87 THE EPISTLE TO THE PHILADELPHIANS. SHORTER. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΥΣΙΝ ΙΓΝΑΤΙΟΣ. Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, ἐκκλησίᾳ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῇ οὔσῃ ἐν Φιλαδελφίᾳ [τῆς Ἀσίας], ἠλεημένῃ καὶ ἡδρασμένῃ ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ, καὶ ἀγαλλιωμένῃ ἐν τῷ πάθει τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἀδιακρίτως, καὶ ἐν τῇ ἀναστάσει αὐτοῦ πεπληροφορημένῃ ἐν παντὶ ἐλέει· ἣν ἀσπάζομαι ἐν αἵματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἥτις ἐστὶν χαρὰ αἰώνιος καὶ παράμονος· μάτ λιστα ἐὰν ἐν ἑνὶ ὦσιν σὺν τῷ ἐπισκόπῳ, καὶ τοῖς [σὺν αὐτῷ] πρεσβυτέροις καὶ διακόνοις, ἀπο δεδειγμένοις ἐν γνώμῃ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὓς κατὰ τὸ ἴδιον 9έλημα ἐστήριξεν ἐν βεβαιωσύνῃ, [τῷ Ἁγίῳ αὐτοῦ Πνεύματι.] Α ́. Ὃν ἐπίσκοπον ἔγνων, οὐκ ἀφ' ἑαυτοῦ, οὐδὲ δι ̓ ἀνθρώπων, κεκτῆσθαι τὴν διακονίαν, τὴν εἰς τὸ κοι νὸν ἀνήκουσαν, οὐδὲ κατὰ κενοδοξίαν, ἀλλ ̓ ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ Πατρὸς καὶ [Κυρίου] Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὗ καταπέπληγμαι τὴν ἐπιείκειαν, LONGER. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΣ. Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, ἐκκλησίᾳ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Ιησοῦ Χριστοῦ, τῇ οὔσῃ ἐν Φιλαδελφίᾳ, ἐν ἀγάπῃ ἠλεημένῃ, καὶ ἡδρασμένῃ ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ, καὶ ἀγαλλομένῃ ἐν τῷ πάθει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ ἀδιακρίτως, καὶ ἐν τῇ ἀναστάσει αὐτοῦ πεπληροφορημένῃ ἐν παντὶ ἐλέει ἣν ἀσπάζομαι ἐν αἵματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἥτις ἐστὶ χαρὰ αἰώνιος καὶ παράμονος μάλιστα ἐν ἑνὶ οὖσι συν τῷ ἐπισκόπῳ καὶ τοῖς πρεσβυτέροις καὶ διακόνοις, ἀποδεδειγμένοις ἐν θελήματι Θεοῦ Πατρὸς, διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χρι στοῦ, ὃς κατὰ τὸ ἴδιον θέλημα ἐστήριξεν αὐτοῦ βεβαίως τὴν ἐκκλησίαν ἐπὶ τῇ πέτρα, οἰκοδομῇ πνευ ματικῇ, ἀχειροποιήτῳ, ᾗ συγκλήσαντες οἱ ἄνεμοι καὶ οἱ ποταμοὶ οὐκ ἴσχυσαν αὐτὴν ἀνατρέψαι, ἀλλὰ μηδὲ ἰσχύσειάν ποτε τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας, ἀλλ' ἐξασθενήσειαν δυνάμει Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν. Α ́. Θεασάμενος ὑμῶν τὸν ἐπίσκοπον, ἔγνων ὅτι οὐκ ἀφ ̓ ἑαυτοῦ, οὐδε δι ̓ ἀνθρώπων ἠξιώθη τὴν διακονίαν, τὴν εἰς τὸ κοινὸν ἀνήκουσαν, ἐγχει ρισθῆναι, οὐδὲ κατὰ κενοδοξίαν, αλλ ̓ ἐν ἀγάπῃ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ Θεοῦ Πα τρὸς, τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· οὗ καταπέπληγμαι τὴν ἐπιείκειαν, THE EPISTLE TO THE PHILADELPHIANS. Matt.xvi. 18. LONGER. EJUSDEM EPISTOLA AD ex Troja. Ignatius, qui et