CAPUT SECUNDUM. DE SPE ET ORATIONE Aug. in En chir. cap.8.1. I. Quid est Spes ? Virtus est divinitus infusa, per quam certa Cor. 13, 13. cum fiducia, nostrae salutis et aeternae vitae bo Rom. 5, 2-5. 8q. 8, 24. Tit. 2, 11-13. 5, na exspectantur, 7. 1. Petr. 1, 3. sq. 1. Joan 5, 14. Jac. 1,3. B. Parum est alioquin Deo Deique verbo sq. Joan. 1, fidem habere, ac divina, quae in Ecclesia prae 13. 15, 7. 23.24. Mar.11, 23. Psal. 26, dicantur, dogmata profiteri, nisi Chrisiianus DEI 13.14. 129, 5. 8q. 72, 25. 61, bonitate percepta, spem inde concipiat ac fidu 69. sq. 1. Tim. 4, 10. 1, Ephes. 6, 16. 8q. Heb. 10, Thess. 5, 8. ciam consequendae gratiae et salutis aeternae. Quae spes tantopere justum fulcit in summis ae15. 16 Rom 8, rumnis, ut, etiam si mundi praesidiis omnibus de 35. 6, 18. 19. 35. sq. Ps. 30, 1. 2) Job. 13, 15. Deo speravi, 25, de Provstituatur, intrepide tamen dicat: Etiamsi occi5) Psal. 55,12, derit me, in ipso sperabo. Et: In 4) Psal. 24, 2. non timebo, quid faciat mihi caro. in te confido, non erubescam. SCRIPTURAE. 4 Deus meus I. Cor. XIII.: Nunc autem manent fides, spes, cari tas, tria haec major autem horum est caritas. Rom. V.: Per quem et habemus accessum per fidem in gratiam istam, in qua stamus, et gloriamur in spe gloriae filiorum Dei. Non solum autem, sed et gloriamur in tribulationibus, scientes, quod tribulatio patientiam operatur, patientia autem probationem, probatio vero spem, spes autem non confundit: quia caritas Dei diffusa est in cordibus nostris etc. Rom. VIII.: Spe salvi facti sumus. Spes autem, quae videtur, non est spes. Nam quod videt quis, quid sperat? Si autem, quod non videmus, speramus, per patientiam exspectamus. Tit. II: Apparuit gratia Dei Salvatoris nostri omnibus hominibus: erudiens nos, ut abnegantes impietatem et secularia desideria, sobrie et juste et pie vivamus in hoc saeculo, exspectantes beatam spem, et adventum gloriae magni Dei et Salvatoris nostri JESU CHRISTI. : Tit. III. Ut justificati gratia ipsius haeredes simus secundum spem vitae aeternae. I. Petr. I.: Regnaverit nos in spem vivam etc. I. Joan. V.: Et haec est fiducia, quam habemus ad Deum, quia quodcunque petierimus secundum voluntatem ejus, audit nos. Jac. I.: Probatio fidei vestrae patientiam operatur etc. Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter, et non improperat: et dabitur ei. Postulet autem in fide nihil haesitans: qui enim haesitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur: non ergo aestimet homo ille, quod accipiat aliquid a Domino.. Joan. XIV. Quodcunque petieritis Patrem in nomine meo, hoc faciam, ut glorificetur Pater in Filio. Si quid petieritis me in nomine meo, hoc faciam. : Joan. XV. Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint: quodcunque volueritis, petetis, et fiet vobis. Posui ut eatis, et fructum afferatis, et fruc vos, tus vester maneat: ut quodcunque petieritis Patrem in nomine meo, det vobis. Joan. XVI. Amen, amen dico vobis, si quid petieritis Patrem in nomine meo, dabit vobis. Petite, et accipietis, ut gaudium vestrum sit plenum. Marc. XI.: Omnia, quaecunque orantes petitis, credite, quia accipietis, et evenient vobis. Psalm. XXVI.: Credo videre bona Domini in terra viventium. Exspecta Dominum, viriliter age, et confortetur cor tuum, et sustine Dominum. Psalm. CXIX.: Sustinuit anima mea in verbo ejus : speravit anima mea in Domino. A custodia matutina usque ad noctem, speret Israel in Domino. Quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio. Et ipse redimet Israel ex omnibus iniquitatibus ejus. Psalm. LXXII.: Mihi autem adhaerere DEO bonum est, ponere in Domino DEO spem meam. Psalm. LXI.: In DEO salutare meum et gloria mea: DEUS auxilii mei et spes mea in DEO est. Sperate in eo omnis congregatio populi, effundite coram illo corda vestra: DEUS adjutor noster in aeternum. Nolite sperare in iniquitate etc.. I. Tim. IV.: Speramus in DEUM vivum, qui est salvator omnium hominum, maxime fidelium. I. Thess. V.: