Obrazy na stronie
PDF
ePub

CURSUS COMPLETUS

SEU BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA,

OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM,

SIVE LATINORUM, SIVE GRÆCORUM,

QUI AB ÆVO APOSTOLICO AD ÆTATEM INNOCENTII III (ANN. 1216) PRO LATINIS,

ET AD CONCILII FLORENTINI TEMPORA (ANN. 1439) PRO GRÆCis floruerUNT :

[blocks in formation]

OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICE TRADITIONIS PER QUINDECIM PRIORA
ECCLESIÆ SÆCULA,

JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS, PERQUAM DILIGENTER
CASTIGATA; DISSERTATIONIBUS, COMMENTARIIS, VARIISQUE LECTIONIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA; OMNIBUS OPERIBUS
POST AMPLISSIMAS EDITIONES QUE TRIBUS NOVISSIMIS SÆCULIS DEBENTUR ABSOLUTAS DETECTIS, AUCTA; INDI-
CIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS SIVE AUCTORES ALICUJUS MOMENTI SUBSEQUENTIBUS,
DONATA,
CAPITULIS INTRA IPSUM TEXTUM RITE DISPOSITIS, NECNON ET TITULIS SINGULARUM PAGINARUM
MARGINEM SUPERIOREM DISTINGUENTIBUS SUBJECTAMQUE MATERIAM SIGNIFICANTIBUS, ADORNATA; OPERIBUS
CUM DUBIIS, TUM APOCRYPHIS, ALIQUA VERO AUCTORITATE IN ORDINE AD TRADITIONEM ECCLESIASTICAM
POLLENTIBUS, AMPLIFICATA;

DUCENTIS ET QUADRAGINTA INDICIBUS SUB OMNI RESPECTU, SCILICET, ALPHABETICO, CHRONOLOGICO, ANALYTICO, ANALOGICO,
STATISTICO, SYNTHETICO, ETC., OPERA, RES ET AUCTORES EXHIBENTIBUS, ITA UT NON SOLUM STUDIOSO, SED
NEGOTIIS IMPLICATO, ET SI FORTE SINT, PIGRIS ETIAM ET IMPERITIS PATEANT OMNES SS. PATRES, LOCUPLETATA;
SED PRÆSERTIM DUOBUS IMMENSIS ET GENERALIBUS INDICIBUS, ALTERO SCILICET RERUM, QUO CONSULTO,
QUIDQUID NON SOLUM TALIS TALISVE PATER, VERUM ETIAM UNUSQUISQUE PATRUM, ABSQUE ULLA EXCEP-
TIONE, IN QUODLIBET THEMA SCRIPSERIT, UNO INTUITU CONSPICIATUR; ALTERO SCRIPTURÆ
SACRÆ, EX QUO LECTORI COMPERIRE SIT OBVIUM QUINAM PATRES ET IN QUIBUS OPERUM
SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBRORUM SCRIPTURE VERSUS, A PRIMO GENESEOS
USQUE AD NOVISSIMUM APOCALYPSIS, COMMENTATI SINT :

CHARTA

EDITIO ACCURATISSIMA, CÆTERISQUE OMNIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR CHARACTERUM NITIDITAS QUALITAS, INTEGRITAS TEXTUS, PERFECTIO CORRECTIONIS, OPERUM RECUSORUM TUM VARIETAS TUM NUMERUS, FORMA VOLUMINUM PERQUAM COMMODA SIBIQUE IN TOTO PATROLOGIÆ DECURSU CONSTANTER SIMILIS, PRETI EXIGUITAS, PRÆSERTIMQUE ISTA COLLECTIO UNA, METHODICA ET CHRONOLOGICA, SEXCENTORUM FRAGMENTORUM OPUSCULORUMQUE HACTENUS HIC ILLIC SPARSORUM, PRIMUM AUTEM IN NOSTRA BIBLIOTHECA, EX OPERIBUS ET MSS. AD OMNES ÆTATES, LOCOS, LINGUAS FORMASQUE PERTINENTIBUS, COADUNATORUM.

ET EX INNUMERIS OPERIBUS TRADITIONEM CATHOLICAM CONFLANTIBUS, OPUS UNICUM MIRABILITER EFFICIENTIUM.

SERIES GRÆCA POSTERIOR,

IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ GRÆCÆ AB ÆVO PHOTIANO AD CONCILII USQUE FLORENTINI TEMPORA, ET AMPLIUS, NEMPE MORTEM CARDINALIS BESSARIONIS, ACCURANTE J.-P. MIGNE,

SIVE CURSUUM

Bibliothecæ Cleri universæ,

COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIE ECCLESIASTICÆ RAMOS

EDITORE.