Theophorus, Ecclesiæ Dei Patris et Domini [nostri] Jesu Christi, quæ est in Philadelphia, misericordiam consecutæ in dilectione, et confirmatæ in concordia et exultatione Dei, in passione Domini nostri indiscrete, et in resurrectione ejus repletæ in omni misericordia: quam [et] saluto in sanguine Jesu Christi, quod est gaudium sempiternum et singulare: maxime iis qui sunt in unum cum Episcopo, et [cum] Presbyteris, et [cum] Diaconis; probatis in voluntate Dei Patris, per Dominum Jesum Christum, qui secundum suam voluntatem solidavit firmiter Ecclesiam ejus super petram, ædificio spirituali non manu facto: quam flumina inundantia et flantes venti non valuerunt subvertere; nec valeant aliquando spiritus nequitiæ, sed debilitentur virtute Domini nostri Jesu Christi. SHORTER. AD PHILADELPHICOS. Ignatius, qui et Theophorus, Ecclesiæ Dei Patris et Jesu Christi, quæ est in Philadelphia Asiæ, habenti propitiationem, et firmatæ in concordia Dei, et exultanti in passione Domini [Jesu Christi] inseparabiliter, et in resurrectione ipsius certificatæ in omni misericordia: quam saluto in sanguine Jesu Christi, qui est gaudium æternum et incoinquinatum, maxime si in uno sumus cum Episcopo, et eis qui cum ipso Presbyteris et Diaconis, manifestatis in sententia Jesu Christi, quos secundum propriam voluntatem firmavit in firmitudine Sancti Spiritus ipsius. I. Quem Episcopum cognovi, non a seipso, neque per homines, possedisse administrationem in commune convenientem, neque secundum inanem gloriam, sed in charitate Dei Patris et Domini Jesu Christi ; I. Videns [autem] Episcopum vesGal. i. 1. trum, cognovi quia non a semetipso, neque ab hominibus promotus est in ministerium ad communionem pertinens, neque per inanem gloriam; sed in dilectione Jesu Christi, et Dei Patris, qui resuscitavit eum a mortuis: cujus expavesco mansuetudinem, cujus obstupui mansuetudinem, N 88. SHORTER. ὃς σιγῶν πλείονα δύναται τῶν μάταια λαλούντων συνευρύθμισται γὰρ ταῖς ἐντολαῖς, ὡς χορδαῖς κι θάρα. Διὸ μακαρίζει μοῦ ἡ ψυχὴ τὴν εἰς Θεὸν αὐτοῦ γνώμην, ἐπιγνοὺς ἐνάρετον καὶ τελείον οὖσαν, τὸ ἀκίνητον αὐτοῦ, καὶ τὸ ἀύργητον [αὐτοῦ] ἐν πάσῃ ἐπιεικείᾳ Θεοῦ ζῶντος. Β ́. Τέκνα οὖν φωτὸς ἀληθείας, φεύγετε τὸν μερισμὸν, καὶ τὰς και κοδιδασκαλίας· ὅπου δὲ ὁ ποιμήν ἐστιν, ἐκεῖ ὡς πρόβατα ἀκολου θεῖτε· πολλοὶ γὰρ λύκοι ἀξιόπιστοι ἡδονῇ κακῇ αἰχμαλωτίζουσιν τοὺς Θεοδρόμους· ἀλλ ̓ ἐν τῇ ἑνότητι ὑμῶν οὐχ ἕξουσιν τόπον. Γ'. Απέχεσθε τῶν κακῶν βοτανῶν, ἅστινας οὐ γεωργεῖ Ἰησοῦς Χριστὸς, διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺς φυτείαν Πατρός. Οὐχ ὅτι παρ ̓ ὑμῖν μερισμὸν εὗρον, ἀλλ ̓ [ἀποδιυλισμένον.] Ὅσοι γὰρ Θεοῦ εἰσιν [καὶ Ἰησοῦ] Χριστοῦ, οὗτοι μετὰ τοῦ ἐπισκόπου εἰσίν· καὶ ὅσοι ἂν μετανοήσαντες ἔλθωσιν ἐπὶ τὴν ἑνός τητα τῆς ἐκκλησίας, [καὶ οὗτοι Θεοῦ ἔσονται, ἵνα ὦσιν κατὰ Ἰησοῦν Χριστὸν ζῶντες.] Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί [μου] εἴ τις σχίζοντι ἀκολουθεῖ, βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομεῖ· εἴ τις ἐν ἀλλοτρίᾳ γνώμῃ LONGER. ὃς σιγῶν πλέον δύναται τῶν πλέον λαλούντων συνήρμοσται γὰρ ταῖς ἐντολαῖς Κυρίου, καὶ τοῖς δικαιώμασιν, ὡς χορδαὶ τῇ κιθάρᾳ, καὶ ἔστιν ἄμεμπτος, οὐχ ἧττον Ζαχαρίου τοῦ ἱερέως. Διὸ μακαρίζει μοῦ ἡ ψυχὴ τὴν εἰς Θεὸν αὐτοῦ γνώμην, ἐπισ γνοὺς ἐνάρετον καὶ τελείαν οὖσαν, τὸ ἀκίνητον αὐτοῦ, καὶ τὸ ἀόργητον ἐν πάσῃ ἐπιεικείᾳ Θεοῦ ζῶντος. Β ́. Ως τέκνα οὖν φωτὸς ἀληθείας, φεύγετε τὸν μερισμὸν τῆς ἑνότητος, καὶ τὴν κακοδιδασκαλίαν τῶν αἱρεσιωτῶν, ἐξ ὧν μολυσμὸς ἐξῆλθεν εἰς πᾶσαν τὴν γῆν. Ὅπου δὲ ὁ ποιμήν ἐστιν, ἐκεῖ ὡς πρόβατα ἀκολου θεῖτε· πολλοὶ γὰρ λύκοι κωδίοις ήμφιεσμένοι, ἡδονῇ κακῇ αἰχμαλωτίζουσι τοὺς Θεοδρόμους· ἀλλ ̓ ἐν τῇ ἑνότητι ὑμῶν οὐχ ἕξουσι τόπον. Γ ́. Ἀπέχεσθε οὖν τῶν κακῶν βοτανῶν, ἅς τινας Ἰησοῦς Χριστὸς οὐ γεωργεῖ, ἀλλ ̓ ὁ ἀνθρωποκτόνος θὴρ, διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτὰς φυτείαν Πατρός, ἀλλὰ σπέρμα τοῦ πονηροῦ. Οὐχ ὅτι παρ' ὑμῖν μερισμὸν εὗρον, ταῦτα γράφω, ἀλλὰ προασφαλίζομαι ὑμᾶς ὡς τέκνα Θεοῦ· ὅσοι γὰρ Χριστοῦ εἰ σιν, οι οὗτοι μετὰ τοῦ ἐπισκόπου εἰσίν· ὅσοι δ ̓ ἂν ἐκκλίνωσιν αὐτοῦ, καὶ τὴν κοινωνίαν ἀσπάζωνται μετὰ τῶν κατηραμένων, οὗτοι σὺν αὐτοῖς ἐκκοπήσονται οὐ γάρ εἰσι γεώργιον Χριστοῦ, ἀλλ ̓ ἐχθροῦ σπορά· οὗ ῥυσθείητε πάντοτε εὐχαῖς τοῦ προκαθεζομένου ὑμῶν ποιμένος, τοῦ πιστοτάτου καὶ πραοτάτου. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ, ὅσοι ἂν μετανοή σαντες ἔλθωσιν ἐπὶ τὴν ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας, προσδέχεσθε αὐτοὺς μετὰ πάσης πραότητος, ἵνα διὰ τῆς χρηστότητος καὶ τῆς ἀνεξικακίας ἀνανήψαντες ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἄξιοι Ἰησοῦ Χριστοῦ γενόμενοι, σωτηρίας αἰωνίου τύχωσιν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ. Ἀδελφοί, μὴ πλανᾶσθε· εἴ τις σχίζοντι ἀπὸ τῆς ἀληθείας ἀκολουθεῖ, βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσει· καὶ εἴ τις οὐκ ἀφίσταται τοῦ ψευδολόγου κήρυκος, εἰς γέενναν κατακριθήσεται οὔτε γὰρ εὐσεβῶν ἀφίστασθαι χρὴ, οὔτε δὲ δυσσεβέσι συγκεῖσθαι δεῖ· εἴ τις ἐν ἀλλοτρίᾳ γνώμῃ LONGER. quomodo tacens amplius potest a loquente. Aptus est enim mandatis Domini et justitiæ ejus, sicut chordæ citharæ; et est irreprehenLuc. i. 5, 6. sibilis, non minus a Zacharia sacerdote. Propter quod beatificat anima mea illius secundum Deum dispositionem: cognoscens innocentem, et perfectam, et immobilem, et sine ira circa omnes ejus mansuetudinem, [tanquam] Dei vivi. II. Sicut ergo filii lucis, vere fugite divisionem unitatis, et malam doctrinam Hæreticorum, ex Jer. xxiii. 