Cantic. 8, 5.

inde si quid spei in nobis est, si quid gratiae, si quid saCantic. 4, 6. lutis, ab ea noverimus redundare, quae ascendit deliciis affluens. Hortus plane deliciarum, quem non modo afflaverit veniens, sed et perflaverit superveniens auster ille divinus, ut undique fluant et effluant aromata ejus, charismata scilicet gratiarum. Tolle corpus hoc solare, quod ilPsal. 103, 25. luminat mundum, ubi dies? Tolle Mariam hanc maris stellam, maris utique magni et spatiori, quid nisi caligo involvens, et umbra mortis ac densissimae tenebrae relinquuntur? Totis ergo medullis cordium, totis praecordiorum affectibus, et votis omnibus Mariam hanc veneremur, quia sic est voluntas ejus, qui totum nos habere voluit per Mariam haec, inquam, voluntas ejus est, sed pro nobis. In omnibus siquidem et per omnia providens miseris, trepidationem nostram solatur, fidem excitat, spem roborat, diffidentiam abigit, erigit pusillanimitatem. Ad Patrem 4. Tim. 2; 5. verebaris accedere, solo auditu territus ad folia fugiebas. JESUM tibi dedit mediatorem. Quid non apud talem Patrem Filius talis obtineat? Exaudietur utique pro reverentia sua: Pater enim diligit Filium. An vero trepidas et ad ipsum? Frater tuus est et caro tua, tentatus per omnia Nota. Maria absque peccato, ut misericors fieret. Hunc tibi fratrem Christum. Maria dedit: sed forsitan et in ipso majestatem vereare divinam, quod licet factus sit homo, manserit tamen Deus. Advocatum habere vis et ad ipsum? Ad Mariam recurre.

Hebr. 5, 5.sq.

advocata ad

torum a Ma

et à filio ad Patrem.

Luc. 1, 30.

:

Nec

Pura siquidem humanitas in Maria, non modo pura ab omni contaminatione, sed et pura singularitate naturae. Scala pecca- dubius dixerim: exaudietur et ipsa pro reverentia sua. ria ad filium, Exaudiet utique matrem filius, et exaudiet filium pater. Filioli, haec peccatorum scala, haec mea maxima fiducia est, haec tota ratio spei meae. Quid enim? Potestne filius aut repellere, aut sustinere repulsam? non audire, aut non audiri filius potest? Neutrum plane. Invenisti (ait angelus) gratiam apud Deum. Feliciter. Semper haec inveniet gratiam, et sola est gratia, qua egemus. Prudens virgo non sapientiam sicut Salomon, non divitias, non honores, non potentiam, sed gratiam requirebat. Nimirum Per Mariam sola est gratia, qua salvamur. Quid nos alia concupiscimus fratres? Quaeramus gratiam et per Mariam quaeramus: quia, quod quaerit, invenit, et frustrari non potest. Et in fine sermonis: Caeterum quicquid illud est, quod offerre paras, Mariae commendare memento, ut eodem alveo ad largitorem gratiae gratia redeat, quo influxit. Neque enim impotens erat Deus et sine hoc aquae ductu (scilicet Maria) infundere gratiam prout vellet, sed tibi ve

quaerenda

gratia.

hiculum voluit providere. Forte enim manus tuae aut
sanguine plenae, aut infectae muneribus, quod non eas ab
omni munere excussisti. Ideoque modicum istud, quod
offerre desideras, gratissimis illis, et omni acceptione dig-
nissimis Mariae manibus offerendum tradere cura, si non
vis sustinere repulsam. Nimirum candidissima quaedam li-
lia sunt,
nec causabitur ille liliorum amator inter lilia
non inventum, quidquid illud sit, quod inter Mariae ma-
nus invenerit.

DE

CAPUT TERTIUM.

CARITATE ET DE-
CALOGO.

I.

Estne satis Christiano, in fidei ac spei doctrina institui?