PATROLOGIA, AD INSTAR IPSIUS ECCLESIÆ, IN DUAS PARTES DIVIDITUR, ALIAM NEMPE LATINAM, ALIAM GRÆCO-LATINAM,
AMBÆ PARTES JAM INTEGRE EXABATÆ SUNT. LATINA, 222 VOLUMINIBUS MOLE SIA STANS, 1110 FRANCIS VENIT: GRÆCA
DUPLICI EDITIONE TYPIS MANDATA EST. PRIOR GRÆCUM TEXTUM UNA CUM VERSIONE LATINA LATERALI COMPLECTITUR,
ET 104 VOLUMINA IN 109 TOMIS, PRO PRIMA SERIE NON EXCEDIT. POSTERIOR VERSIONEM LATINAM TANTUM EXHIBET,
IDEOQUE INTRA 55 VOLUMINA RETINETUR. SECUNDA SERIES GRÆCO-LATINA AD 58 VOLUMINA TANTUM ATTINGIT; DUM
HUJUS VERSIO MERE LATINA 29 VOLUMINIBUS EST ABSOLUTA. UNUMQUODQUE VOLUMEN GRECO-LATINUM 8, UNUMQUODQUE
MERE LATINUM 5 FRANCIS SOLUMMODO EMITUR: UTROBIQUE VERO, UT PRETI HUJUS BENEFICIO FRUATUR EMPTOR,
COLLECTIONEM INTEGRAM, SIVE LATINAM, SIVE GRÆCAM COMPARET NECESSE ERIT; SECUS ENIM CUJUSQUE VOLUMINIS
AMPLITUDINEM NECNON ET difficultaTES VARIA PRETIA ÆQUABUNT. IDEO, SI QUIS TANTUM EMAT LICET INTEGRE, SED
SEORSIM, COLLECTIONEM GRÆCO-LATINAM, VEL EAMDEM EX GRÆCO LATINE VERSAM, TUM QUODQUE VOLUMEN PRO 9 VEL
PRO 6 FRANCIS SOLUM OBTINEBIT. ISTÆ CONDITIONES POSTERIORI PATROLOGIÆ LATINÆ SERIEI, PATRES AB INNOCENTIO 111
AD
CONCILIUM TRIDENTINUM EXHIBENTI, APPLICABUNTUR. PATROLOGIA QUE MANUSCRIPTIS IN BIBLIOTHECIS ORBIS
UNIVERSI QUIESCENTIBUS CONSTABIT, NECNON PATROLOGIA ORIENTALIS, CONDITIONIBUS SPECIALIBUS SUBJICIENTUR, ET
IN TEMPORE SUO ANNUNTIABUNTUR SI TEMPUS EAS TYPIS MANDANDI NOBIS NON DEFUERIT.

PATROLOGIE GRÆCE TOMUS CLVII.

MICHAEL GLYCA. JOANNES ARGYROPULUS. ALII.

EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE, EDITOREM,

DICTA THIBAUD, OLIM D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETLE PARISIORUM VULGO
NFER NOMINATAM, SEU PETIT-MONTROUGE, NUNC VERO INTRA MOENIA PARISINA

1866

BRGO P4

v.158

TRADITIO CATHOLICA

SÆCULUM XV. ANNI 1448-1453.

ΤΟΥ ΚΥΡΟΥ

ΜΙΧΑΗΛ ΓΛΥΚΑ

ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ ΠΑΝΤΑ.

MICHAELIS GLYCE

OPERA OMNIA,

POST PHILIPPI LABBEI, JOANNIS LAMII, FRANCISCI FONTANI, JOANNIS LEUNCLAVII,

C. FR. MATTHÆII, LEONIS ALLATII, ANGELI MAII CURAS

IN UNUM CORPUS NUNC PRIMUM COLLECTA

ACCEDUNT

JOSEPHI CPOLITANI PATRIARCHE, JOANNIS DIACONI ADRIANOPOLITANI,
ESALE CYPRII, HILARIONIS MONACHI, JOANNIS ARGYROPULI,
THEODORI AGALLIANI, JOB MONACHI, BARTHOLOMEI DE JANO,
NICOLAI BARBARI, ANONYMI

[blocks in formation]

EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE EDITOREM,

IN VIA DICTA THIBAUD, OLIM D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETIÆ PARISIORUM VULGO
D'ENFER NOMINATAM, SEU PETIT-MONTROUGE, NUNC VERO INTRA MOENIA PARISINA.

1866

SÆCULUM XV, ANNI 1448-1453.

ELENCHUS

AUCTORUM ET OPERUM QUI IN HOC TOMO CLVIII CONTINENTUR.

MICHAEL GLYCA (a).

Notitia ex Bibliotheca Joan. Alb. Fabricii.
Joannis Lamii De Michaele Glyca ejusque
scriptis Dissertatio prior, ex Deliciis Eru-
ditorum, tom. I.

Dissertatio posterior, ex ejusdem operis
tom. VI.
Casim. Oudini Dissertatio de ætate et scriptis
Michaelis Glycæ.

Michaelis Glyce Epistolarum recensio, ex
cod. 193 bibl. Reg. Taurin., ap. Pasini
Codd. Regg. mss. Taurin.

Michaelis Glycæ Annales a mundi exordio
usque ad obitum Alexii Comneni imp.
Phil. Labbei Epistola nuncupatoria ad card.
Mazarinum.

Ejusdem ad Lectorem Præfatio.
Joan. Leunclavii Præfatio.

Michaelis Glycæ Tabula, ex cod. ms. Fon-
tebraldensi, a celsissima principe Joanna
Baptistide Borbonia liberalissime com-
municato.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]
[blocks in formation]

a De Michaelis Glycæ ætate inter doctos controvertitur. Alii circa annum 1118, quo ejus Annales desinunt, eum floruisse existimant; aliorum sententia Michaelis epistolis nititur quas dedit ad Esaiam monachum et alios quos constat sæculo decimo quinto floruisse. Priori sententiæ potius putat asquiescendum Harlesius, et cum eo Walchius et Morellus; posteriorem tuentur Leo Allatius, quem exscribit et sequitur Casim. Oudinus; Joannes Lamius in duplici dissertatione epistolis Glycæ præmissa, et Labbens in notis ad Glycæ Chronicon, Card. Ang. Maius, qui anecdotam Glycæ epistolam, Esaia monacho inscriptam, publici juris fecit, ad dogma tantum respicit, nihil de auctoris ætate statuens. Adhuc ergo sub judice lis est; judex ipse sit lector, cui, ut has partes implere possit, ob oculos ponimus in Prolegomenis quidquid afferunt utriusque sententiæ patroni.

[blocks in formation]

NOTITIA.

(FABRIC. Bibliotheca Græca ed. Harles, tom. XI, p. 199.)

Michaelem Glycam, non Siculum patria, sed By- A zantinum et circa a. 1150 (a) vixisse observat Joannes Boivinus, qui pro Etxedeútov docet legendum Σικυδιώτου sive Σικυδίτου, hoc enim illius nomen apud Nicetam : nomen autem Glyce assumpsisse vileri tunc demum cum habitum monasticum induit. Vide Mich. le Quien, tom. I, ad Damascen.

3; Allatium, De consensu utriusque Ecclesiæ, pag. 702, et Theophilum Raynaudum, tom. VI Opp., pag. 119 seq.

SCRIPTA.

Anno Christi 1118 desinunt ab orbe condito u ducti Annales Michaelis Glycæ (a), quorum parten [n. librum tertium a pag. 204 edit. Regiæ} a Julio Cæsare ad Constantinum M. ex codice Andrea Schotti sub falso Theodori Metochita nomine Græce cum versione et notis edidit Jo. Meursins Lugd. Bat. 1618, 4 [et in Meursii Opp. tom VII, Florent. 1746, fol. pag. 737 sqq.]. Integros ex Jo. Sambuci codice vertit vulgavitque Latine Jo. Leun

(a) Leide in bibl, publ. inter codd. Vossianos B chaelem cognominatum esse Glycam quod, prouti est Mich. Glyce Chronici fragmentum. V. Cat. bibl publ. Leid. p. 391, n. 9. — Ibid. in bibl. publ. p. 354, n. 2, Chronicon, ex veteri cod. descriptum, quasi paratum ad editionem. Annales Augustæ Vindel. in bibl. publ. plut. 5, n. 26. V. iteiseri indic. mss. bibl. August. p. 68. Chronicon Monac.

[ocr errors]

in cod. Bavar. 152, quomodo præmissi versus et ipse titulus differat ab edito a Labbeo in motis ad Glyce Chronicon, docet cl. Hardt in Aretini Beyträgen, etc., ann. 1804, part. x, p. 48. . Verona in bibl. Saibantis, teste Scip. Maffeio in Verona illustrata. Taurini in bibl. Reg. cod. 93, cujus lectiones sæpius discrepare ab edit. Veneta 1729, et

