Christus fu

emplar.

re, fructum grandescere, et totam arborem redivivo decore vestiri. Indesinenter cernimus parva arborum semina terrae humoribus commendari: ex quibus non longe post aspicimus magna arbusta surgere, folia pomaque proferre. Quid ergo mirum, si tenuissimum pulverem, vel a nostris oculis in elementis redactum, cum vult, in hominem reformat, qui ex tenuissimis seminibus immensa arbusta redintegrat? Quia ergo rationales sumus conditi, spem resurrectionis nostrae ex ipsa debemus rerum specie et contemplatione colligere. Sed quia in nobis sensus torpuit rationis, accessit in exemplum gratia redemptoris. Venit namque conditor noster, suscepit mortem, ostendit resur- turae resur. rectionem: ut, qui resurrectionis spem ex ratione tenere rectionis exnoluimus, hanc ex ejus adjutorio et exemplo teneremus. Et quisquis resurrectionis virtutem in se fieri posse desperat, verba in gentilitate positi viri fidelis erubescat, et penset quanto poenae sit pondere feriendus, si adhuc non credit suam, qui jam resurrectionem Domini cognovit factam: si et ille suam credidit, qui adhuc Domini Jesu sperabat esse faciendam. Et cap. 31. In illa resurrectionis gloria erit corpus nostrum subtile quidem per effec- strum erit tum spiritalis potentiae, sed palpabile per veritatem natu- post resurrec rae. In illa caelestis regni gloria caro secundum naturam pabile, erit, sed secundum passionum desideria non erit, qui devicto mortis aculeo, in aeterna incorruptione regnabit. ITEM cap. 33. Si post resurrectionem corpus palpabile non erit, profecto alius surgit, quam moritur: quod dictu nefas est credere, quia ego morior, et alius resurgat.

Job intellige.

tionem pal

Quisquis vi

xit

et mortuus est • re

surget.

4. AUGUSTINUS in Ench, ad Laurent. cap. 84. Resurrecturam carnem omnium, quicunque nati sunt hominum atque nascentur, et mortui sunt atque moriuntur nullo modo dubitare debet Christianus. Cap. 85 et 86. de abortivis foetibus disputat, an resurrecturi sint. Ait autem cap. 86. Ex quo incipit homo vivere, ex illo utique jam mori potest. Mortuus vero, ubicunque illi mors potuit evenire, quo ad resurrectionem non pertineat mortuorum, reperire non possum. Cap. 80. de monstrosis foeti- Monstra sine bus ita ait: Neque enim et monstra, quae nascuntur et vi- tate naturae vunt, quamlibet cito moriantur, aut resurrectura negabun- resurgent, tur, aut ita vitiata resurrectura credenda sunt, ac non potius correcta emendataque natura. Cap. 88. Non perit DEO terrena materies, de qua mortalium creatur caro, nis humanae sed in quemlibet pulverem cineremve solvatur, in quosli- non perit Deo bet halitus aurasque diffugiat, in quamcunque aliorum cor- riis formis porum substantiam vel in ipsa elementa vertatur, in quo

ulla deformi

Materia car

quamvis va

subjiciatur,

rum.

deformitatis

rumcunque animalium etiam hominum cibum cedat carnemque mutetur, illi animae humanae puncto temporis redit, quae illam primitus, ut homo fieret, cresceret, viveret, Nihil indeco animavit. Vide ista latius L. XXII. d. civ. Dei cap. 20. Cap. 90. in Enchir.: Indecorum aliquid ibi non erit, sed Nihil vitii aut quidquid futurum est, hoc decebit, quia nec futurum est, in Sanctorum si non decebit. Cap. 91.: Resurgent sanctorum corpora corporibus. sine ullo vitio, sine ulla deformitate, sicut sine ulla corruptione, oncre, difficultate. Quantum attinet ad corrupCaro vera e- tionem, quae nunc aggravat animam, et ad vitia quibus rit, sine car- caro adversus spiritum concupiscit, tunc non erit caro, concupiscen- sed corpus. Quantum autem attinet ad substantiam, etiam 1. Cor. 15, 44. tunc caro erit. Propter quod et post resurrectionem cor

nali tamen

tia.

tura resur

gentium.

Ephe. 4, 15.

pus Christi caro appellatum est. Sed ideo ait Apostolus: Seminatur corpus animale, resurget corpus spiritale: quoniam tanta erit tunc concordia carnis et spiritus, vivificante spiritu subditam carnem, ut nihil nobis repugnet ex nobis, sed sicut foris neminem, ita nec intus nos ipsos patiamur inimicos.

