prædicandam, Tréviris ordinátus est Epíscopus. Primùm Brabantínis, deindè Sclavis Evangélium annuntiávit. In exilium pulsus à Rege Dagoberto, ob reprehensam vivendi licéntiam, Váscones Christo acquisívit, et iis qui Pyrenæos montes incolunt Evangélii lucem íntulit: sic disponente Deo ut regis malè infensi vindicta occásio fieret fidei Christiánæ propagandæ.

Lectio iij.

ox, à Rege revocátus Amandus, consentiente Epíscopo Noviomensi, Gándavis prædicávit fidem. Undè, promovente Sigiberto qui ab eo baptismum suscéperat, ad Trajectensem sedem assumptus est anno sexcentésimo quadragésimo nono. Ob depravátos Cleri mores, quibus reprimendis impar sibi videbátur, de sede deserenda cógitans, scripsit ad sanctum Martínum Papam, qui, missis decrétis quæ Concílium Lateranense contrà

est Elnonense ad Scarpam, in quo déniquè sénio confectus et clarus miráculis ánimam Deo rédiddit. Ipsum volunt eumdem esse ac Alánum Ecclésia Cathedrális Vaurensis Patrónum, de quo équidèm habétur histó ria ab auctóre Aquitáno anónymo conscripta, quæ mutáto nómine eádem est ac ália inter has quæ de sancto Amando Trajectensi Epíscopo traduntur.

In insigni Ecclésiâ Mossacenci Dioecesis Montalbanensis, sanctus Amandus Trajectensis tamquàm prior ejus Abbas cólitur. Post eum sanctus Ansbertus, Abbas, constitútus à sancto Desidério Cadurcensi Epíscopo Canóbium régiis impensis initiátum competenter explevit, sociante sancto Leothádio; quem étiam successórem habuit, cùm in locum sancti Audoeni Epíscopus suffectus est Rhotomagensis.

Oratio.

Monothelitas nuper edíde- EUS, qui per beátum rat, eum ad perseverantiam D'Amandum Pontificem

hortátus est. Sed Romam infidéles pópulos de ténebris íterùm profectus, et liber à ad lucem veritátis veníre sede Trajectensi dimissus, tribuisti da nobis, ejus invárias, prædicandi causâ, tercessióne, in fide stábiles, regiónes peragrávit. Multa et à spe Evangélii quod præin Gálliis monastéria cons- dicávit, immóbiles permatrúxit, quorum præcipuum nére: Per.

DIE VIII.
In Festo

S. JOANNIS DE MATHA,
Presbyteri, Instit. Ord.
SS. Trinitatis.
Semiduplex.

Omnia de Comm. Presbyt.
Oratio, Deus, qui, infrà.
Lectio ij.

Ex Gaquino, Spondano, Macedone, et aliis vitæ ejus | Scriptoribus.

Jo

et obediéntiâ se exércuit. Romam cum Felíce profectus, ab Innocéntio tértio recèns electo Pontífice, facultátem impetrávit sese et suos redimendis captívis devovendi: céterùm Parísios ad Odónem Epíscopum qui Maurítio succésserat, et Absalónem Abbátem sancti Victóris remissus, ut communicáto cum eis consílio, vitæ órdinem institutumque selígeret, regulamque sóciis, quam sequerentur, perscríberet.

Lectio iij.

OANNES, cui de Mathâ cognómen, in provínciâ Narbonensi secundâ, Falcóne natus est à paréntibus pie táte et nobilitáte conspicuis. Studiórum causâ primùm TAQUE Felíce in prístinam Aquas Séxtias, et pósteà pagi Vadensis solitúdinem Parísios profectus, emenso remeante, ut sócios congreTheologiæ currículo, Magis- gáret, et exemplis régeret, térii láuream adeptus est. Joannes Parísios ad EpíscoIn Clerum Parisiensem ab pum, de modo ordínandæ Epíscopo Mauritio ascriptus, famíliæ tractatúrus, accédit; et tandem Présbyter ordi- ac tandem compósitis ex nátus, cùm in ejus sacello senténtiâ rebus ómnibus, primum sacrificium offer- ad Felícem revértitur. Tunc ret, divínitùs inflammátum ædificátâ conjunctis curis se sensit ad redimendos ab infidélium servitúte captívos Christiános. Ut tamen primum Ordínis monastématúriùs in re tantâ procé- rium in loco dicto Cervo fríderet, in solitúdinem quam-gido sub nómine et clientélâ dam Vadensis pagi intrà lí- sanctíssimæ Trinitatis consmites Meldensis Episcopátûs títuit. Régula autem, ut eam secessit; ibique ínitâ socie- ipse perscrípserat, paucis táte cum Felíce Eremità, adjectis, statim ab Apostóqui illic jam ab annis plú-licâ Sede confirmáta est; nec ribus vitam agébat ascéti- multò post institútum Parícam, per triennium, ora- siis, annuente Epíscopo et tióne et jejúnio, humilitáte Capítulo Parisiensi, in domo

