Obrazy na stronie
PDF
ePub

1) Bonorum operum genera triplicia, per quaestiones
18., ubi etiam agitur:

De fructu bonorum operum, quaest. 2.

De Jejunio, buaest. 4. et sequentibus.

De Oratione, buaest. 7. et sequentibus.

De Eleemosyna et operibus misericordiae, quaest. 10. et seq.

2) Virtutes cardinales, per quaestiones 6.

5) Dona et fructus Spiritus sancti, per quaestiones 4.

4) Octo beatitudines, per quaestiones 3.

5) Consilia evangelica, per quaestiones 6.

De Evangelica Paupertate, Castitate et Obedientia. quae-
stione 3. 4. et 5.

De Monachismo et Religiosorum instituto, quaest. 5.

6) Quatuor hominis novissima, per quaestiones 7.

Ad christianae doctrinae totius summam unico ceu
verbo comprehendendam, Ecclesiastici sententia notatu
digna est, qui ait:

Fili concupiscens Sapientiam, conserva Justitiam, et
DEUS praebebit illam tibi.

APPENDIX

DE HOMINIS LAPSU ET JUSTIFICATIONE secundum sententiam et doctrinam ConciliiTridentini.

I. De lapsu primi hominis.

II. De peccato Adam in omnes homines transfuso.
III. De remedio originalis peccati.

IV. De reliquiis originalis peccati in baptizatis.

V. De naturae et legis ad justificandos homines im

becillitate.

VI. De dispensatione et mysterio adventus CHRISTI.

VII. Qui per CHRISTUM justificentur.

VIII. Descriptio justificationis impii, et modo ejus in statu gratiae.

IX. De necessitate praeparationis ad justificationem in adultis, et unde illa sit.

X. Modus praeparationis ad justificationem quis.

XI. Quid sit justificatio impii, et quae ejus causae.

XII. Quomodo intelligatur, impium per fidem et gratis justificari.

XIII. Contra inanem haereticorum fiduciam.

XIV. De accepto justificationis incremento.

XV. De observatione mandatorum, deque illius necessitate et possibilitate.

XVI. Praedestinationis temerariam praesumptionem caven-
dam esse.

XVII. De perseverantiae munere.

XVIII. De lapsis et eorum reparatione.

XIX. Quolibet mortali peccato amitti gratiam, sed
non fidem.

XX.

De fructu justificationis, hoc est, de merito bo-
norum operum, deque ipsius meriti ratione.

CAPUT PRIMUM

DE FIDE ET SYMBOLO FIDEI.

I.

Quis dicendus est Christianus?

[ocr errors]
[merged small][merged small][ocr errors]

simplic. Praelator. Igna

gen- tius ad Ma

QUI JESU CHRISTI veri DEI et hominis salutarem doctrinam in ejus ECCLESIA profitentur. B. Omnes proinde cultus et sectas, quae extra CHRISTI doctrinam et ECCLESIAM ubivis tium reperiuntur, ut est Judaica, Ethnica, metica, Haeretica, damnat et detestatur penitus, qui vere Christianus est, et in ipsa CHRISTI trina firmiter acquiescit.

gnesian.

Maho- Aug. Tract.

113.inIoann. et ser. 181 de

temp.cap. 12 doc- chir. cap. 5.

Item in En

TESTIMONIA SCRIPTURARUM, QUAE AD
MARGINEM CITATA SUNT.

Act. XI.: Profectus est autem (Barnabas) Tarsum, ut quaereret Saulum: quem cum invenisset, perduxit Antiochiam. Et annum totum conversati sunt ibi in Ecclesia: et docuerunt turbam multam, ita ut cognominarentur primum Antiochiae discipuli, Christiani.

I. Petr. IV.: Nemo autem vestrum patiatur ut homicida, aut fur, aut maledicus, aut alienorum appetitor. Si autem ut Christianus, non erubescat, glorificet autem Deum

in isto nomine.

1

Tertul.lib.de Pudicitia, et de proscrip. haeret.

Christo no

Haeretici no

bus haerese

on.

PATRUM TESTIMONIA AD MARGINEM

CITATA.

1. A. ATHANASIUS in orat. II. cont. Arian.: Numquis populus ab Episcopis suis, sed a Domino, in quem creditum fuit, nomen accepit. Certe a beatis Apostolis praeceptoribus nostris, ministrisque Evangelii Salvatoris noChristiani a stri, appellationes adepti non sumus, sed a Christo, Chrimen habent. stiani et sumus et nuncupamur: illi vero, qui aliunde originem suae fidei deducunt, merito auctorum suorum cognomenta, ut ad quos pertineant, prae se ferunt. Quapropter, men sumunt quum omnes a Christo, Christiani et essemus et diceremur, ab inventori explosus est Marcion inventor haereseos: reliqui autem qui cum explosore Marcionis remansere, Christiani titulum retinuerunt: qui vero secuti sunt Marcionem, non iam inde Christiani, sed Marcionistae appellati sunt. Ita quoque Valentinus, Basilides, Manichaeus, et Simon Magus sectatoribus sua vocabula impartierunt, indeque factum, ut alii Valentiniani, alii Basilidiani, alii Manichaei, alii Simoniani, alii Cataphryges a Phrygia, alii a Novato Novatiani vocati sint. Ita Melitius ejectus a Petro et Episcopo et Martyre, suos, qui ipsum sequebantur, non Christianos postea, sed Melitianos denominavit. Eadem iterum ratione B. Alexandro Arium ejiciente, ii qui Alexandro adhaeserunt, remanserunt Christiani: illi vero, qui una cum Ario recesserunt, nomen Salvatoris nostri Alexandro cum suis relinquentes, Ariani deinceps appellati sunt. Et paucis interjectis: Qui ex eodem genere ad istos abeunt, aut ab Ecclesia ad haeresim transitum faciunt, nomen Christi derelinquunt, et Arianorum vocabulo induuntur, quasi non amplius fidem Ariani non Christi retineant, sed Arianac insaniae gregales habentur. Quomodo igitur Christiani fuerint, qui non Christiani, sed Ariomanitae appellantur? aut quomodo de numero Ecclesiae catholicae habeantur, qui Apostolicam fidem excusserunt, et novarum pestium inventores se praebent?

sunt Christiaui.

Qui in eccle

sia non est,

2. CYPRIANUS L. IV. epist. 2. ad Antonianum: QuisChristianus quis ille est, et qualiscunque est, Christianus non est, qui non est. in Christi ecclesia non est.

Ecclesiam matrem ag.

3. IDEM in Trac. d. Simpl. Praelat. sive d. unit. Eccl.: noscat, qui Non pertinet ad Christi praemia, qui relinquit Ecclesiam bere Patrem. Christi. Alienus est, prophanus est, hostis est. jam non potest Deum patrem, qui ecclesiam non habet

vult Deumha.

matrem.

Habere

!

« PoprzedniaDalej »