insita succendens stomachum, gravis unda pavoris, A Munera sic merito festinans reddere sancto,
Illa ad vicinum pallebant mosta cadaver
Corpora seminecum cognata, at funere tali
Mastior exemplo morientum turba pavebat.
Ast alii exanimes saltim contingere caros
Officio miseri nimium trepidante timebant
Ne dispersa graves sererent contagia morbos.
Hos metus obsequio subtraxerat, at dolor iliis
Viscera multiplici præstruxerat anxia luctu
At qui postremis tumulassent membra sepulcris
Dilati ad similem uon longo tempore mortem
Portabaut pariles ad limina tristia morbos.
Nil medicæ valuere manus, nil gramina succis,
Sæpe suis magnas languentum operata medellas.
Tali igitur dominus confusus clade suorum,
Diffisusque suis precibus, placare laborat
Suffragio sancti Dominum, meritoque patroni
Allegans querulam Martino interprete cladem.
Qui quanquam curæ jam læso judice causæ
Per nimium sentiret onus, tamen anxia clemens
Sollicito affectu poscentis vota recepit:
Nec prius absistit jugi cruciata labore
Proterere exhaustis arentia membra medullis,
Et prono duram tellurem elidere nisu,
Assueta adjectis duplicans jejunia pœnis,
Nec tenui saltim concludens lumina somno
Exæsam stimulans setoso vellere carnem;
Quam Dominus tanti studio permotus amici,
Finita tandem penitus mitesceret ira,
Reddens optatæ felicia dona salutis;
Gratantem et Dominum complectens turba suorum
Exciperet totis contestans gaudia votis
Narrantem clari titulos et gesta patroni.
Qui, post depulsam Martino orante ruinam,
Argenti centum prædicta ad limina libras
Detulit oblatis compensans præmia donis,
Ut medici meritum merces vel parva probaret,
Munifica et studiis gratantis vota paterent.
Quæ sanctus cari officio gavisus amici
Præmia devoti affectum testantia cordis
Nec renuit, dum tradentis dispendia cautus
Cogitat, ut fructum fidei præmissa referrent
Muncra; nec rursum proprios suscepit in usus.
Ne mentem sancti votum macularet habendi,
Sed commissa Deo cœlo conclusit in alto,
Ut modo captivos duris laxantia pœnis,
Liminibus exclusa piis donata redemptis,
Servarent admissa fidem, contempta rigorem.
B Perge igitur præmissa sequens, promissa repo
Antistes claram cœli sublimis ad arcem
Astrigeram sortite domum, rutilamque coronam
Qui cunctam rabiem diri totumque furorem
Demonis in parvam potuisti astringere muscam.
At nos præsentes semper venerabimur artus
Donec ad æternam redeas cum corpore vitam
Sanctorum adnexus tumulis, jungende coronis.
Vix solum a nobis potuisti abscondere vultum
Nobiscum pietate maneus; te sæpe frequentes
Invisunt oculi, coram curatio vivit.
Adsunt optatæ confestim dona salutis.
Verba silent sed signa nitent; sic corpore paulum
A visu abstraberis, præsens virtute videris, Quam precor ut misero manifesto corde petitam Semper adesse velis, ut cum meditatio carmen Finierit, teneat transcripta oratio laudem.
Invitas nostram revocanda ad murmura curam Dum vitam virtute paras, non clause sacerdos Lege obitus, carnique tuæ sine carne superstes Cerneris, expeteris, contingeris, atque teneris. Dum largiris opem præsentem, ostendis honorem, Quærenti assistens, et nunquam absconse precanti, Quam bene vicinus propter complectitur artus Spiritus, et sanctum perfundit gratia saxum. Nil longe est pulsante fide: clamantia corda Allegant proprias sine voce et murmure causas. Mentis verba legit qui sensum introspicit, et cor Visit, et arcanum percenset pectoris antrum.
Quinque prius recolens signavi gesta libellis, De multis vel pauca legens, quota portio nobis Comperta est tantis titulis quos contigit unus? Exiguum quanta pensat mercede laborem? Indigno rursum tanta ad præconia sensu Quanta siuit, fert vota rei bonitate patroni. Præcedit meritum pia gratia, palmia tenetur, Nec sentitur onus: nondum libata laboris
Cura mihi est, quod velle jubet jam muneris archa
O quantas potuit major facundia linguas.
