Obrazy na stronie
PDF
ePub

riátur terra, et gérminet Salvatórem ; et justítia oriátur simul ego Dóminus creávi eum. Hæc dicit, etc.

R. Elégit Dóminus eam, *Elégit eam in habitatiónem sibi.. Perficientur ea quæ dicta sunt à Dómino. * Elégit eam. Ps. 131. Luc. 1.

H

Lectio iij.

EC dicit Dóminus: Labor Ægypti, et Sábaïm viri sublimes ad te transíbunt, et tui erunt; post te ambulábunt; vincti mánicis pergent, et te adorábunt, teque deprecabuntur. Tantùm in te est Deus, et non est absque te Deus. Verè tu es Deus abscónditus, Deus Israël salvátor. Confúsi sunt et erubuérunt omnes: simul abiérunt in confusiónem fabricatóres errórum. Israël salvátus est in Dómino salute æternâ. Hæc dicit, etc.

R. Descendet sicut plúvia in vellus: * Benedictum nomen majestátis ejus in æternum, et † Replébitur majestáte ejus omnis terra. y. Ecce tabernáculum Dei cum homínibus, et habitábit cum eis; et ipse Deus cum eis erit eórum Deus. * Benedictum. Glória Patri. † Replébitur. Ps. 71. Apoc. 21.

IN II. NOCTURNO. Ps. 45. Deus noster refúgium, 125.

quam præparávit Dóminus Fílio Dómini mei. Gen. 24.

Ps. 71. Deus, judícium tuum regi da, cum suâ divione, 50.

Ant. 8. G. Benedícam ei, et ex illâ dabo Fílium cui benedictúrus sum. Gen. 17.

Ps. 84. Benedixisti Dómine, terram tuam, 53.

Ant. 1. D. Constítuam pactum meum illi in fœdus sempiternum et sémini ejus.

y. Benedicentur in ipso omnes tribus terræ: R. Omnes gentes magnificábunt eum. Ps. 71.

Absol. et Benedict. de B.
M. V.

Ex libro sancti Epiphánii,
Epíscopi, adversùs
Hæreses.

Hær. 78.

M

Lectio iv. ARÍA significátur per Evam, quæ vivéntium mater ænigmatis involúcro nuncupátur. Illic enim mater vivéntium appelláta est, cùm jam illud audisset, Terra es, et in terram revertéris, post transgressiónem. Idque mirum est, quòd post offensiónem ádeò magnum cognomen ei attribútum fuit. Ac secundùm id quod sénsibus óbvium est, ab illâ Evâ totius géneris humáni orígo in terrâ deducta est hic verò à María vita ipsa verè in mun

Ant. 7. d. Ipsa est múlier dum introducta est, ut vi

ventem páriat, et sit María | prædam et vírgines : * Dómater vivéntium. Per ænig- minus autem omnipotens ma ígitur María mater vivéntium vocáta est.

R. Ecce draco stetit ante mulierem quæ erat paritúra Filium qui rectúrus erat omnes gentes: * Et projectus est draco ille magnus, serpens antíquus, qui sedúcit universum orbem. y. Per manum féminæ percussit illum Dóminus Deus noster. *Et. Apoc. 12. Judith. 13.

Emorti

Lectio v.

nócuit eum, et trádidit eum in manus féminæ, et confódit eum. y. Irátus est draco in mulierem; et ábiit fácere prælium cum réliquis de sémine ejus : * Dóminus. Judith. 16. Ap. 12.

N

Lectio vj.

AM illic ait ad serpentem Deus: Inimicitias ponam inter te et inter illam, inter semen tuum et semen illíus. Atqui nusquàm semen mulíeris invenítur : undè non áliter, quàm per adumbratiónem ad Evam illæ inimicítiæ referuntur, quas cum hujus stirpe serpens, atque in eo diabolus et invídia exercent. Et perfectè quidèm accommodári ad illam universa néqueunt; verè autem implentur in sémine sancto, exímio, ac singulári, quod

VA hominibus causam mortis áttulit: per eam quippè mors intrávit in mundum. María verò vitæ causam præbuit, per quam vita nobis nata est. Atque ideò Fílius Dei in mundum advénit; et ubi abundávit delictum, superabundávit grátia et undè mors áccidit, vita illùc accessit, ut in mortis locum vita succéderet, et illátam à muliere mortem, ille qui è muliere, vita ut esset nostra, natus erat, excluderet. Et quia illic quidèm Eva, cùm esset virgo, in transgressióne ino- Et † Interfécit in manu bediéntiæ éxtitit; rursùs per vírginem facta est obediéntia grátiæ, cùm evangelizátus est de cœlo adventus vitæ æternæ secundùm carnem.

solâ María vírgine sine ullo viri consórtio propagátum est.

