sed propter quod in ira ad iracúndiam provocastis Deum, tráditi estis adversáriis. Oblíti enim estis Deum, qui nutrívit vos, et contristastis nutricem vestram Jerúsalem. Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit: Audíte, confínes Sion, adduxit enim mihi Deus luctum magnum vidi enimcaptivitátem pópuli mei, filiórum meórum, et filiárum quam superduxit illis Eternus. Nemo gaudeat super me víduam, et desolátam: a multis derelicta sum propter peccáta filiórum meorum, quia declinavérunt a lege Dei. R. Ne lætéris, inimíca mea, super me, quia cécidi : * Consurgam cum sédero in ténebris, Dóminus lux mea est. . Exspectábo Deurn Salvatórem meum; audiet me Deus meus. Consurgam cum sédero. Mich. 7. * Lectio II. Cap. 4 et 5. ANIMEQUIOR esto, Jerúsalem, exhortátur enim te, qui te nominávit; nocentes períbunt, qui te vexavérunt: et qui gratuláti sunt in tua ruína, punientur. Civitátes, qui bus serviérunt fílii tui, punientur; et quæ accépit filios tuos. Sicut enim gavísa est in tua ruína, sic contristábitur in sua desolatióne. Circúmspice, Jerúsalem, ad Orientem, et vide jucunditátem a Deo tibi venientem. Ecce enim véniunt filii tui, véniunt collecti ob Oriente usque ad Occidentem, in verbo sancti gaudentes in honórem Dei. Exue te, Jerúsalem stola luctus et vexatiónis tuæ: índue te decóre, et honóre ejus, quæ a Deo tibi est, sempiternæ glóriæ. R. Indúere vestimentis glóriæ tuæ, Jerúsalem, cívitas Sancti: quia hæc dicit Dóminus; *Gratis venúndati estis, et sine argento redimémini. . Venit Fílius hóminis quærere et salvum fácere quod períerat. * Gratis. Is. 52. Luc. 19. Lectio III. Cap. 6. \ EXEMPLAR Epistolæ quam misit Jeremías ad abducendos captívos in Babylóniam a rege Babyloniórum, ut annuntiáret illis secundum quod præceptum est illi a Deo. Propter peccáta quæ peccastis ante Deum, abducémini in Babylóniam captívi a Nabuchodonosor, rege Babyloniórum. Ingressi ítaque in Babylonem, éritis ibi annis plúrimis, et tempóribus longis, usque ad generatiónes septem: post hoc autem edúcam vos inde cum pace. Nunc autem vidébitis in Babylónia deos áureos, et argénteos, et lapideos et lígneos in húmeris portári, ostentantes metum géntibus. Vidéte ergo ne et vos símiles efficiamini factis aliénis, et metuátis, et metus vos cápiat in ipsis. Visa ítaque turba, de retro et ab ante adorantes, dícite in cordibus vestris: Te DE FERIA. Lectio I. Cap. I. Incipit Liber Daniélis Prophétæ. ANNO tértio regni Jóakim regis Juda, venit Nabuchodonosor rex Babylonis in Jerúsalem, et obsédit eam; et trádidit Dóminus in manu ejus Jóakim regem Juda, et partem vasórum domus Dei: et adsportávit ea in terram Sénnaar in domum dei sui., Et ait rex Asphenez præpó-" sito eunuchórum ut introdúceret de filiis Israel, et de sémine régio et tyrannórum púeros, in quibus nulla esset mácula, decóros forma, et eruditos omni sapiéntia, et qui possent stare in palátio regis, ut docéret eos lítteras, et linguam Chaldæorum. Fuérunt ergo inter eos de filiis Juda, Dániel, Ananías, Misael et Azarías. Et impósuit eis præpositus eunuchórum, nómina : Daniéli, Baltassar: Ananíæ, Sidrach: Misaéli, Misach : et Azaríæ, Abdénago. R. Dixit Isaías Ezechiæ: Ecce dies vénient, et de fíliis tuis tollentur,* Et erunt eunúchi in palátio regis Babylónis. . Ait rex Nabuchodonosor præpósito eunuchórum, ut introdúceret de filiis Israel, et de sémine régio; Et. IV. Reg. 2. Dan. I. PROPOSU