5. IDEM L. XXII, d. civ. Dei cap. 12. argumenta et calumnias infidelium contra resurrectionem proponit. Cap. -13. d. abortiv. eadem tradit, quae in Enchiridio. Cap. 14. Infantes (inquit) non in ea resurrecturi sint corporis exiguitate, qua mortui: sed quod eis tardius accessurum erat tempore, hoc sunt illo Dei opere miro atque celerrimo recepturi. Cap. 15.: Restat ergo, ut suam recipiat Aetas et sta- quisque mensuram, quam vel habuit in juventute, etiamsi senex est mortuus: vel fuerat habiturus, si ante est defunctus. Atque illud, quod commemoravit Apostolus de mensura aetatis plenitudinis Christi, si de resurrectione corporum dictum est, sic accipiamus dictum, ut nec ultra, nec infra juvenilem formam resurgant corpora mortuorum: sed in ea aetate et robore, usque ad quam Christum hic pervenisse cognovimus. Circa triginta quippe annos defiIn eodem se- nierunt esse etiam saeculi hujus doctissimi homines juventutem. Cap. 17. Mihi melius sapere videntur, qui utrumque sexum resurrecturum esse non dubitant: non enim libido ibi erit, quae confusionis est causa etc. utrumque sexum instituit, utrumque restituet. Cap. 19.: Nulla erit deformitas, quam facit incongruentia partium, ubi et quae prava sunt, corrigentur: et quod minus est, quam decet, unde creator novit, inde supplebitur: et quod plus est, quam decet, materiae servata integritate, detrahetur. Coloris porro suavitas quanta erit, ubi justi Matt, 15, 45. fulgebunt sicut sol in regno patris eorum? Quae claritas

zu.

Decor et pulchritudo.

Qui ergo

Cicatrices martyrum.

Membra am

tuentur. Matth. 10, 30.

in Christi corpore cum resurrexit, ab oculis discipulo- Claritas § rum potius abscondita fuisse, quam defuisse credenda est... Non enim cam ferret humanus aspectus, quando ille a suis ita deberet attendi, ut posset agnosci. Cap. 20.: Nescio quo autem modo sic afficimur amore martyrum beatorum, ut velimus in illo regno in eorum corporibus videre vulnerum cicatrices, quae pro Christi nomine pertulerunt: et fortasse videbimus. Non enim deformitas in cis, sed dignitas erit: et quaedam, quamvis in corpore, non corporis, sed virtutis pulchritudo fulgebit: nec ideo tamen, putata restisi aliqua martyribus amputata et ablata sunt membra, sine ipsis membris erunt in resurrectionem mortuorum, quibus dictum est: Capillus capitis vestri non peribit. Sed si hoc decebit in illo novo sacculo, ut indicia gloriosorum vulnerum in illa immortali carne cernantur: ubi membra, ut praeciderentur, percussa vel secta sunt, ibi cicatrices sed tamen ejusdem membris redditis, non perditis, apparebunt.. Quamvis itaque omnia, quae acciderunt corpori vitia, tunc non erunt: non sunt tamen deputanda, vel appellanda vitia, virtutis indicia. Absit autem, ut ad resuscitanda corpora, vitaeque reddenda, non possit omnipotentia creatoris omnia revocare, quae vel bestia vel Potentia creignis absumpsit: vel in pulverem cineremve collapsum, vel stituendis ciin humorem solutum, vel in auras est exhalatum. Absit, ut sinus ullus, secretumque naturae ita recipiat aliquid subtractum sensibus nostris, ut omnium creatoris aut lateat cognitionem, aut effugiat potestatem. Et post quaedam: Etsi omnibus periisset modis caro humana, nec ulla ejus materies in ullis naturae latebris remansisset, unde vellet, eam repararet omnipotens.

ATHANASIUS in Symb.: Ad cujus adventum omnes homines resurgere habent cum corporibus suis, et reddituri sunt de factis propriis rationem. Et qui bona egerunt, ibunt in vitam aeternam : qui vero mala, in ignem

aeternum.

XXI.

Quis est postremus Articulus?

atoris in re

neribus.

1. Cor. 2, 9.

Matth. 19, 12

A. De vita aeterna, quam electis post mor- Joann. 17, 5. tem superesse minime dubitemus. Atque hic fruc--29. 25, 34tus et finis est fidei, spei, patientiae et exercita- 10. 17. 26. 27.

