nia, grátiæ tuæ protectióne muniámur: Per Dóminum. Ad Magníficat. Ant. J. Quod in spinas cécidit, hi sunt qui à sollicitudinibus, et divitiis, et voluptatibus vitæ euntes, suffocantur: quod autem in bonam terram, hi sunt qui in corde bono et óptimo audientes verbum rétinent, et fructum áfferunt in patiéntiâ. Luc. 8. Oratio, ut suprà. FERIA SECUNDA. De libro Génesis. Lectio j. R Cap. 8. ECORDATUS Deus Noë, cunctórumque animántium, et ómnium jumentórum quæ erant cum eo in arcâ, addúxit spíritum super terram, et imminútæ sunt aquæ. Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractæ cœli; et prohibitæ sunt plúviæ de cœlo. Reverseque sunt aquæ de terrâ, euntes et redeuntes; et cœpérunt mínui post centum quinquaginta dies. Requiévitque arca mense séptimo, vigésimo séptimo die mensis, super montes Arméniæ. At verò aquæ ibant et decrescébant usquè ad décimum mensem; décimo enim mense, primâ die mensis, apparuérunt cacúmina móntium. R. In princípio, 397. Lectio ij. UMQUE transissent quadraginta dies, apériens Noë fenestram arcæ, quam fécerat, dimisit corvum, qui egrediebátur, et non revertebátur, donec siccarentur aquæ super terram. Emísit quoque columbam post eum, ut vidéret si jam cessassent aquæ super fáciem terræ. Quæ cùm non invenisset ubì requiésceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam; aquæ enim erant super universam terram. Extenditque manum, et apprehensam íntulit in arcam. Expectátis autem ultrà septem diébus áliis, rursùm dimísit columbam ex arcâ. At illa venit ad eum ad vésperam, portans ramum olívæ viréntibus fóliis in ore suo. Intelléxit ergò Noë quòd cessassent aquæ super terram; expectavitque nihilominùs septem álios dies, et emísit columbam, quæ non est reversa ultrà ad eum. R. Creávit Deus, 397. GITUR sexcentésimo primo anno, primo mense, primâ die mensis, imminútæ sunt aquæ super terram : et apériens Noë tectum arcæ, aspéxit, viditque quòd exsiccáta esset superfícies terræ. Mense secundo, séptimo et vigésimo die mensis, arefac ta est terra. Locútus est au- Et terror vester ac tremor sit autem Deus ad Noë, dicens: super cuncta animália terræ, Egrédere de arcâ,,tu et uxor et super omnes vólucres cœtua, filii tui et uxóres filió- li, cum universis quæ morum tuórum tecum. Cuncta ventur super terram. Omnes animántia quæ sunt apud pisces maris mánui vestræ te, 'ex omni carne, tàm in tráditi sunt; et omne quod volatilibus, quàm in béstiis, movétur et vivit, erit vobis et universis reptilibus quæ in cibum : quasi ólera virénreptant super terram, educ tia trádidi vobis ómnia, extecum, et ingredímini super cepto quòd carnem cum sánterram créscite, et multi-guine non commedétis: sánplicámini super eam. Egres-guinem enim animárum vessus est ergò Noë, et filii trárum requíram de manu ejus, uxor illíus, et uxóres filiórum ejus cum eo. Sed et ómnia animántia, jumenta, et reptilia quæ reptant super terram secundùm genus suum, egressa sunt de arcâ. Ædificávit autem Noë altáre Dómino; et tollens de cunctis pecóribus et volúcribus mundis, óbtulit holocausta super altare. Odorátusque Dóminus suavi cunctárum bestiárum; et de manu hóminis, de manu viri et fratris ejus, requíram ánimam hóminis. Quicumque effúderit humánum sánguinem, fundétur sanguis illíus; ad imágiuem quippè Dei factus est homo. EC R. Vocávit Angelus, 397. Lectio