co illas lacunas, in ista edit. occurrentes, eo modo, Labbeus ex suis codd. fecerat, esse suppletas, Animadvertit confector Cat. codd. Gr. Taurin. p. 184. -De Mich. Glyca, a quo quidem in Annalibus leges, historico præscriptas, nou observalas esse, multa tamen notatu digna narrata, judicant eruditi, universim tamen mactant eum laude celebris historici, philosophi ac theologi, conf. G. J. Vossium De histor. Græc. lib. 1, cap. 27, ad sæculum duodecimum; Cave in Hist. lit. SS. eccl. II, pag. 206 seq., qui cum claruisse scripsit ann. 1120;— Anton, Mongitor, in Bibliotheca Sicula, tom. II, p. 75 seq., qui a p. 69 multorum Michaelum Siculorum vitam scriptaque persecutus, nostruin quoque perperam in numerum Siculorum scriptorum, incertæ tamen patriæ, recepit, ejus autem ætatem ad annum 1118 retulit, aliorum vero sententias subjunxit, multosque, qui de illo egerunt, laudavit ;- Jo. Fabricium, in Historia bibl. Fabric. tom. V, p. 262 seqq., qui præterea Olearium_in bl. eccles. part. I, 487, aliosque appeltat; un. Oudin. in Comment. de SS. eccl. tom. lll, i p. 2522 sqq., longam dissertat. de ætate et criptis Mich. Glycæ contexuit, et in cap. primo Subscripsit sententiæ Leon. Allatii, qui lib. II, De perpetuo consensu Ecclesiæ Occid. et Orient., cap. 18, § 17, fol. 870, ex Glyce epistolis effecisse sibi persuasit, Glycam floruisse circ. ann. 1430 et deinceps, atque Oudinus longum ex Allatii libro locum, cur intexta est epistola Glyce (1), antea inedita Gr. cum versione Lat. repetiit, graviterque invectus est in Caveum. In eadem hæresi versabatur Jo. Lanius, quitomo Deliciarum eruditorum, Florent. 1736, 8, edito longam de Michaele Glyca cjusque scriptis, præsertim epistolis, præfixit dissertationem cujus ab initio statim scribit, Mi

(1) Imo Isaia Cypri. EDIT.

--

PATROL. GR. CLVIII.

Ca

versus, qui in variis codd. ejus Annalium occurrunt, manifeste ipsi videntur indicare, ex Glycetarum esset familia refellitque Fabricium nostrum, nullo antiquitatis monumento, nulla historic fide arbitratum, cognomen illud ab co ascitum, cum monasticum habitum induisset. Tum, enm SicuJum natione (quam tamen opinionem postea in alio tomo mutavit, Joannem Boivinum secutus), grammaticumque professione fuisse, ex inscriptione epistolæ primæ in cod. Riccardiano docuit et pluribus exposuit. Posthæc multis, forsan nimiis, laudibus ejus ingenium, litterarum copiam et scribendi genus extulit, existimans, illum in codd. jure appellatum esse λογιώτατον καὶ σοφώτατον. Dein inquirit in ætatem Glycæ, accedit Allătii atque Oudini judiciis, atque potissimum Glycæ epistolis, ab ipso editis, 35, 36 et 41, ad Constantinum Palæologum, qui ab anno 1445, vel 1448, usque ad Cann. 1453, imperavit, aliisque, quæ uberius explicuit, argumentis ductus Glyo latem demum illis annis alligat. Hujus rationibus subscripsit Hamberger. in Žuverläss. Nachricht, part. IV, p. 729, et Glycam post ann. 1445 vixisse adnotavit. At secus sensit Walch. theologus quondam Gottingensis, qui iu singulari recitatione de Glycæ annis in comment. societ. Gott. vol. V, p. 18 seq., censet, es epistolis illis, ad quas provocavit Lamius, haud posse tula sumi argumenta, et probabilius ex iis epistolis, qua consensum quemdam cum Giycæ Annalibus prodant, hujus ælatem ad sæculum XH referendam, detiniri: qua de re quia in Introduct., tom. 11, part. 1, p. 554 sqq. et in Supplein, ad illam, tom. II, p. 68, fusius disserui, nolo ca que ibi dixi, h. 1. recoquere. Atque non solum Saxius in Onom, litt. II, pag. 241, ad ann. 1150 retulit Glycæ ætatem, sed quoque cl. Morell. in Bibl. miss. Gr. et Lat. tom. I, p, 266 sq. ex cod. Veneto bibl. Marc. 402, ad sæculum x referendo, qui continet Glycæ Annales el habet adnotationem ann. 6798 (ær. vulg. 1290); comprobat Walchi sententiam, et censet docetque, illas tres epistolas Glycæ, si quidem auctor is est, ascriptas, aliisque Jo. Zonara et fortasse etiam aliorum omistas in codd. Parisienis., Vindobon., Mosquensi, Taurinensi et Naniano, ad alium quemdam Constantinum faleologum, antiquiorem, fuisse scriptas: in qua sententia mihi potius acquiescendum videtur. (HARL.)

D

« PoprzedniaDalej »