Dómini, in médio tuî, Jerú- mánuum tuárum ne despí salem. PSALMUS 137. Dei misericordia et veritas in populum suum celebran dæ. cias, PSALMUS 144. Dei magnitudo et beneficentia celebrantur. XALTABO te, Deus meus rex; * et benedícam nó EX ONFITÉBOR tibi, Dómine, Cin toto corde meo, quo mini tuo in séculum, et in niam audisti verba oris mei, In conspectu Angelórum psallam tibi : * adorábo ad templum sanctum tuum, Et confitébor nómini tuo super misericórdia tua et veritáte tua ; * quóniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum. séculum séculi. Per síngulos dies benedícam tibi; * et laudábo nomen tuum in séculum, et in séculum séculi. Magnus Dóminus, et laudábilis nimis; * et magnitúdinis ejus non est finis. Generátio et generátio In quacumque die invo-laudábit ópera tua, * et cávero te, exaudi me : *poténtiam tuam pronuntiámultiplicábis in ánima mea virtútem. Confiteantur tibi, Dómine, omnes reges terræ; quia audiérunt ómnia verba oris tui. bunt. * Magnificéntiam glóriæ sanctitátis tuæ loquentur, et mirabília tua narrábunt. Et virtútem terribilium tuórum dicent, * et magni Et cantent in viis Dó-túdinem tuam narrábunt. mini, * quóniam magna est glória Dómini; Quóniam excelsus Dóminus, et humília réspicit, * et alta à longè cognoscit. Si ambulávero in médio tribulatiónis, vivificábis me:* et super iram inimicórum meórum extendisti manum tuam, et salvum me fecit déxtera tua. Dóminus retribuet pro me: Dómine, misericórdia tua in séculum: ópera Memóriam abundantiæ suavitátis tuæ eructábunt, et justítia tua exultábunt. Divisio Psalmi 144. M [ISERATOR et miséricors Dóminus; pátiens, et multùm miséricors. Suávis Dóminus universis, * et miseratiónes ejus super ómnia ópera ejus. Confiteantur tibi, Dómine, ómnia ópera tua; * et sancti tui benedícant tibi. Glóriam regni tui dicent, * et poténtiam tuam loquen- sancto ejus in séculum, et in séculum séculi. tur; Ut notam fáciant filiis hóminum poténtiam tuam, * et glóriam magnificéntiæ. regni tui. AD COMPLETORIUM. Justorum paucitas : eloquiorum Domini summa fi Regnum tuum, regnum ómnium seculórum ; et delitas. dominátio tua in omni generatióne et generatióne. Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis, * et sanctus in ómnibus opéribus suis. Allevat Dóminus omnes qui córruunt, et érigit omnes elísos. Oculi ómnium in te sperant, Dómine; * et tu das escam illórum in témpore opportúno. S ALVUM me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus, * quóniam diminútæ sunt veritátes à fíliis hóminum. Vana locúti sunt unusquisque ad próximum suum: * lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt. Disperdat Dóminus universa lábia dolósa, * et linguam magniloquam; Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus lábia nostra à nobis sunt: quis noster dóminus est? Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, nunc exurgam, dicit Dóminus. * Ponam in salutári; * fiduciáliter agam in eo. Elóquia Dómini, elóquia Voluntátem timéntium se casta: argentum igne exafáciet, et deprecatiónem eó-minátum, probátum terræ, et salvos purgátum séptulum. rum exáudiet, Tu, Dómine servábis fáciet eos. Custódit Dóminus omnes nos; * et custódies nos à diligentes se, * et omnes generatióne hac in æternum. peccatóres disperdet. In circuitu ímpii ámbuLaudatiónem Dómini lo-lant: * secundùm altitúdiquétur os meum: * et bene- nem tuam multiplicasti fílios dícat omnis caro nómini hóminum. Hyem. 7 PSALMUS 38. Hujus vitæ vanitas et miseria: Divinum postulatur subsidium. D IXI: Custódiam vias meas, * ut non delinquam in lingua mea. Pósui ori meo custódiam, * cùm consisteret peccátor adversùm me. Obmútui, et