Lectio II. ROPOSUIT autem Dániel in corde suo ne polluerétur de mensa regis, neque dè vino potus ejus, et rogávit eunuchórum præpositum ne contaminarétur. Dedit autem Deus Daniéli grátiam et misericórdiam in conspectu príncipis eunuchórum. Et ait princeps eunuchórum ad Daniélem: Tímeo ego dóminum meum regem, qui constituit vobis cibum et potum: qui si viderit vultus vestros macilentióres præ céteris adolescéntibus coævis vestris, condemnabitis caput meum regi. Et dixit Dániel ad Málasar, quem constitúerat princeps eunuchórum super Daniélem, Ananíam, Misaélem et Azaríam: Tenta nos, ób ad an autem Dániel usque num primum Cyri regis. secro, servos tuos diébus decem, et dentur nobis legúmina ad vescendum, et aqua ad bibendum : et contem pláre vultus nostros, et vultus puerórum qui vescuntur cibo régio: et sicut videris, fácies cum servis tuis. Qui, audíto sermóne hujuscemodi, tentávit eos diébus decem. Post dies autem decem, apparuérunt vultus eórum melióres, et corpulentióres præ ómnibus púeris, qui vescebantur cibo régio. Porro Málasar tollébat cibária, et vinum potus eórum: dabatque eis legúmina. R. Sapiéntia ubi invenitur? et quis est locus intelligéntia? Nescit homo prétium ejus, * Nec invenítur in terra suáviter vivéntium. . Sapiéntiam Dei nemo príncipum hujus séculi cognovit ;* Nec. Job, 28. I. Cor. 2. Lectio 111. R. Apparuérunt vultus eórum meliores præ ómnibus púeris qui vescebantur cibo régio. * Púeris autem his dedit Deus sciéntiam et disciplínam in omni libro et sapiéntia; Daniéli autem intelligéntiam ómnium visiónum. . Alii quidem per Spíritum datur sermo sapiéntiæ, álii sermo sciéntiæ secundum eumdem Spíritum, álii interpretátio sermónum. * Púeris. Glória. * Púeris. Dan. 1. 1. Cor. 12. Vespera de Feria. DIE XX. S. DIONYSII AREOP. EPISCOPI ET MARTYRIS. Simplex. Lectio 1. Cap. 13. Ex Daniele Prophéta. COMPLETIS ítaque diébus, ERAT vir hábitans in Baby post quos díxerat rex ut introducerentur: introduxit eos præpósitus eunuchórum in conspectu Nabuchodonosor. Cumque eis locútus fuisset rex, non sunt inventi tales de universis ut Dániel, Ananías, Misael et Azarías: et stetérunt in conspectu regis. Et omne verbum sapiéntiæ et intellectus, quod sciscitátus est ab eis rex, invénit in eis décuplum super cunctos aríolos, et magos, qui erant in universo regno ejus. Fuit lóne, et nomen ejus Jóakim: et accépit uxórem nómine Susannam, fíliam Helciæ, pulchram nimis, et timentem Deum parentes enim illíus, cum essent justi, erudiérunt fíliam suam secundum legem Móysi. Erat autem Jóakim dives valde : et erat ei pomárium vicínum dómui suæ: et ad ipsum confluébant Judæi, eo quod esset honorabilior ómnium. Et constitúti sunt de pópulo duo senes júdices in illo anno, de quibus lo-, 20 SEPT. S. DIONYSII AREOPAG., EPISC. ET MART. 277 cútus est Dóminus: Quia egressa est iniquitas de Babylóne a senióribus judícibus qui videbantur régere pópulum. Isti frequentábant domum Jóakim, et veniébant ad eos omnes qui habébant judícia. Cum autem pópulus revertisset per meridiem, ingrediebátur Susanna, et deambulábat in pomário viri sui. Et vidébant eam senes quotídie ingredientem et deambulantem: et exarsérunt in concupiscéntiam ejus. Et evertérunt sensum suum, et declinavérunt óculos suos, ut non víderint cœlum, neque recordarentur judiciórum justórum. Factum est autem, cum observárent diem aptum, ingressa est aliquando cum duábus