Obrazy na stronie
PDF
ePub

Matth. VII.: Petite, et dabitur vobis.

Eccli. XVIII. Non impediaris orare semper.

Ephes. II.: Deus autem, qui dives est in misericordia, propter nimiam caritatem suam, qua dilexit nos, et cum essemus mortui peccatis, convivificavit nos in Christo (cujus gratia estis salvati) et conresuscitavit, et consedere fecit in caelestibus in CHRISTO JESU, ut ostenderet in saeculis supervenientibus abundantes divitias gratiae suae, in bonitate super nos in Christo JESU. Gratia enim estis salvati per fidem, (et hoc non ex vobis, Dei enim donum est) non ex operibus, ut ne quis glorietur. Ipsius enim sumus factura creati in Christo JESU in operibus bonis, quae praeparavit Deus, ut ambulemus in eis.

Tit. III. Eramus aliquando et nos insipientes, increduli etc. Cum autem benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei, non ex operibus justitiae, quae fecised secundum suam misericordiam salvos nos

mus nos,

fecit etc.

Rom. VIII, Nam quos praescivit, et praedestinavit conformes fieri imaginis filii sui: ut ipse sit primogenitus in multis fratribus. Si Deus pro nobis, quis contra nos? Qui etiam proprio filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit illum: quomodo non etiam cum illo omnia nobis donavit?

Joan. III.: Sic Deus dilexit mundum, ut filium suum unigenitum daret etc.

I. Joan. IV.: In hoc apparuit caritas Dei in nobis, quoniam filium suum unigenitum misit Deus in mundum, ut vivamus per eum. In hoc est caritas: non quasi nos dilexerimus Deum, sed quoniam ipse prior dilexit nos, et misit filium suum propitiationem pro peccatis nostris.

Hebr. X. Accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala, et abluti corpus aqua munda, teneamus spei nostrae confessionem indeclina

[ocr errors]
[ocr errors]

bilem, (fidelis enim est, qui repromisit) et consideremus invicem in provocationem caritatis et bonorum operum.

Tit. I. In spem vitae aeternae, quam promisit, qui non mentitur DEUS.

Rom. V.: Commendat caritatem suam DEUS in nobis: quoniam cum adhuc peccatores essemus, secundum tempus Christus pro nobis mortuus est etc. Si in unius delicto mors regnavit per unum: multo magis abundantiam gratiae et donationis et justitiae accipientes, in vita regnabunt per unum JESUM Christum, Ubi abundavit delictum, superabundavit gratia: ut sicut regnavit peccatum in mortem, ita et gratia regnet per justitiam in vitam aeternam, per JESUM Christum Dominum nostrum. Rom. VIII. Non sunt condignae passiones hujus temporis ad futuram gloriam, quae revelabitur in nobis. Prov. XV.: Secura mens quasi, juge convivium.

I. Joan. III.: Carissimi, si cor nostrum non reprehenderit nos, fiduciam habemus ad Deum: et quidquid petierimus, accipiemus ab eo, quoniam mandata ejus custodimus, et ea, quae sunt placida coram eo, facimus.

I. Cor. I.: Sive autem tribulamur, pro vestra cxhortatione et salute: sive exhortamur, pro vestra exhortatione et salute, quae operatur tolerantiam earundem passionum, quas et nos patimur: et spes nostra firma est pro vobis, scientes, quod sicut socii passionum estis, sic eritis et consolationis.

Hebr. III. Christus vero tanquam filius in domo sua: quae domus sumus nos, si fiduciam et gloriam spci usque ad finem firmam retineamus.

Hebr. X. Nam et vinctis compassi estis, et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis, cognoscentes vos habere meliorem et manentem substantiam. Nolite itaque amittere confidentiam vestram, quae magnam habet remunerationem. Patientia enim vobis necessaria est, ut voluntatem Dei facientes, reportetis promissionem.

