ERUM pro hujusmodi negótio sponsus iracundiæ fácibus inflammátur. Paschásius Consul tribunítiâ potestáte fretus, facti angóre afficitur, eò quòd Christi tirúncula nec sermónum severitáte castigáta, lenónum falláci lenocínio trádita, à rígido virginitátis propósito pénitùs inflecti váluit. Quamvis réstibus constrictam, ad detestábile pros nec SANCTI HONORATI, Omnia de Communi Pon infrà. Lectio ij. Ex Gallia Christ. Martyrol. Gallic. et Tolosaná traditione. HON tíbulum et invísum lupánar tificum, additis quæ sequunscortórum trúdere niteren- tur. Oratio, Omnipotens, tur Sanctam; sed ab omni magórum máchinâ illæsam, et aruspicum superstitióne incontaminátam Christi tutéla protéxit. Postrémò furibundus Consul flammívomis assandam tórribus tradidit, ita ut atræ picis et resínæ fomentum cum scintillante óleo, rogórum incéndia cumulárent. Sed hæc divinæ potestatis ímbribus sopita, dicto cítiùs tabuérunt. Igitur beáta Lúcia, salvo pudóris signáculo, et consummáto vitæ currículo, gloriósum martyrii triumphum méruit; dům mucróne confossa, máluit purpureum sánguinem fúndere, quàm pretiósam pudicítiam pérdere. ONORATUS Secundus Tolósæ Epíscopus, natióne Cántaber, à beáto Saturníno baptizátus, cùm Pampilónem urbem Cantabrórum præcipuam, docendi terbi Dei grátiâ profectus esset, tantos in Christiánæ vitæ institúto fecit progressus, ut sancto Saturníno de médio subláto, ejus pontificális dignitátis honóre sit donátus. Cujus vitam móribus expressit, et cum beáto Honesto Nemausensi, quem Sanctus Saturnínus in itínere sibi sócium et labórum partícipem assumpserat ómnia Orientis pia loca visitávit. C Lectio iij. UM autem Honoratus Tolósæ óptimi Pastóris partes obíret, Honestus, quem Saturnínus presbyterum regendæ Pampilonensi Ecclésiæ institúerat, ad ipsum mittit Firmínum, quem tanquàm populárem suum Pampilonenses exímiè colunt, christiánæ vitæ præceptis, móribusque piis instituendum. Tanto magistro dignus discípulus evásit, probatáque indústriâ, ab Honoráto initiátur sacris Ordinibus, et várias in partes Galliæ legátur: quas omnes cœlesti Evangélii face felíciter colJustrávit : tráditurque fun dasse Ecclésiam Ambianensem, et eam primus Episcopáli potestáte obtinuisse. Honorátus tandem quam plurimis rerum benè gestárum méritis illustris, vitam hanc mortálem cum æternâ commutávit Tolósæ, ubì cónditus jacet. Nam cùm excitáta esset ædes sacra sancto Saturníno, in eam corpus ejus delátum, et in eádem póstmodùm inventum, juxtà gradus per quos ad sancti Saturníni monumentum est ascensus, in lapídeo túmulo fuit collocátum; præter caput quod argénteâ thecâ con clúsum, in eádem æde vísitur et honorátur. OMNÍP Oratio. MNIPOTENS Deus, qui beátum Honorátum Pontíficem æternæ glóriæ concessisti fíeri partícipem : concéde nobis, ipso intercedente, áditum regni cœlestis, cujus ad benè vivendum informámur exemplis : Per. DIE XVIII. SANCTI GATIANI, primi Turonensis, Episcopi, Commemoratio. Pridiè AD VESPERAS, Ant. Elégit. y. Beátus, 23. Oratio, Deus, qui, infrà. Ex sancto Gregório Turonensi. Lectio iij. Hist. Franc. l. 10. c. 31. PRIMUS Turónicus EpíscoGatiánus, anno im pus périi Décii primo, à Románæ sedis Papâ transmissus est. In quâ urbe multitúdo paganórum idololátriis dédita commorabátur: de quibus nonnullos prædicatióne suâ converti fecit ad Dóminum, Sed interdùm occulébat se ob impugnatiónem potentùm, eò quòd sæpiùs eum injúriis et contumeliis, cùm repérerant, affecissent: ac per cryptas et latíbula cum paucis christiánis per eumdem conversis, mystérium solemnitátis diei Domíni clánculò celebrábat. Erat autem valdè religiósus, et timens Deum : ut nisi fuisset talis, non útiquè domos parentes et pátriam ob Domínici amoris diligéntiam reliquisset: in hâc urbe sub tali conditióne, ut ferunt, annos quinquaginta commorátus, óbiit in pace, et sepultus est in ipsíus vici cœmetério quod erat Christianórum. AD LAUDES, pro Comm. ejusd. Ant. Ego sum. y. Elégit, 26. Oratio. Dianum Pontificem infi EUS, qui per beátum Gadéles pópulos de ténebris ad lucem veritátis veníre tribuisti: da nobis, ejus intercessióne, in fide stábiles, et à spe Evangélii quod prædicávit immóbiles permanére: Per Christum. DIE XXI. In Festo. S. THOME, APOSTOLI. Post Hymnum. y. Adhæsit ánima mea post te, Dómine: R. Me suscépit déxtera tua Ps. 62. Ad Magníficat. Ant. 7. a. Dixit Jesus Thomæ: Ego sum via, véritas, et vita; nemo venit ad Patrem nisi per me. Joan. 14. Oratio, ut infrà ad Laudes. AD OFFIC. NOCT. IN I. NOCT. Lectiones de Scripturâ occurrente. IN II. NOCTURNO. Lectio iv. T Ex Evang. et Hist. Eccles. HOMAS, qui et Didymus, unus fuit ex Duodecim quos Christus è discípulis