R. Deus noster adimplévit misericórdiam suam quam promísit dómui Israël ;

meâ hostem pópuli sui. y. Suscépit Deus Israël púerum suum, recordátus misericórdiæ suæ. * Et. Glória. † Interfécit. Judith. 13. Luc.1. IN III. NOCTURNO. Ps. 86. Fundamenta ejus,

R. In multitúdine fortitúdinis suæ dixit se júvenes occisúrum, infantes dare in 126.

Ant. 3. c. Ego sum Deus | cundùm hanc enim Christus

Abraham patris tui; noli timére, quia ego tecum sum: benedícam tibi. Genes. 26. Ps. 96. Dóminus regnávit, exultet terra, 54.

Ant. 6. F. Ponam thronum regni super Israël in sempi ternum, sicut locútus sum David patri tuo. 3. Reg. 9. Ps. 97. Cantáte Dómino... quia, 43.

filius hóminis est, quod étiam se ipse sæpissimè appellat, commendans nobis quid misericórditer dignátus sit esse pro nobis. Nam illa superna et æterna generátio, secundùm quam Filius Dei unigénitus est ante omnem creatúram, quia ómnia per ipsum facta sunt; ita ineffábilis est, ut de illâ dictum à Prophétâ intelligátur: Generatiónem ejus qui enarrábit?

R. Abrahæ diclæ sunt promissiónes, et sémini ejus.

*

Ant. 4. E. Benedictiónes patris tui confortátæ sunt benedictiónibus patrum ejus, donec veníret desidérium cóllium æternórum. Gen. 49. . Dispósui testamentum Non dicit: Et seminibus electis meis R. Jurávi quasi in multis; sed, quasi David: In æternum præpa-in uno, Et semini tuo, qui rábo semen tuum. Ps. 88. Léctio sancti Evangélii secundùm Matthæum. Lectio vij.

[ocr errors]

Cap. 1. IBER generatiónis Jesu Christi, fili David, filii Abraham. Abraham génuit Isaac, Isaac autem génuit Jacob. Et réliqua.

est Christus. y. Dixit Abraham Deus: Státuam pactum meum, ut sim Deus tuus, et séminis tui post te, dabóque tibi et sémini tuo possessiónem æternam. * Non. Galat. 3. Gen. 17.

Lectio viij.

Homília sancti Augustini, EXEQUITUR ergò humánam

Epíscopi.

generatiónem Christi Matthæus, ab Abraham ge

Lib. 2. de consensu Evang.neratóres commémorans

M

quos perdúcit ad Joseph virum Maríæ, de quâ natus est Jesus. Neque enim fas erat, ut ob hoc eum à conjúgio María separandum putáret, quòd non ex ejus concúbitu, sed virgo péperit Christum. Hoc enim exem

Cap. 1. ATTHEUS Evangelista sic orsus est Liber generatiónis Jesu Christi, filii David, fílii Abraham. Quo exórdio suo satis ostendit, generatiónem Christi secundùm carnem se suscepisse narrandam. Se-plo magníficè insinuátur fi

délibus conjugatis, étiam | únctio figurabátur, id est, servátâ pari consensu conti- chrisma, undè Christi nonéntiâ, posse permanére men elucet, tantò antè étiam Vocaríque conjúgium, non illâ evidentíssimâ significapermixto córporis sexu, sed tióne prænuntiátum. custodito mentis afféctu; præsertim quia nasci eis étiam filius pótuit sine ullo complexu carnáli, qui propter solos gignendos filios adhibendus est.

