tavis), post Commemoratio- | David germen justum; et

V

regióném vestram coram vobis aliéni dévorant, et desolábitur sicut in vastitáte hostili. Et derelinquétur filia Sion, ut umbráculum in víneâ, et sicut tugúrium in cucumerário, et sicut cívitas quæ vastátur. Hæc dicit Dóminus Deus: Convertímini ad me, et salvi éritis.

IN I. NOCTURNO. Antiphona et y. ut suprà in Dominicis Adventús. Pater noster, Absol. et Benedict. ut suprà post Psalterium. Incipit liber Isaíæ Prophétæ. Lectio j. Cap. 1. ISIO Isaía Filii Amos, quam vidit super Judam et Jerúsalem in diébus Ozíæ, Jóathan, [ Sic terminantur omnes Achaz, et Ezechiæ, re- Lectiones ex Isaïd per Adgum Juda. Audíte, cœli, ventum, nihil respondendo. ] et áuribus pércipe, terra, Hodiè tantùm dicitur R. quóniam Dóminus locútus sequens. est Fílios enutrívi, et R. Attende, Dómine, de exaltávi; ipsi autem spre- cœlo, et vide de habitáculo vérunt me. Cognóvit bos pos- sancto tuo: Tu enim pater sessórem suum, et ásinus noster, et Abraham nescívit præsépe dómini sui; Israël nos: +Tu, Dómine, redempautem me non cognóvit, et tor noster; § A século nomen pópulus meus non intelléxit. tuum: J Utinàm dirúmperes Væ genti peccatríci, pópulo coelos, et descénderes! y. gravi iniquitáte, sémini ne- Adjuva nos, misertus nostrî, quam, fíliis scelerátis: dere- Dómine : * Tu enim pater, liquérunt Dóminum, blas- etc., usque ad primum . phemavérunt Sanctum Is- Non áliud nomen est sub raël, abalienáti sunt retror- coelo datum, in quo opórteat sum. Super quo percútiam nos salvos fíeri. † Tù, Dóvos ultrà, addentes præva- mine, etc. y. Nos credidimus ricatiónem? Omne caput et cognovimus quia tu es lánguidum, et omne cor Filius Dei; § A século etc. mærens. A plantâ pedis us-y. Glória Patri, et Fílio, et que ad vérticem, non est in Spirítui sancto. Utinàm. eo sánitas: vulnus, et livor, etc. Repetitur R. Attende. et plaga tumens, non est usque ad primum . Is. 63. circumligáta, nec curáta me- | et 64. Marc. 9. Act. 4. Joan. 6 dicámine, neque fota óleo. Terra vestra deserta; civitátes vestræ succensæ igni :

Lectio ij.
Dóminus exercítuum

Nreliquisset nobis semen,

quasi Sódoma fuissémus, fúerint peccáta vestra ut et quasi Gomorrha símiles cóccinum, quasi nix dealbaessémus. Audíte verbum Dó-buntur; et si fúerint rubra mini, príncipes Sodomórum: quasi vermículus, velut lana percípite áuribus legem Dei alba erunt. Si voluéritis, et nostri, pópulus Gomorrhæ. audiéritis me, bona terræ Quò mihi multitúdinem vic-comedétis. Quòd si noluéritimárum vestrárum, dicit tis, et me ad iracundiam proDóminus? plenus sum ho- vocavéritis, gládius devorálocausta aríetum, et ádipem bit vos; quia os Dómini lopínguium, et sanguinem vi- cútum est. Hæc dicit. tulórum, et agnórum, et hircórum nólui. Cùm venirétis ante conspectum me

um, quis quæsivit hæc de

R. Egrediétur, suprà in Dominicis Adventús, 148. Lectio iij. QUOMODò facta est méretrix mánibus vestris, ut ambu- civitas fidélis, plena jularétis in atriis meis? Ne dícii? justítia habitávit in offerátis ultrà sacrificium eâ, nunc autem homicídæ. frustrà incensum abomi- Argentum tuum versum est nátio est mihi. Neoméniam, in scóriam vinum tuum et sábbatum, et festivitátes mixtum est aquâ. Príncipes álias non feram ; iníqui sunt tui infidéles, sócii furum : cœtus vestri. Calendas ves-omnes diligunt múnera, setras et solemnitátes vestras odívit ánima mea: facta sunt mihi molesta, laborávi sústinens. Et cùm extendéritis manus vestras, avertam óculos meos à vobis: et cùm multiplicavéritis oratiónem, non exáudiam; manus enim vestræ sánguine plenæ sunt. Lavámini, mundi estóte, auferte malum cogitatiónum vestrárum ab óculis meis: quiéscite ágere perversè, díscite benefácere quærite judícium, subveníte oppresso, judicáte pupillo, deféndite víduam. Et veníte, et argúite me, dicit Dóminus: si

quuntur retributiónes. Pupillo non júdicant; et causa víduæ non ingréditur ad illos. Propter hoc ait Dóminus Deus exercítuum, Fortis Israël: Heu, consolábor super hóstibus meis, et vindicábor de inimícis meis. Et convertam manum meam ad te, et éxcoquam ad purum scóriam tuam, et auferam omne stannum tuum. Et restítuam júdices tuos ut fuérunt priùs, et consiliários tuos sicut antíquitus : post hæc vocáberis civitas justi, urbs fidélis. Sion in judício redimétur, et redúcent eam

in justítiâ. Hæc dicit.
R. Vox clamantis, 149.
IN II. NOCTURNO.
Antiphona et . ut suprà
in Dominicis Adventús
Sermo sancti Bernardi,
Abbátis.

