L. S. EDITOR. Quum Hugo Grotius in N. T. explicando ad hunc diem usque prac omnibus interpretibus principatum tenuerit diuque in posterum retenturus sit: quod quo quis est doctior, eo facilius intelligit: nemo dubitabit, quin dignum sit hoc opus, quod post tot editiones denuo edatur. Igitur de pretio Annotationum ipsarum non dicturo incumbit praefanti, ut de hac editione pauca moneat. Multae quidem sunt operis praestantissimi editiones, sed earum exempla rarius obvia, quàm postulant vota eruditorum et doctrinae sanctioris incrementa. Tamen reliquis parabilior est editio Halensis, II voll. 4° ann. 1755, 1756: verum illa tot scatet vitiis gravioribus, ut usui vix inservire possit. Numeri enim, quibus loca S. S. citantur, quavis pagina multi perverse sunt impressi : quod collatio istius editionis cum reliquis facile docet. Deinde, praeter alia minora, insunt vitia, quae sensum plane nullum fundunt: v. c. ad Matth. 1: 21 p. 30 pro SCHEARIASUB legitur SCHEARIA sub; initio notae ad Matth. 2: 23 p. 44 novem vocabula exciderunt, ita ut nullus supersit sensus; ad Matth. 5: 40 p. 138 pro quicum legitur qui quum. Multa talia invenias, inprimis in vocibus Hebraeis: verum diutius his vitiis immorari fortasse cupidius actum videatur. Illud praeterea dolendum, locis saepe intellectu difficilioribus vel S. S. vel aliorum auctorum Graecorum Orientaliumque non additam esse versionem Latinam, quae |