15. quibus exivit coinquinatio in omnem terram. Ubi ergo Pastor est, illuc Mat. vii. 15. sicut oves congregemini. Multi *1.voluptate. enim lupi pellibus ovium induti *vo * 1. herbis. luntate mala captivant decurren- * ver sunt SHORTER. qui silens plura potest his qui vana loquuntur. Concordes enim estis mandatis, ut chordis cithara. Propter quod beatificat mea anima eam quæ in Domini ipsius sententiam; cognoscens virtuosam et perfectam existentem, immobile ipsius et inirascibile in omni mansuetudine Dei viventis. II. Filii igitur lucis [et] veritatis, fugite partitionem, et malas doctrinas: ubi autem Pastor est, illic ut oves sequimini. Multi enim lupi fide digni delectatione mala captivant in Deum cursores: sed in unitate vestra non habent locum. III. Recedite a malis herbis, quas non colit Jesus Christus : propter non esse ipsas plantationem Patris. Non quoniam apud vos partitionem inveni; sed abstractionem. Quotquot enim Dei III. Abstinete itaque vos a sunt et Jesu Christi, isti cum ipso bis malis, quæ Jesus Christus non sunt: et quotquot utique pœniseminavit, sed hominum interfectrix tentes veniunt in unitatem Ecbestia: propter quod non clesiæ, et isti Dei erunt; ut sint plantatio Patris, sed seminarium Nequissimi. Non ergo separatio- secundum Jesum Christum viventes. Non erretis, fratres mei. nem inveniens apud vos, hæc scriSi quis schisma facientem sebo: sed inveniens vos ut filios Dei. Quotquot enim sunt Christi, ipsi quitur, regnum Dei non hæreditat si quis in aliena sententia sunt cum Episcopo. Qui autem declinant eum, vel communionem [ejus, et] sociant se maledicis; ipsi cum illis simul abscindentur. Non enim sunt agricolæ Christi, sed Inimici seminarium: a quibus eruamini semper precibus assidentis Pastoris vestri fidelissimi et mitissimi. Rogo itaque vos in Domino; quicunque pœnitentes venerint ad unitatem Ecclesiæ, suscipite eos cum omni mansuetudine: ut 2 Tim. ii. 26. per utilitatem et bonam demonstrationem de [luto et] muscipula Diaboli eruti, [et] digni Jesu Christi effecti, sempiternam salutem percipiant in regno Christi. Nolite [ergo] errare fratres. Quicunque enim separatum a veritate fuerit secutus, regnum Dei non hæreditabit: et qui non discesserit a falsiloquo prædicatore, in Gehennam damnabitur. Unde nec a justis discedere, neque injustis appropinquare oportet. Quicunque enim in aliena sententia SHORTER. περιπατεῖ, οὗτος τῷ πάθει οὐ συγ κατατίθεται. Δ ́. [Σπουδάσατε οὖν] μιᾷ εὐχαριστία χρῆσθαι μία γὰρ σὰρξ τοῦ Κυρίου [ἡμῶν] Ἰησοῦ [Χριστοῦ,] καὶ ἓν ποτήριον [εἰς ἕνωσιν] τοῦ αἵματος αὐτοῦ· ἓν θυσιαστήριον, ὡς εἰς ἐπίσκοπος, ἅμα τῷ πρεσβυτερίῳ καὶ διακόνοις, τοῖς συνδούλοις