Biblioteka Ossolińskich, Tomy 1-2W Druk. Zakładu Narod. im. Ossolińskich, 1862 |
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
albo atoli AUGUST BIELOWSKI Augusta Bogufała Bolesława bowiem Bóg cały choć Chron ciał ciała ciepła coż czem części część czyli dotąd dwoch dziś Frytyof Galicyi Gejza Halicz Incipit Izydor Szaraniewicz iżby Jabłonowskiego Jana Jaropełk jegomości jegomość jeżeli kiem krasnostawski kroniki kró król króla królem królowej królowi któ którą lubo Lwów łęczycki miał mianowicie mieć mię mógł mój ociec nakoniec niego niej niem nietylko niż nych Ofel ojca około pana Paris Pelops Poliarch potem poźniej prze quam quod Radziejowic Radziejowicach Radziejowski Radziejowskiego regi regis rękopism Rusi rzeczy Rzeczypospolitej siebie siły słońce słowa sobą Stanisława Supiński Supińskiego swego swoich swoim swoją swoje ści śród świata tedy teraz Toż Turcy Vestrae według wieku Wien więcej Wincentego Wincenty właśnie wojewody wojska wszakże wszys wszystkie xiążąt xiążę xięcia zakładu zawsze ziemi znowu ztąd żeby życia
Popularne fragmenty
Strona 49 - ... i nad falami Okrętów tłum jako łabędzie stado, Które ogarnął sen pod ruinami. I zdjął mię wielki płacz, gdy tą gromadą Poranny zachwiał wiatr i pędził dalej Jakby girlandę dusz w błękitność bladą. I zdjął mię wielki strach, gdy poznikali Ci aniołowie fal — a ja zostałem W pustyni sam — z Rzymem, co już się wali.
Strona 72 - Z dnia 14 na 15 miałem przepędzić noc u grobu Chrystusa... Na wspomnienie tej nocy tak miałem rozigrane nerwy, że łzy rzucały mi się z oczu. Noc, u grobu Chrystusa przepędzona, zostawiła mi mocne wrażenie na zawsze. O godzinie 7 wieczór zamknięto kościół; zostałem sam i rzuciłem się z wielkim płaczem na kamień grobu.
Strona 72 - Jakoż oboje pomodlili się krótko, pocałowali w kamień, a potem, przyszedłszy do mnie, oboje pocałowali mnie w rękę. Tak byłem zmieszany, że nie wiedziałem, jak się znaleźć. Wyszli - zostałem sam. O północy dzwon drewniany obudził w kościele ' księży greckich. Różne wiary, każda mająca swoją mniejszą lub większą zagrodę w tym gmachu, budzić się zaczęły na głos tego dzwonu. Grecka bogata kaplica oświeciła...
Strona 64 - ... dwie niegdyś, dziś tylko jedna granitowa trumna. Wyszedłszy z ciemnych piramid zacząłem się drzeć po kamieniach aż na ich szczyt, wciągany zawsze za ręce od dwóch Arabów. Byłem na szczycie najwyższej piramidy — cudowny widok! Szczyt Faulhornu, kopuła Świętego Piotra, Wezuwiusz, piramidy były to dla mnie jak najwyższe gałązki na drzewie, na których ja, biedny ptaszek wędrujący, siadałem na chwilę, aby odetchnąć. Widziałem więc piramidy, ale za to straciłem obraz,...
Strona 60 - Będę się tam modlił za tych, których kocham, a potem z sercem pełnym pamiątek i obrazów wrócę do jakiej cichej europejskiej samotności.
Strona 65 - Mnóstwo żurawi lecących po błękicie, mnóstwo innych ptaków wodnych, chmury gołębi unoszące się nad wioskami, wioseczki z ziemi bite, najczęściej w lasach palmowych stojące, czasem ogromne skały i sępy wielkości człowieka siedzące o zachodzie słońca na górach. Nareszcie przy Siut pierwszy krokodyl leżący na piasku, dla którego porwaliśmy się od stołu, aby mu się z bliska przypatrzeć.
Strona 71 - W Jeruzalem stanąłem d. 13 stycznia o godzinie 9 w nocy. Bramy miasta zamknięte — cisza grobowa — księżyc — szczekanie psów, odpowiadające na nasz stuk do bramy — niepewność, czy firmany nasze otrzymają nam wejście, czy trzeba będzie na polu nocować — jakieś wspomnienia krzyżackie; wszystko to pamiętnym mi uczyniło przyjazd do Jeruzalem...
Strona 68 - Pierwszą noc spaliśmy w grobowcu świętego tureckiego. Była to mała, biała kapliczka z kopułką, święty nieboszczyk leżał po jednej stronie, my po drugiej. Cienki mur nas przedzielał, w którym były dwa okienka i przez te mieliśmy ze ś. p. kommunikacyą.1) Wielbłądy leżały wieńcem koło ognia przed grobowcem, nad tą kapliczką rosło wielkie czarne drzewo, w którym całą noc śpiewał puszczyk.
Strona 73 - Nie ma go tu, zmartwychwstał!», słuchałem całej mszy z głębokim uczuciem. O trzeciej w nocy, znużony, poszedłem do klasztoru i spałem snem dziecka, które się zmęczy łzami.
Strona 63 - Smutno mi, Boże! — Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowej wodzie Gwiazdę ognistą... Choć mi tak niebo ty złocisz i morze, Smutno mi, Boże!