* Ant., Capit., Rļ. br. etc., habentur in Proprio; et sic in cæteris Feriis. Annuntiáte inter gentes glóriam ejus, in ómnibus pópulis mirabília ejus; Quóniam magnus Dóminus, et laudabilis nimis; * terríbilis est super omnes deos; Quóniam omnes dii gén-post tium dæmónia: * Dóminus autem cœlos fecit. AD SEXTAM. Christus rex magnus su Conféssio et pulchritúdo per omnem terram ipsi in conspectu ejus : * sanc- Psallendum. timónia et magnificéntia in sanctificatióne ejus. Afferte Dómino, pátriæ géntium, afferte Dómino glóriam et honórem ; * afferte Dómino glóriam nómini ejus. Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus; * adoráte Dóminum in átrio sancto ejus. O Commoveátur à fácie ejus universa terra; dícite in géntibus quia Dóminus reg-* návit. Etenim correxit orbem terræ, qui non commovébitur: judicábit pópulos in æquitáte. Lætentur cæli et exultet terra, commoveátur mare et plenitúdo ejus : * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt. Tunc exultábunt ómnia ligna sylvárum à fácie Dómini, quia venit; * quóniam | venit judicáre terram. Judicábit orbem terræ in æquitáte, et pópulos in veritáte sua. MNES gentes, plaudite mánibus; * jubilate Deo in voce exultatiónis : Quóniam Dóminus excelsus, terribilis; * Rex magnus super omnem terram. Subjécit pópulos nobis, *et gentes sub pédibus nostris. Elégit nobis hæreditátem suam * spéciem Jacob, quam dilexit. Ascendit Deus in júbilo, et Dóminus in voce tubæ. Psállite Deo nostro, psállite: * psállite Regi nostro, psállite. Quóniam rex omnis terræ Deus,*psállite sapienter. Regnábit Deus super gentes; Deus sedet super sedem sanctam suam. Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Abraham, * quóniam dii fortes terræ vehementer eleváti sunt. PSALMUS 97. Deus laudandus ob Christi salvatoris adventum et manifestationem. antate Dómino cánticum * et excelsus super omnes CANTAT novum, * quia mirabília pópulos. fecit. Confiteantur nómini tuo Salvávit sibi dextera ejus, magno, quóniam terribile * et bráchium sanctum ejus. et sanctum est; * et honor Notum fecit Dóminus sa-regis judícium diligit. lutáre suum: * in conspectu géntium revelávit justítiam suam. Recordátus est misericórdiæ suæ, et veritátis suæ dómui Israël. Vidérunt omnes términi terræ salutáre Dei nostri. Jubilate Deo, omnis terra; *cantáte, et exultáte, et psállite. Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi; * in tubis ductilibus et voce tubæ córnea, jubiláte in conspectu regis Dómini. Moveátur mare, et plenitúdo ejus; * orbis terrárum, et qui hábitant in eo. Flúmina plaudent manu, simul montes exultábunt à conspectu Dómini, * quóniam venit judicáre terram. Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte. PSALMUS 98. Christi regnum super omnes populos ipse est cui serviebant patres antiqui. Dtur pópuli; qui sedet super Chérubim, moveátur terra. ÓMINUS regnávit, irascan Dóminus in Sion magnus, Tu parasti directiónes : * judícium et justítiam in Jacob tu fecisti. Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte scabellum pedum ejus; * quóniam sanctum est. Móyses et Aaron in sacerdótibus ejus, * et Sámuel inter eos qui ínvocant nomen ejus. Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos: * in columna nubis loquebátur ad eos. Custodiébant testimonia ejus, et præceptum quod dedit illis. Dómine Deus noster, tu exaudiébas eos : Deus, tu propítius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiónes eórum. Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte in monte sancto ejus; * quóniam sanctus Dóminus Deus noster. Ant., Capit., R. br. etc., habentur in Proprio; et sic in cæteris Feriis. AD NONAM. . Deus,† in adjutórium. Hymnus, Prono volútus, infrà post Complet. Sabbati. PSALMUS 52. Mei autem penè moti sunt Impii frustrà sibi dicunt pedes, penè effúsi sunt Deum non esse. Christi ad-gressus mei; * Deus de cœlo prospexit super fílios hóminum, ut vídeat si est intélligens, aut requírens Deum. Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt : * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum. Nonne scient omnes qui operantur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam ut cibum panis? Deum non invocavérunt: * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor. Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui hominibus placent: * confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos. * Quis dabit ex Sion salutáre Israël? cùm convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exultábit Jacob, et lætábitur Israël. PSALMUS 72. Dùm improbi in hac vita videntur felices, probi, quòd sua quemque maneant præmia, consolatione levantur. UAM bonus Israël Deus* * Quia zelávi super iníquos, pacem peccatórum videns. Quia non est respectus morti eórum, * et firmamentum in plaga eórum. In labóre hóminum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur. Ideò ténuit eos supérbia: operti sunt iniquitáte et impietáte sua. Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum : * transiérunt in affectum cordis. Cogitavérunt et locúti sunt nequítiam ; * iniquitátem in excelso locúti sunt. Posuérunt in cœlum os suum, *et lingua eórum transívit in terra. Ideò convertétur pópulus meus hic; *et dies pleni invenientur in eis. Et dixérunt: Quómodò scit Deus,* et si est sciéntia in Excelso? Ecce ipsi peccatóres, et abundantes in século, * obtinuérunt divítias. Et dixi: Ergo sine causa justificávi cor meum, * et lavi inter innocentes manus meas; Qhis qui recto sunt corde! * Et fui flagellátus tota die, * et castigátio mea in matutínis. Si dicébam: Narrabo sic: ecce natiónem filiórum tuórum reprobávi. Existimábam ut cognoscerem hoc: *labor est ante me, Donec intrem in sanctuárium Dei, * et intélligam in novíssimis eórum. Verumtamen propter dolos posuisti eis: * dejecisti eos, dum allevarentur. Quómodò facti sunt in desolatiónem !* súbitò defecérunt; periérunt propter iniquitátem suam. Velut sómnium surgéntium, Dómine, ✶ in civitáte tua imáginem ipsórum ad níhilum rédiges. Quia inflammátum est cor meum, et renes mei commutáti sunt; * et ego ad níhilum redactus sum, et nescívi. Ut jumentum factus sum apud te ; * et ego semper tecum. Divisio Psalmi 72. T ENUISTI [Dómine] manum déxteram meam et in voluntáte tua deduxisti me, * et cum glória suscepisti me. Quid enim mihi est in cœlo, ★ I et à te quid vólui super terram? Defécit caro mea, et cor meum ; * Deus cordis mei, * aurem Circumdedérunt me dolóres mortis, et perícula inferni invenérunt me. Tribulatiónem et dolórem invéni; et nomen Dómini invocávi: * O Dómine, líbera ánimam meam. Miséricors Dóminus, et justus, * et Deus noster miserétur. Custódiens párvulos Dóminus, humiliátus sum, et liberávit me. Convértere, ánima mea, in réquiem tuam, * quia Dóminus benefécit tibi; Quia erípuit ánimam me et pars mea, Deus, in æter-am de morte, * óculos meos à lácrymis, pedes meos à lapsu. num. Quia ecce qui élongant se à te, períbunt: * perdidisti omnes qui fornicantur abs te. Mihi autem adhærére Deo bonum est,*pónere in Dó Placébo Dómino* in regióne vivórum. PSALMUS 120. Dominus custos animæ fi suæ. delis et universæ Ecclesiæ | pertransisset ánima nostra aquam intolerábilem. EVAVI óculos meos in Benedictus Dóminus,* qui Lmontes, unde véniet non dedit nos in captiónem auxílium mihi. Idéntibus eórum. Anima nostra sicut passer erepta est de láqueo venántium. Láqueus contrítus est, * et nos liberáti sumus. Adjutórium nostrum in que dórmiet, * qui custódit | nómine Dómini, * qui fecit Israël. Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua * super manum déxteram tuam. Per diem sol non uret te, * neque luna per noctem. Dóminus custodit te ab cœlum et terram. PSALMUS 125. In Deo exultant fideles, quia magnificè cum eis egit. IN convertendo Dóminus captivitatem Sion, * facti omni malo: custódiat áni- sumus sicut consoláti. mam tuam Dóminus. Dóminus custódiat intróitum tuum et éxitum tuum, *ex hoc nunc, et usque in séculum. PSALMUS 123. Tunc replétum est gáudio os nostrum, * et lingua nostra exultatióne. Tunc dicent inter gentes: * Magnificávit Dóminus fácere cum eis. Magnificávit Dóminus fáEcclesiæ à periculis ercp- | cere nobiscum: * facti su tæ gratiarum actio. quia Dóminus erat mus lætantes. Nin nobis, dicat nunc Is-tivitátem nostram, raël; * nisi quia Dóminus erat in nobis. Cùm exurgerent hómines in nos, * fortè vivos deglutissent nos. torrens in austro. Qui séminant in lacrymis, in exultatióne metent. Euntes ibant et flebant,* mittentes sémina sua. Venientes autem vénient portan Cùm irascerétur furor eórum in nos,* fórsitan aqua | cum exultatióne, * absorbuisset nos. Torrentem pertransívit ánima nostra, * fórsitan tes manípulos suos. |