Obrazy na stronie
PDF
ePub

Domine Deus noster, tu exaudiebas eos, tu eras eis et Deus indulgens et vindicans consilia eorum, Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate in monte sancto eius! sanctus enim est Dominus Deus

noster.

XCIX.

Ode gratiarum actionis. Hymnus est quem adparet in celebritatibus cani solitum fuisse,

Iubilate Domino per universam terram! Colite Dominum cum laetitia, venite in conspectum eius cum exultatione !

Agnoscite quod Dominus est Deus ipse fecit nos, et non nos ipsi, qui sumus populus eius et oves pascui ipsius.

Ingrediamini portas eius cum gratulatione et atria eius cum celebratione, laudate et praedicate nomen eius!

Quoniam benignus est Dominus, sempiterna est misericordia eius; veritas autem eius ad omnes generationes durat.

C.

Davidis Ode.

Principis et magistratus formula depingitur, quomodo et apud se et erga alios animatus esse debeat.

Misericordiae et aequitati tuae canam et psallam, Domine!

Attentus ero in viam innocentiae; donec occurras mihi, ambulabo cum integritate cordis mei intra domum

meam.

Non proponam mihi ipsi calumniosum consilium, scelus praevaricationis sic odio habebo ut non temere adhaerescat mihi.

Mens nequitiosi abhorreat a me, hoc solum ignorem quod malum est!

O herr ünser gott du erhortest sy; gott du wärt inen gnädig, so du sy umm ir taten straafftest.

Erhebend den herren ünseren gott, und bättend by sym heligen berg, dann helig ist der herr ünser gott.

XCIX.

Es ist ein lobgsang.

Schallend dem herren alle land, dienend dem herren mit fröiden, kumend für inn mit frolocken.

Erkennend das der herr gott ist; er hatt uns zuo sym volck gemacht, und zuo schaaffen syner weide, und wir uns selbs nit.

Gond zuo sinen toren in mit dancksagung, und in sine höf mit lob; veriehend imm, und brysend

synen namen.

Dann der herr ist guot, und sin gnad ewig, und sin trüw von gschlecht zuo gschlecht,

C.

Es ist ein kurtze form, wie ein obrer by imm selbs und sinem gsind sin sölle.

Gnad und gricht wil ich singen, dir herr wil ichs singen.

Ich wil mich flyssen des grechten wegs, bis das du zuo mir kumpst; ich wil wandlen mit ufrechtem hertzen in mym hus.

Ich wil ghein unghorsame sach für mich nemen, dann ich hass den abvelligen, er wirt mir nit ankleib sin.

Ein bös hertz muos von mir wychen, den bösen wil ich nit kennen.

[blocks in formation]

Sed et cinerem cum pane comedo, et tempero poculum meum fletu.

Id autem propter indignationem. et iram tuam sustulisti enim et abiccisti me.

Dies mei similes sunt umbrae serotinae; ipse vero tanquam foenum exarui.

Tu autem Domine in perpetuum duras et mentio tua per omnes generationes.

Tu igitur exurgas et misercaris Zionis! Tempus enim est eius miserendi: nam definitus terminus adest,

Quoniam servi tui depereunt lapides eius et pulveris eius miseret ipsos;

Ut gentes timeant nomen tuum, Domine, et omnes reges orbis maiestatem tuam,

Quum scilicet servabis Zionem, Domine, quum appares cum potestate tua,

Quum advertis ad orationem destituti et non contemnis preces eius.

Mandabitur enim istud posteris ut futurus populus collaudet Dominum,

Quod de sublimi sanctuario suo prospexerit, quod e coelo in terram inspexerit,

Ad audiendum gemitum vincti, ad absolvendum neci addictos.

Quo in Zione praedicetur nomen Domini, et gloria eius Hierosolymis,

In frequenti populorum coetu, quum regna isthic convenient ad

colendum Dominum.

Quanquam in ipso itinere adflixit robur meum et praecidit dies meos,

Wie wol ich 1 äschen wie brot iss, und min tranck mit trähen misch.

Vor diner ungnad und zorn, dann du mich genomen hast und hingworffen.

Mine tag sind wie ein spaater schatt, und ich bin erdorret wie das höw.

Du aber herr blybst ewklich, und din gedechtnus von gschlecht ze gschlecht.

Du wellist uf sin und dich Zion erbarmen; dann es ist zyt das du dich ir erbarmist, dann die stund ist hie.

Dann ire muren gevallend dynen dieneren, und ir grund ist inen gnem.

Da mit die heiden dinen namen fürchtind herr, und alle küng der, erden din grosse macht.

So der herr Zion ufenthalt, und erschynt mit siner grossen macht.

So er sich kert gegen dem gbätt des verlasnen, und verschmächt ir gbätt nit.

So wirt das den nachkomen verschriben, und wirt das volck das geschaffen wirt den herren loben.

Das er von sym hohen heligtuom gsehen, das der herr uff die erden gschowet hatt.

Das er das sünftzen des gfangnen horte, und usliesse die kinder des tods.

Da mit man den namen des herren in Zion uskünde, und sin lob zuo Hierusalem.

So die völcker da zemen versamlet werdend, und die küngrych das sy dem herren dienind.

Er hatt min krafft uff dem weg müed gemacht, und mine tag kürtzt.

1) Oder: So ich doch.