suis elégit et Apóstolos nominávit. Dóminum, audítâ morte Lázari, in Judæam proficisci volentem cùm discípuli objecto lapidatiónis perículo deterrére conarenet nos, ut moriámur cum eo. tur, dixit Thomas : Eámus Cùm autem Christus transitúrus ad Patrem dixisset discípulis : Vado paráre vobis locum, sciscitatus Thomas quò váderet et quam iniret viam, his ab eo verbis edoctus est: Ego sum via, véritas et vita; nemo venit ad Patrem, nisi per me. Lectio v. OST Octo à Resurrectióne POST dies vidit stantem Dóminum in médio discipulorum; et qui priùs eum resurrexisse non crediderat, præsentem intúitus, exclamavit: Dóminus meus et Deus meus. Erat autem cum Petro et Nathanaéle et filiis Zebedæi, et duóbus áliis discípulis, quandò manifestávit se íterùm Jesus ad mare Tiberíadis. Post acceptum Spíri tum sanctum, Parthis et Medis Evangélium annuntiávit. Tùm ad Indos se cóntulit: quibus in Christiánâ religióne eruditis, apostolátus honórem martyrii corónâ cumulávit. Lectio vj. AXIMO in honore apud fi Mdéles fuit; cujus plurima dícitur Dídymus, non erat Homília sancti Gregórii, Homil. 26. in Evang. n. 2. Q gestum créditis, ut electus olim extitére monumenta. ille discípulus tunc deesset, In Indiæ loco in quo corpus pòst autem véniens audiret, ejus primùm cónditum fuit, áudiens dubitáret, dúbitans extructum est monastérium, palpáret, palpans créderet? et templum miræ magnitú- Non hoc casu, sed divíná dinis, in quo Deus multis dispensatióne gestum est. miráculis Apóstoli sui gló- Egit namque miro modo suriam declaravit. Edessa in perna cleméntia, ut discíMesopotámiâ quò ejus relí-pulus ille dúbitans, dùm in quiæ translátæ sunt, ædifi- magistro suo vulnera palpácáta est Basílica insignis ret carnis, in nobis vulnera ejusque nómine dicáta; in sanáret infidelitátis. Plùs quâ propter loci sanctitátem enim nobis Thomæ infidélicollectæ sine intermissióne tas ad fidem, quàm fides crecelebrabantur. Hujus spec- déntium discipulórum prótandæ causâ Valens Imperá- fuit; quia dùm ille ad fidem tor Edessam profectus, cùm palpando redúcitur, nostra pulsos ex eâ orthodoxos ún-mens, diquè in campum vicínum conflúere ægrè ferret, extréma quæque licèt minatus, frustrà prohibére tentávit et parátos omnes invénit ad mortem pro fide oppeten-nec tamen in dubitatióne de dam. IN III. NOCTURNO. secundùm Joannem. Lectio vij. Cap. 20. omni dubitatióne postpósitâ, in fide solidátur. Lectio viij. n. 8. Sic quippè discipulum Dóminus post resurrectiónem suam dubitáre permísit, séruit; sicut antè nativitátem suam habére Maríam sponsum vóluit, qui tamen ad ejus nuptias non pervenit. Nam ita factus est discípulus dúbitans et palpans, testis veræ resurrectiónis, sicut sponsus matris fúerat custos | exercet operando quod creintegérrimæ virginitatis. | dit. Palpávit autem, et exclamávit Dóminus meus et Deus meus. Dicit ei Jesus: Quia vidisti me, Thoma, credidisti. Cùm Paulus Apóstolus dicat: Est autem fides sperandárum subtántia re AD LAUDES. y. Sitívit ánima mea ad Deum fortem, vivum: R. Quandò véniam et apparébo antè fáciem Dei? Ps. 41. Ad Benedictus. Ant. 6. F. Vide manus sed fi rum, argumentum non ap-meas, et affer manum tuam, paréntium; profectò liquet et mitte in latus meum : et quia fides illárum rerum noli esse incrédulus, argumentum est, quae appa - | délis. Joan. 20. rére non possunt. Quæ étenim apparent, jam fidem non habent, sed agnitiónem. Lectio ix. n. 9. UM ergò vidit Thomas, Ddùm palpávit, cur ei di citur, Quia vidisti me, credidisti? Sed áliud vidit, áliud crédidit. A mortáli quippè hómine divínitas vidéri non pótuit. Hóminem ergò vidit, et Deum confessus est, dicens: Dóminus meus, et Deus meus. Videndo ergò crédidit, qui considerando verum hóminem, hunc Deum esse quem vidére non poterat, exclamávit. Lætificat valdè quod séquitur: Beáti qui non vidérunt, et credidérunt. In quâ nimírùm sententiâ nos speciáliter signáti, sumus, qui eum quem carne non vídimus, mente retinémus. Nos signáti sumus, sed si fidem nostram opéribus séquimur. Ille étenim verè credit, qui Oratio. Dine, beáti Apóstoli tui A nobis, quæsumus, D6 Thomæ solemnitatibus glóriári; ut ejus semper et pa trociniis sublevémur, et fi dem cóngruâ devotióne sectémur: Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, etc. AD II. VESPERAS. y. Deus meus_es tu, et confitebor tibi; R. Deus meus es tu, et exaltábo te. Ps. 117. Ad Magníficat. Ant. 8. G. Quia vidisti me, Thoma, credidisti: beáti qui non vidérunt, et credidérunt. Joan. 20. DIE XXIII. SANCTE ANASTASIE, Viduæ et Martyris. Commemoratio. Pridiè AD VESPERAS Ant. Deus cœlórum. y. Factus es, 66. Oratio, Mártyris tuæ, infrà. Hyem. 30. |