fundus iis humandis assignatus, qui in Domino promissam resurrectionem exspectantes requiescunt, sive proprietas quaevis . . . et ad Dei honorem vel ad usum cleri educandi, sustentandi alendique destinata; haec plane omnia res sacrae sunt et Ecclesiae propriae, ut Dei servitio subtrahi sine sacrilegii crimine non possint. Has res ne donatores quidem sibi ut proprias vindicare possunt." (Literae Pastorales.)

265. Eadem est doctrina Catholica de bonorum ecclesiasticorum administratione. Aliter nempe administranda non sunt quam juxta sacrorum canonum et constitutionum Pontificiarum normam. Haec enim bona ex fine quo acquisita, vel ex intentione qua a donatoribus collata sunt, usui Ecclesiae unice destinantur, sive hic honor sit ac splendor cultus divini atque ministrorum sacrorum sustentatio, sive Christiana juventutis institutio, subventio orphanorum, pauperum et infirmorum, sive demum Evangelicae inter paganos haereticosque praedicationis propagatio. Evidens ergo ratio patet, cur bonorum illorum administratio plena et ab omni alieno interventu secura Ecclesiae vindicari debeat. Declaramus itaque falsam eorum sententiam qui docent coetus ecclesiasticos seu congregationes, quibus ab auctoritate civili jus bona temporalia acquirendi, administrandi et alienandi concessum est, hoc ipsum jus exercere posse independenter ab auctoritate Ecclesiae, immo contra ejusdem canones et decreta.

Catholicam hanc doctrinam Patres Conciliorum Americae Plenariorum apertis verbis et invictis semper proclamarunt. "Quam parum magistratui civili licet Ecclesiae praescribere quae doceat aut quo ritu colat Deum, tam parum ei certam rationem suarum facultatum curandarum injungere potest, quae repugnet ejus institutis et ab illis petita sit, qui ejus auctoritatem rejecerunt." (Conc. Plen. Balt. II., Literae Pastorales.)

"Denique in toto hoc temporalium bonorum genere, quod profanis usibus exemptum et ad divinum cultum sepositum est, non potest Ecclesia ullum cujusquam interventum admittere, qui non ex ipsius auctoritate pendeat. Hujus autem auctoritatis vicarius est et interpres pro sua dioecesi Episcopus." (Conc. Plen. I. Literae Pastorales.)

CAPUT II.

DE EPISCOPORUM OFFICIIS.

266. "Praecipimus ut in potestate sua Episcopus Ecclesiae res habeat. Si enim animae hominum pretio. siores illi sunt creditae, multo magis oportet eum curam pecuniarum gerere, ita ut potestate ejus indigentibus omnia dispensentur per presbyteros et diaconos, et cum Dei timore et sollicitudine ministrentur." (Canon Apostolicus 41.)

Ob summa pericula quibus bona temporalia saepe objiciuntur quando Episcopi ea secundum praescripta Ecclesiae tractare prohibentur, summopere lugendum est, quod in multis Statuum Foederatorum regionibus leges civiles circa bonorum temporalium possessionem et administrationem iis nitantur principiis, quae admittere Ecclesia non potest, nisi ab eo instituto discedat, quod perpetuo tenuit ex quo primum libera religione uti coepit. (Conc. Plen. Balt. II., 1. c.) "Haec autem plena libertas tunc tantum existere dici posset si leges et provisiones ab ipsa Ecclesia factae in foro quoque civili quoad haec admitterentur, iisque hoc modo vis civilis tribueretur. Cum autem illa legum et tribunalium ecclesiasticorum agnitio in Statibus quibusdam nondum existat, Nostrum est ita res componere, ut

impedimenta quae libertati Ecclesiae et bonorum securitati e legibus civilibus oriuntur, vel amoveantur prorsus, vel in quantum fieri potest minuantur." (Ibid., No. 200.) 267. In Statibus in quibus civilis parochiarum vel coetuum ecclesiasticorum incorporatio legalis quae cum legibus ecclesiasticis concordet, non existit, Episcopus ipsemet, lege in comitiis ferenda, corpus publicum seu persona moralis (Corporation sole) constitui poterit ad bona totius dioecesis habenda et administranda; vel poterunt simili lege dioecesis bona committi Episcopi fidei (In trust) ut eadem nomine dioeceseos teneat in ejusque bonum juxta mentem Ecclesiae administret; vel denique Episcopus bona dioeceseos temporalia possideat et administret nomine suo proprio, illo nempe absoluto plenoque juris titulo, qui anglice vocatur in fee simple; quo in casu Episcopus omnino memor sit, se, quantumvis a potestate saeculari plenum ecclesiasticarum rerum sibi datum fuerit dominium, ex sacrorum canonum monitu dominum earum non esse, sed mere procuratorem. (C. Fraternitatem 2, de Donat., 1. 11. Decret.)

