Dómini, in médio tuî, Jerú- mánuum tuárum ne despí

salem.

PSALMUS 137.

Dei misericordia et veritas in populum suum celebran

dæ.

cias,

PSALMUS 144. Dei magnitudo et beneficentia celebrantur.

XALTABO te, Deus meus rex; * et benedícam nó

EX ONFITÉBOR tibi, Dómine,

Cin toto corde meo, quo mini tuo in séculum, et in

niam audisti verba oris mei,

In conspectu Angelórum psallam tibi : * adorábo ad templum sanctum tuum,

Et confitébor nómini tuo super misericórdia tua et veritáte tua ; * quóniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum.

séculum séculi.

Per síngulos dies benedícam tibi; * et laudábo nomen tuum in séculum, et in séculum séculi.

Magnus Dóminus, et laudábilis nimis; * et magnitúdinis ejus non est finis. Generátio et generátio

In quacumque die invo-laudábit ópera tua, * et cávero te, exaudi me : *poténtiam tuam pronuntiámultiplicábis in ánima mea virtútem.

Confiteantur tibi, Dómine, omnes reges terræ; quia audiérunt ómnia verba oris tui.

bunt.

*

Magnificéntiam glóriæ sanctitátis tuæ loquentur, et mirabília tua narrábunt.

Et virtútem terribilium tuórum dicent, * et magni

Et cantent in viis Dó-túdinem tuam narrábunt. mini, * quóniam magna est glória Dómini; Quóniam excelsus Dóminus, et humília réspicit, * et alta à longè cognoscit.

Si ambulávero in médio tribulatiónis, vivificábis me:* et super iram inimicórum meórum extendisti manum tuam, et salvum me fecit déxtera tua.

Dóminus retribuet pro me: Dómine, misericórdia tua in séculum: ópera

Memóriam abundantiæ suavitátis tuæ eructábunt, et justítia tua exultábunt. Divisio Psalmi 144. M [ISERATOR et miséricors Dóminus; pátiens, et multùm miséricors.

Suávis Dóminus universis, * et miseratiónes ejus super ómnia ópera ejus.

Confiteantur tibi, Dómine, ómnia ópera tua; * et sancti tui benedícant tibi.

Glóriam regni tui dicent,

* et poténtiam tuam loquen- sancto ejus in séculum, et in séculum séculi.

tur;

Ut notam fáciant filiis hóminum poténtiam tuam, * et glóriam magnificéntiæ. regni tui.

AD COMPLETORIUM.
PSALMUS 11.

Justorum paucitas : eloquiorum Domini summa fi

Regnum tuum, regnum ómnium seculórum ; et delitas. dominátio tua in omni generatióne et generatióne.

Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis, * et sanctus in ómnibus opéribus suis.

Allevat Dóminus omnes qui córruunt, et érigit omnes elísos.

Oculi ómnium in te sperant, Dómine; * et tu das escam illórum in témpore opportúno.

S

ALVUM me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus, * quóniam diminútæ sunt veritátes à fíliis hóminum.

Vana locúti sunt unusquisque ad próximum suum: * lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt.

Disperdat Dóminus universa lábia dolósa, * et linguam magniloquam;

Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus lábia nostra à nobis sunt: quis noster dóminus est?

Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, nunc exurgam, dicit Dóminus.

*

Ponam in salutári; * fiduciáliter agam in eo.

Elóquia Dómini, elóquia

Voluntátem timéntium se casta: argentum igne exafáciet, et deprecatiónem eó-minátum, probátum terræ, et salvos purgátum séptulum.

rum exáudiet,

Tu,

Dómine servábis

fáciet eos. Custódit Dóminus omnes nos; * et custódies nos à diligentes se, * et omnes generatióne hac in æternum. peccatóres disperdet. In circuitu ímpii ámbuLaudatiónem Dómini lo-lant: * secundùm altitúdiquétur os meum: * et bene- nem tuam multiplicasti fílios dícat omnis caro nómini hóminum.

Hyem. 7

Cor meum conturbátum est in me, et formído mortis cécidit super me.

Timor et tremor venérunt super me, * et contexérunt me ténebræ.

Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ ? * et volábo, et requiescam.

Ecce elongávi fúgiens, * et mansi in solitúdine. Expectábam eum qui salvum me fecit à pusillani

Sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum, *mitáte spíritùs et tempestáte. et præváluit in vanitáte sua. Ego autem sicut olíva fructífera in domo Dei: * sperávi in misericórdia Dei in æternum, et in séculum séculi.

Præcipita, Dómine, divide linguas eórum ; * quóniam vidi iniquitátem et contradictiónem in civitáte.

Die ac nocte circúmdabit eam super muros ejus iníquitas; * et labor in médio ejus, et injustítia.

Et non defécit de platéis ejus *usúra et dolus. Quóniam si inimícus meus maledixisset mihi, * sustinuissem útique;

Et si is qui óderat me, super me magna locútus fuisset, * abscondissem me fórsitan ab eo.

Tu verò, homo unánimis, dux meus et notus meus, Qui simul mecum dulces capiébas cibos; in domo Dei ambulávimus cum consensu.

Véniat mors super illos,* et descendant in infernum viventes ;

Quóniam nequítiæ in ha

bitáculis eórum, * in médio | Patrem suum orat: Judæis eórum. incredulis dispersionem præEgo autem ad Deum cla- nuntians, regnumque suum mávi; * et Dóminus salvábit super gentes.