Orantis etiam: o Deus meus ne tollas me in medio cursu aetatis meae: anni enim tui sempiterni sunt.

Tu fundasti olim terram, et coeli opus manuum tuarum sunt.

Ipsa peribunt, tu vero constabis, et omnia velut vestimentum veterascent: tu mutabis eos tanquam vestem atque mutabuntur;

Tu autem idem eris, et anni tui non invenient finem.

Filii servorum tuorum, et semen eorum cohabitabunt et consistent

tecum.

CII. Davidis.

Laus Dei est in qua eius beneficia in hominem commemorantur.

Collauda Dominum, anime mi, et omnia cordis mei penetralia nomen eius sanctum !

Mi anime, Dominum collauda, et ne excidant tibi universa beneficia eius!

Qui veniam dat omnibus delictis tuis, et restituit universas imbecillitates tuas ;

Qui vindicat ab interitu vitam tuam et ornat te benigniter et humaniter;

Qui bonis desiderium tuum satiat et floridam servat velut aquilae iu

ventutem tuam.

lus reddit ac vindicat Dominus omnes qui patiuntur iniuriam ;

Mosi ostendit viam suam et filiis Israëlis consilia sua.

Humanus et placidus est Dominus; cunctanter irascitur, at impendio indulget.

Noch sprich ich: min gott nit end mich in der mitte miner tagen; die iar sind din von gschlecht zuo gschlecht.

Du hast von anfang har die erd ggründt, und die himel sind das werch diner henden.

Sy werdend vergon, aber du bstaast, sy werdend alle alten wie ein gwand, du wirst sy verwandlen wie ein kleid, und sy werdend verwandlet.

Aber du bist der selbs ist, und dine iar werdend nit ufhören.

Die kinder diner dieneren werdend ynwonen, und ir som wirt vor dir stät blyben. 1

CII.

Es ist ein lobgsang, darinn den guotäten gottes gegen dem menschen gedancket wirt.

O min seel lob den herren, und alles das in mir ist sinen heligen

namen.

Lob min seel den herren, und vergiss nit aller siner guottaten.

Der aller diner misstaat gnadig ist, und all din kranckheiten gsund macht.

Der din läben von der gruob erlöst, der dich ummgibt mit güete und gnaden.

Der dinen mund ersettiget mit guotem, das din iugend widrumm nüw wirt wie des adlers.

Der herr ist der grechtigheit tuot und gricht allen die begwaltigot

werdend.

Er hatt Mosen ze wissen ton sine weg, den kinden Israels sine fürnemen.

Der herr ist gietig und barmhertzig, langsam zuo zorn und viler gnaden.

1) Oder: Verlych das die kinder diner knechten ynwonind, und ir som stät vor dir blybe.

Non iurgatur in perpetuum, neque in perpetuum succenset.

Non facit nobis iuxta peccata nostra, et iuxta scélera nostra non retribuit nobis:

Nam iuxta sublimitatem coelorum ad terram augusta est bonitas eius erga cultores suos.

Removet a nobis crimina nostra, quam remotus est ortus ab occasu.

Quam mitis est parens in liberos, tam mitis est Dominus erga cul

tores suos.

Ipse enim novit facturam nostram, memor quod e puluere sumus;

Quod mortalium aetas tanquam foenum est, instar florum agri florens.

Protinus ut ventus austerior in eum invexerit nullus est, neque amplius in loco suo invenitur.

Sed bonitas Domini ab aeterno in aeternum servat cultores suos, et filiis filiorum ipsorum iustitia sua adest;

Dummodo custodiunt foedus eius, et mandatorum eius memores sunt ut faciant ea.

Dominus in coele firmavit solium suum et imperio suo universa regit.

Collaudate Dominum angeli eius, qui virtute polletis ut impleatis iussa cius, qui paretis voci verbi illius!

Collaudate Dominum universi exercitus eius, ministri eius, ut qui facitis placita illius!

Collaudent Dominum cuncta opera cius, in omni loco imperii illius! Collauda Dominum, anime mi!

Er hadret nit für und für, und ist nit ewig zornig.

Er tuot uns nit nach unseren sünden, und widergilt üns nit nach ünseren misstaten.

Dann wie hoch der himel ob der erd ist, also grooss ist sin gnad über die inn fürchtend.

So wyt es ist vom ufgang bis zum nidergang, so wyt tuot er ünsre überträttungen von üns.

Wie ein vatter über sine kind güetig ist, also ist er güetig über die inn fürchtend.

Dann er weist was wir für ein gmächt sind, er ist yndenck das wir kaat sind.

Das des menschen tag sind wie höw, er blüeyt wie der bluom uff dem veld.

So der wind über inn gat so ist er nummen, und sin ort kennt inn nümmen.

Noch ist die gnad gottes von ewig zuo ewig über die inn fürchtend, und sin grechtigheit über ire kindskind.

Denen die do haltend sinen pundt, und siner gbotten yngedenck sind das sys tüegind.

Der herr ist der synen stuol imm himel gevestnet hatt, und sin rych herschet in allen dingen.

Lobend den herren ir syne engel, die starcken von krafft, die sin wort usrichtend, das man die stimm synes worts höre.

Lobend den herren alle syne herzüg, ir sine diener die syn wolgevallen tuond.

Lobend den herren alle sine werck, an allen orten siner herschaft. O min seel lob den herren.

« PoprzedniaDalej »