268. Ne unquam bona cultui divino piisque operibus dicata ad alios usus divertantur, statuimus ac omnibus istarum provinciarum Episcopis in Domino praecipimus, ut duplex rerum inventarium rite confectum habeant; unum in quo res omnes ecclesiasticae, quas sive nomine proprio (in fee simple), vel suae fidei commissas nomine aliorum (in trust), vel soli ut corpus morale (corporation sole) possident, accurate describantur; alterum in quo res suae propriae (personal property) aeque fideliter notentur. Hac enim ratione optime de bonis tam Ecclesiae quam Episcoporum sine ullo confusionis et quae inde sequi posset scandalosae contentionis aut sacrilegae alienationis periculo provisum erit. "Et justum est hoc apud Deum et homines, ut nec Ecclesia detrimentum. patiatur ignoratione rerum Episcopi, nec Episcopus vel

cjus propinqui sub obtentu Ecclesiae proscribantur." (Can. Ap. 40.)

269. Summorum Pontificum ac Praedecessorum nostrorum cura de bonis externis Ecclesiae hac in regione secure firmiterque servandis quanta fuerit, ex actis et decretis conciliorum nostrorum tam provincialium quam plenariorum apertum est. Nec minori Nos sollicitudine bonorum illorum securitati providere intenti, Episcopos iterum iterumque monemus, oneratam esse suam conscientiam, ut testamento vel alio legali documento, prout spectatis locorum adjunctis vel legum in suo Statu vigentium indole melius videtur, securae bonorum ecclesiasticorum quae penes se sunt ad successores transmissioni consulant. Hujus porro instrumenti duo exemplaria conficiant, quorum uno apud se in archivo dioecesano retento, alterum apud Archiepiscopum deponant; Archiepiscopus autem apud seniorem suffraganeum. Haec testamentorum depositio intra tres menses a sua cujusque consecratione omnino fiat. (Conc. Plen. Balt. II., No. 191. Cfr. etiam Nm. 204.)

Neque omittant de bonis suis propriis testamento accurate et solerter confecto tempestive providere quo nulla, ipsis vita decedentibus, de privata proprietate difficultas oriatur.

270. Quum securitas bonorum nostrarum dioecesium a dispositione legum civilium plane dependeat, Episcopis summae religionis esse debet curare, ut quaecumque documenta vel instrumenta in qualicumque demum bonorum illorum negotio vel ministerio adhibenda, ea ratione formaque legali describantur, conficiantur ac deponantur, ut negotia peracta non tantum in facie Ecclesiae vel foro conscientiae, sed etiam coram lege et judice saeculari valida, rata, fixaque sint. Neque in iis negotiis quae et omissis legum formis sat firma apparent, cautiones et formas a lege civili statutas negligi permit

tant, quo firmissima et ab omni periculo secura transactio sit. In omnibus istis rebus viros in jure peritos et in tractandis negotiis versatissimos consulere nec Episcopi nec sacerdotes detrectent.

271. "Nihil enim frequentius in veterum Patrum scriptis, sacrisque Conciliorum et Ecclesiae sanctionibus legitur, quam scrinia, tabularia, archiva, conditoria et armaria, a temporum atque hominum injuria servandis rerum gestarum documentis, chartis, diplomatibus, codicibus instrumentisque constructa, unde fides et veritas rerum ad successorum recordationem transmitti posset. Nec tantum veteres quidem Romani Pontifices antecessores Nostri singularem hanc providentiam in custodiendis ejusmodi actis et monumentis identidem ostenderunt, sed ceterarum quoque ecclesiarum pastoribus tantae rei gravitas maxime innotuit; proptereaque rerum sibi creditarum testes literas ad instructionem futurorum summa fide servari voluerunt, quippe qui probe nossent quantae inde utilitates manarent." (Benedict. XIII. Maxima vigilantia, 14 Junii 1727.) Volumus itaque ut singuli Episcopi in loco tuto ac commodo archivum seu tabularium dioecesanum erigant, in quo instrumenta et scripturae quae negotia dioecesana tum temporalia cum spiritualia spectant, juxta mentem Benedicti XIII. et normam a S. C. Conc. statutam1 apte disposita et diligenter clausa custodiantur. Archivi cura credita sit oportet cancellario, cujus sedulus labor multum valet in negotiis dioecesanis probe ac prompte expediendis.

272. Cum bonorum dioecesanorum tutela et superior administratio juxta sacros canones Episcopo conveniat, ad ipsius munus pertinet invigilare, ut in singulis locis suae jurisdictioni subjectis bona ecclesiastica caute sapienterque administrentur. Neque haec vigilantia in visitaAp. Lucidi, 1. c. p. 164.