solis puellis, voluitque lavári in pomário. Cum autem egressæ essent puellæ, surrexérunt duo senes, et accurrérunt ad eam, et dixérunt: Ecce óstia pomárii clausa sunt, et nemo nos videt; quamobrem adsentíre nobis. Quod si nolueris, dicémus contra te testimónium ̧ mélius est mihi absque ópere incidere in manus vestras " quam peccáre in conspectu Dómini. Et exclamávit voce magna Susanna; exclamavérunt autem et senes adversus eam. Cumque venisset pópulus ad Jóakim virum ejus, venérunt et duo presbyteri, pleni iníqua cogitatióne adversus Susannam, ut interfícerenteam. Et dixérunt coram pópulo: Míttite ad Susannam fíliam Helcíæ, uxórem Jóakim. Et statim misérunt. Et venit cum paréntibus, et fíliis, et universis cognátis suis. Flebant igitur sui, et omnes qui nóverant eam. Consurgentes autem duo presbyteri in médio pópuli, posuérunt manus suas super caput ejus, quæ flens suspexit ad cœlum: erat enim cor ejus fidúciam habens in Dómino. Et dixérunt presbyteri: Venit ad eam adolescens qui erat abscónditus. Crédidit eis multitúdo quasi sénibus et judicibus pópuli, et condemnavérunt eam ad mortem. R. Si cor nostrum non reprehénderit nos, * Fidúciam habémus ad Deum. †. Exspectantes misericórdiam Dó mini. Judæ. Fidúciam. I. Joan. 3. Lectio 111. Brev. Bizunt. et Nem. GENTIUM Apóstolus, qui sapiéntibus et insipiéntibus se debitórem profitebátur, cum Athénas venisset et idololátriæ déditam vidisset civitá tem, quæ pluribus jam a séculis potiebátur philosophiæ, eloquéntiæ aliarumque ártium principátu; incitabátur spíritus ejus in ipso disputabat igitur in synagóga et in foro per omnes dies ad eos qui áderant. Ad Areopagum, cujus erat de religiónis rebus judícium, evocátus, in médio impávidus stetit omni licet ope humána destitútus, Christi Apóstolus; ac coram tremendo hoc tribunáli cujus investigatióni se suamque doctrínam committere Plato non ausus fúerat, Evangélii dógmata Paulus líbera voce pandit, et tali verbórum vi ac candóre, qualem in suis philósophis et oratóribus non reperientes, non potuerint quin in Paulo mirarentur júdices. Ii quorum ánimus per cupiditates non obdurúerat, nec a vero erat avulsus, perféctius edocéri poscentes, Apóstolo adhæsérunt, et fidem Christi sincére sunt amplexi, inter quos Dionysius qui primus Atheniensis Ecclésiæ fuit epíscopus. Sub Adriáno autem imperatóre post claríssimam fidei confessiónem et gravíssima tormenta, glorióso martyrio eum coronátum esse tradit sanctus Aristides Atheniensis in suo ad Adriánum pro Christianis Apologético. dum elementa mundi, et non secundum Christum. *In.Glória. * In. Coloss. 2. Oratio Brev. Paris. ILLUMINA, quæsumus, Dó mine, mentis nostræ téne- Vespera de sequenti. DIE XXI. S. MATTHÆI, APOSTOLI ET EVANGELISTE. Duplex-majus. De Communi Apostolorum. IN I NOCTURNO. Lectio I. Cap. 13. CUM Susanna ducerétur ad mortem, suscitavit Dóminus spíritum sanctum púeri junióris, cujus nomen Dániel; et exclamávit voce magna: Mundus ego sum a sánguine hujus. Et conversus omnis pópulus ad eum, dixit: Quis est iste sermo, quem tu locútus es? Qui cum staret in médio eórum, ait: Sic fátui, fílii Israel, non judicantes, R. Sicut accepistis Jesum neque quod verum est cogChristum, In ipso ambu-noscentes, condemnastis fíláte. . Vidéte ne quis vos decípiat, per philosophiam et inánem falláciam, secun liam Israel? Revertímini ad judicium, quia falsum testimónium locúti sunt adversus |