Obrazy na stronie
PDF
ePub

» perpetuo Antistes etiam, seu Prælatus Noster Domesticus » dicatur et habeatur, atque in aliorum Domesticorum Antis>>titum cœtum et numerum cooptetur, eorumque privilegiis, › juribus, honoribus, indultis, quibus ipsi perfruuntur, vel » uti frui possint. Ad hæc eidem Canonicorum collegio facul» tatem æque perpetuum in modum tribuimus et elargimur » duodecim adsciscendi Canonicos honorarios, ita tamen ut >> sex eorum nominatio a Nobis per alias nostras similes Apos> tolicas Litteras constituatur, reliquorum vero sex prima vice >> ab Episcopo Abbate tantummodo, deinde per ejusdem >> Episcopi Abbatis, et Canonicorum collegii suffragia omnino » fiat, ipsique Episcopo Abbati, vel ejus Vicario generali jus sit » eorum quemlibet canonica institutione donare. Hisce autem >> Canonicis honorariis ita adlectis et renuntiatis liceat inter >> aliorum Canonicorum subsellia considere, atque in choro, » cæterisque ecclesiasticis cæremoniis et functionibus uti lineo >> manicato amiculo, vulgo rochetto, et brevi palliolo, seu » mozzetta lanea exilis textura coloris purpurei, tempore hie» mali, serica autem æstivo tempore, quemadmodum Cano» nici titulares participantes utuntur. Utrisque demum, scili>> cet Canonicis titularibus participantibus, et honorariis eadem » Auctoritate Nostra tribuimus et impertimur, ut deinceps in > choro, in sacris supplicationibus, et in aliis quibuslibet >> Ecclesiæ functionibus, sacram trabeam, seu cappam ma» guam cum mozzetta concolorem alba mustellæ pellibus hie» mali tempore, æstivo autem tela serica subsutam gestare » libere et licite possint, et valeant, ac præterea omnibus ubi» que perfrui honoribus, et privilegiis, quæ Canonicorum » collegiis cathedralium ecclesiarum, dummodo fuerint rite > instituta, ex Sacrorum Canonum præscripto concessa sunt. » Hæc concedimus, atque indulgemus, præcipimus, atque mandamus, decernentes has præsentes Litteras semper fir» mas, validas et efficaces existere, et fore, suosque plenarios » et integros effectus sortiri et obtinere, et eorum causa, » quæ expressa sunt, hoc, futurisque temporibus plenissime » suffragari, sicque in præmissis per quoscunque judices or» dinarios et delegatos, etiam causarum Palatii Apostolici

» Auditores judicari, et definiri debere, ac irritum et inane, » si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel » ignoranter contigerit attentari; non obstantibus felicis >> recordationis Benedicti XIV, Prædecessoris Nostri, super > divisione materiarum, aliisque apostolicis ac in universali>> bus, provincialibusque et synodalibus conciliis editis gene» ralibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus, »> necnon commemorati Canonicorum collegii Regiæ Abbatiæ » Sancti Mauritii, aliarumque cathedralium ecclesiarum, >> etiam juramento, confirmatione apostolica, vel quavis fir>mitate alia roboratis statutis, et consuetudinibus, privilegiis » quoque indultis, et litteris apostolicis in contrarium præ>> missorum quomodolibet concessis, confirmatis et innovatis, >> quibus omnibus et singulis illorum tenores præsentibus » pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum. >> insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad » præmissorum effectum, hac vice duntaxat specialiter, et >> expresse derogavimus, cæterisque contrariis quibuscumque.

» Datum in Arce Gandulphi, sub annulo Piscatoris, die » IV Augusti MDCCCXL, Pontificatus Nostri anno decimo.

[ocr errors][merged small]

APPENDICE.

L'ARCHIDIACONÉ DE BETHLEEM

ET

LA PAROISSE NOTRE-DAME DE BETHLEEM-LEZ-CLAMECY,

AU DIOCESE DE NEVERS.

Le 13 septembre 1849, Mgr Dufêtre, évêque de Nevers, rendit une ordonnance portant organisation administrative de son diocèse, qu'il divisa en deux archidiaconés, six archiprêtrés et vingt-six doyennés.

Aux termes de la même ordonnance, il fut décidé que l'un des archidiaconés, qui aurait pour titulaire le premier vicaire général, porterait la dénomination d'archidiaconé de Nevers, et comprendrait les archiprêtrés de Nevers, de Château-Chinon et de Decize. Et afin d'honorer autant que possible le souvenir de l'ancien siège épiscopal de Bethleem, compris dans la circonscription nouvelle du diocèse de Nevers, Mgr Dufêtre voulut que le second archidiaconé, qui devait désormais se trouver sous la dépendance du deuxième vicaire général, devint l'archidiaconé de Bethleem et se composât des archiprêtrés de Clamecy, de Cosne et de La Charité (1).

(1) L'archiprêtré de Clamecy se compose des doyennés de Clamecy, Brinon, Corbigny, Lormes, Tannay, Saizy et Varzy; l'archiprêtré de Cosne se compose des doyennés de Cosne, Donzy, Entrains et SaintAmand; l'archiprétré de La Charité comprend les doyennés de La Charité, Pouilly et Prémery. (Ordo, 1872.)

I.

M. l'abbé Gaston DE COSSIGNY (1), ancien aumônier de la duchesse de Berry, était chanoine titulaire de Montauban, quand il fut appelé par Mgr Dufêtre à Nevers, comme grand vicaire. Ce fut lui qui le premier porta le titre d'archidiacre de Bethleem, à lui conféré par l'ordonnance du 13 septembre 1849, précitée (2). Mais il ne jouit que peu de temps de cette dignité, car il fut obligé, l'année suivante, pour raison de santé, de renoncer à remplir les fonctions de vicaire général. Il se livra au ministère de la prédication, puis se rendit à Venise auprès de la duchesse de Berry, qui l'avait de nouveau choisi pour aumônier. A la demande de la princesse, le respectable ecclésiastique fut nommé camérier d'honneur de S. S. Pie IX. Obligé peu après de s'éloigner de la duchesse, il reprit alors le ministère de la prédication, pour lequel il éprouvait un attrait secondé par une mémoire extraordinaire et par une élocution correcte et facile. Il mourut en 1870, près de Gaillac, au château de ses ancêtres, dont il était demeuré propriétaire.

Mgr l'archevêque d'Alby, qui lui avait conféré des lettres de vicaire général honoraire, a tenu à honneur de prononcer lui-même l'oraison funèbre de M. de Cossigny (3).

(1) Il fit ses premières études au petit séminaire de l'Esquille, à Toulouse, sous la direction du célèbre abbé Isac, puis se rendit à Paris au séminaire de Saint-Sulpice. Après avoir été ordonné prêtre, il fut envoyé, en qualité d'aumônier, à l'hospice de Rosny.

(2) Ce fut M. l'abbé Gaume qui, aux termes de la même ordonnance, devint archidiacre de Nevers.

(3) Quelques paroles de Mgr l'archevêque d'Alby aux obsèques de Mgr de Cossigny, Camerier de Sa Saintele. Huit feuillets in-12, impr. à Alby.

« PoprzedniaDalej »