Obrazy na stronie
PDF
ePub

19 Los iglesias de Asia os sa- 21 La salutacion de mí, Pablo, va de propio puño.

ludan. Os saludan con grande afecto en el señor Aquila, y Priscila, con la iglesia de su casa, en la que me hallo hospedado.

20 Todos los hermanos os saludan. Saludaos vosotros unos á otros con el ósculo santo de la caridad.

22 El que no ama á nuestro Señor Jesu-Cristo, sea anatema, Maran-Atha'.

23 La gracia de nuestro Señor Jesu-Cristo sea con vosotros.

24 Mi sincero amor con todos vosotros en Cristro Jesus. Amen.

Salutant vos in Domino multum, Aquila et Priscilla, cum domestica sua ecclesia: apud quos et hospitor. 20 Salutant vos omnes fratres. Salutate invicem in osculo sancto. 21 Salutatio, mea manu Pauli. 22 Si quis non amat Dominum nostrum Jesum Christum, sit anathema, Maran Atha. 23 Gratia Domini nostri Jesu Christi vobiscum. 24 Charitas inea cum omnibus vobis in Christo Jesu. Amen.

'MARAN ATHA, esto es, perpétuamente execrable. Palabras siriacas que significan: el Señor vendrá para juzgarle. Espresion que denotaba la escomunion ó anatema mas terrible, y con la que significaban la mayor execracion.

[ocr errors]

ADVERTENCIA

SOBRE LA EPÍSTOLA SEGUNDA A LOS CORINTIOS.

ESTA

STA carta fué escrita desde Macedonia, como un año despues de la anterior, y enviada por medio de Tito y de Lucas á los fieles de Corinto, unos veinte y cuatro años despues de la muerte de Jesu-Cristo. En ella refuta el Apóstol las calumnias que esparcian contra él los falsos apóstoles; y á las falsas virtudes y dones de de estos, opone su vocacion, revelaciones, dones, trabajos y persecuciones: dando al mismo tiempo admirables documentos de Divina sabiduría.

[merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

CAPUT I. 1 Paulus, Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, et Timotheus frater, ecclesiæ Dei, quæ est Corinthi, cum omnibus sanctis, qui sunt in universa Achaia: 2 Gratia vobis et pax à Deo Patre nostro et Domino Jesu Christo. 3 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi, Pater misericordiarum, et Deus totius consolationis, 4 qui consolatur nos in omni tribulatione nostra: ut possimus et ipsi consolari eos qui in omni pressura sunt, per exhortationem, qua exhortainur et ipsi à Deo. 5 Quoniam sicut abundant passiones Christi in nobis: ita et per Christum abundat consolatio nostrą.

10 el cual nos ha librado, y nos libra aun de tan graves peligros de muerte, y en quien confiamos que todavía nos ha de librar,

lo somos para vuestra edificacion y salud': si somos consolados lo somos para vuestra consolacion': si somos confortados, lo somos para confortacion y salvacion vuestra, cuya obra se perfecciona con la paciencia con que sufrís las mismas penas, que igualmente ficio que gozamos; ya que es para sufrimos nosotros : bien de muchas personas.

7 de suerte que nuestra esperanza es firme por lo tocante á vosotros; sabiendo, que asi como sois compañeros en las penas, asi lo sereis tambien en la consola cion.

[ocr errors]

8 Pues no quiero, hermanos, que ignoreis la tribulacion que padecimos en el Asia, los males de que nos vimos abrumados, tan escesivos y tan superiores á nuestras fuerzas que nos hacian pesada la misma vida.

9 Pero si sentimos pronunciar allá dentro de nosotros el fallo de nuestra muerte, fué á fin de que no pusiesemos nuestra confianza en nosotros, sino en Dios que resucita á los muertos:

11 ayudándonos vosotros tambien con vuestras oraciones, á fin de que muchos den gracias del bene

12 Porque toda nuestra gloria consiste en el testimonio que nos da la conciencia de haber procedido en este mundo con sencillez de corazon y sinceridad delante de Dios; no con la prudencia de la carne, sino segun la gracia dé Dios ó espíritu del Evangelio; ` y especialmente entre vosotros. -13 Yo no os escribo sino cosas cuya verdad conoceis al leerlas; y espero que la reconocereis hasta el fin :

14 pues ya en parte habeis reconocido que nosotros somos vuestra gloria como vosotros sercis la nuestra en el dia ó juicio de nuestro Señor Jesu-Cristo.

