. 21. 2 Paralip. xx. 3. xxxii. 2. Dan. ix. 3), eandemque Syris et Arabibus quam familiarissimam esse, adeoque in lingua Persica et Turcica esse obviam. Syriace dicitur Barhebr. Chron. pag. 187. lin. 4. pag. 244. lin.

5.

פן

་ I

T

Barhebr. pag. 333. lin. 7. 422. lin. 4. open 332 pag. 376. lin. 9. 576. lin. 5. 584. lin. 2. inf. v. c. pag. 201

Hierosolyma versus directa erant ܠܐܘܪܫܠܡ ܣܝܡ ܗܘܝ ܐܦܪ̈ܗܝ

facies eorum, i. e. Hierosolyma tendebant. Arabes eodem sensu

w

dicunt & convertit se aliquo, i. e. profectus est, v. c. in Bohaeddini vit. Salad. pag. 12:

وكان قد عزم علي التوجه الي دمشق

یوز طوطم Turce, روي آوردن به روي نهادن

et firmus mansit in consilio Damascum proficiscendi: Persæ

et

Ita enim in Humajun nameh (Gramm. Meninsk. pag. 190.

(vestis furto ablatæ) faciem versus urbem posuit, i. e. urbem

ad inquisitionem ejus در طلبش روي بشهره نهاد : ed. maj

حسف وجو ايجون شهر متوجه : petuit, ubi interpres Turcicus in Locmani یوز طوتهق Pari modo occurrit Turcicum اولوب.

fab. Leonis et Tauri, pag. 142. Gramm. Meninsk. recent. (Vindob. 1756. 4):

اوکور بونی کور دکدن صکره اورادن نجمعه يوز طوتدي

postquam taurus hoc vidit, ad illius fugiendam faciem posuit,

Eadem phrasis legitur in Chronico

i. e. se in fugam dedit.
Peregrinorum, p. 7. 8. 11. ed. Const.

10. Luc. ix. 58. ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν xλívy, i. e. non habet domicilium fixum sibique proprium. Eaden phrasi Saladinus apud Barhebræum, pag. 406. utitur in

3°3 non remanet Francis in ora maritimu, ubi caput 503 reclinent, præter Tyrum, quam si ceperimus, desperandum est iis de exitu, et liberati sumus.

11.-Ad locum celeberrimum Joh. vi. 32-34. in quo Redemtor se ipsum pani cœlesti, pamique vita comparat, et ad formulam, qua idem in sacra cœna instituenda usus est, in qua contra panis corporis Christi exhibet symbolum et imaginem, præter loca Siracida (xxiv. 19. 21) et Philonis a Wetstenio laudata, in quibus lex Mosaica cibus cœlestis vocatur, conferri potest locus carminis Samaritani inediti, quod cum multis id genus aliis in codice Harleiano, Musei Britannici Londinensis (cujus aliquam partem mox vulgaturi sumus) extat, et in celebranda lege Mosaica versatur. Comma carminis decimum quintum, cujus duo hemistichia-alphabeticum enim est carmen a litera Samech ordinatur, ita habent:

סוברה לחיינן לוחי בריתה סוברה דלא בטלה לעלם עלמים

Alimentum vitæ nostræ

(sunt) tabulæ legis,

Alimentum nunquam deficiens,

in secula seculorum.

Interpretatio Arabica e regione posita, in qua plerumque metaphoræ audaciores glossematibus satis dilutis cesserunt, ita

sonat:

مادة لحيوتنا

لوحي العهد مادة لا انقطع

ابد الابدين

h. 1. materiam potat. Eadem imagine, qua scriptores Apocryphi et poëta Samaritanus, quem his fere coævum censeo, de sapientia Dei, quam in lege Mosaica conspicuam esse et in eam quasi descendisse censebant (Sic 1. c. comm. 23. Bar. 3. 37), Redemtor de se utitur, in quem verbuni s. sapientia Dei descenderat.

12.—Act. vii, 56. Ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους, καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ Θεοῦ. Ex hoc uno loco abunde patet, quam falsa sit eorum opinio, qui viòv toũ ávůpúπov vel hominem, universe, vel prophetam indicare existimant, et unice veram esse eorum sententiam, qui Messiam h. 1. Christum hoc attributo notari docuerunt. Admodum verisimilis est porro eorumdem sententia, fluxisse hoc Messiæ epitheton e loco Dan. vii. 13. Utrumque mirifice confirmatur locis quibusdam libri apocryphi, qui ab Henocho nomen habet, et nuper a Ven. Laurence, Oxoniensi, ex Æthiopica lingua conversi publici juris factus est (The book of Enoch, the prophet, an apocryphal production supposed to have been lost for ages, but discovered at the close of the last century in Abyssinia; now first translated from an Æthiopic Ms. in the Bodleian Library, by Rich. Laurence. Oxford, 1821). In hoc enim libro, quem exeunte Herodis Magni regno exaratum esse bene monstravit editor, et in quo Danielis liber sæpissime imitando expressus est, hæc Messiæ periphrasis haud raro ita occurrit, ut eandem et Judæis circa Christum natum familiarem, et e Danielis libro petitam esse facile sibi persuadeas. Vide cap. xlvi. 1-3. lxi. 10. 13. 17. lxviii. 38. lxix. 1.