ij. quoque dixit Deus ad Noë, et ad fílios ejus cum eo: Ecce ego státuam pactum meum vobiscum, et cum sémine vestro post vos : et ad omnem ánimam viventem quæ est vobiscum, tàm in volúcribus quàm in jumentis et pecúdibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arcâ, et universis béstiis terræ. Státuam pactum meum vobiscum, et nequaquàm ultrà interficiétur omnis caro aquis dilúvii, neque erit deinceps dilúvium díssipans terram. Dixitque Deus: Hoc signum runt. Evígilans autem Noë ex vino, cùm didicisset quæ fécerat ei filius suus minor, ait : Maledictus Chánaan servus servórum erit frátribus suis. Dixitque : Benedictus Dóminus Deus Sem; sit Chánaan servus ejus. Dilátet Deus Japheth, et hábitet in tabernáculis Sem ; sitque Chánaan servus ejus. Vixit autem Noë post diluvium trecentis quinquaginta annis: et impléti sunt omnes fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem ánimam viventem quæ est vobiscum in generatiónes sempiternas: Arcum meum ponam in núbibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram. Cùmque obdúxero núbibus cœlum, apparébit arcus meus in nubibus, et recordábor fœderis mei vobiscum, et cum omni ánimâ vivente quæ carnem végetat: et non erunt ultrà aquæ dilúvii ad delendum universam car-dies ejus nongentorum quin nem. R. Appáruit Isaac, 398. Lectio iij. Eegressi sunt de arcâ, Sem, RANT ergò filii Noë, qui Cham et Japhet: porrò Cham ipse est pater Chánaan. Tres isti filii sunt Noë, et ab his disseminátum est omne genus hóminum super universam terram. Cœpitque Noë viragrícola exercére terram, et plantávit víneam. Bibensque vinum inebriátus est, et nudátus in tabernáculo suo. Quod cùm vidisset Cham pater Chanaan, verenda scílicet patris sui esse nudáta, nuntiávit duóbus frátribus suis foràs. At verò Sem et Japheth pállium imposuérunt húmeris suis, et incedentes retrorsùm, operuérunt verenda patris sui; fáciesque eórum aversæ erant, et patris virília non vidé quaginta annórum, et mór-· tuus est. R. Vidit Jacob, 398. FERIA QUARTA. De libro Génesis. Lectio j. E Cap. 11. RAT terra lábii uníus et sermónum eorumdem. Cùmque proficiscerentur de oriente, invenérunt campum in terrâ Sénnaar, et habitavérunt in eo. Dixitque alter ad próximum suum: Veníte, faciámus láteres, et coquámus eos igni. Habuéruntque láteres pro saxis, et bitúmem pro cœmento, et dixérunt: Veníte, faciámus nobis civitátem, et turrim, cujus culmen pertingat ad cœlum ; et celebrémus nomen nostrum ántequàm dividámur in universas terras. Descendit autem Dóminus ut vidéret civitátem, et turrim quam ædificábant fí- | ante Thare patrem suum, in lii Adam, et dixit: Ecce terrâ nativitátis suæ, in Ur unus est pópulus, et unum Chaldæórum. Duxérunt auJábium ómnibus; cœpérunt- tem Abram et Nachor uxóque hoc fácere, nec desis-res: nomen uxóris Abram, tent à cogitatiónibus suis, Sáraï; et nomen uxóris Nadonec eas ópere cómpleant. chor, Melcha fília Aran, Veníte ígitur, descendámus, patris Melchæ, et patris Jeset confundámus ibì linguam chæ. Erat autem Sáraï stérieórum, ut non áudiat unus- lis, nec habébat líberos. Tulit quisque vocem próximi sui. ítaque Thare Abram filium Atque ita divísit eos Dómi- suum, et Lot filium Aran nus ex illo loco in universas filium filii sui, et Sáraï nuterras, et cessavérunt ædi- rum suam, uxórem Abram ficáre civitátem. Et