CURSUS COMPLETUS SEU BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA, OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM, SIVE LATINORUM, SIVE GRÆCORUM, QUI AB ÆVO APOSTOLICO AD ÆTATEM INNOCENTII III (ANN. 1216) PRO LATINIS, ET AD CONCILII FLORENTINI TEMPORA (ANN. 1439) PRO GRÆCis floruerUNT : OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICE TRADITIONIS PER QUINDECIM PRIORA JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS, PERQUAM DILIGENTER DUCENTIS ET QUADRAGINTA INDICIBUS SUB OMNI RESPECTU, SCILICET, ALPHABETICO, CHRONOLOGICO, ANALYTICO, ANALOGICO, CHARTA EDITIO ACCURATISSIMA, CÆTERISQUE OMNIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR CHARACTERUM NITIDITAS QUALITAS, INTEGRITAS TEXTUS, PERFECTIO CORRECTIONIS, OPERUM RECUSORUM TUM VARIETAS TUM NUMERUS, FORMA VOLUMINUM PERQUAM COMMODA SIBIQUE IN TOTO PATROLOGIÆ DECURSU CONSTANTER SIMILIS, PRETI EXIGUITAS, PRÆSERTIMQUE ISTA COLLECTIO UNA, METHODICA ET CHRONOLOGICA, SEXCENTORUM FRAGMENTORUM OPUSCULORUMQUE HACTENUS HIC ILLIC SPARSORUM, PRIMUM AUTEM IN NOSTRA BIBLIOTHECA, EX OPERIBUS ET MSS. AD OMNES ÆTATES, LOCOS, LINGUAS FORMASQUE PERTINENTIBUS, COADUNATORUM. ET EX INNUMERIS OPERIBUS TRADITIONEM CATHOLICAM CONFLANTIBUS, OPUS UNICUM MIRABILITER EFFICIENTIUM. SERIES GRÆCA POSTERIOR, IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ GRÆCÆ AB ÆVO PHOTIANO AD CONCILII USQUE FLORENTINI TEMPORA, ET AMPLIUS, NEMPE MORTEM CARDINALIS BESSARIONIS, ACCURANTE J.-P. MIGNE, SIVE CURSUUM Bibliothecæ Cleri universæ, COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIE ECCLESIASTICÆ RAMOS EDITORE. PATROLOGIA, AD INSTAR IPSIUS ECCLESIÆ, IN DUAS PARTES DIVIDITUR, ALIAM NEMPE LATINAM, ALIAM GRÆCO-LATINAM, PATROLOGIE GRÆCE TOMUS CLVII. MICHAEL GLYCA. JOANNES ARGYROPULUS. ALII. EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE, EDITOREM, DICTA THIBAUD, OLIM D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETLE PARISIORUM VULGO 1866 TRADITIO CATHOLICA SÆCULUM XV. ANNI 1448-1453. ΤΟΥ ΚΥΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΓΛΥΚΑ ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ ΠΑΝΤΑ. MICHAELIS GLYCE OPERA OMNIA, POST PHILIPPI LABBEI, JOANNIS LAMII, FRANCISCI FONTANI, JOANNIS LEUNCLAVII, C. FR. MATTHÆII, LEONIS ALLATII, ANGELI MAII CURAS IN UNUM CORPUS NUNC PRIMUM COLLECTA ACCEDUNT JOSEPHI CPOLITANI PATRIARCHE, JOANNIS DIACONI ADRIANOPOLITANI, EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE EDITOREM, IN VIA DICTA THIBAUD, OLIM D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETIÆ PARISIORUM VULGO 1866 SÆCULUM XV, ANNI 1448-1453. ELENCHUS AUCTORUM ET OPERUM QUI IN HOC TOMO CLVIII CONTINENTUR. MICHAEL GLYCA (a). Notitia ex Bibliotheca Joan. Alb. Fabricii. Dissertatio posterior, ex ejusdem operis Michaelis Glyce Epistolarum recensio, ex Michaelis Glycæ Annales a mundi exordio Ejusdem ad Lectorem Præfatio. Michaelis Glycæ Tabula, ex cod. ms. Fon- a De Michaelis Glycæ ætate inter doctos controvertitur. Alii circa annum 1118, quo ejus Annales desinunt, eum floruisse existimant; aliorum sententia Michaelis epistolis nititur quas dedit ad Esaiam monachum et alios quos constat sæculo decimo quinto floruisse. Priori