13.--Capillus de capite decidens (Act. xxvii. 34.) de re admodum vili et tenui non solum in V. T. per proverbium dicitur (2 Sam. xiv. 11. cf. Vorst. de Adag. N. T. c. 6) sed etiam apud Arabes. Apud Meidanium in magna proverbiorum sylloge adhuc inedita hoc etiam legitur zapoífesor: indo was

böll vilior, quam capillus decidens.

14.-Mirati sunt interpretes, cur idolum Baal Rom. xi, 4. et subinde apud LXX interpretes (Zeph. i. 4. Hos. ii. 8) cum articulo femineo (Baaλ) legatur, alibi cum masculo (Num. xxii, 41. 1 Sam. xvi, 31), variasque ejus rei causas excogitarunt, quarum tamen nulla satisfacit. Vera causa ex nostra qualicunque opinione quærenda est in usu loquendi Rabbinorum et Arabum,

qui idola, utpote debilia et vana

propterea dicta) genere אֱלִילִים

femineo compellant, ♫ (vide Buxtorfii Lex. Chald. et Tal

mud. pag. 94), et äll, äøl i. e. dea, it. idolum.

&

15.-Dictio proverbialis multis rationibus illustrata, quæ Rom. xii. 20. extat, e Prov. xxv. 22. proprie imitando expressa: ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν· ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν, ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ : itidem e Tapooλoyla Arabum egregie illustrari potest. Etenim prune, inprimis prune cordis, alibi ignis hepatis imaginem præbent curarum urentium, animi æstuantis et pudore suffusi. Quintus, Haririi consessus his verbis terminatur,

13

الغضا
وَأَوْدَعَ قَلْبي جمر
إِنَّهُ وَدَعَني وَمَضَي وأودَعَ قَلبـ

deinde valedixit mihi, relinquens cordi meo prunas tamariscinas, i. e. vivacissimas curas. Est enim la tamarisci genus, cujus prunæ ignem diutissime servare dicuntur (v. H. Alb. Schultens ad Meidan. Prov. pag. 250). Arabsiades in vita Timuri (T. 1. pag. 294. 296. ed. Manger.) de præfecto quodam arcis, cui foras egresso incolæ portam occluserunt: cum non haberet refugium, præter arcem Alnasja, at hac eum prodidisset,

il suoque jecori ignem injecisset, omnem movit rudentem cet. Ad quem locum Mangerus notat: "Gemina ratione pag.

كوي كبد adussit corda, et شوي قلب ed. Gol. habet .16

cauterium jecoribus inussit, eadem ex Metaphora, qua apud Lat. urere pro dolore afficere, cruciare." Sensus igitur loci apud Salomonen et Paulum, flagitante etiam contextu, est: gravissimis eum curis obrues, eumque animi sui hostilis tibique infensi pudebit.

16. Quo sensu viri nequam in epist. Judæ comm. 12. vocentur vepéλai avudgos, pandet egregia Schultensii ad Haririum (1. pag. 117) annotatio. Quemadmodum enim Arabes hominem. liberalem pluviæ nubique comparant, ita magnum magnorum pollicitatorem, qui vanam tantum speciem liberalitatis et virtutis præ se fert, nubem appellitant, quæ tonando et fulgurando pluviam ostentat quidem, sed non fundit. Hinc jam inter

sape parum aqua est رب صلف تحت واعدة .4 .Adagi Golii N

sub tonatrice sc. nube, et in Hist. Timuri T. i. p. 56:

کہا ابوقت قوما عطاشا عمامة

فلما رأوها اقشعت وتجلت

ut si fulguret populo sitienti nubes,

at ubi viderunt eam, vento pulsa discutitur.

17.-Elibris sacris Nasoræorum, dialecto quadam inter Syriacam et Chaldaicam intermedia scriptis, has locutiones sententiasque notavimus, quarum geminæ in N. T. reperiuntur.

jo caro et sanguis, de genere humano, v. c. jo ;

ore humano, T. i. pag. 14. ed. Norberg, cf. ragt nai alpa. Matth. xvi. 17. Galat. 1. 16. Ad Matth. vi. 3. cf. ibid. T. i. p. 30:

oleme

on of

dicatis sinistris vestris, et si dederitis sinistris vestris, dextris vestris ne dicatis, cf. etiam locum Sunnæ in Fod. Orientis, T. i. pag. 159. Ad Matth. vii. 13. cf. T. i. pag. 40: bot

vobis perosum est, nolito facere proximo vestro. Ad Matth. v. 21, 22: amdo f? A Holo bol Holi filius, qui patrem et matrem spernit, judicii reus est. T. xi. pag. 212. lingua tertia dicitur de lingua calumniatrice, ut Sirac. xxviii. 15. G. GESENIUS,

THEOL. D. ET P. O. IN ACADEMIA
FRIDERICIANA HALENSI.

Hala Suxonum, mense Julio, ciɔɔcccxx11.

A REPLY TO GULCHIN

"ON THE LIBERTY OF PROPHESYING."
[See Classical Journal, LIII p. 55.]

YOUR entertaining and intelligent correspondent professes him

self to be unable to indicate the Hebrew source of the followNO, LIV.

VOL. XXVII.

Cl. J.

R