1) 1. Cor. 13,

Refert summopere, illum, qui fidem ac spem est cénsecutus, Caritate quoque praeditum esse. Nam de his tribus conjunctim docet Paulus: Nunc manent, inquit, Fides, Spes, Caritas, tria. haec major autem horum est Caritas. Magna certe Fides, quae satis esse queat ad montes 2) 1.Cor. 13, transferendos, et patranda miracula: magna etiam Matt.7,21,25. Spes, salutis quaedam galea et ancora, quae s. Ephes. proposita DEI bonitate et praemii magnitudine, 6, 19. 20. tum efficacem consolationem laborantibus, tum

14

Marc.

11, 22.25.

5) 1. Thess. 5, 6,

16. 17. Hebr.

4) Prosper 1.

fiduciam singularem precantibus suggerit. Maxivero Caritas, virtutum omnium princeps,

3.de vit.con- ma
templ. c. 13 et
15. Aug. in
Psal.

4

ali quae modum finemque nescit, nec morientes de

dem tract. 5.

in ep. Joann serit, morte ipsa fortior, qua sine Fides et Spes

Item in Ench.

c ser.

53. de temp.

117 et sor Christiano quidem inesse, sed ad bene beateque 5) Aug. 15. de vivendum 5 sufficere minime possunt. Unde a Jo

Trinit. c. 18.

14.

6

6) 1. Joann. 3, anne dictum est: Qui non diligit, manet in morte, quamvis interim credat ac speret ille, ut 7) Matth. 25, fatuae virgines in Evangelio nobis exemplo es

11 12. Aug.

ser. 23. de

verbis Domi- se possunt,

fi.

SCRIPTURA E.

1. Cor. XIII.: Nunc manent fides, spes, caritas etc. vid. text.

:

Ibid. Si linguis hominum loquar et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut aes sonans, aut cymbalum tinniens. Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem, ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum. Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum, ita, ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest. Marc. XI. Habete fidem Dei: Amen dico vobis, quia quicunque dixerit huic monti: Tollere et mittere in mare, et non haesitaverit in corde suo, sed crediderit, quia quodcunque dixerit, fiat: fiet ei.

Matth. VII. Non omnis, qui dicit mihi: Domine, Domine, intrabit in regnum caelorum : sed qui facit voluntatem Patris mei, qui in caelis est, ipse intrabit in regnum caelorum. Multi dicent mihi in illa die: Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetavimus, et in nomine tuo daemonia ejecimus, et in nomine tuo virtutes multas fecimus? Et tunc

confitebor illis: Quia nunquam novi vos: discedite a me omnes, qui operamini iniquitatem.

I. Thess. V.: Nos autem, qui diei sumus, sobrii simus, induti loricam fidei et caritatis, et galeam spem salutis.

Ephes. VI.: In omnibus sumentes scutum fidei, in quo positis omnia tela nequissimi ignea extinguere: et galeam salutis assumite: et gladium spiritus, quod est verbum Dei.

Hebr. VI.: Confugimus ad tenendam propositam spem, quam sicut ancoram habemus animae tutam ac firet incedentem usque ad interiora velaminis etc.

mam,

I. Joan. III. Qui non diligit, manet in morte. Matth. XXV.: Novissime veniunt et reliquae virgines, dicentes: Domine, Domine, aperi nobis. At ille respondens, ait: Amen dico vobis, nescio vos.

PATRE S.

tatis.

7.

1. PROSPER Reg. Ep. L. III. de vit. contempl. c. 13.: Laus cariCaritas est, ut mihi videtur, recta voluntas ab omnibus terrenis ac praesentibus prorsus aversa: juncta Deo inseparabiliter et unita: igne quodam sancti Spiritus, a quo est, et ad quem refertur, incensa: inquinamenti omnis extranea, corrumpi nescia, nulli vitio mutabilitatis obnoxia, supra omnia, quae carnaliter diliguntur excelsa, affectionum omnium potentissima, divinae contemplationis avida, in omnibus semper invicta, summa actionum bonarum, sa-1. Timoth. 1, lus morum, finis caelestium praeceptorum, mors criminum, vita virtutum, virtus pugnantium, palma victorum, anima sanctarum mentium, causa meritorum bonorum, praemium Causa meriperfectorum. In peccatis suis mortuos suscitat, languentes sanat, perditos instaurat, spem desperatis inspirat, pacificas mentes inhabitat: fructuosa in poenitentibus, laeta in proficientibus, gloriosa in perseverantibus, victoriosa in martyribus, operosa in omnibus omnino fidelibus: quam fides concipit, ad quam spes currit, cui profectus omnium servit, ex qua quidquid est boni operis, vivit, sub qua obedientia crescit, per quam patientia vincit, propter quam carnalia blandimenta devotio religiosa contemnit: sine qua