46. Apo. 2,

5, 11. 12. 21. 7,

45-17. 21, tionis Christianae. Cujus vitae consequendae cau

Lot. 22, 1- 6.

Rom, 2, 6. 7.

Tit. 1, 2, 13. sa nullum pietatis opus arduum, nullus labor ́gra48. 7. 1. Jo- vis, nullus dolor acerbus, nullum in agendo pa

sq. 3,7. 2.Tim.

ann. 2, 25 3,

2. 3. 1. Pet. 1,

22.

5.4. Rom. 6, tiendoque tempus diuturnum ac molestum vere credenti debet existimari. Quod si vita hac, quae calamitatis alioquin plena est, nihil dulcius ac optabilius ducitur: quanto illa demum potior ha

vit. Dei 1. 22.

1

1 Aug, de ci- benda est, quae ab omni malorum sensu et me1.3. delibar tu procul abest, quae caelestibus et ineffabilibus

29. et 30. et

bi. c. ult. I.

tem ser. 64. sine fine gaudiis, deliciis ac voluptatibus omni ex

de ver. Dom.

et 1.3. de sym

bol. ad Catec. parte semper abundat?

c. 11.

52.

34.

2) Lucae 12, B. De qua vita CHRISTUS: 2 Nolite timere pusillus grex, inquit, quia complacuit Patri vestro dare vobis regnum. Qui et in extremo judi5) Matth. 25, cii die dicet electis: Venite benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi. Impiis vero in hunc modum loquetur: 4) Ibidem. 4 Discedite a me maledicti in ignem aeternum, qui paratus est diabolo et angelis ejus. Id, Id, quod 5) Aug. vel 5 non solum ad Ethnicos, Haereticos, Schismati

Vers. 41.

Fulgent. in 1.

de fide ad Pe

c. 38. et 40.

trum Diacor. cos et palam flagitiosos pertinet: verum etiam ad 6) Eze. 18, 4. Christianos, quos in mortali peccato 6 mors op6, 23. Sap. 1, primit, est referendum.

55, 8. b. Rom.

11-1.1.Cor.

6, 9.10.

7) Hieron, ad Marcellam epist. 137.

C. Adjicitur demum clausula isthaec Amen, ut fidei et confessionis hujus Christianae testimonium apud nos indubitatum esse ac solidum de

monstrent,

SCRIPTURAE.

I. Cor. II. Sed sicut scriptum est, (Esai. 64. scilicet.) Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in

cor hominis ascendit, quae praeparavit DEUS iis, qui diligunt illum.

Joan. XVII. Haec est autem vita aeterna, ut cognoscant te, solum Deum verum, et quem misisti JESUM CHRISTUM.

Matth. XIX. Et sunt Eunuchi, qui se ipsos castraverunt propter regnum caelorum. Sinite parvulos, et nolite eos prohibere ad me venire: talium est enim regnum caelorum. Magister bone, quid boni faciam, ut habeam vitam aeternam? Si vis ad vitam ingredi, serva mandata. Dives difficile intrabit in regnum caelorum. Omnis, qui reliquerit domum vel fratres etc., centuplum accipiet, et vitam aeternam possidebit.

Matth. XXV.: Venite benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi. Et ibunt hi in supplicium aeternum, justi autem in vitam aeternam.

:

Apoc. II: Vincenti dabo edere de ligno vitae, quod est in Paradiso DEI mei. Esto fidelis usque ad mortem, et dabo tibi coronam vitae. Vincenti dabo manna absconditum etc. Qui vicerit, et custodierit usque in finem opera mea dabo illi potestatem super gentes, et reget eas in virga ferrea, et tanquam vas figuli confringentur, sicut et ego accepi a Patre meo: et dabo illi stellam matutinam. Apoc. III. Ecce venio cito: tene, quod habes, ut nemo accipiet coronam tuam. Qui vicerit, faciam illum columnam in templo Dei mei, et foras non egredietur amplius: et scribam super eum nomen Dei mei, et nomen civitatis Dei mei novae Hierusalem, quam descendit de caelo a Deo meo, et nomen meum novum. Qui vicerit, dabo ei sedere mecum in throno meo: sicut et ego vici, et sedi cum Patre meo in throno ejus.

Apoc. VII.: Hi sunt, qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine agni. Ideo sunt ante thronum Dei, et serviunt ei die ac nocte in templo ejus: et qui sedet in throno, habi