Ecclésiâ cum quâlicumque domo, aliisque ædificiis,

sancti Maturíni receptum. rat. Nam infaustus quidam Ab eo témpore Joannes in- vates ac poéta commóvit númera per Itáliam, Gál-Alexandría adversùs nos liam et Hispánias ædificávit gentilium turbas. Ab illo ígicœnóbia, et captivórum im-tur stimuláti, hanc solam mensam multitúdinem per pietátem cultumque dæmose et per Ordinis alumnos num suórum existimabant, in libertátem asséruit. De- si cædibus adversùs nostros niquè Romæ plenus opéri- sævirent. Primùm ítaque sebus bonis, obiit die vigé-nem quemdam Metram nósimâ-primâ Decembris anno mine, correptum ímpia vermillésimo ducentésimo dé-ba proferre jubent. Quod cimo tértio.

Oratio.

EUS, qui beáto Joanni

DPresbytero,ac sociis ejus, zelum fidéles redimendi captívos infudisti da servis tuis illam córporis et ánimæ libertátem, quâ Christus Fílius tuus nos liberávit : Qui ecum vivit et regnat. VESP., à Capit. de seq., cum Commem. præcedentis. DIE IX.

In Festo
SANCTE APOLLONIÆ,
Virginis et Martyris.
Semiduplex.
Omnia de Comm. Virg.
Mart. Oratio, Deus, qui in-
ter, in Communi, 62.

cùm ille abnúeret, fústibus hóminem verberantes, et acútis arundinibus vultum

ejus, oculosque pungentes,
deductum in subúrbium la-
pídibus obruérunt. Post hæc
fidélem quamdam mulierem
Quintam nómine, ad idóli
templum perductam, ado-
ráre illud coëgérunt. Quod
cùm illa aversarétur atque
execrarétur constrictis pédi-
bus eam per totíus civitátis
vicos áspero sílice constrátos
rapientes, saxis illísam mo-
láribus, flagris insuper ver-
berantes, ad subúrbium íti-
dèm abdúcunt, ibíque lapí-
dibus interficiunt.

Lectio iij.
MNES deindè uno ímpetu

Ex Epístolâ sancti Dionysii in domos Christianórum

Alexandríni, ad Fábium
Antiochénum.

Lectio ij.

Eus. Hist. Lib. 6. Cap. 41.
EQUAQUAM ex Décii Im-

Nperatoris edicto perse

irrúere cœpérunt; et quos quisque sibi vicínos nóverat, eos illicò properantes agébant, spoliábant ac diripié

bant: en quidem quæ máxi

cútio apud nos cœpta est, mè prætiósa essent, in sinum sed íntegro anno antevérte- suum congerentes, vilióra

num venire consuéverat; ad quam vir Dei non longè extrà jánuam in possessióne monastérii descendébat. Quâdam verò die venit ex more: cùmque inter sacra collóquia tárdior se hora protraheret, et illa diútiùs apud se fratrem invítum retinére vellet, insertas dígitis manus super mensam pósuit, et caput in mánibus omnipotentem Dóminum rogatúra declinávit. Tùm verò tanta coruscatiónis et tonítrui vis, tántaque inundátio plúviæ erúpit, ut neque Benedictus, neque Fratres qui cum eo áderant, extrà loci limen pedem movére potuerint.