idcircò filii sui; et eduxit eos de Ur vocátum est nomen ejus, Chaldæórum, ut irent in Babel, quia ibi confúsum est terram Chánaan: venéruntlábium universæ terræ: et que usque Haran, et habitaindè dispersit eos Dóminus vérunt ibì. Et facti sunt dies super fáciem cunctárum re- Thare ducentórum quinque giónum. annórum, et mórtuus est in Haran. R. In princípio, 397. Lectio ij. E sunt generatiónes Sem. R. Creávit Deus, 397. Cap. 12. autem Dóminus ad rum quandò genuit Arpha-D'Abram. Egredere de .... xad biennio post diluvium... terrâ tuâ, et de cognatióne Arphaxad génuit Sale... tuâ, et de domo patris tui, Sale génuit Heber.... He- et veni in terram quam monsber génuit Phaleg.. Pha- trábo tibi; fáciamque te in leg génuit Reü Reü gentem magnam, et benedígénuit Sarug.... Sarug gé- cam tibi, et magnificábo nonuit Nachor.. Nachor ge- men tuum, erisque benedicnuit Thare Vixitque tus. Benedícam benedicénThare septuaginta annis, et tibus tibi, et maledicam magénuit Abram, et Nachor, ledicéntibus tibi; atque in te et Aran. Hæ sunt autem ge- benedicentur universæ cogneratiónes Thare Thare natiónes terræ. Egressus est génuit Abram, Nachor, et ítaque Abram, sicut præcéAran. Porrò Aran génuit perat ei Dóminus, et ivit cum Lot. Mortuusque est Araneo Lot. Septuaginta quin : que annórum erat Abram, cùm egrederétur de Haran. Tulitque Sáraï uxórem suam, et Lot filium fratris sui, universamque substantiam quam posséderant, et ánimas quas fécerant in Haran; et egressi sunt, ut irent in terram Chánaam. B. Omnis caro, 397. De libro Génesis. Lectio j. F Cap. 13. ACTA est rixa inter pastóres gregum Abram et Lot. Eo autem témpore Chananææus et Pherezæus habitábant in terrâ illâ. Dixit ergò Abram ad Lot: Ne, quæso, sit júrgium inter me et te, et inter påstóres meos et pastóres tuos; fratres enim sumus: ecce universa terra coram te est; recéde à me, óbsecro. Si ad sinistram íeris, ego déxteram tenébo : si tu déxteram elégeris, ego ad sinistram pergam. Elevátis itaque Lot oculis, vidit omnem circà regiónem Jordánis, quæ universa irrigabátur, antequàm subvérteret Dóminus Sódomam et Gomorrham, sicut paradísus Dómini, et sicut Egyptus veniéntibus in Segor. Elégitque sibi Lot regiónem circà Jordánem, et recessit ab Oriente. R. Vocávit Angelus, 397. Lectio ij. BRAM habitávit in terrâ Achánaan: Lot verò morátus est in oppidis quæ erant circà Jordánem, et habitávit in Sódomis. Hómines autem Sodomítæ péssimi erant, et peccatóres coram Dómino nimis. Dixitque Dóminus ad Abram, postquàm divísus est ab eo Lot: Leva óculos tuos, et vide à loco in quo nunc es, ad aquilónem et meridiem, ad orientem et occidentem. Omnem terram quam cónspicis, tibi dabo et sémini tuo usquè in sempiternum. Faciamque semen tuum sicut púlverem terræ: si quis potest hóminum numeráre púlverem terræ, semen quoque tuum numeráre póterit. Surge, et perámbula terram in longitúdine et in latitúdine suâ ; quia tibi datúrus sum eam. R. Appáruit Isaac, 398. Lectio iij. Cap. 14. UM audisset Abram, capCtum videlicet Lot fratrem suum, numerávit expedítos vernáculos suos trecentos decem et octo; et persecútus est usque Dan. Et divísis sóciis, irruit super eos nocte: percussitque eos; et persecútus est eos usque Hoba, quæ est ad lævam Damasci. Reduxitque omnem substántiam, et Lot fratrem suum cum substántiâ illíus, mu |