Sancti Johannis. S. Liberalis

Sanctus Blaftro, & multorum San-
&torum.

Sed & alii Sancti, ideft CCLXII.
in unum locum, & alii CXXII.
Alii XLVI. quos omnes S. Jufti-
nus Presbyter collega S. Lau-
rentii Martyris fepelivit.

Sancti Vitalis.

Sancti Alexandri.
San&tus Martialis.
Sanctus Marcellus.
Sancti Sylveftri.

Sancti Filippi, & aliorum multo-
rum San&torum.
Sancti Sebaftiani.
Sancti Luticii.

San&tae Felicitatis cum feptem fi Sancti Quirini.

lios fuos.

Sancti Bonifaci.

Sancti Valeriani.

Sancti Tiburti.

Quas Olea Sancta temporibus Domni Gregorii Papae adduxit
Johannes indignus, & peccator Domnae Theodolindae Regi-
nae de Roma.

IN

IN INDICEM PROPOSITUM

DISQUISITIO

AD CLARISSIMUM

P. CONRADUM JANNINGUM

E SOCIETATE JESU.

SYNOPSIS DISQUISITIONIS.

Antiquitas Catalogi hujus exploratur, & ad S. Gregorii Magni tempora refertur. Reliquias Sanctorum minime Romani Pontifices concedebant, fed tantum SanEtuaria. Quid haec fuerint, perpenditur. Olea Sacra, alia a lampadibus, alia a tumulorum Sacrorum contactu miraculorum virtute imbuebantur. Innumerabilium Martyrum Corpora quiefcunt Romae. Dodwelli opinio refellitur, Utilitates bujus Catalogi.

ABES, Clariffime Janninge, quod me popofceras, quod ego fpoponderam, antiquiffimum videlicet Romanorum Martyrum Indicem. Et quidem publicis typis fidem meam liberare in animum induxi, non ut munufculi tenuitatem palam ambitiofe extollerem, fed ut quae mea erga te fit obfervantia vel hinc dignofcere in promtu fit. Mitto im penfum illud ftudium, quo facram Societatem Jefu profequor, communis enim mihi eft cum omnibus, qui pietatis, ac fcientiarum lac ab illa fuxerunt, hujufce obfequii cauffa, & venerationem illam heic tantum fignifico, quam peculiare meritum tuum a me non tam pofcit, quam dulciter extorquet. Nimirum quis bonis literis deditus eruditionem tuam non colat, cujus ope tot San&torum Acta, & vetufta Ecclefiae monimenta illuftrare pergis? Te enim opus exercet literariae Reipublicae utiliffimum, Catholicae Religioni neceffarium, & cedro undequaque dignum, cui adornando aevum fuum, collatis operis, dicavere magni viri Bollandus, & Henfchenius, in quo promovendo celeberrimus P. Papebrochius collega tuus ad fenectam ufque aetatem infudavit, & utinam diu infudet. Hujufmodi conatibus, quibus apud feros nepotes Clariffimi illi vi ri famam fuam commendarunt, fuccefforem te fecit fapientia tua, atque in te potiffimum fpem hucufque fuam collocavere, nutriuntque eruditi. Ita non