15 Y con esta confianza quise

6 Sive autem tribulamur pro vestra exhortatione et salute; sive consolamur pro vestra consolatione; sive exhortamur pro vestra exhortatione, et salute, quæ operatur tolerantiam earumdem passionum, quas et nos patimur: 7 ut spes nostra firma sit pro vobis: scientes quòd sicut socii passionum estis, sic eritis et consolationis. 8 Non enim volumus ignorare vos, fratres, de tribulatione nostra, quæ facta est in Asia; quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem, ita ut tæderet nos etiam vivere. 9 Sed ipsi in nobismetipsis responsum mortis habuimus, ut non simus fidentes in nobis, sed in Deo, qui sus citat mortuos: 10 qui de tantis periculis nos eripuit, et eruit: in quem speramus quoniam et adhuc eripiet, 11 adjuvantibus et vobis in oratione pro nobis: ut ex multorum personis, ejus quæ in nobis est donationis, per multos gratiæ agantur pro nobis. 12 Nam gloria nostra hæc est: testimonium conscientiæ nostræ, quòd in simplicitate cordis et sinceritate Dei, et non in sapientia carnali, sed in gratia Dei, conversati sumus in hoc mundo: abundantiùs autem ad vos. 13 Non enim alia scribimus vobis quàm quæ legistis, et cognovistis. Spero autem quòd usque in fiuem cognoscetis; 14 sicut et cognoin die Dovistis nos ex parte quòd gloria vestra sumus, sicut et vos nostra mini nostri Jesu Christi. 15 Et hac confidentia volui priùs venire ad vos, ut enseñanos.

་་།།

[ocr errors]

'Para enseñarnos que las aflicciones son la herencia de los hijos de Dios en esta vida. Para que la espereis igualmente en vuestros trabajos.

DOSO

primero ir á visitaros, á fin de 21 Asi Dios es el que
que recibieseis una segunda gracia:
16 y pasar desde ahi á Macedo-
nia, y volver otra vez desde Ma-
cedonia á vosotros, y ser de vo-
sótros encaminado á Judéa.

á
tros junto con vosotros nos con-
firma en la fe de Cristo, y el que
nos ha ungido con su uncion:

17Habiendo pues sido esta mi voluntad, acaso he dejado de ejecutarla por inconstancia? ¿O las cosas que resuelvo, las resuelvo á gusto de la carne, de modo que ya digasi, ya No?

}

A

18 Mas Dios verdadero me es testigo que en la palabra ó doctrina que os he anunciado, nada ha habido del si y del No'.

19 Porque Jesu-Cristo, Hijo de Dios, que os hemos predicado nosotros, esto es, yo, y Silvano, y Timotéo, no es tal que se hallen en él el si y el No; sino que en él todo es inmutable, un si invariable. 20 Pues todas cuantas promesas hay de Dios, tienen en él su verdad: y por él mismo es tambien por quien todo tiene su infalible cumplimiento para honra y gloria de Dios, lo cual hace tambien la gloria de nuestro ministerio.

[ocr errors]

22 el que asimismo nos ha mar>cado con su sello, y que por arras de los bienes que nos ha prometido, nos da el Espíritu Santo en nuestros corazones.

23 Por lo que á mí hace, tomo á Dios por testigo (y deseo que me castigue si no digo la verdad ) que el no haber pasado todavía á Corinto, ha sido para poder ser indulgente con vosotros. No es esto porque dominemos en vuestra fe3: al contrario procuramos contribuir á vuestro gozo: puesto que permaneceis firmes en la fe que recibisteis,

CAP. II. Manda restituir al incestuoso arrepentido á la comunion de la iglesia, y con indulgencia paternal y autoridad 'apostólica en nombre de Cristo le alza la pena impuesta.