I. Joan. III.: Videbimus eum sicuti est. Et omnis, qui habet hanc spem in eo, sanctificat se, sicut et ille

sanctus est.

:

Coloss. I. Nunc autem reconciliavit in corpore carnis ejus per mortem, exhibere vos sanctos et immaculatos, et irreprehensibiles coram ipso: si tamen permanetis in fide fundati et stabiles, et immobiles a spe evangelii, quod audistis.

II. Petr. I. Quapropter fratres magis satagite, ut per bona opera certam vestram vocationem et electionem faciatis.

II. Petr. II. Hi sunt fontes sine aqua etc. Superba enim vanitatis loquentes, pelliciunt in desideriis carnis luxuriae eos, qui paululum effugiunt, qui in errore conversantur, libertatem illis promittentes, cum ipsi servi sint corruptionis.

Eccl. V.: Ne dixeris, peccavi, et quid mihi accidit triste? Altissimus enim est patiens redditor. De propitiato peccato noli esse sine metu, neque adjicias peccatum super peccatum. Et ne dicas: Miseratio Domini magna est, multitudinis peccatorum meorum miserebitur etc.

PATRE S.

mata sit, cari

1. A. AUGUSTINUS L. 1. de doctr. christ. c. 37.: Si Spes at for a fide quisque ceciderit, a caritate etiam necesse est cadat: Por- tatem requiro si et credit et diligit, bene agendo et praeceptis bono- rit et bonam morum obtemperando efficit, ut etiam speret se ad

rum

id, quod diligit, esse venturum.

2. ET cap. 40. Cum diceret Apostolus: Finis praecepti est caritas addidit, de corde puro: ut nihil aliud, quam id, quod diligendum est, diligatur. Conscientiam vero bonam subjunxit, propter spem. Ille enim se ad id, quod credit et diligit, perventurum esse desperat, cui malae conscientiae scrupulus inest. Tertio, et fide (inquit) non ficta: Si enim fides nostra mendacio caruerit, tunc et nos diligimus, quod non est diligendum, et recte vivendo id speramus, ut nullo modo spes nostra fallatur.

3. ITEM L. III. doctr. christ, c. 10: Spes sua cui

conscientiam

Vide D. Tho.

1.2.q. 62. art. 4. et g.65. art. 4. 1, Tim. 1, 5.

1. Tim. 1, 5.

conjungen. da.

que est in conscientia propria, quemadmodum se sentit ad dilectionem Dei et proximi cognitionemque proficere.

4. IDEM Augustinus in praefat. enar. Psalm. 31.: Ipsa caritas bene operantis dat ei spem bonae conscientiae spem enim gerit bona conscientia. Quomodo mala conscientia tota in desperatione est, sic bona conscientia tota in spe. Finis, (inquit Apostolus) praecepti est caritas de corde puro et conscientia bona et fide non ficta. Pro spe conscientiam posuit. Ille enim sperat, qui bonam conscientiam gerit. Quem vero pungit mala conscientia, retrahit se a spe, et non sibi sperat nisi damnationem. Ut ergo speret regnum, habeat bonam conscientiam : quod habeat bonam conscientiam, credat et operetur: quia quod credit, fidei est: quod operatur, caritatis est.

Sed

Et nemo,

1 B. GREGORIUS Magnus L. XXXIII. Moral. in Job, cap. 15. Pius ac justus est conditor noster. nemo dicat: quia pius est, venialiter рессо. qui peccaverit, dicat: quia justus est, de peccati remissione despero. Relaxat enim Deus facinus, quod defletur, sed perpetrare quisque timeat, quod, si digne deflere posSpes timori sit, ignorat. Ante culpam ergo justitiam metuat, post culpam tamen de pietate praesumat: neque ita justitiam timeat, ut nulla spei consolatione convalescat : que ita confidat de misericordia, ut adhibere vulneribus suis dignae poenitentiae negligat medicinam: sed quem praesumit sibi pie parcere, semper etiam cogitet et districte judicare. Spes igitur praesumptionis nostrae habeat etiam morsum timoris: ut ad corrigenda peccata justitia judicantis terreat, quem ad fiduciam veniae gratia parcen

