in móribus quispiam quo sú- tinéret ; et si ad unum, quisnam esset illórum. Quod nunc declarátum est, cùm prophéticè à patre benedícitur Jacob, et dícitur ei: Et eris in congregatiónes géntium: et, Det tibi benedic. DJacob, páriter crescunt. tiónem Abrahæ patris tui. Primátus majóris transfúnditur in minórem ex pacto et plácito inter illos. Senescit Isaac, ejusque óculis per senectam visus aufertur. Vult benedícere filium majórem, et pro illo nésciens benedícit minórem. Míttitur Jacob à paréntibus in Mesopotámiám, ut ibì ducat uxórem. Patris mittentis hæc verba sunt: Deus meus | benedícat te, et augeat te, et multiplicet te ; et eris in congregatiónes géntium; et, Det tibi benedictiónem Abrahæ patris tui, tibi et sémini tuo post te. Hic jam intelligimus segregátum semen Jacob ab álio sémine Isaac, quod factum est per Esau. Quandò enim dictum est, in Isaac vocábitur tibi semen, pértinens útique semen ad Civitátem Dei; separátum est indè áliud semen Abraham, quod erat in an cillæ fílio, et quod futúrum erat in filiis Cethúræ. Sed adhuc erat ambiguum de duobus géminis filiis Isaac, an ad utrumque, an ad unum eórum illa benedíctio per R. Vidit Jacob, 398. Cap. 18. R Homília sancti Gregórii, Papæ. Homil. 2. in Evang. habita in Basilica S. Petri, Dom. Quinquagesima, n. 1. EDEMPTOR noster prævidens ex passióne suâ discipulórum ánimos. perturbandos, eis longè antè et ejusdem passiónis pœnam, et resurrectiónis suæ glóriam prædicit; ut cùm eum morientem, sicut prædictum est, cérnerent, étiam resurrectúrum non dubitárent. Sed quia carnáles adhuc discípuli nullo modo valébant cápere verba mystérii, venítur ad miráculum. Antè eórum óculos cæcus lumen récipit: ut qui cœles tis mystérii verba non cá-| cum addúci ad se; et interperent, eos ad fidem cœléstia facta solidárent. rogávit illum, dicens : Quid tibi vis fáciam? At ille dixit: R. Cæcus quidam sedé- * Dómine, ut vídeam. y. Deus bat secùs viam, mendícans. meus, illúmina ténebras Dixérunt autem ei quòd Je-meas: * Dómine. Luc. 18. sus transíret. Et clamávit, Ps. 17. dicens: Jesu, fili David, miserére mei. . Dóminus firmamentum virtútis, et adjutórium casus, exaltans ánimam, et illúminans óculos: *Jesu. Luc. 18. Eccli. 34. Lectio viij. ED mirácula Dómini et Salvatoris nostri sic accipienda sunt, fratres caríssimi, ut et in veritáte credantur facta, et tamen per significatiónem nobis áliquid ínnuant. Opera quippè ejus et per poténtiam áliud ostendunt, et per mystérium áliud loquuntur. Ecce enim, quis juxtà históriam cæcus iste fúerit,ignorámus; sed tamen, quem per mystérium signíficet, nóvimus. Cæcus quippè est genus humánum, quod in parente primo à paradísi gáudiis expulsum, claritátem supernæ lucis ignorans, damnatiónis suæ ténebras pátitur: sed tamen per Redemptóris sui præséntiam illuminátur; ut æternæ lucis gáudia jam per desidérium vídeat, atque in viâ vitæ boni óperis gressus ponat. R. Stans Jesus, jussit cæ Lectio ix. n. 2, 3 et 4. QUISQUIS ergò cæcitátis suæ ténebras agnoscit, quisquis hoc quod sibi deest lumen æternitatis intelligit; clamet medullis cordis, clamet et vócibus mentis dicens : Jesu fili David, mise rére mei. Sed quid, clamante cæco, subjungitur, audiámus: Et qui præíbant, increpábant eum ut tacéret. Quid autem designant isti qui Jesum venientem præcédunt, nisi desideriórum carnálium turbas, tumultusque