Hoc operis decorare bono, consueta repelli
Carmina non patitur, credit bona que sua novit.
Nam certum jussisse ipsum qua: missus ab illo
Interpres tentanda putat sociatus et hærens,
Et semper tanti revehens præcepta magistri
PERPETOUS felix docto victurus in ævo.
Non famæ incertum narrat, nec credulus aure
Rumorem attentas properat vulgare per aures.
Coram visa probat, testis fidissimus astat,
Inspectæ assertor fidei miracula prodit
Luminibus oblata suis, et tradita votis.
Huc ex diversis certatiin partibus orbis
Agmina conveniunt, numerosas millia causas
Multiplicant, iterantque preces: dat gratia velox
Optate pietatis opem, lætantur ovantes
Emensi fructum celerem se ferre laboris.
Jam vero obsessos furioso demone sensus
Huc vocat auxilium, rapit huc curatio velox.
Sistuntur, trepidantque rei, confessio clamat
Extorta imperio sub judice pœna salubris
Cernitur, et proprias alieno in corpore voces
Edere pervasor captivo ex ore jubetur.
Sentitur judex nec cernitur impius hostis:
Exsul ab erepta properat discedere præda,
Inter et instantes fugiens vanescere pœnas.
Aeria in nexum constringunt vincula corpus,
Quos rebare vagos nexos miraberis artus.
Firinabunt inspecta idem: quem pœna ligavit,
Tormenta implicitis produnt constrictius ulnis,
Pulsat et affixis obstacula membris (sic).f
Quid cum sidentes cancelli in tramite gressu
Aerium sustentat iter? nutantia currunt
Corpora et impositum cava subvehit aura volatum. -
Quin etiam in puteum qui templo clausus in ipso
Fonte salutiferas eructat concavus undas,
Corpora præcipiti jaciuntur concita saltu
In pronum cogente reo, qui vertice presso,
Prægressum sua membra caput detrudit in altum
Gurgitis, et cerebrum membrorum mole perurget.
Sed quis non videat cum corpora mersa resurgant
Extentos patuisse sinus et fulcra favoris
Molliter exceptis ulnas reserasse ruinis?
Artus prædo gravat, vitam clementia servat;
Plus opis apparet studium quam pœna latronis.
Quisque fide nutante labas attende, resurgunt
Corpora, et ad vitam Martino orante trahuntur.
Absorbes tantum miserorum membra profundum,
Nec puteus patulo conclusos ore perurget. ·
Sed quid ego e puteis? fluvius testatur alumnus
Mirandæ virtutis opus, qui mœnibus urbis
Junctus contiguis allambit saxa fluentis.
Hic medius cellam discriminat atque sepulcrum,
Divisisque locis diffusum interserit æquor,
Naviger inque freti speciem se gurgite vasto
Disjiciens, longeque suis divortia ripis
Instituens, oculos visu ulteriore fatigat.
Et quanquam validos lassat tranando lacertos,
Hunc fluvium a templo quod sanctos continet artus
Et laudi æternæ felicia membra reservat,
Insanas petiit misero cum corpore dæmon,
Mersurus raptam vicino in gurgite prædam.
Verum nil patitur miseratio tanta cruentum,
Atque adimit diro sævissima jura tyranno.
Duratum calcatur iter, solidata rebellat
Gressibus, et passus properos non alluit unda.
Trans fluvium siccas stupuerunt agmina vestes,
Et gaudens hominem purgandum cella recepit
Quæ dudum angelicæ felix fuit hospita vitæ.
Nec quidquam gestum turbatæ tempore mentis
In semet reduces sensu tenuere recepto.
Chunnorum plerumque sonos et fracta minantum
Murmura, et incisas fera per compendia voces.
Auxilium sub teste patens nescivit ademptus,
Muneris ignarus, tantoque e munere salvus
Plerumque inßexas aliena ad murmura linguas
Possessor miseri rapiebat spiritus oris,
Ut Græcis fluerent Gallorum verba loquelis,
Et fando exprimerent gentem, nec nomine notam.
• Energumeni per cancellos basilice vehuntur et
in puteum jactantur impulsu demonis, mox illæsi abs-
trahuntur. Vide Gregorium Turonensem, l. 1 de Mi-
PATROL. LXI.