sententiæ potius putat asquiescendum Harlesius, et cum eo Walchius et Morellus; posteriorem tuentur Leo Allatius, quem exscribit et sequitur Casim. Oudinus; Joannes Lamius in duplici dissertatione epistolis Glycæ præmissa, et Labbens in notis ad Glycæ Chronicon, Card. Ang. Maius, qui anecdotam Glycæ epistolam, Esaia monacho inscriptam, publici juris fecit, ad dogma tantum respicit, nihil de auctoris ætate statuens. Adhuc ergo sub judice lis est; judex ipse sit lector, cui, ut has partes implere possit, ob oculos ponimus in Prolegomenis quidquid afferunt utriusque sententiæ patroni. NOTITIA. (FABRIC. Bibliotheca Græca ed. Harles, tom. XI, p. 199.) Michaelem Glycam, non Siculum patria, sed By- A zantinum et circa a. 1150 (a) vixisse observat Joannes Boivinus, qui pro Etxedeútov docet legendum Σικυδιώτου sive Σικυδίτου, hoc enim illius nomen apud Nicetam : nomen autem Glyce assumpsisse vileri tunc demum cum habitum monasticum induit. Vide Mich. le Quien, tom. I, ad Damascen. 3; Allatium, De consensu utriusque Ecclesiæ, pag. 702, et Theophilum Raynaudum, tom. VI Opp., pag. 119 seq. SCRIPTA. Anno Christi 1118 desinunt ab orbe condito u ducti Annales Michaelis Glycæ (a), quorum parten [n. librum tertium a pag. 204 edit. Regiæ} a Julio Cæsare ad Constantinum M. ex codice Andrea Schotti sub falso Theodori Metochita nomine Græce cum versione et notis edidit Jo. Meursins Lugd. Bat. 1618, 4 [et in Meursii Opp. tom VII, Florent. 1746, fol. pag. 737 sqq.]. Integros ex Jo. Sambuci codice vertit vulgavitque Latine Jo. Leun (a) Leide in bibl, publ. inter codd. Vossianos B chaelem cognominatum esse Glycam quod, prouti est Mich. Glyce Chronici fragmentum. V. Cat. bibl publ. Leid. p. 391, n. 9. — Ibid. in bibl. publ. p. 354, n. 2, Chronicon, ex veteri cod. descriptum, quasi paratum ad editionem. Annales Augustæ Vindel. in bibl. publ. plut. 5, n. 26. V. iteiseri indic. mss. bibl. August. p. 68. Chronicon Monac. in cod. Bavar. 152, quomodo præmissi versus et ipse titulus differat ab edito a Labbeo in motis ad Glyce Chronicon, docet cl. Hardt in Aretini Beyträgen, etc., ann. 1804, part. x, p. 48. . Verona in bibl. Saibantis, teste Scip. Maffeio in Verona illustrata. Taurini in bibl. Reg. cod. 93, cujus lectiones sæpius discrepare ab edit. Veneta 1729, et co illas lacunas, in ista edit. occurrentes, eo modo, Labbeus ex suis codd. fecerat, esse suppletas, Animadvertit confector Cat. codd. Gr. Taurin. p. 184. -De Mich. Glyca, a quo quidem in Annalibus leges, historico præscriptas, nou observalas esse, multa tamen notatu digna narrata, judicant eruditi, universim tamen mactant eum laude celebris historici, philosophi ac theologi, conf. G. J. Vossium De histor. Græc. lib. 1, cap. 27, ad sæculum duodecimum; Cave in Hist. lit. SS. eccl. II, pag. 206 seq., qui cum claruisse scripsit ann. 1120;— Anton, Mongitor, in Bibliotheca Sicula, tom. II, p. 75 seq., qui a p. 69 multorum Michaelum Siculorum vitam scriptaque persecutus, nostruin quoque perperam in numerum Siculorum scriptorum, incertæ tamen patriæ, recepit, ejus autem ætatem ad annum 1118 retulit, aliorum vero sententias subjunxit, multosque, qui de illo egerunt, laudavit ;- Jo. Fabricium, in Historia