torum bono

rum.

ca Deo pla

Nullus sine nullus Deo placuit, cum qua nec potuit aliquis peccare, cuit, et cum nec poterit. Haec est caritas vera, germana, perfecta, quam excellentiorem viam nominat sanctus Apostolus.

illa nemo

peccare po

tuit.

1 Cor, 12, 51.

1. Tim. 1, 5.

tos nos faciat

Deut. 6, 5.'
Matth. 22, 37.
Luc. 10, 27.
Marc. 22, 30.

Et vere

ipsa est via, quae ducit per se ambulantes ad patriam : quia sicut sine via pervenit nullus, quo tendit: ita sine caritate, quae dicta est via, non ambulare possunt homines, sed errare.

2. ET c. 15. Ergo si caritatem Deo exhibeamus, et Quam perfec. proximo de corde puro, et conscientia bona, et fide non caritas. ficta, facile peccato resistimus, bonis omnibus abundamus, saeculi blandimenta contemnimus, et omnia, quae difficilia sunt humanae fragilitati, vel aspera, etiam cum delectatione perficimus: si tamen Deum caritate perfecta, quae nobis ex illo est, ex toto corde, ex tota anima et ex totis viribus diligamus. Ex ea enim parte quis peccat, ex qua minus diligit Deum: quem si ex toto corde diligamus, nihil erit in nobis, unde peccati desideriis serviamus. Et *) alias copu- quid est diligere Deum, nisi illi *) occupare animum, concipere fruendae visionis ejus affectum, peccati odium, mundi fastidium, diligere etiam proximum, quem ipse in se censuit diligendum, in ipso amore servare legitimum modum, nec pervertere dilectionis ordinem constitutum? OrOrdo dilec- dinem dilectionis illi pervertunt, nec modum diligendi cubus perverta- stodiunt, qui aut mundum, qui contemnendus est, dili1. 1. de doctr. gunt, aut corpora sua minus diligenda plus diligunt, aut Christ, c. 27. proximos non sicut se ipsos, aut Deum plus, quam se ip

lari animo,

tionis a qui.

tur. Vid. Aug.

15

modo dili. gendum.

sos forte non diligunt. Sed de mundo, quod diligi omnino non debeat, ipsius Dei nostri per sanctum Joannem Apostolum vox est dicentis: Nolite diligere mundum. Cor1. Joann. 2, pus autem nostrum, quia pars nostri est, ad hoc nobis diCorpus quo- ligendum, ut saluti ejus ac fragilitati naturaliter consulamus, et agamus quatenus spiritui ordinate subjectum, ad aeternam salutem accepta immortalitate et incorruptione perveniat: non suis voluptatibus diffluendo, animae rigorem sibi cedentis emolliat, puritatem polluat, et totam dignitatem suae delectationis morbo corrumpat. Proximos Proximum autem tunc diligimus sicut nos, si non propter aliquas utigamus sicut litates nostras, non propter sperata beneficia vel accepta, non propter affinitates vel consanquinitates, sed propter hoc tantum, quod sunt naturae nostrae participes, diligamus: quia non eos sicut nos ipsos amamus, quando propter illa superius dicta diligimus. Neque enim ideo proximum tanquam se ipsum diligit quisque, quia sibi frater aut soror, pater aut filius, mater aut filia, nepos aut neptis est, Carna

quando dili

nos ipsos.