A Quisquamne hunc sensu proprio putet esse locutum.
Qui fatur non nota sibi, de pectoris antro
Mugit, et edomitam flectit possessio linguam,
Ut chorda id resonant motus quod plectra pererrant,
Imperioque magis nervorum fila loquantur.
O quoties urgente Deo ventura fatentur!
Et quorum oblectant semper mendacia fraudem
Extortum a Domino coguntur dicere verum,
Quæ pœna est manifesta loqui, præceptio vocem
Elicit, et cedit mandato oppressa voluntas.
Illustrem virtute virum sed moribus almis
Plus clarum magnumque fide quà celsior exstat
Egidium, hostilis vallaverat agmine multo
Obsidio, objectis quæ monia sepserat armis
Auxilia excludens, et clausos viribus urgens
Ut minus obsessis faceret divisio robur,
Nec jungi ad bellum socialia castra liceret.
Verum præsidio Domini dejecta fugantur
Millia, et egressum portis bipatentibus aginen
Restaurat solidas securo principe vires.
Interea trepido vicinia mœsta pavore
Pallebant tanti proceris discrimine, et omnis
Anxia pendebat populorum cura paventuin.
Dum se quisque putat similem perferre procellani,
Inque uno nutat quidquid consistit in uno.
Ergo aliquis fortè ex illis quos tetrior ira
Traxerat ad votum sorbendi in cæde cruoris,
Præcipiti ad nutum Domini quasi turbine raptus,
Præcedensque citos trans flabra et nubiła ventos
Gestorum seriem captivo e corpore prompsit,
Obsidione urben Martino orante solutam,
Atque ipsum donasse Deum populumque ducemque
Mox patuit manifesta files, seriemque probavit
Ipse dies, eadem hora fuit, nihil ordine verso,
Invitumque hostem fallere pœna coegit (sic).
Ut Balaam cupiens Domini maledicere plebem -
Extorquente Deo cœtum benedixit ovantem.
Haud alio penitusque ipso rerum ordine venit
Nuntius, illam urbem tanta obsidione solutam,
Præcipitem Rhodanum molli quem ponte subegit,
Et junxit geminas connexo tramite ripas,
Ut siccum præberet iter, qur.`puppibus instat,
Desuper et presso nutans via pendet in amne.
Hanc quoque præsenti sociatus sancte patrono
Eripis, et cogis trepidum tua vota fateri
Que nollet donata tibi, reus astat, et Euro
Ocior admissa optatæ specularia cadis
Hæc quoque discussis patefecit calculus horis,
Ipso ut res docuit, completa et prodita puncto.
Jam vero erga omnes curatio quanta medelas
Non medicante manu, non succo allata salubri,
Nec ferri perpessa aciem, nec graminis haustum,
Ulcere nec raptam resoluti sulphuris ignem,
Sed verbo medicante fluens, recteque probata
Præcipiti virtute fides que cominus astans
Cmnibus, invitat, trepidat dum sanat adeptus.
Hic cæci ignote slupuerunt munera lucis,
raculis Martini, c. 2, ubi hæc et sequentia omnia
gesta narrat, sumpta ex libro Paulini sexto, ut ipse
Hic alacrem cursum vegetato corpore claudi,
Hic nova collate vocis discrimina surdi:
Quod causæ attulerint cladem, tot dona salutem
Restituunt, semper poenis numerosius astat
Præsidium, præsensque fugat tutela periclum.
Experta est tantam paralytica virgo medelam
Arficiens miseros longo morore parentes.
Namque omnem membrorum usum violentia morbi
Abstulerat, cunctisque simul præmortua nervis
Exanimos penitus stratis rejecerat artus,
Et solo vivens gemitu spiramine fesso
Et flatu exiguo stomachum quatiebat anheluni,
Hæc sancti ad meritum manibus delata parentum
Propter vicinum jacuit miseranda sepulcrum;
Alterno nunc ora rigant rorantia fletu,
Inque vicem effuso lacrymarum flumine certant.
Perriovit sanctum clementia, vix levis artus
Attigerat miseros benedicti tactus olivi,
Exsiluere pedes, nervi sumpsere vigorem,
Et valida optatos senserunt brachia motus,
Erectæque manus digitis lusere solutis.