humiliátus sum, et sílui à bonis; * et dolor meus renovátus est. Concaluit cor meum intrà me, et in meditatióne mea exardescet ignis: * locútus sum in lingua mea. Notum fac mihi, Dómine, finem meum, et númerum diérum meórum, quis est: * ut sciam quid desit mihi. Ecce mensurábiles posuisti dies meos: * et substántia mea tanquàm níhilum ante te. Verumtamen universa vánitas, omnis homo vivens. Verumtamen in imagine pertransit homo; * sed et frustrà conturbátur. Thesaurízat, * et ignorat cui congregábit ea. * Et nunc quæ est expectátio mea nonnè Dóminus? * et substantia mea apud te est. Divisio Psalmi 38. B ómnibus iniquitátibus A meis érue me: oppróbrium insipienti dedisti me. Obmútui, et non apérui -OS meum; * quóniam tu fecisti. Amove à me plagas tuas : * à fortitúdine manûs tuæ ego deféci in increpatiónibus. Propter iniquitátem corripuisti hóminem, et tabéscere fecisti sicut aráneam ánimam ejus: * verúmtamen vanè conturbátur omnis homo. Exaudi oratiónem meam, Dómine, et deprecatiónem meam : áuribus pércipe lácrymas meas. Ne síleas, quóniam ádvena ego sum apud te, et peregrínus, sicut omnes patres mei. * Remitte mihi ut refrígerer : * priusquàm ábeam, et ámpliùs non ero. FERIA SEXTA. AD OFFICIUM NOCT. IN I. NOCTURNO. PSALMUS 51. Iniquos manet interitus, justos gloria. Q UID gloriáris in malítia, * qui potens es in iniquitáte? Tota die injustítiam cogitávit lingua tua; * sicut novácula acúta fecisti dolum. Dilexisti malítiam super benignitátem,* iniquitátem magis quàm loqui æquitátem. Dilexisti ómnia verba Cor meum conturbátum est in me, et formído mortis cécidit super me. Timor et tremor venérunt super me, * et contexérunt me ténebræ. Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ ? * et volábo, et requiescam. Ecce elongávi fúgiens, * et mansi in solitúdine. Expectábam eum qui salvum me fecit à pusillani Sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum, *mitáte spíritùs et tempestáte. et præváluit in vanitáte sua. Ego autem sicut olíva fructífera in domo Dei: * sperávi in misericórdia Dei in æternum, et in séculum séculi. Præcipita, Dómine, divide linguas eórum ; * quóniam vidi iniquitátem et contradictiónem in civitáte. Die ac nocte circúmdabit eam super muros ejus iníquitas; * et labor in médio ejus, et injustítia. Et non defécit de platéis ejus *usúra et dolus. Quóniam si inimícus meus maledixisset mihi, * sustinuissem útique; Et si is qui óderat me, super me magna locútus fuisset, * abscondissem me fórsitan ab eo. Tu verò, homo unánimis, dux meus et notus meus, Qui simul mecum dulces capiébas cibos; in domo Dei ambulávimus cum consensu. Véniat mors super illos,* et descendant in infernum viventes ; Quóniam nequítiæ in ha bitáculis eórum, * in médio | Patrem suum orat: Judæis eórum. incredulis dispersionem præEgo autem ad Deum cla- nuntians, regnumque suum mávi; * et Dóminus salvábit super gentes. Contaminavérunt testamentum ejus, divísi sunt ab ira vultus ejus; et appropinquávit cor illíus. Molliti sunt sermónes ejus super óleum; et ipsi sunt jácula. Jacta super Dóminum curam tuam ; et ipse te enútriet: * non dabit in æternum fluctuatiónem justo. Tu verò, Deus,* dedúces eos in púteum intéritûs. Viri sánguinum et dolósi non dimidiábunt dies suos ;* ego autem sperábo in te, Dómine. IN II. NOCTURNO. E RIPE me de inimícis meis, Deus meus; * et ab insurgéntibus in me líbera me. Ecce loquentur in ore suo, et gládius in lábiis eórum; quóniam quis audívit? Et tu, Dómine, deridébis eos: * ad nihilum dedúces omnes gentes. Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia Deus susceptor meus es: * Deus meus, misericórdia ejus prævéniet me. |