1 Por lo mismo he resuelto pa

"

etite

secundam gratiam haberetis: 16 et per vos transire in Macedoniam rum à Macedonia venire ad VOS et à vobis deduci in Judæam. 17 Cum ergo hoc voluissem, nunquid levitate usus sum? aut quæ cogito, secundùm carnem cogito, ut sit apud me EST et NON? 18 Fidelis autem Deus, quia sermo noster, qui fuit apud vos, non est in illo EST et NON. 19 Dei enim Filius Jesus Christus, qui in vobis per nos prædicatus est, per me, et Silvanum, et Timotheum, non fuit EST et NON, sed EST in illo fuit. 20 Quotquot enim promissiones Dei sunt, in illo EST: ideò et per ipsum Amen Deo ad gloriam nos tram. 21. Qui autein confirmat nos vobiscum in Christo, et qui unxit nos Deus: 22 qui et signavit nos, et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris. 23 Ego autem testem Deum invoco in animam meam, quod parcens vobis, non veni ultra Corinthium: non quia dominamur fidei vestræ, sed adjutores sumus gaudii vestri : nam fide statis.

CAPUT II. 1 Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia ve

[ocr errors]

No os hemos predicado ahora una cosa, ahora otra; ni con aquella incertidumbre y variacion que acompaña las cosas humanas. Para dar tiempo de que se corrijan esos desórdenes, que deberia castigar con rigor en algunos de vor 3 Ni queramos tiranizar vuestras conciencias,

sotros,

ra conmigo, no ir nuevamente á ve- que todos os habeis afligido. ros, para no causaros tristeza'.

2 Porque si yo voy á contrista ros, ¿quién despues me ha de alegrar, toda vez que vosotros que deberiais hacerlo, os hallariais contristados por mí?

3 Y esta es la causa de haberos escrito, para no tener, en llegan do, tristeza sobre tristeza con la vista de aquellos mismos que debieran causarme gozo: confiando en que todos vosotros hallais vues. tra alegría en la mia.

[ocr errors]

6 Bástale al tal esa correccion hecha por muchos de los kermanos, esto es, por vuestra iglesia. 7 Ahora, por el contrario, debeis usar con él de indulgencia, y consolarle; porque quizá con la 'demasiada tristeza no acontezća que ese tal dé al través, y se deses pere. 8 Por lo cual os suplico que ratifiqueis con él la caridad, y comuniqueis otra vez con él.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

9 Que aun por eso os he escrito, para conocer por esperiencia si sois obedientes en todas las cosas.

4 Es verdad que os escribi entonces en estremo afligido, y con un corazon angustiado, y derramano Lo que vosotros le concedie+ do muchas lágrimas; no para contristaros, sino para haceros conocer el amor tan singular que os tengo.

reis por indulgencia, yo se lo concedo tambien. Porque si yo mismo uso de indulgencia, uso de ella por amor vuestro, en nombre y en persona de Jesu-Cristo;

I I á fin de que satanas nouabi rebate á ninguno de nosotros; pues no ignoramos sus maquinaciones2.

5 Que si uno de vosotros ha si do causa de tristeza, solo me ha tocado á mí una parte de la triste za: dígolo para no agraviaros, pues nirem ad vos. 2 Si enim ego contristo vos; et quis est, qui me lætificet, nisi qui contristatur ex me? 3 Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere: confidens in omnibus vobis, quia meu gaudium, omnium vestrum est. 4 Nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lachrymas; non ut contristemini, sed ut sciatis, quam charitatem habeam abundantiùs in vobis. 5 Si quis autem contristavit, non me contristavit, sed ex parte, ut non onerem omnes vos. 6 Sufficit illi, qui ejusmodi est, objurgatio hæc, quæ fit à pluribus: 7 ita ut è contrario magis donetis, et consolemini, ne fortè abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi est. 8 Propter quod obsecro vos, ut confirmétis in illum charitatem. 9 Ideò enim et scripsi, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omuibus obedientes sitis. 10 Cui autem aliquid donastis, et ego: nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi, 11 ut non circumveniamur à satana: non enim ignoramus Sino esperar ά que os hayais enmendado, y nada tenga que castigar en vosotros. Este lugar prueba bien que es conforme al espíritu de la Iglesia el abreviar ó disminuir las penitencias impuestas á los pecadores, aún á los públicos, á proporcion de las mayores pruebas que dan de su sincera conversion, y en atencion á los tiempos y circunstancias de las personas; todo esto a juicie de los prelados de la Iglesia, y para el mayor bien y utilidad de las almaso en el gobierno de las cuales nunca debe olvidarse que toda la potestad que sobre ellas ejercen los ministros del Señor es in ædificationem, non in destructionem para salvar á los pecadores, no para perderlos. Véase S. Cipr, Ep. LIV.

Tomo II.

[ocr errors]
« PoprzedniaDalej »