AIDISTAN aeŋay S. AMAIKAISINMANA STRANY TAYANGANAN STANANS XAN'S inis yaikhуLAGANTYS, YAM l'Eihamyaimpi SANJAMÏHAIFAISEN IV KAMETHAMMABAIRA: AHETE RINEO HEARICHIESADEMIY AhMINIZ YARANMA BROY RGNE AMEN EJANAANKAKNASTAYANSATGAIAAN: NihAAMISTSTOFNAгINIS YA TEINITABAKHTGÁIAAN. NIHÝAKY ANAAANENAKEISYIKNNYYAI KYAI GabrioashaBaiansenahans Cana eNarahanSGAL: Cahuayanïmsaioasei INYIZAIEIMITAYMITTYMITADA izуis. GahBiankaaaïzyisyáim MB. PAA ADBGANJAM: NNTEQISÓJM mehsaibabayribaaaïmma · SAHSAEINIHABAYAHYATEIHA BAIYARNIMASAIMMA: CahuaysYAISTYMAANPAKSI гYSSYASYEGABAIMANNAYAIKMIŲ FKAYAANAAIKYAGAhsa mygah NKKEISIO NAHтgahaara. gáh PATAFKAIYKEIN Pgahain Siy SYENIYATIS. StablankaikYA AKKANBAIKIO FRNMISTKAS. 4 APPENDIX AD SÆC. IV. AUCTORES ET MONUMENTA VEL INCERTE ÆTATIS, VEL DUBIÆ AUCTORITATIS, VEL TANTUM CONNEXIONIS CAUSA PATRIBUS ADJUNCTA. ANNO DOMINI CCCXCIX. SANCTUS MARTINUS EPISCOPUS TURONENSIS. (Ex Galland. Vet. Patr. Biblioth. t. VII.) PROLEGOMENA. I. Non tantum vitæ sanctitate, verum etiam doc- A De eo autem hæc babet Combefisius (c): ‹ Exscriptrinæ laude præstantissimum fuisse beatum MartiNUM ecclesiæ Turonicæ antistitem, luculenter satis testatur qui eum probe noverat Sulpicius Severus. Sic enim ille (a) : ‹ Jam vero, inquit, in verbis et confabulatione ejus quanta gravitas, quanta dignitas erat! quam acer, quam efficax, et quam in absolvendis scripturarum quæstionibus promptus et facilis ! Jesum testor spemque communem, me ex nullius umquam ore tantum scientiæ, tantum ingenii, tam boni et tam puri sermonis audisse. Quamquam in Martini virtutibus quantula est ista laudatio! nisi quod mirum est, homini illitterato ne hanc quidem gratiam defuisse. » Et alibi (b): ‹ Jam si ad lævam, Achaia simum paululum devexus intraveris, sciat Corinthus, sciant Athenæ, non sapientiorem in B Academia Platonem, nec Socratem in carcere fortiorem : felicem quidem Græciam, quæ meruit audire Apostolum prædicantem; sed nequaquam a Christo Gallias derelictas, quibus donaverit habere Martinum. › Hæc Sulpicius. II. Porro sub tanti Patris nomine circumfertur Confessio Trinæ unitatis el unius Trinitatis, stylo simplici et alicubi obscuriore, librariorum fortasse inscitia, conscripta; quam anno 1512 primus edidit cum aliis veterum opusculis Jodocus Clichtoveus. Deinceps vero sæpius idem libellus, virorum eruditorum Petri Pithoei, Casparis Barthii, Christiani Daumii aliorumque opera, typis denuo consignatus comperitur. Exstat præterea in plerisque Patrum bibliothecis et in collectionibus conciliorum excusus. C (a) Sulp. Sev. de Vit. B. Mart. cap. 25. opp. tom. I, pag. 34, edit. Veron. 1741. (b) Id. Dial. . cap. 17, ibid. page 146. seram, inquit, sermonem de sancta Trinitate, ejus (d) Daum. præfat. ad opusc. de S. Trinit. pag. 7. 