Gaudia confestim miseri votiva capessunt,
Et vix tam trepidi credunt quæ credere malunt.
Mutatur rursus facies meliore sereno
El nova perspicui rapiunt miracula vultus.
Attamen haud longa hoc meritum servavit ho-
Qui nunc assiduis onerabant limina votis,
Spondentes celerem post præmia tanta recursum,
Atque inopum sumptum mox largitione levandum
Munifice quos sanctus alit, vestitque sacerdos
Consuetam devotus opem dum præstat egenis,
Expensisque suis ditescit prompta voluntas.
Anguis ut antiqui dirum rapuere venenum,
Atque idem serpens qui quondam suaserat Evam
Hos quoque consiliis simili livore coegit.
Neglectam calcare fidem, dum prava voluntas
Consiliis addicta malis diversa volentum
Paruit infelix foeda ad mendacia verbis,
Immemor inspecti penitusque oblita favoris,
Idolicos repetit vesano pectore ritus,
Dispositum mutavit iter, vegetamque puellam
Auctori vitæ abripuit, diroque latroni
Dedidit, ingratus fidei, sed subditus hosti.
Verum ubi tartarei feralia busta tyranni
Eminus aspexit decepte virginis error,
Concidit, et dono tanti spoliata patroni
Addicta est propriis eliso corpore morbis,
Donec sanatam dominante priore puellam
Mors raperet duplicata malis, et debita pœnis,
Quam melius tantæ recolentem dona medelæ
Ad vitam æternam vel præsens vita vocasset,
Jure ut evangelici meminisset credula verbi
Quo jussum Domini sanatum munere servum
Peccatum vitare suunt, ne rursus in ipsum
Pergeret, et culpam poena graviore piaret.
Interdum injustos justo terrore coegit
Virtutem sentire Dei; nam sæpe rebelles
Si nondum præcepta regunt, vel verbera cogunt.
Cum subito pavefaeta metu graviore (sic)
A Auxiliatores pateretur Gallia Chunos,
Nam socium vix ferre queas qui durior boste Exstet, et annexum fœdus feritate repellat. Horum unus stimulis furiosi dæmonis actus Irrupit sacram Domini prædo improbus ædem, Inde altare Dei gressu temerare profano Ausus, et intuitu furialia vota secutus, Abripuit sanctam tumulo vellente coronam Quæ meritum sancti propter conjuncta docebat, Effigians illam quam Christo judice sumpsit Fulgentem astrigera cœli sublinis in arce, Sed sensere oculi culpam, quod nuntia cordis Lumina perspectam voluerunt condere prædam. Intuitu peccavit ovans, nec cernere quivit Que rapuit, liquitque oculos, subtracta voluptas, B Obsessos gemuit visus quasi-nocte diurna, Et circumfusæ quærens solatia lucis Vicinum deluit tenebris densiscere solem. Quid stupet aspectum subita caligine clausum ? Jan tunc cæcus erat male cum rapienda videbat. Verum ubi quærenti crimen detexit amico, Et percontanti nudavit gesta sodali, Prægressum seu nocte ducem cogente secutus Dissimili petiit benedicta altaria voto, Edomitus jam clade sua, propiorque saluti Confessus commissa reus, seque ipse salubri Judicio damnare volens, meruisse videtur Hinc veniam, quod se pœnam meruisse fatetur. Compensat plectenda dolor, perversa réformat. Amissa ut capiat, sumit sua, que tulit, offert. Mens perversa habuit pœnam, conversa medelam. Ast alius cædem sitiens violentior ira Dæmone fervidior qui capto in corpore clausus Tartareo miserum furiosus jure premebat, Percolit obsessum funesto a dæmone corpus, Hospite tam diro tanto crudelior hostis Sanguineumque ensem perfosso in pectore mersit. Verum persistens insania vel furor idem Spunrantem gladium rorantem et sanguine dextram Vertit in actorem sceleris vix cæde peracta, Et latebras tanti sceleris mucrone resolvit Ac facinus male conceptum per viscera quærit, Quam cito judicium velox vindicta probavit. Et se cum tali admisse propera ultio junxit. Nec quisquam dura ista putet, cum pauca timoren Signa acuunt, pœna exterret, formido medela est. Ornatum sanctis altaribus addere gaudens Certatim populus studio properabat ovantum. Verum cum pulchras molitio tanta coluninas Tentaret sancti transferre ad limina templi: Quidam tam properis cæcato corde rebellans Obvius ire parat vel talia cœpta morari Instinctu impulsus furiosi dæmonis audet: Insuper uxori minitans quod fletibus ejus Expletum pensaret opus, cum forte propinquo Rure habitans quesita operi instrumenta dedisset. Nec mora, et in parvi vada per lucentia rivi • Præcipiti dejectus equo, non repperit ullas Quæ possent pronum corpus demergere lymphas. Mergendus quæsivit aquas tenuique fluento
Incubuit moriens, quas presserat hausit arenas;
Naufragium sine puppe rapit, sine flumine gurges:
Agnoscunt elementa Deum, nil casibus inde
Mentiri licuit quod jussio sola peregit.