Securitas de

periculosa

tis invitat.

rem

[ocr errors]

ne

2. IDEM Gregorius L. VI. epistolar. ep. 22. ad Greg. cubic. Aug. Quod vero dulcedo tua in suis epistolis subjunxit: Importunam se mihi existere, quoadusque scribam mihi revelatum, quia peccata tua dimissa sunt: et difficilem etiam et inutilem postulasti. Difficilem remissione quidem, quia ego indignus sum, cui revelatio fieri depeccatorum beat. Inutilem vero, quia secura de peccatis tuis fieri est in hac non debes, nisi cum jam in die vitae tuae ultimo plangere peccata minime valebis. Quae dies quousque veniat, semper suspecta, semper trepida metuere culpas debes, atque eas quotidianis fletibus lavare. Certe Paulus Apostolus jam ad tertium caelum ascenderat, in-paradisum quoque ductus fuerat, arcana verba audiverat, quae homi1. Cor. 9, 27. ni loqui non liceret: et tamen adhuc trepidans dicebat: Castigo corpus meum et servituti subjicio, ne forte aliis

vita.

2. Cor. 12. 4.

eadem

[ocr errors]

Mater negli. gentiae secu

Prov. 28, 14.

praedicans, ipse reprobus efficiar. Adhuc timet, qui jam ad caelum ducitur: et jam timere non vult, qui adhuc in terra conversatur? Perpende dulcissima filia, quia mater Habere ergo in hac vita ritas. negligentiae solet esse securitas. non debes securitatem, per quam negligens reddaris: Scrip- Psalm. 2, 11. tum est enim: Beatus vir, qui semper est pavidus. Et rursus scriptum est: Servite Domino in timore, te ei cum tremore. In pauco ergo hujus vitae tempore mentem vestram necesse est, ut tremor teneat, quatenus per securitatis gaudium sine fine postmodum exultet.

3.

et exulta

BERNARDUS in Serm. de fest. b. M. Magdal. : Fugienda se.

curitas et desperatio.

Deceptoria

spes solam

alterum Pedes isti sunt misericordia et judicium: quorum vel despesine altero osculari vel temeraria securitas est, ratio fugienda. Quis enim Dei misericordiam indesinenter attendens, non statim tepidioris vitae quietem exoptet? Cum enim recogitat universitatis Dominum formam servi pro servis suscipere, triginta et tribus annis operari salutem Dei miserinostram in medio terrae hujus, capi, ligari, lanceari, tendere. crucifigi, et hoc totum pati pro filiis hominum: statim deceptoria spe sibi blanditur et alludit, gaudet observari in misericordia et miserationibus, judicium nescit, igno

cordiam at

rat justitiam, et punienda aestimat non puniri. Fallitur, Praesumptio qui sic osculatur misericordiae pedem, ut pedem judicii ex sola fide. non attendat: qui totum de misericordiae pede praesumit, hoc solum ad salutem sufficere credens, quod credit: Nec est judicii pedi morosius incumbendum, ne pietatis intuitum ferocia judicantis excludat.

III.

Quae bona sub spem cadunt, et Christiano speranda sunt?

[ocr errors]

1)

3, 7.

2) Heb. 4, 16.

Praecipue quidem bona illa regni caelestis, Tit. 2, 15. quae homines beant, nec sinunt ulla ex parte miseros esse. Tum illa, quaecunque mortalibus in hac vita conducibilia, recte a Deo desiderantur Aug. in Enatque petuntur, in bonis sperandis et exspectandis debent haberi. Ea vero praecipue relucent in dominica oratione, utpote quam Christus Dominus

chir. c. 114

« PoprzedniaDalej »