autem et lignea quæque dis- | cáta ad eum semèl per anjiciébant, ac per vias concremábant. Fratres verò declinábant et subducébant se fugâ; ac direptiónem bonórum suórum perindè ac illi | de quibus Paulus testificátus est, cum gáudio excepérunt. - Nec eórum quisquam, quod équidèm sciam, nisi fortassè unus áliquis, in illórum manus íncidens, háctenùs quidèm Deum negávit. Sed et admirandam illam provectæ jam ætátis vírginem Apollóniam tunc comprehendérunt; et maxillas quidèm ejus percutientes, cunctos ei dentes excussérunt. Accenso autem extrà urbem rogo, minabantur vivam se illam combustúros, nisi unà cum ipsis ímpia verba pronuntaret. At illa véniam deprecári paulisper visa, atque interim dimissa, celériter in ignem insíliit, et conflagrávit.

VESP. à Cap. seq. Comm. præcedenti.

DIE X.

In Festo.

S. SCHOLASTICÆ,
Virginis.
Semiduplex.

Ex libro secundo dialogórum
sancti Gregórii, Papæ.
Lectio ij.
CHOLASTICA Benedicti
Abbátis soror, Deo ab

Lectio iij.

Teantia fúlgura, atque in-
UNC vir Dei, inter corus-

gentes ímbrium torrentes,
contristátus sibi ad monas-
térium redíre non licére,
Parcat tibi, inquit, Deus, ô
Soror, quæ id féceris. Cui
illa: Ecce rogávi te, et au-
díre me noluisti; rogavi
Deum meum, et audívit me.
Sicque evénit ut totam noc-
tem pervígilem in spiritáli
collóquio transigerent, nec
nisi die áltero, ille ad mo-
nastérium, illa ad cellam
própriam redíerint. Post trí-
duum autem in cella consis-

soróris suæ ánimam, in columbæ spécie, cœli secréta penetráre. Qui ex hâc visióne óbitum ejus et beatitúdinem intélligens, grátiis Deo actis, misit Fratres, qui ejus corpus ad monastérium deferrent, atque in sepulcro quod sibi ipse paraverat, pónerent. Ita quorum mens una semper in Dómino fúerat, eórum quoque córpora nec sepultúra separávit. Oratio.

TRIBU

RÍBUE, quæsumus, virtútum cœléstium Deus, ut sancta Virginis tuæ Scholásticæ exempla terréna contémnere nos éxcitent, et bona ambíre sempiterna Per Dóminum.

in áera óculis vidit ejusdem | Cómite natus, in aulâ Pipíni Regis disciplínis liberálibus institútus; sub ejus fílio Cárolo magno, aliquándiù in castris et in aulâ, cum sum-mâ laude méruit. Fratri suo undis penè submerso cùm tentáret opem ferre, periclitátus et ipse, memor voti quod jam pridem concéperat, spopondit rerum ómnium abdicatiónem. Nec multò pòst ad sancti Séquani monastérium in Burgundiónibus se cóntulit. Ibì, suscepto religiónis hábitu, abstinéntiâ, humilitáte, patiéntiâ, paupertátis amore, régulæ observántiâ, rerum cœléstium contemplatióne, ómnibus præfulsit. In Abbátis defuncti locum, ob singulárem doctrinam et eloquéntiam, jam substituendus, abscessit in pátriam et in paterno solo excitátâ céllulâ ad rivum Aniánum propè sacellum sancti Saturníni ( quod nunc vocant sancti Lauréntii ) cum frátribus áliquot sanctíssimè vixit. Verùm confluéntibus ad eum úndiquè discípulis, monastérium áliud in loco spatiosióre, et(nunc in urbe Aniánâ) ædificáre coactus est. In quo trecenti mónachi et ámpliùs

VESP. à Capitulo de sequenti, Com. præc. DIE XI.

In Festo

SANCTI BENEDICTI
Anianensis Abbatis.

Semiduplex.

Omnia de Communi Abbatum, exceptis quæ sequuntur. Oratio. Deus, qui beátum, infrà.

Lectio ij.
Ex vitâ ipsius per S. Ardo-
nem ejus discipulum
Monach. Anian.
ENEDICTUS Anianensis

Bdisciplinæ monástica per congregáti, divinæ Psalmó

totum ferè Occidentem instaurátor, patre Magalonensi

diæ et Scripturárum intelligéntiæ vacábant: ex qui

Hyem. 34