ex

ex iis tantum, quae adhuc praeftitifti, fed ex iis etiam, quorum nobis fpem facis, meritum tuum metiamur oportet. Atque ego fane tum alibi, tum in hocce libello imperare mihi non potui, quin quanti apud me fis exprimerem, exiguumque etiam opufculum tibi infcriberem, cujus tamen in ufu utilitatem non adeo modicam futuram fpero, ut te defiderii, ac imperii, me fedulae obedientiae poeniteat. Quid igitur fuper hoc opufculo commentatus fuerim, en fub oculis tuis. Age, rem expediamus. Inter praeclariffima Italiae monumenta Mufaeum Septalianum Mediolani fitum abfque temeritatis metu numeramus. Maxima illi a rebus vifu digniffimis commen datio eft, neque minor a quibufdam antiquis rebus, quas temporum edacitas abfumere non eft aufa. Illinc Indicem iftum defcribere mihi licuit, ve niam dante Illuftriffimo Francifco Septalio Nazarianae Bafilicae Canonico. Quod maxime hujus Catalogi pretium auget, eft ipfa, ut puto, fcripturae, ac papyri antiquitas. Haec Aegyptiaca eft, eamque minus periti corteccia d' arbori appellant, illa vero characteres exhibet non multum ab iis diffimiles. quos in celeberrimo Codice Ambrofianae Bibliothecae legimus. Scilicet apud BOS in eadem papyro Aegyptiaca fervantur Fl. Jofephi de Judaicis Antiquitatibus libri nonnulli, quos Rufinus Aquilejenfis Latio donavit, feu, ut in libro Obfervationum eruditarum propediem edendo probavi, Caffiodorus ab amicis fuis e Graeco vertendos curavit. Exarati autem funt ante annos mille & centum, uti vel ipfe Mabillonius V. C. atque horum peritiffimus cenfuit in Itin. Ital. pag. 12. Et quidem hic eruditiffimus Pater quum Anno 1685. Italicas Bibliothecas luftraret una cum P. Michaele Germano Septalianum Mufaeum invifit, fibique oblatum Indicem pro fua eruditione legit. Quin & ejufdem áróy papov fuis elaboratum manibus ibidem P. Germanus reliquit ad majus legentium commodum. In laudato vero Itin. Ital. pag. 14. rem paucis defcripfere Clariffimi viri: Ibi Indicem, ajunt, reliquiarum, quae Romae tempore Gregorii Magni extabant, in charta Aegyptiaca exaratum legimus. Utramque papyrum, recentem fcilicet, ac vetuftam fimul contuli, atque exinde quantum licuit accurate in eruditorum gratiam huc derivavi. Temporis porro notam, quo fcriptus ifte Catalogus fuerit, non ex conjecturis, fed ex poftremis verbis eruere fidenter poffumus, ait enim Scriptor: Quas olea fanita temporibus Domni Gregorii Papae adduxit Johannes indignus, & pecsator Domnae Theodelindae Reginae de Roma. Heic Gregorii Magni tempus exprimi audimus, a quo probabiliter Reliquiarum illarum Index prodibat Chartam vero ipfemet Johannes confcripfit, neque enim indignus, aut pecca tor ab aliis appellaretur. Itaque vides & hocce monumento Cl. P. Papebrochii Collegae tui fententiam infirmari, qua fufpicabatur quondam ille in Propyl. ad Tomum II. Apr. num. 128. Aegyptiacae chartae ufum a Chrifto nato defiiffe, & pro illa membranarum invaluiffe. Quam rem utique erudiditiffime Cl. V. Mabillonius in opere de Re Diplomat. Lib. I. Cap. VIII. pertractavit, aucturus profecto fuae folidioris fententiae pondus, fi & Catalogum laudatum, & vetuftiffimam Jofephi verfionem in Ambrofiana fervatam fuifmet oculis, uti poftea fecit, ante confulere potuiffet. Hujus autem Aegyptiacae papyri meminit Bonincontrus Morigia in Ghronico Modoëtienf Tom. XI. P. III. Lib. I.