Non illas certe lacrymas tua funera flenti
Præmissæ movere nina, sed plangit, ut ante
Ominis exosi vates ventura canebas.
Præcedis nostras jam non prohibendo columnas,
Nec rapis ornatum templo, rapiende sepulcro.
Sed populus majore fide devotus et instans
Præcipuum celeravit opus, virtute probata
Judicium emicuit, præsens devotio crevit.
Jam posito terrore legens correcta perielís,
Munera præcipai numerabis blanda patroni,
Et post percussum victo serpente venenum
Nectarei primum succo gaudebis olivi;
Quod quoties sancti vicinia juncta sepulcri
Cominus excepit, mutavit vera liquorem
Gratia, et advexit properas festina medelas.
Perlatum obtulerat felix antistes olivum
Incunctante fide quod spiritus ille rigaret,
Et nova contigui perfunderet aura favoris,
Perpetuus Domini non solum nomine cultor,
Et prægressa pii sectans exempla magistri.
Hunc cum vellet opem veneratus ferre saluti
Expertumque bonum cunctis adhibere medelis,
Abrasus propere benedicto e marmore pulvis
Admixtus sancto vires duplicavit olivo
Ut sic resperso virtus geminata liquori
Augeret contacta fidem, sociata salutem.
Verum ubi vel inodicam sensit vicinia micam,
Gratia contactum velox suspendit olivum,
Et tumor exundans efferbuit, auxit abundans
Copia quod coram prolato munere crevit.
Celsior ole suo diffusio claustra rigavit.
Et tamen exundans non fecit gratia damnum
Et subjecta fluens, et semper plena repletis,
Non maculat unquam madidas hæc gloria vestes.
Majorem hæc retinent inspecta Siloa nitorem,
Quæ totum testantur opus, non abluat ullus
Quæ virtus tanto indicio perscripta notavit,
1 Nec clausa est laus ista loco, sectata fideles
Gratia sublimes titulos et in aera misit.
Ipsæ etiam sancti meritum sensere proceile,
Grandinis et terror densatis nubibus hæsit
Vastandisque locis clementior ira pepercit.
Quidam confidens veram se ferre salutem,
Si quidquam e sancti licuisset limine templi
Ad propriam deferre domum, benedicta salubris
Congaudens famulus suscepit præmia ceræ.
Experta est gavisa fides quod pectore toto
Senserit auxilium: spes exspectata revixit,
Evasit protectus ager jacula illa liquoris
Saxea, et astrictæ glacialia verbera lymphæ,
Ac fructus satione tegens quæ condita terræ
Extendit patulos votiva ad tegmina ramios.
Indultum stupuit vicinia cuneta favorem
Et patuit veris virtus jam cognita signis.
Non ego centeniş possem hæc præconia linguis Cuncta loqui, aut tantas virtutum evolvere palmas:
A Nec mihi mendacis pulsanda oracula Phœbi,
Nec confictarum plectra exspectanda sororum.
Nos alter repleat tante ad præconia laudis
Spiritus, et nostro det verba et gaudia cordi.
Ut verum cantare queam, mea Musa, patronus,
Me foveat, vegetetque meum sua gratia sensum,
Ne vincar splendore operis, neu lumine tanto
Obrutus instabiles oculos a luce reflectam,
Perspicuoque canam celsa et cœlestia sensu.