D

ín carne; síquidèm omnis virtus nostra tàm longè est à verâ virtúte, quàm longè est ab eâ formâ Tu autem, Dómine, miserére nostrî. H. Deo grátias.

[Sic terminantur Lectiones per annum, nisi aliter notetur.]

R. Ecce servus meus, 149. Sermo 5. n. 1. Lectio v.

Serm. 4. n. 1, 4 et 5. de Adventu Domini. Lectio iv. IGNUM est, fratres, ut totâ cum devotióne ERTIUS quidam adventus Dómini celebrétis Ad- Test médius inter illos, in ventum, delectati tantâ con- quo delectabiliter dormiunt solatióne, stupefacti tantâ qui eum nôrunt. Illi enim dignatióne, inflammáti tantâ duo manifesti sunt, sed non dilectióne. Nec verò solùm iste. In prióri quidèm, In cogitétis adventum quo ve- terris visus, et cum homíninit quærere et salvum fá- bus conversátus est, quandò, cere quod períerat; sed et sicut ipse testátur, et vidéillum nihilominùs quo vé- runt eum, et odérunt. In niet et assumet nos ad seip- posterióre verò, Vidébit omsum. Utinam circà hos duos nis caro salutáre Dei nostri ; adventus jugi meditatióne et, Vidébunt in quem transversémini, ruminantes in fixérunt. Médius occultus córdibus vestris quantùm est, in quo soli eum in seipin prióre præstiterit, quan- sis vident electi, et salvæ tùm promíserit in secundo. fiunt ánimæ eórum. In primo Advéniens enim Salvátor ergò venit in carne et infirreformábit corpus humi-mitáte; in hoc médio, in Spílitátis nostræ, configurá-ritu et virtúte; in último, tum córpori claritátis suæ, in glória et majestáte. Per si tamem priùs fúerit cor virtútem enim pervenitur reformátum, et configurá- ad glóriam, quia Dóminus tum humilitáti cordis ipsius. virtútum ipse est rex glóriæ; Propter quod et dicébat et adventus iste médius via Díscite à me quia mitis sum quædam est per quam à et húmilis corde. Ergò illam primo venítur ad últimum. virtútum formam teneámus, In primo Christus fuit requam verbo et exemplo com- démptio nostra; in ultimo mendávit Christus præsens apparébit vita nostra ; in

isto réquies est et consolátio | totum creávit, totum redé

nostra.

R. Quàm pulchri, 149.

n. 2 et 3.

Lectio vj.

E hoc adventu médio ip

mit, totum et glorificábit.
R. Omnes sitientes, 149.
IN III. NOCTURNO.
Antiphona et y. ut suprà

D'sum audite: Si quis di- in Dominicis Adventús.

Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam.

Lectio vij.

Cap. 21. illo témpore, dixit Jesus discípulis suis: Erunt signa in sole, et lunâ, et stellis; et in terris pressúra géntium. Et réliqua.

D

ligit me, inquit, sermónes meos servábit; et Pater meus diliget eum, et ad eum veniémus. Legi álibì : Qui timet Deum, fáciet bona; sed plùs áliquid dictum séntio de diligente, quia sermónes Dei servábit. Ubi ergò servandi sunt? Haud dúbium Homília sancti Gregórii, quin in corde, sicut ait ProPapæ. phéta: In corde meo abs- Homilia 1. in Evang. condi elóquia tua, ut non OMINUS ac Redemptor peccem tibi. Sic serva ser- noster, fratres carísmónem Dei, quómodò mé- simi, parátos nos inliùs serváre potes cibum cór- veníre desiderans, senesporis tui. Nam et ille panis centem mundum quæ mala vivus est, et cibus mentis. sequantur denúntiat, ut nos Ergò trajiciátur in víscera ab ejus amóre compescat. quædam ánimæ tuæ, trán- Appropinquantem ejus térseat in affectiónes tuas et in minum quantæ percussiónes mores tuos. Si sic verbum prævéniant, innotescit; ut Dei serváveris, haud dú- si Deum metúere in tranbium quin ab eo servéris. quillitáte nólumus, vicínum Véniet enim Fílius ad te cum ejus judícium, vel percusPatre véniet Prophéta mag-siónibus attríti timeámus. nus, qui renovábit Jerúsa- Hæc nos, fratres caríssimi, lem; et ille nova fáciet óm-idcircò dícimus, ut ad caunia. Hoc enim fáciet hic ad- télæ stúdium vestræ mentes ventus; ut sicut portávimus evígilent, ne securitáte tórimáginem terréni, sic por- peant, ne ignorántiâ lantémus et imaginem cœlestis. guescant, sed semper eas Sicut fuit vetus Adam effú- et timor sollicitet, et in bono sus per totum hóminem, et ópere sollicitúdo confirmet, totum occupavit; ita modò pensantes hoc quod Redemptotum obtineat Christus, qui tóris nostri voce subjúngi

: