Ant. 7. d. Jurávi, & ftatui. Ex Pfalmo 118. Efécit in falutare tuum Me expectavérunt peccatóanima mea, *& in ver- res ut pérderent me; *testibum tuum fuperfpe- mónia tua intelléxi. fac, quóniam juftificatiónes ravi. Quot funt dies fervi tui? * quando facies de perfequéntibus me judícium ? Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes,*fed non ut lex tua. Omnia mandáta tua véritas: * iniquè perfecúti funt me, adjuva me. Paulò minùs confummavérunt me in terra; *ego autem non derelíqui mandáta tua. Secúndum mifericórdiam tuam vivífica me, * & cuftódiam teftimónia oris tui. IN ætérnum Dómine * verbum tuum pérmanet in cœlo ; In generatiónem & generatiónem véritas tua: * fundásti terram, & permanet. Ordinatióne tuâ perfevérat dies; quóniam ómnia férviunt tibi. Nifi quòd lex tua meditátio mea eft, tunc fortè periíffem in humilitate mea. In ætérnum non oblivifcar juftificatiónes tuas ; * quia in ipfis vivificáfti me. Tuus fum ego,* falvum me Omnis confummatiónis vi¬ di finem; *latum mandátum tuum nimis. Glória Patri. Q Uómodo diléxi legem tuam Dómine! * tota die meditátio mea est. Super inimícos meos pru, déntem me fecifti mandáto tuo,*quia in ætérnum mihi eft. Super omnes docéntes me intelléxi; * quia teftimonia tua meditatio inea eft. Super fenes intelléxi; *quia mandáta tua quæsívi. Ab omni via mala prohíbui pedes meos *ut cuftódiam verba tua. vi; 2 A judíciis tuis non declináquia tu legem pofuísti mihi. Quàm dúlcia faucibus meis elóquia tua! * fuper mel ori meo. A mandátis tuis intelléxi; proptérea odívi omnem viam iniquitátis. LUcérna pédibus meis ver bum tuum, mitis meis. * & lumen fé. Jurávi, & ftatui * cuftodíre judicia juftitiæ tuæ. Humiliatus fum ufquequá que Dómine; * vivífica me fecúndùm verbum tuum. Voluntária oris mei beneplácita fac Dómine; * & ju dícia tua doce me, Anima mea in manibus meis femper, & legem tuam non fum oblitus. Pofuérunt peccatóres láqueum mihi, * & de mandátis tuis non errávi. Hereditate acquisívi testimónia tua in ætérnum; *quia exultatio cordis mei funt. Inclinávi cor meum ad faciéndas juftificatiónes tuas in ætérnum, * propter retributiónem. Glória Patri. Níquos ódio habui, *& legem tuam diléxi. Adjútor & fufcéptor meus es tu; * & in verbum tuum fuperfperavi. Declinate à me malígni,*& fcrutábor mandáta Dei mei. Súfcipe me fecundùm elóquium tuum, & vivam ; *& non confúndas me ab expectatióne mea. * Adjuva me, & falvus ero; & meditábor in justificatiónibus tuis femper. * Sprevífti omnes difcedéntes à judiciis tuis ; quia injufta cogitatio eórum. Prævaricantes reputavi omnes peccatóres terræ ; *ídeo diléxi teftimonia tua. Confíge timóre tuo carnes meas, *à judíciis enim tuis tímui. FEci judicium & juftitiam 3* non tradas me calumniantibus me. Súfcipe fervum tuum in bónum ; * non calumniéntur me fupérbi. Oculi mei defecérunt in fa lutare tuum, * & in eloquium juftitiæ tuæ. Fac cum fervo tuo fecúndùm misericórdiam tuam; * & juf tificatiónes tuas doce me. Capitulum. 1. Theff. 5. 21.22. Mnia probate : quod bonum eft tenéte: ab omni fpécie mala abftinéte vos. B. breve, Fac cum fervo tuo * Secúndùm mifericór diam tuam ; .Fac. .Et juftificatiónes tuas doce me. * Se cúndùm mifericórdiam tuam. Glória. . Fac. Pf. 118. 124. y. Servus tuus fum ego; da mihi intélléctum, .Ut fciam teftimonia tua. Pf. 118. 