X

Lib. I. Cap. XIII., quod opus ante annos 355. Ambrofiana Bibliotheca MS. fervat. Narrat hic Auctor vifionem quandam coelitus oblatam, atque inter alia fic loquitur: Per quemdam venerandiffimum Clericum nomine Johannem mul tas fantas,& infinitas reliquias cum maximis Indulgentiis, & Libros IV. Dialogorum, five de vita Santorum, & Dialogum cum Epiftola gratiofa ad dictum Sanctum Oraculum in Modoëtia Sanctiffimae Theodelindae Reginae mandavit, quae dictus Johannes praeftando illa fan&a munera dixit: Haec funt olea fan&ta, quae temporibus Domni Gregorii Papae adduxit Johannes indignus, & peccator de Roma in Modoëtia &c. quae olea fanita hodie in dieta Ecclefia funt ibi per ordinem fcripta, & in pulcherrima archa marmorea reclufa. Libro vero II. Cap. IV. addit: Librum veterem Bibliae aperuit in quodam fecreto loco dicti libri, ficut Deo, & S. Johanni placuit, fcripturam unam reperit talis tenoris: Haec funt olea fanita &c. Bartholomaeus quoque Zucchius in Hiftoria Reginae Langobard. Italice edita Anno 1613. Cap. XXII. ita fcribit: Pontifex Gregorius Modoëtiam Diaconum Johannem direxit cum humaniffimis literis, & cum pretiofo munere Indulgentiarum, Privilegii, Evangeliftarii, & Reliquiarum, cujus Catalogum heic fum expofiturus. Extat etiam num ipfemet Index Roma delatus in ar boreo cortice fcriptus Langobardorum lingua. Tum Catalogum recenfet, eumque paucis expedit, fragmentum arundinis, duas fpinas, fpongiae partem, S. Crucis fragmentum, & nonnulla alia referens, quae ad Chrifti Redemtoris paffionem, aut ad Deiparam, ac S. Johannem Baptiftam fpectarunt. Addit reperiri adhuc Modoëtiae multas Apoftolorum, Martyrum, Virginumque reliquias, de quibus figillatim fcribere nimis longum foret, item tredecim vafa olei ab Apoftolis benedicti, ut infcriptio habet, itemque magnam ftuppae, ac pannorum lineorum ftruem Martyrum fanguine tinctam. Verum minus proprie loquitur Zucchius, ubi papyrum Langobardorum lingua confcriptam cenfet, quae revera ex Latinis verbis conftat, & dum tot reliquias a Gregorio Pontifice ad Theodelindam miffas affirmat, nam non reliquias Sanctorum, fed olea benedicta tantum Johannes Modoëtiam detulit. Quod ut clarius innotefcat, tibi in memoriam revoco Gregorii ejufdem verba ad Conftantiam Auguftam Lib. III. Epift. XXX. A Sancto Pontifice expetierat Conftantia aliquas ex S. Pauli cineribus reliquias, ut in ejufdem Apoftoli honorem aedem facraret. Refpondet magnus Pontifex: Cognofcat autem tran quilliffima Domina, quia Romanis confuetudo non eft, quando fan&torum reliquias dant, ut quidquam tangere praefumant de corpore, fed tantummodo in pixide bran deum mittitur, atque ad facratiffima corpora Sanctorum ponitur. Addit: In Romanis namque, vel totius Occidentis partibus omnino intolerabile eft, atque facri legum, fi Sanctorum corpora tangere quifquam fortaffe voluerit. Non igitur Gre gorio magno id moris fuit, ut in alias regiones ab Urbe afportari Sanctorum lipfana fineret. Sed ut poftulantium pietati confuleretur, brandea tan tum velamina fcilicet, veftes, ac lintea, quae Sanctorum tumulos tetigerant) ejus temporibus tranfmitti folebant. Sic pretiofiffimae Sanctorum exu viae intactae Romanis in Bafilicis fovebantur, collatâque brandeis miracu lorum virtute, aliis in Urbibus Sanctorum Martyrum auxilium praefentiffimum erat, offa non colebantur. Et profecto affentiri non poffum doctiffi mo vis