Crede Deo, lecture, pio que credere nobis
Ambigis, et Christo cuncta hæc proclivia nosces
Quæ dedit, et sancti titulis accrescere jussit.
Obsequium solemne pio deferre quotannis Assuevit populus, reducis cum circulus anni Instaurat renovans sanctæ mysteria Pascha; Blavitat propria veneratio plurima cellæ Quæ tam præcipuo patuit fida hospita sancto, Angelico possessa viro, prona ora madescunt Fletibus, et lacrymis sancti vestigia quærunt, Quæ loca contigerit psallens, quæ presserit orans. Hinc meminisse volunt in quo libaverit escas Immensa exiguo laxans jejunia gustu, Cœlesti auxilio excubiis quæ cella quietem Foverit, atque brevem membris largita soporem Sublimem vigili recrearit imagine mentem. Huc populum congaudet ovans perducere pastor. Transfretat exceptum numerosis puppibus agmen Et fructus sub classe latent: huc sexus et ætas Omuis adest, vacuæ resident custodibus ædes Et cunctis alterna fides penetralibus astat. Interea infuso mortis vel criminis auctor Invidiæ livore suæ, conatibus istis
Obvius ire parat, navemque aggressus onustam
Fluctibus in mediis vastoque in gurgite mersit,
Involvens alto simul omnia rapta profundo,
Implicitumque trahens decursu fluminis agmen.
Quam cladem exspectabat ovans, quantoque triumplio
Optate numerabat funera mortis (sic),
Divulsos rapiens nutricum a pectore parvos,
Dispergensque vagas super invia cærula clades?
Ast alio cernens nexu cervice gravata
Mergere depressum quod strinxerat ulna cadaver,
Hos madida jan veste trahi, sed quærere cœlum
Lumine et infusas vel murmure pellere lymphas.
Interea consors Martini in nomine clamor
Auxilium cœleste ciel, prosternitur omne;
Vulgus, et humeutes fletu perfundit arenas.
Debebat tam læta dies specialia mœstis
Gaudia, et eximium solemni in tempore munus.
Adfuit in mediis confestim mitior undis
Spiritus, et dire rapuit jura improba morti.
Supendit vaga membra liquor solidala saluti,
Lymphæ artus subvexit aquis, non icta natatu
Nec permutatis sulcata et saucia palmis,
Immotum gestavit onus ripisque revexit,
Gaudia et advectain numerarunt læta salutem.
Agnovit natum genitrix, infantia matri
Hæsit et amplexu genitor sua pignora fovit.
Frater, mater, herus, famulus, matrona, propinquus
Collato cojere gradu, gratesque ressitans
Vox ceciuit, sanctisque Deum laudavit in hymnis.
Vix audet quisquam confestim credere visis.
Consulit et dubio trepidantia lunina voto,
Nec fracta est terrore fides, properatur ad amnem ;
Ocius instaurat vegetas nova gratia vires,
Non habitum mutare placet, cum vestibus hisdem
Exsultant, madidoque fides non alget amictu.
Sic ripa ulterior tanto gavisa triumpho,
Cantemus Domino læta et credula, dixit (sic),
Præda illæsa canit, submersus prædo remansit.
Ecce iterum Dominus scissi Jordanis biatu
Divisum patefecit iter, populumque per amnem
Prægressæ jussit se jungere cominus arcæ,
Ad fontem remeans vertit sua flumina gurges,
Et sistens cursum refluus properavit ad ortum,
Hæc loca calcatis populus protrivit arenis
Navita quæ trepidus, remo veloque cucurrit.
Quas terræ, pontique vias non nominis hujus
Gloria pernici penetravit concita saltu,
Equoreas egressa vias, et pervia nautis,
Vasti dorsa maris validis abrepta procellis ?
Puppis in ignotum longe delata profundum
Extra hominum classisque vias torpore ligatum
Turbinis impulsu præceps irruperat æquor.
Egressum spes nulla dabat. Nam glute liquoris
Immota absistens pontus tabulata tenebat
Obsidione maris cupientes vota procellæ.
Verum nulla datur miseris exire potestas
Naufragium tam segne tenet sine motibus ullis
Quæ natat in pelago non enatat, bæret in undis
Detestanda quies pontus quod sustinet obstat,
Nec vehit impulsu puppem, nec sorbet hiatu.
