8 ἐγνώκειτε τί ἐστιν· Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυ σίαν, οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους. * Κύ ριος γάρ ἐστιν τοῦ σαββάτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. 9-14 9 Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰς τὴν συν16. Τα αγωγὴν αὐτῶν. 10 Καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος χεῖρα ἔχων 6, 6-1. ξηράν, καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἔξεστιν Marc. 3, 14, 5. τοῖς σάββασιν θεραπεύειν; ἵνα κατηγορήσωσιν 11 Luc. αὐτοῦ. Η Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τίς ἔσται ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος ὃς ἕξει πρόβατον ἕν, καὶ ἐὰν ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖς σάββασιν εἰς βόθυνον, οὐχὶ κρατήσει αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ; 12 Πόσῳ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος προβάτου· ὥστε ἔξεστιν τοῖς σάββασιν καλῶς ποιεῖν. 13 Τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ· Ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα. Καὶ ἐξέτεινεν, καὶ ἀπεκατεστάθη ὑγιὴς ὡς ἡ ἄλλη. 14 Ἐξελθόντες δὲ οἱ Φαρι σαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ' αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν. 15 Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν. Καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας, 16 Καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν· Τ Ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· 18 Ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ' αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεί. 19 Οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ· 20 Κάλαμον συντετριμμέ νον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νίκος τὴν κρίσιν· 21 Καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. volo, et non sacrificium: numquam condemnassetis innocentes: 8 Dominus enim est Filius hominis etiam sabbati. 9 Et cum inde transisset, venit in synagogam eorum. 9-14 Marc. 3, 1-6. Luc. 10 Et ecce homo manum habens aridam, et 6, 6-11. interrogabant eum, dicentes: Si licet sabbatis curare? ut accusarent eum. II Ipse autem dixit illis: Quis erit ex vobis 11 Luc. homo, qui habeat ovem unam, et si ceciderit haec 14, 5. sabbatis in foveam, nonne tenebit, et levabit eam? 12 Quanto magis melior est homo ove? Itaque licet sabbatis benefacere. 13 Tunc ait homini: Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est sanitati sicut altera. 14 Exeuntes autem Pharisaei, consilium faciebant adversus eum, quomodo perderent eum. 15 Iesus autem sciens recessit inde: et secuti sunt eum multi, et curavit eos omnes: rent. 16 Et praecepit eis, ne manifestum eum face 17 Ut adimpleretur, quod dictum est per Isaiam prophetam, dicentem: 18 Ecce puer meus, quem elegi, dilectus meus, in quo bene complacuit animae meae. Ponam spiritum meum super eum, et iudicium gentibus nuntiabit. 19 Non contendet, neque clamabit, neque audiet aliquis in plateis vocem eius: 20 Arundinem quassatam non confringet, et linum fumigans non extinguet, donec eiiciat ad victoriam iudicium: 21 Et in nomine eius gentes sperabunt. 22 ss. 22 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος Luc. II, τυφλὸς καὶ κωφός· καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν κωφὸν λαλεῖν καὶ βλέπειν. 23 Καὶ ἐξίσταντο 14-23. πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· Μήτι οὗτός ἐστιν ὁ 24 88. υἱὸς Δαυείδ; 24 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· Marc 3 Οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ 249, 34. Βεελζεβούλ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. 25 Εἰδὼς δὲ 22-30. ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ ̓ ἑαυτῆς ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ ̓ ἑαυτῆς οὐ σταθήσεται. 26 Καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ' ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθή σεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; 27 Καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβούλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν; Διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. 28 Εἰ δὲ ἐν πνεύματι θεοῦ ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ ̓ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ. 29 Ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ διαρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. 30 Ὁ μὴ ὢν μετ ̓ ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστίν, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ ̓ ἐμοῦ σκορ31 Marc. πίζει. 31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν· Πᾶσα ἁμαρτία 3, 28.29· καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ 32 Luc. τοῦ πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται. 12, ΙΟ. 32 Καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ ̓ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ πνεύ ματος τοῦ ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν 33-35 τούτῳ τῷ αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι. 33 Ἢ ποιήLuc. 6, σατε τὸ δένδρον καλὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ 43-45. καλόν, ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸν καὶ τὸν 7, 16 ss. καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν· ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται. 34 Γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες; Ἐκ γὰρ τοῦ Luc. 11, 22 Tunc oblatus est ei daemonium habens, 22 ss. caecus, et mutus, et curavit eum ita ut loqueretur, et videret. 23 Et stupebant omnes turbae, et dicebant: Numquid hic est filius David? 14-23. Marc. 3, 24 Pharisaei autem audientes, dixerunt: Hic 24 ss. non eiicit daemones nisi in Beelzebub principe daemoniorum. 25 Iesus autem sciens cogitationes eorum, dixit eis: Omne regnum divisum contra se, desolabitur : et omnis civitas vel domus divisa contra se, non stabit. 26 Et si satanas satanam eiicit, adversus se divisus est: quomodo ergo stabit regnum eius? 27 Et si ego in Beelzebub eiicio daemones, filii vestri in quo eiiciunt? Ideo ipsi iudices vestri erunt. 28 Si autem ego in spiritu Dei eiicio daemones, igitur pervenit in vos regnum Dei. 29 Aut quomodo potest quisquam intrare in domum fortis, et vasa eius diripere, nisi prius alligaverit fortem? Et tunc domum illius diripiet. 30 Qui non est mecum, contra me est: et qui non congregat mecum, spargit. 22.30. 24 9, 34. 31 Ideo dico vobis: Omne peccatum et blas- 31 Marc. phemia remittetur hominibus, Spiritus autem blas- 3, 28. 29. phemia non remittetur. 32 Et quicumque dixerit verbum contra Filium 32 Luc. hominis, remittetur ei: qui autem dixerit contra 12, 10. Spiritum Sanctum, non remittetur ei neque in hoc saeculo, neque in futuro. 33 Aut facite arborem bonam, et fructum eius 33-35 bonum: aut facite arborem malam, et fructum eius 7 16 ss. malum: siquidem ex fructu arbor agnoscitur. 34 Progenies viperarum, quomodo potestis bona loqui, cum sitis mali? Ex abundantia enim cordis os loquitur. Luc. 6, 43-45. Marc. 8, II, 29-32. 39 16, 4. Luc. II, 29. περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. 35 Ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά. 36 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσιν περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. 37 Ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ. καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ. 38-42 38 Τότε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ τινὲς τῶν γραμ τις Le ματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλο 11. 16. μὲν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν. 39 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ 1, 22. τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. 40 Ὥσπερ γὰρ ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύχτας. 41 Ανδρες Νινευεῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ· καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. 42 Βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος· καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνος ὧδε. Luc. II, 43-45 43 Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ 24-26. ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι' ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει. 44 Τότε λέγει· Ἐπιστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον. Καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον καὶ κεκοσ 45 2 Petr. μημένον. 45 Τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ ̓ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα 2, 20. 40 Ion. 2, I. 41 Ion. 3, 5. 42 3 Reg. 10, 1. 2 Par. 9, I. |