1) Bonorum operum genera triplicia, per quaestiones

18., ubi etiam agitur:
De fructu bonorum operum, quaest. 2.
De Jejunio, buaest, 4. et sequentibus.
De Oratione, buaest. 7. et sequentibus.
De Eleemosyna et operibus misericordiae, quaest. 10. et seq.

2) Virtutes cardinales, per quaestiones 6.

5) Dona et fructus Spiritus sancti, per quaestiones 4.

4) Octo beatitudines, per quaestiones 3.

5) Consilia evangelica, per quaestiones 6.
De Evangelica Paupertate, Castitate et Obedientia . quae-

stione 3. 4. et 5.
De Monachismo et Religiosorum instituto , quaest. 5.

6) Quatuor hominis novissima, per quaestiones 7.

Ad christianae doctrinae totius summam unico ceu
verbo comprehendendam, Ecclesiastici sententia notatu
digna est, qui ait:

Fili concupiscens Sapientiam, conserva Justitiam, et
DEUS praebebit illam tibi.

Α Ρ Ρ Ε Ν D 1 X

DE HOMINIS LAPSU ET JUSTIFICATIONE

secundum sententiam et doctrinam Concilii Tridentini.

I. De lapsu primi hominis.
II. De peccato Adam in omnes homines transfuso.
III. De remedio originalis peccati.
IV. De reliquiis originalis peccati in baptizatis.
V. De naturae et legis ad justificandos homines im.

becillitate.

VI. De dispensatione et mysterio adventus CHRISTI.
VII. Qui per CHRISTUM justificentur.
VIII. Descriptio justificationis impii, et modo ejus in

statu gratiae. IX. De necessitate praeparationis ad justificationem in

adultis, et unde illa sit. X. Modus praeparationis ad justificationem quis. XI. Quid sit justificatio impii, et quae ejus causae. XII. Quomodo intelligatur, impium per fidem et gratis

justificari. XIII. Contra inanem haereticorum fiduciam. XIV. De accepto justificationis incremento. XV. De observatione mandatorum, deque illius necessi

tate et possibilitate.

XVI. Praedestinationis temerariam praesumptionem caren-

dam esse.

XVII. De perseverantiae munere.
XVIII. De lapsis et eorum reparatione.
XIX. Quolibet mortali peccato amitti gratiam, sed

non fidem.

XX.

De fructu justificationis , hoc est, de merito bo.
norum operum, deque ipsius meriti ratione.

CAPUT PRIMUM

DE FIDE ET SYMBOLO FIDEI.

I.

1) Actor. !!! 27. 1. Pet,4. 16.

Quis dicendus est? Christianus ?

QUI JESU CHRISTI veri DEI et hominis saJutarem doctrinam in ejus 'ECCLESIA profitentur. B. , Omnes proinde cultus et sectas, quae extra limplicado

lib CHRISTI doctrinam et ECCLESIAM ubivis gen- tius ad llatium reperiuntur, ut est Judaica, Ethnica, Maho- Aug Tract. metica, Haeretica, damnat et detestatur penitus, temp.cap. 12 qui vere Christianus est, et in ipsa CHRISTI ducerea trina firmiter acquiescit.

2) Athan.con. tra Arian. orat.2. Cyprian. epist. ..

. Igna.

113.in
et ser, 181.de

Tertal.lib.de Pudicitia, et de proscrip haeret.

TESTIMONIA SCRIPTURARUM, QUAE AD

MARGINEM CITATA SUNT.

Act. XI.: Profectus est autem (Barnabas) Tarsum, ut quaereret Saulum: quem cum invenisset, perduxit Antiochiam. Et annum totum conversati sunt ibi in Ecclesia : et docuerunt turbam multam, ita ut cognominarentur primum Antiochiae discipuli, Christiani.

I. Petr. IV.: Nemo autem vestrum patiatur ut homicida, aut fur, aut maledicus, aut alienorum appetitor. Si autem at Christianus, non erubescat, glorificet autem Deum in isto nomine.

PATRUM TESTIMONIA AD MARGINEM

CITATA

.

on,

1. A. ATHANASIUS in orat. II. cont. Arian.: Nume quis populus ab Episcopis suis, sed a Domino, in quem creditum fuit, nomen accepit. Certe a beatis Apostolis

praeceptoribus nostris, ministrisque Evangelii Salvatoris noChristiani a stri, appellationes adepti non sumus, sed a Christo, Chrimen habent. stiani et sumus et nuncupamur: illi vero, qui aliunde ori

ginem suae fidei deducunt, merito auctorum suorum cogno

mcnta, ut ad quos pertineant, prae se ferunt. Quapropter, ment sumunt quum omnes a Christo, Christiani et essemus et diceremur, ab inventori. explosus est Marcion inventor haereseos : reliqui autem qui

cum explosore Marcionis remansere, Christiani titulum reti-
nuerunt: qui vero secuti sunt Marcionem, non iam inde
Christiani, sed Marcionistae appellati sunt. Ita quoque Va-
lentinus, Basilides , Manichaeus, et Simon Magus sectatori-
bus sua vocabula impartierunt, indeque factum, ut alii Va-
lentiniani, alii Basilidiani, alii Manichaei, alii Simoniani, alii
Cataphryges a Phrygia, alii a Novato Novatiani vocati sint,
Ita Melitius ejectus a Petro et Episcopo et Martyre, suos,
qui ipsum sequebantur, non Christianos postea, sed Melitia-
nos denominavit. Eadem iterum ratione B. Alexandro Ar-
ium ejiciente, ii qui Alexandro adhaeserunt, remanserunt
Christiani : illi vero, qui una cum Ario recesserunt,
men Salvatoris nostri Alexandro cum suis relinquentes, Ar-
iani deinceps appellati sunt. Et paucis interjeetis: Qui
ex eodem genere ad istos abeunt, aut ab Ecclesia ad hae-
resim transitum faciunt, nomen Christi derelinquunt, et Ar-

ianorum vocabulo induuntur, quasi non amplius fidem Ariani, non, Christi retineant, sed Arianac insaniae gregales habentur,

Quomodo igitur Christiani fuerint, qui non Christiani, sed Ariomanitae appellantur? aut quomodo de numero Ecclesiae catholicae habeantur, qui Apostolicam fidem excusse

runt, et novarum pestium inventores se praebent? Qui in eccle.

2. CYPRIANUS L. IV. epist. 2. ad Antonianum: QuisChristianus quis ille est, et qualiscunque est, Christianus non est, qui

in Christi ecclesia non est.

3. IDEM 'in Trac. d. Simpl. Praelat. sive d. unit. Eccl.: noscat, qui Non pertinet ad Christi praemia, qui relinquit Ecclesiamn

Christi. Alienus est, prophanus est, hostis est. Habere jam non potest Deum patrem, qui ecclesiam non habet matrem.

no

.

ani.

sia non est,

non est.

Ecclesiam

vult Deumha. ber. Patrem.