Effugii via nulla patet, nam servat in undis
Fluctibus astrictam torpens custodia prædam,
Spes est una Deus, solus quæcunque creavit,
Et regit, imperium servant elementa creantis,
Ad nutum Domini raptim commota quiescunt,
Insuetos motus propere torpentia discunt,
Dispositisque prius rebus dat jussio legem.
Quidam rumorem sensu meliore secutus
Martini titulos fama vulgante per orbem.
Compererat, plenaque piis miracula gestis,
Hic cogente malo solam ratus esse salutem
Ad verum clamare Deum, sie forte precatus,
Ad cœlum visus lacrymarum fonte rigatos
Erigit, atque oculis cordis penetralia jungens.
Aspice, ait, miseros spes una el vera salutis,
Martini miserere Deus, qui tanta per illum
Sparsisti in populis divini signa favoris,
Et meritum virtute probans extendere terras
Jussisti titulos etiam trans æquora claros.
lle suis solvat vel laxet vincula puppis
Suffragiis, cogat divisas cedere lymphas,
A Et tantum fluctum rarescere gurgite ponti.
Nec mora, et allapsi propere vis maxima venti Expulit arreptam discisso gurgite navem,
Et vexit facili super invia cærula flatu, Moxque exoptata portus statione refovit, Nomine Martini vectus simul atque revectus. Assiduaque fide dona exorata canentes,
Quis tandem hæc sensu capiat; quis carmine pingat
Quis numerare queat, quis promerc ? vincitur omne
Ingenium, cohibent pressas pra conia linguas.
Attamen inferior titulis quos gloria comit,
Quæ comperta mibi toties vel scripta relegi
Cum fari ut dignum est, nequeam, vel tangere nitar.
Quidam de sancto repetens sua limina templo
Præsidium domui credens afferre salutis
Detulerat secum sanctam ad penetralia ceram,
Fidens quod tanti benedictio juncta patroni
Tam justæ fidei meritis virtutis adesset.
Et jam tempus erat prodi documenta favoris.
Forte per elapsum serpens incautius ignem
Flamma vorax vires augens per pabula ligni
Urgebat jam clade domum. Vapor undique in auras
Plurimus undantem glomerabat turbin; molem,
Arida sorbebat rapiens atque obvia lambens,
Et solas linquens de tanta clade favillas.
Nec spes effugit propius flagrante periclo.
Sepserat incumbens propter penetralia terror,
Et tam contiguam vicina pericula prædam.
Ad sanctum rediere preces, clamore fideli
Poscitur, atque iterant crebræ nomina voces (sic),
Ipse herus accensæ rutilantia lumina ceræ
Unguine felici blandam fundentia lucem
I rætrepida velox rapit ad penetralia dextra,
Atque inter medias statuens flagrantia flammas
Ignis præsidiis ingentem reppulit ignem.
Hasit turbo furens, vastator protinus hostis
Terga dedit, rabienique ignis scintilla fugavit.
Non ita si totos jecissent nubila nimbos
Desuper infuse possent prodesse procellæ.
Aut si certanter rapuissent flumina cœtus,
Quilibet hæc quirent exhausto flumine fontes
Tam celeri præstare bono quam vera potestas
Ignis prætrepidans refugit sua pabula ceras
Alterosque favos consors natura pavescit.
Virtute interimit flammam quam lumine nutrit
Nectare perspicuo redolens pinguedo liquores.
Hæc paucis ausus propere percurrere verbis
Signavi indoctus populo relegenda fideli,
Firmavere humilem tam grandia gaudia vocem,
Quæ quæris descripta parum mirabere gesta,
Sufficit ut carmen temnens præconia laudis
Nil morti licuisse, palam cum vita probetur.
Perpetuum urbs Turonum Martino antistite gaudel
B. PAULINI AD PERPETUUM EPISCOPUM.
Domino sancto ac beatissimo patrono Perpetuo episcopo Paulinus.
Iterato asinge ora reserastis qui mihi loquendi fidu
ciam præstitistis, cum objecta ore in eo loco verecundius silentio conticescerem quam imperitą verbositate garrirem. Sed quærit de suffragii assidui
|