bibl. Fabric. tom. V, p. 262 seqq., qui præterea Olearium_in bl. eccles. part. I, 487, aliosque appeltat; un. Oudin. in Comment. de SS. eccl. tom. lll, i p. 2522 sqq., longam dissertat. de ætate et criptis Mich. Glycæ contexuit, et in cap. primo Subscripsit sententiæ Leon. Allatii, qui lib. II, De perpetuo consensu Ecclesiæ Occid. et Orient., cap. 18, § 17, fol. 870, ex Glyce epistolis effecisse sibi persuasit, Glycam floruisse circ. ann. 1430 et deinceps, atque Oudinus longum ex Allatii libro locum, cur intexta est epistola Glyce (1), antea inedita Gr. cum versione Lat. repetiit, graviterque invectus est in Caveum. In eadem hæresi versabatur Jo. Lanius, quitomo Deliciarum eruditorum, Florent. 1736, 8, edito longam de Michaele Glyca cjusque scriptis, præsertim epistolis, præfixit dissertationem cujus ab initio statim scribit, Mi (1) Imo Isaia Cypri. EDIT. -- PATROL. GR. CLVIII. Ca versus, qui in variis codd. ejus Annalium occurrunt, manifeste ipsi videntur indicare, ex Glycetarum esset familia refellitque Fabricium nostrum, nullo antiquitatis monumento, nulla historic fide arbitratum, cognomen illud ab co ascitum, cum monasticum habitum induisset. Tum, enm SicuJum natione (quam tamen opinionem postea in alio tomo mutavit, Joannem Boivinum secutus), grammaticumque professione fuisse, ex inscriptione epistolæ primæ in cod. Riccardiano docuit et pluribus exposuit. Posthæc multis, forsan nimiis, laudibus ejus ingenium, litterarum copiam et scribendi genus extulit, existimans, illum in codd. jure appellatum esse λογιώτατον καὶ σοφώτατον. Dein inquirit in ætatem Glycæ, accedit Allătii atque Oudini judiciis, atque potissimum Glycæ epistolis, ab ipso editis, 35, 36 et 41, ad Constantinum Palæologum, qui ab anno 1445, vel 1448, usque ad Cann. 1453, imperavit, aliisque, quæ uberius explicuit, argumentis ductus Glyo latem demum illis annis alligat. Hujus rationibus subscripsit Hamberger. in Žuverläss. Nachricht, part. IV, p. 729, et Glycam post ann. 1445 vixisse adnotavit. At secus sensit Walch. theologus quondam Gottingensis, qui iu singulari recitatione de Glycæ annis in comment. societ. Gott. vol. V, p. 18 seq., censet, es epistolis illis, ad quas provocavit Lamius, haud posse tula sumi argumenta, et probabilius ex iis epistolis, qua consensum quemdam cum Giycæ Annalibus prodant, hujus ælatem ad sæculum XH referendam, detiniri: qua de re quia in Introduct., tom. 11, part. 1, p. 554 sqq. et in Supplein, ad illam, tom. II, p. 68, fusius disserui, nolo ca que ibi dixi, h. 1. recoquere. Atque non solum Saxius in Onom, litt. II, pag. 241, ad ann. 1150 retulit Glycæ ætatem, sed quoque cl. Morell. in Bibl. miss. Gr. et Lat. tom. I, p, 266 sq. ex cod. Veneto bibl. Marc. 402, ad sæculum x referendo, qui continet Glycæ Annales el habet adnotationem ann. 6798 (ær. vulg. 1290); comprobat Walchi sententiam, et censet docetque, illas tres epistolas Glycæ, si quidem auctor is est, ascriptas, aliisque Jo. Zonara et fortasse etiam aliorum omistas in codd. Parisienis., Vindobon., Mosquensi, Taurinensi et Naniano, ad alium quemdam Constantinum faleologum, antiquiorem, fuisse scriptas: in qua sententia mihi potius acquiescendum videtur. (HARL.) D |