41 12 fessione B. Martinum evertere ostendit, Ebionis, Cerinthi, Marcionis, Manetis, Apollinarii, Arii, Macedonii ac Eunomii. Quibus enarratis, ita concludit: Vides, Christiane lector, ut compendiose multas bæreses noster Martinus enccct? Illis quippe temporibus exstitit, quibus aut qui Trinitatem, aut qui unicam divinitatem evertere nitebantur, pullularunt.... Expende vero quot schismata, factiones et sectæ, quo tempore floruit, emerserint: tum facile agnosces non abs re hanc de Trinitatis et unius divinitatis fide editam sententiam. › Hæc ille. Quæ quidem omnia si quis accurate perpendat, arguet enimvero, mea quidem sententia, nonnullos viros eruditos ejusmodi Confessionem minus recte suspectam S. MARTINI CONFESSIO TRINÆ UNITATIS ET UNIUS TRINITATIS. testimonio habiti sunt. Porro tribus hisce volumini- A edisserere pergens, complures hæreses hac sua Conbus einendicatis, triplex Severi Sulpicii historia contexebatur.... Verum cum primo in libri cujusque vestigio compendium nostræ fidei a D. MARTINO conscriptum agnovissem; obstupui sane, cur cum toties Severus e prelis prodiret, illius ne mentio quidem facta sit. Sed, ut arbitror, præter characterum antiquitatem, rei ipsius eos difficultas deterrebat. Nec enim suis periodis, virgulis cæterisve Botulis contextus definiebatur: adeo ut quibusdam ambiguus, aliis mancus, omnibus abstrusior appareret. Nam cum summa brevitate rem omnium difficillimam complectatur; quis inter dictiones incircumscriptas adeo perplexas, quid certi clicere potuisset?.. Operæ prætium igitur duxi suis punctis, quasi vinclis, effluentes dictiones cohibere, sicque B habuisse ; quæ nimirum in primis vetustissimorum facile D. MARTINI Confessionem reddere. Et ne quid deesset, annotatiunculas addidi, ne cujus vecis obscuritas diutius lectorem suspenderet. Deinceps vero noster editor Parisiensis libelli præstantiam (a) Vid. nostr. Bibl. PP. tom III, pag. 385. codicum fide et auctoritate munitur: digna plane quæ cum Expositione fidei Gregorii Thaumaturgi conferatur (a), si paucas demas duriusculas voces, librariis forte vitio vertendas. SANCTI MARTINI TRINE UNITATIS ET UNIUS TRINITATIS CONFESSIO. Clemens Trinitas est una divinitas, ut autem per C genuit: et nemo comperit secreta patris, nisi is qui sacramentum cognoscatur : unitas est a ab eo qui est : di per naturam, nascendi icitium amisit. Omnis ergo mansuetudo et modestia peritorum, convertatur að prophetam et dominica auctoritate præsumat, cendo: Credidi, propter qrod locutus sum (Psal. cxv, 10). Quod autem per mysterium simplex sit professio, ut fundamentum Ecclesiæ, solidatæ Apostolica auctoritate, prædestinatio sequens præsumal, dicendo. De cætero nemo mihi molestus sit, cgo credo in Christum, et hunc crucifixum. Quia cum confitetur filium hominis, confitetur et sanctum Spiritum : quia e sancto Spiritu, et Maria virgine mediator nascitur: cum confitetur primogenitum, necesse est de unigenito, qui testimonium dicat, unum et solum sine origine esse: © tertiam personam patrem confitetur, exsistentem divinæ naturæ, lucis. Spiritus ut dixi, qui secundum divinam naturam, ut supra dixi, est unus in duobus, et uterque in id ipsum; peter in filio, filius in patre, in sancto Spiritu & in sancta Ecclesia. Nunc et in immortalia sæcula srculorum. Amen. - d Tertiam personam patrem. Pater tertia est persona, quia trium una est. ID. - Al. unum et solum sine origine esse in tertiam personam patrem. d In suncta ecclesia. Al. unum in cancta ecclesia. |