vitiórum? qui, priusquam Jesus ad cor nostrum véniat, tentatiónibus suis cogitatiónem nostram díssipant, et voces cordis in oratióne perturbant. Sed quid ad hæc illuminandus iste cæcus fecit, audiámus. Séquitur : Ipse verò multò magis clamábat: Fili David, miserére mei. Ecce quem turba íncrepat ut (áceat, magis ac magis clamat; quia quantò gravióri tumultu cogitatiónum carnálium prémimur, tantò oratióni insistere ardéntiùs debémus. R. Jesus dixit illi: Rés- Syri de Mesopotámià, sorópice, fides tua te salvum rem Laban. Deprecatusque fecit. Et confestìm vidit: * est Isaac Dóminum pro uxóEt sequebátur illum, mag-re suâ, eò quòd esset stériníficans Deum. y. Statim lis; qui exaudívit eum, et visum recépit, dicébatque: Benedíco te, Dómine Deus Israël. *Et. Glória Patri. Repetitur R. Jesus dixit. usquè ady. Luc. 18. Tob. 11. Ad Benedictus. Ant. 8. G. Assumpsit Jesus duodecim, et ait: Ecce ascéndimus Jerosolymam; et consummabuntur ómnia quæ scripta sunt per Prophétas de Fílio hóminis. Oratio. Pmus, Domine, clementer RECES nostras, quæsu exaudi; atque à peccatórum vínculis absolútos, ab omni nos adversitáte custódi: Per. Ad Magníficat. Ant. 8. G. Filius hóminis tradétur géntibus, et illudétur, et flagellábitur, et conspuétur ; et postquàm flagelláverint, occident eum : et tértiâ die resurget. Luc.18. Oratio ut suprà. FERIA SECUNDA. De Libro Génesis, Lectio j. Cap. 25. sunt generatiónes Isaac filii Abraham: Abraham génuit Isaac; qui cùm quadraginta esset annórum, duxit uxórem Rebeccam fíliam Bathuélis H dedit conceptum Rebecca. Sed, collidebantur in útero ejus párvuli; quæ ait: Si sic mihi futúrum erat, quid necesse fuit concípere? Perrexitque ut consuleret Dóminum. Qui respondens, ait: Duæ gentes sunt in útero tuo, et duo pópuli ex ventre tuo dividentur; pópulusque pópulum superábit, et major, sérviet minóri. Jam tempus pariendi advénerat, et ecce perti sunt. Qui prior egresgémini in útero ejus resus est, rufus erat et totus in morem pellis hispidus : vocátumque est nomen ejus, Ésau. Prótinùs alter egrédiens, plantam fratris tenébat manu; et idcircò appellávit eum Jacob. R. In princípio, 397. Lectio ij. Cap. 27. IXIT Rebecca fílio suo JaDIXIT cob: Audívi patrem tuum loquentem cum Ésaü fratre tuo, et dicentem ei: Affer mihi de venatióne tuâ, et fac cibos ut cómedam ; et benedícam tibi coram Dómino, antequàm móriar. Nunc ergo, fili,mi, asquiesce consiliis meis; et pergens ad gregem, affer mihi duos hædos óptimos, ut fáciam ex Hyem. 28 1; Et non cognovit eum, quia pilósæ manus similitúdinem majóris exprésserant. Benedícens ergò illi, ait: Tu es filius meus Ésaü? Respondit: Ego sum. At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatióne tuâ, fili mi; ut benedícat tibi ánima mea. Quos cùm oblátos comedisset, óbtulit ei étiam vinum; quo hausto, dixit ad eum: Accéde ad me, et da mihi óscu culátus est eum. Statimque ut sensit vestimentórum il eis escas patri tuo, quibus libenter véscitur: quas cùm intúleris, et coméderit, benedícat tibi priusquàm moriátur. Cui ille respondit: Nosti quòd Ésau frater meus homo pilósus sit, et ego lenis: si attrectaverit me pater meus, et sénserit, tímeo ne putet me sibi voluisse illúdere, et indúcam super me maledictiónem pro benedictióne. Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledic-lum, fili mi. Accessit, et ostio, fili mi : tantùm audi vocem meam, et pergens affer quæ dixi. Abiit, et áttulit, de-líus fragrantiam, benedíditque matri. Parávit illa cibos, sicut velle nóverat patrem illíus. Et véstibus Ésau valdè bonis, quas apud se habébat domi, índuit eum; pelliculasque hædórum circúmdedit mánibus, et colli nuda protéxit. Deditque pulmentum; et panes quos cóxerat, trádidit.Quibus illátis, dixit: Pater mi. At ille respondit: Audio. Quis est tu, fili mi? Dixitque Jacob; Ego sum primogénitus tuus Ésau. R. Creávit Deus, 397. Lectio iij. Dhuc, ut tangam te, fili mi, et probem utrùm tu sis filius meus Esau, an non. Accessit ille ad patrem; et palpáto eo dixit Isaac: Vox quidem, vox Jacob est; sed manus, manus sunt Esau. IXITQUE Isaac: Accéde cens illi, ait: Ecce ordor fílii mei sicut odor agri plení, cui benedíxit Dóminus. Det tibi Deus de rore cœli, et de pinguédine terræ abundántiam frumenti et vini. Et sérviant tibi pópuli, et adórent te tribus: esto dóminus fratrum tuórum, et incurventur ante te filii matris tuæ: qui maledixerit tibi, sit ille maledictus; et qui benedíxerit tibi benedictiónibus repleátur. R. Omnis caro, 397. FERIA TERTIA. De libro Génesis. Lectio j. Cap. 27 et 28. DERAT semper Ésaü Jacob pro benedictióne quâ benedíxerat ei pa ter; dixitque in corde suo : Vénient dies luctus patris Ο mei, et occídam Jacob fra trem meum. Nuntiáta sunt hæc Rebeccæ, quæ mittens et vocans Jacob filium suum, dixit ad eum: Ecce Ésau frater tuus minátur ut occídat te. Nunc ergò, fili mi, audi vocem meam; et consurgens, fuge ad Laban fratrem meum in Haran; habitábisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui, et cesset indignátio ejus, obliviscáturque eórum quæ fecisti in eum pósteà mittam, et addúcam te indè hùc. Cur utróque orbábor filio in uno die? Dixitque Rebecca ad Isaac: Tædet me vitæ meæ propter fílias Heth; si accéperit Jacob uxorem de stirpe hujus terræ, nolo vívere. Vocávit ítaque Isaac Jacob, et benedíxit eum, præcépitque ei, dicens: Noli accípere cónjugem de génere Chanaan; sed vade, et proficíscere in Mesopotámiam Syriæ, ad domum Báthuel patris matris tuæ, et áccipe tibi indè uxórem de filiábus Laban avúnculi tui. Deus autem omnipotens benedícat tibi, et créscere te fáciat, atque multiplicet, ut sis in turbas populórum. R. Vocávit Angelus, 397. Lectio ij. Cap. 28. GITUR egressus Jacob de Bersabée, pergébat Haran. Cùmque venisset ad quemdam locum, et vellet in eo requiéscere post solis occúbitum, tulit de lapidibus qui jacébant ; et suppónens cápiti suo, dormívit in eodem loco. Viditque in somnis scalam stantem super terram, et cacúmen illíus tangens cœlum, Angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam, et Dóminum inníxum scale, dicentem sibi : Ego sum Dóminus Deus Abraham patris tui, Deus Isaac; terram in quâ dormis, tibi dabo et sémini tuo. Eritque semen tuum quasi pulvis terræ: dilatáberis ad occidentem et orientem, et septentriónem et meridiem; et benedicentur in te et in sémine tuo cunctæ tribus terræ. Et ero custos tuus quocumque perréxeris, et redúcam te in terram hanc; nec dimittam, nisi complévero universa quæ dixi. et R. Appáruit, 398. Lectio iij. Cap. 33. RANT autem fílii Jacob Eduódecim. Fílii Liæ, primogénitus Ruben, et Símeon, et Levi, et Judas, et Issachar, et Zabúlon: fílii Rachel, Joseph et Bénjamin: filii Balæ ancillæ Rachélis, Dan et Néphthali : filii Zelphæ ancillæ Liæ, |