Nos autem, qui diei sumus, sobrii sumus, induti loricam fidei et caritatis et galeam spem salutis. Ephes. VI. In omnibus sumentes scutum fidei, in quo possitis omnia tela nequissimi ignea extinguere. Et galeam salutis assumite: et gladium spiritus, quod est verbum DEI. Hebr. X.: Nolite amittere confidentiam vestram, quae magnam habet remuneratiónem. Patientia enim vobis nccessaria est: ut voluntatem DEI facientes, reportetis promissionem. ! Hebr. VI.: Fortissimum solatium habemus, qui confugimus ad tenendam propositam spem, quam sicut ancoram habemus animae tutam ac firmam, et incedentem usque ad interiora velaminis. Eccli. XXXIV.: Spes timentium DEUM in salutem etc. Qui timet Dominum, nihil trepidabit, et non pavebit: quoniam ipse est spes ejus, Rom. VIII. Quis ergo nos separabit etc. Certus sum enim, quia neque mors, neque vita, neque angeli, neque principatus, neque virtutes, neque instantia, neque futura, neque fortitudo, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a caritate DEI, quae est in CHRISTO JESU Domino nostro. Psalm. XXX.: Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes, qui speratis in Domino. Prov. XXVIII.: Fugit impius nemine persequente: justus autem, quasi leo confidens, absque terrore erit. EX PATRIBU S. duntur, quao non sperantur. Discrimen inter fi AUGUSTINUS in Enchirid. c. 8.: Quid autem sperari Aliqua ere. potest, quod non creditur? Porro etiam aliquid, quod non speratur, credi potest. Quis namque fidelium poenas non credit impiorum, nec sperat tamen? Est itaque fides dem et spem. et malarum rerum et bonarum: quia et bona creduntur et mala. Est etiam fides et praeteritarum rerum et praesentium et futurarum. Item fides et suarum rerum est et alienarum. Spes autem non nisi bonarum rerum est, nec nisi futurarum, et ad eum pertinentiam, qui earum spem gerere perhibetur. Quae cum ita sint, propter has causas distinguenda erit fides a spe: sicut vocabulo, ita et communio. rationabili differentia. Nam quod attinet ad non videre, Credere alisive quae creduntur, sive quae sperantur, fidei speique ficat sperare. commune est. Cum bona bonis futura esse creduntur, nihil aliud quam sperantur. Fidei et spei quando signi II. 1) 1. Thess. 5. 17. Luc. 11, 9. Qua ratione hanc spem licet consequi? A. Primum huc pertinet ardens et frequens Deum precatio. Deinde nutrienda spes est excitanda quotidiana meditatione bonitatis ac 2) Ephe. 2, 4 beneficiorum 2 Dei, illorum praesertim, quae 18. 1. Matt. 2, ad 7. Ecclesiastic.18, 22. -10. Tit. 3,3. 4. sq. Rom. 8, 5, 16. sq. 1.Jo an. 4. 9. Heb. 4, 2. Rom. 5, et 25. 29. Joan, Christus Dominus pro immensa in nos caritate sua 10. 22, 24 Tit. praestitit ac promisit vel immerentibus. Demum 21. 22. 8. 18. conscientiae puritas conjungenda venit, eaque 1. Joan, 5, 21. piis operibus et invicta in adversis patientia sem 5) Prov. 15,15. 3, 22. Aug 1. doctri Chris. 1. 5. c. 10. et ca. 57 et 40 et per est comprobanda. Nam quibus bonae conin praefation, scientiae testimonium, aut melioris vitae proposi 4) 2. Cor. 1,6. 7. Heb. 3, 6. tum deest, hi spem, quam oportet, non adferunt, 10, 34-36. 1. Joan. 3,2 Col. 1. 22. 2. Pet.1, sed praesumptionem potius, et vanam omnino fi 1, 10. 5) 2. Pet. 2,17, duciam temere jactant, quantumvis de Christi me sq. 20. Eccle. siastic. 5, 4 7. Greg. 35. ritis Deique gratia glorientur. Moral c. 15. 6) Psalm. 36, 1-10. 7) Thren. 3,18 26. 6) Greg. 1. 6. Gregoriam. B. Spera, inquit Propheta, in Domino, et fac bonitatem. Idem rursus: Subditus esto Do nus sperantibus in eum, animae quaerenti illum. epist. 22. ad Quam Quam spem ab omni timore disjungendam non Bern, defesto esse, satis illud ostendit: Beneplacitum est Do9) Psalm. 146 mino super timentes eum, et in eis, qui sperant super misericordia ejus. Magdal. 7-11, SCRIPTURAE. I. Thess. V.: Sine intermissione orate. Luc. XI. Petite, et dabitur vobis: quaerite, et in venietis pulsate, et aperietur vobis. : Luc. XVIII.: Oportet semper orare et non deficere. |