mo viro Johanni Ferrándo ex eadem, qua tu, Societate Jefu, quum Lib. I. Cap. HI. Art. III. Difquif. Reliquiariae in eam concedit fententiam ipfas Sanctorum reliquias, & offa Sanctuarii nomine a Gregorio Magno defignari arbitretur. Legamus tanti Pontificis verba per Ferrandum producta & ex Lib. VII. Epift. XII. petita: Paulus, ait, Ecclefiae Reatinae Diaconus petitoria nobis infinuatione popofcit, ut ad fontes in Bafilica B. Mariae femper Virginis, & Genitricis Dei, ac D. N. J. C., quae eft intra Civitatem Reatinam pofita, reliquiae Beatorum Martyrum Hermetis, & Hiacynthi, & Maximi debeant collocari. Et ideo, Frater cariffime, ft in eodem loco nullum corpus conftat bumatum, Sanctuaria praedictorum Martyrum cum reverentia fine ambiguitate Jufcepta diligenter confecrabis. Alias praeterea Gregorii Epiftolas citat, nempe Epift. LXXXVI. LXXXVII. LXXXVIII. Lib. VII., & Epift. XII. Lib. X. & Epift. X. Lib. XII., quibus a S. Gregorio reliquias Martyrum Sanctuaria appellari Ferrandus confirmet. Verum conftanter cenfeo hoc a S. Pontificis mente abhorrere, illaque tantummodo, quae vel ipfis Sanctorum pignoribus, vel eorum fepulcris, & Lipfanothecis admota fuerant, Sanctuarii nomine infignita fuiffe, quia quamdam venerationis, ac Sanctitatis fpeciem ex pio contactu recipiebant, ita ut miraculis non minus quam ipfa Martyrum offa faepiffime diftinguerentur. Ita me fentire cogit Gregorius ipfemet, cui loquenti aures adhibeamus Lib. VII. Epift. LXXXVIII. ad Conftantium Mediolanenfem Epifcopum : Lator, inquit, praefentium Eventius Diaconus Fraternitatis veftrae nobis talia intimavit fibi a vobis injuncta, ut reliquias B. Pauli Aposteli, fed & B. Johannis, & Pancratii per eum ad vos dirigere deberemus. Quam petitionem veftram curavimus effectui mancipandam. Fraternitas ergo veftra folito ftudio perfcrutari non differat, quatenus in locis, quibus recondendae funt luminaria, vel alimonia ibidem fervientium ante dedicationem loco ipfius debean erogari, & tunc in eifdem locis directa Sanctuaria fui cum reverentia collocen tur &c. Viden' heic delata Mediolanum B. Pauli Apoftoli, aliorumque San&torum Sanctuaria? At haec eorumdem Sanctorum offa nequaquam fuere, quum uti fupra ex ipfomet Gregorio vidimus, vel ipfi Conftantiae Augu ftae denegata fuerint. Igitur heic fub Sanctuarii vocabulo ea tantum defigna bantur, quae a facrorum pignorum, aut tumulorum contactu virtutem miraculorum hauferant. Verum, inquies, hujufmodi Sanctuaria tum in hac, tum in fuperius producta Gregorii Epiftola Reliquiae Sanctorum, nuncupan tur. Non abnuo; fed hinc edocemur, Reliquiarum nomen Reliquiarum nomen non cineribus tantum, fed ipfis etiam rebus, quae Sanctos viros, eorumve tumulos attigiffent, tributum fuiffe. Sic Reliquiae tum offa, tum Sanctuaria dicebantur, Sanctuaria vero ea duntaxat, quae uti diximus Sacris Sanctorum tumulis admota fuiffent. In Concilio Romano fub Zacharia Pontifice Anno 745. damnatur Aldebertus haereticus, quia capillos, atque ungulas fuas populis pro Sanctuario exhibuit. Hunc quoque locum Ferrandus memorat, ut Sanctuarii nomen ipfis Sanctorum lipfanis olim conveniffe probet; quum tamen capil li, atque ungulae non corporum partes, fed excrementa fint, idcirco SanQuaria appellari rectiffime poffunt. Igitur quum Gregorius Magnus a fe Reliquias Sanctorum, feu Sanctuaria concedi affirmat, non eorumdem Sancto.