R. Deus Israël eréxit cornu salútis nobis in domo David púeri sui, Ad faciendam misericórdiam cum pátribus nostris, et memorári testamenti sui sancti, quod jurávit ad Abraham. y. Jurávit Dóminus David veritátem, et non frustábitur eam. Ad. Luc. 1. Ps. 131.

Lectio ix.

Cap. 2.

R. Fecit mihi magna qui potens est, et sanctum nomen ejus: * Et misericórdia ejus à progénie in progénies timéntibus eum. y. Cogitáte per generatiónem et generatiónem, quia omnes qui sperant in eum, non infirmantur; * Et. Glória. Repetitur R. Fecit, usquè að †. Luc 1. 1. Mach. 2.

Te Deum.

. Sacerd. Adjuvábit eam Deus R. Manè diluculo. *Ps. 45.

AD LAUDES.
Psalmi de Dominica.

Ant. 3. a. Dóminus fáciens et formans te; ab útero auxiliátor tuus. Is. 44.

Ant. 1. f. Ex te mihi egrediétur qui sit dominátor in Israël; et egressus ejus ab

CUM evidenter dicat Após- Ant. ENEDICTA es tu, fília, tolus Paulus ex sémine 8. G. Bà Domino De Fund David secundùm carnem celso præ ómnibus muliériChristum, ipsam quoque Ma- bus super terram. Judith. 13. ríam de stirpe David áliquam consanguinitátem duxisse, dubitáre útiquè non debémus. Cujus féminæ quóniam nec sacerdotále genus tacétur, insinuante Luca, quòd cognáta ejus esset Elí-inítio, à diébus æternitátis. sabeth, quam dicit de filiá- Mich. 5. bus Aáron; firmíssimè tenendum est carnem Christi ex utroque génere propagátam, et regum scilicèt et sa-es, crescas; et possideat secerdótum, in quibus persónis apud illum pópulum Hebræorum étiam mystica

Canticum, Incípite, ut in Psalterio, 121.

Ant. 2. D. Soror nostra

men tuum portas inimicórum suorum. Gen. 24.

Ant. 4. a. In te benedi

[blocks in formation]

M. nus, caput:

ORTALE, cœlo tolle, ge

En noctis horror désiit; en jubar

Nascentis auróræ propin

quum Admonuit properáre Solem. Sacro tumentes gérmine jam polus

Terras amícis ímbribus írrigat:

De stirpe Jesse virga surgit, Conspicuum paritúra flo

rem.

Coelestis illum grátia Spíritûs Inunget illi Justítia et Fides, Timorque castus, Veritasque

. Semèl jurávi David in sancto meo R. Semen ejus

in æternum manébit. Ps. 88. Ad Benedictus.

Ant. 6. F. duplic. In me ancillâ suâ adimplévit Dóminus Deus noster misericórdiam suam, quam promísit dómui Israël. Judith.

Oratio.

FDómine, cœlestis grátia munus impertíre; ut quibus beátæ Virginis partus éxtitit salútis exórdium, Conceptiónis ejus votíva solémnitas pacis tríbuat incrementum : Per Dóminum.

AMULIS tuis, quæsumus,

AD HORAS. Doxologia. Qui natus es de Vírgine, Jesu, tibi sit glória Cum Patre, cumque Spíritu, In sempiterna sécula. Amen.

Et Pietas cómites præíbunt.
Hunc ergò, quem tot secla
fidélibus
Votis anhelant; quem mí-
sero Deus
Promisit orbi, spem salútis,*
Accélera, pia Virgo, fruc-
tum.

Sit Trinitáti pepétuum de-
cus,
Inflicta mundo quæ míse-
rans mala,
In matre pignus nascitúri

Psalmi de Dominicâ. AD PRIMAM. Non dicitur Symbolum, Quicumque.

Ant. 8. G. Benedicta es. In. B. br. y. Qui natus es de Maríâ vírgine. Matth. 1. CANON.

Ex Concílio Tridentíno. Anno 1546. Sess. 5. Decr. de peccato originali.

Dnon esse suæ intentionis ECLARAT sancta Synodus,

comprehéndere in decréto

« PoprzedniaDalej »