125. Oratio conveniens. AD NONA M. RERUM D in te Irabília teftimónia tua; *ídeo fcrutata eft ea anima mea. Declaratio fermónum tuórum illúminat, *& intellectum dat párvulis. Os meum apérui, & attráxi CLamávi intoto corde meo, fpiritum; quia mandáta tua defiderábam. * exaúdi me Dómine; * juftificatiónes tuas requíram. Clamávi ad te, falvum me fac, * ut cuftódiam mandáta tua. Prævéni in maturitate, & clamavi;* quia in verba tua fuperfperávi. Prævenérunt óculi mei ad te dilúculò, * ut meditárer elóquia tua. Vocem meam audi fecúndùm mifericórdiam tuam Dómine, *& fecúndùm judícium tuum vivífica me. Appropinquavérunt perfcquéntes me iniquitáti; *à lege autem tua longè facti funt. Propè es tu Dómine, *& omnes viæ tuæ véritas. Início cognóvi de testimóniis tuis; *quia in ætérnum fundasti ea, Ide humilitatem meam, & éripe me; quia legem tuam non fum oblitus. Júdica judícium meum, & rédime me; * propter elóquium tuum vivífica me. Longè à peccatóribus falus; * quia juftificatiónes tuas non exquifiérunt. Mifericórdiæ tuæ multæ Dómine; * fecúndùm judícium tuum vivífica me. Multi qui perfequúntur me, & tríbulant me; * à teftimóniis tuis non declinávi. . Cuftodívit anima mea teftimónia tua, *& diléxit ea veheménter. Servávi mandáta tua & teftimónia tua; * quia omnes viæ meæ in confpectu tuo. A Ppropinquet deprecatio mea in confpectu tuo Dómine: *juxta eloquium tuum da mihi intellectum. Intret poftulatio mea in confpectu tuo: * fecúndùm elóquium tuum éripe me. Eructabunt labia mea hymnum, * cùm docúeris me juf tificatiónes tuas. Pronuntiabit lingua mea elóquium tuum; *quia ómnia mandáta tua æquitas. * Fiat manus tua ut falvet me; quóniam mandáta tua elégi. Concupívi falutare tuum Dómine; & lex tua meditátio mea eft. Vivet anima mea, & laudábitte; * & judícia tua adjuvá bunt me. me Dómine. Glória. R. Cla mávi. Pf. 118. 145. . Clamávi ad te falvum me fac, R.Ut cuftodiam mandáta tua. Pf. 118. 146. Oratio conveniens. [Vefpera in Dominica & in Feriis habentur inferius poft Nonam Sabbati.] FERIA SECUNDA. AD OFFICIUM NOCTURNUM. Pater. Ave. Credo. Dómine lábia mea apéries, Suprà, 1. Deus in adjutórium, &c. Et fic aliis diebus. Invitatorium,Veníte,*Exultémus Dómino, Pf. 94. I. Continuatur Pfalmus, Jubi-: lémus Deo falutari noftro, &c. ut fuprà, 2. Hymnus. TU Chrifte fopítos vocas ; Spreto cubili fürgimus: Sacris decet nos canticis Noctis quiétem rúmpere. TE lingua primùm cóncinat, Te mentis ardor ambiat, Te jugiter nox prædicet, Laudet dies te jugiter. Toros tibi nos víndica, Tibíque fic fac vivere, Ut actuum fis ómnium Et finis & primórdium. DEO Patri fit glória, Ejúfque foli Filio, Tibíque fancte-Spíritus, In fempitérna fécula. Amen. In Feriis & aliis Officiis trium Lectionum, novem Pfalmi pofiti ad fingulas Ferias dicuntur pro unico Nocturno. PRO I. NOCTURNO. Ant. 1. a. Réfpice. Pfalmus 10. N Dómino confído: * quómodo dícitis animæ meæ, Tranfmigra in mon tem ficut paffer? Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravé runt fagíttas fuas in pharetra,* ut fagíttent in obfcuro rectos corde. Quóniam quæ perfecifti, deftruxérunt: *juftus autem quid fecit ? Dóminus in templo fancto fuo, * Dóminus in cœlo fedes ejus : Oculi ejus in pauperem refpíciunt; *pálpebræ ejus intér→ rogant filios hóminum. Dóminus intérrogat juftum, & impium: * qui autem diligit iniquitátem, odit animam fuam. |