μου· [ἵνα ὃ ἐὰν πράσσητε, κατὰ Θεὸν πράσω σητε.] εν LONGER. περιπατεῖ, οὗτος οὐκ ἔστι Χριστοῦ, οὔτε τοῦ πάθους αὐτοῦ κοινωνός· ἀλλ ̓ ἔστιν ἀλώπηξ, φθορεὺς ἀμπελῶνος Χριστοῦ· τῷ τοιούτῳ μὴ συναναμίγνυσθε, ἵνα μὴ συναπόλησθε αὐτῷ· κἂν πατὴρ ᾖ, καν υἱός, κἂν ἀδελφὸς, κἂν οἰκεῖος Οὐ φείσεται γάρ σου, φησὶν, ὁ ὀφθαλμὲς ἐπ ̓ αὐτῷ. Τοὺς μισοῦντας οὖν τὸν Θεόν, μισεῖν χρὴ καὶ ὑμᾶς, καὶ ἐπὶ τοῖς ἐχθροῖς αὐτοῦ ἐκτήκεσθαι· οὐ μὴν καὶ τύπτειν αὐτοὺς ἢ διώκειν, καθὼς τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν Κύριον καὶ Θεὸν ἀλλ ̓ ἐχθροὺς μὲν ἡγεῖσθαι, καὶ χωρίζεσθαι ἀπ ̓ αὐτῶν· νουθετεῖν δὲ αὐτοὺς, καὶ ἐπὶ μετάνοιαν παρακαλεῖν, ἐὰν ἄρα ἀκούσωσιν, ἐὰν ἄρα ἐνδῶσι. Φιλάνθρωπος γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι, καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν· διὸ τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς, καὶ βρέχει τον ὑετὸν ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους· οὗ τῆς χρηστότητος θέλων καὶ ὑμᾶς εἶναι μιμητὰς ὁ Κύριος, λέγει, Γίνεσθε τέλειοι, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστιν. Δ ́. Ἐγὼ πέποιθα εἰς ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ, ὅτι οὐδὲν ἄλλο φρονήσετε διὸ καὶ θαρ ῥῶν γράφω τῇ ἀξιοθέῳ ἀγάπῃ ὑμῶν, παρακαλῶν ὑμᾶς μια πίστει, καὶ ἑνὶ κηρύγ ματι, καὶ μιὰ εὐχαριστία χρῆσθαι· μία γάρ ἐστιν ἡ σὰρξ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, καὶ ἓν αὐτοῦ τὸ αἷμα τὸ ὑπὲρ ἡμῶν ἐκχυθέν· εἷς καὶ ἄρτος τοῖς πᾶσιν ἐθρύφθη, καὶ ἓν ποτήριον τοῖς ὅλοις διενεμήθη ἓν θυσιαστήριον πάσῃ τῇ ἐκκλησίᾳ, καὶ εἰς ἐπίσκοπος, ἅμα τῷ πρεσβυτερίῳ, καὶ τοῖς διακόνοις, τοῖς συνδούλοις μου· ἐπείπερ καὶ εἷς ἀγέννητος, ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ καὶ εἷς Μονογενὴς Υἱὸς, Θεὸς λόγος καὶ ἄνθρωπος· καὶ εἷς ὁ Παράκλητος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀλη θείας· ἓν δὲ καὶ τὸ κήρυγμα, καὶ ἡ πίστις μία, καὶ τὸ βάπτισμα ἓν, καὶ μία ἡ ἐκκλησία, ἣν ἱδρύσαντο οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι ἀπὸ περάτων ἕως περάτων, ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ, οἰκείοις ἱδρῶσι καὶ πόνοις. Καὶ ὑμᾶς οὖν χρὴ, ὡς λαὸν περιούσιον, καὶ ἔθνος ἅγιον, ἐν ὁμονοίᾳ πάντα ἐν Χριστῷ ἐπιτελεῖν. Αἱ γυναῖκες, τοῖς ἀνδράσιν ὑποτάγητε ἐν φόβῳ Θεοῦ· αἱ παρθένοι, τῷ Χριστῷ ἐν ἀφθαρσίᾳ, οὐ βδελυσσόμεναι γάμον, ἀλλὰ τοῦ κρείσσονος ἐφιέμεναι· οὐκ ἐπὶ διαβολῇ συναφείας, ἀλλ ̓ ἕνεκα τῆς τοῦ νόμου μελέτης. Τὰ τέκνα, πειθαρχεῖτε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν, καὶ στέργετε αὐτοὺς, ὡς συνεργοὺς Θεοῦ εἰς τὴν ὑμετέραν γέννησιν. Οἱ δοῦλοι, ὑποτάγητε τοῖς κυρίοις ἐν Θεῷ, ἵνα Χριστοῦ ἀπελεύθεροι γένησθε. Οἱ ἄνδρες, ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ὑμῶν, ὡς ὁμοδούλους Θεῷ, ὡς οἰκείον σῶμα, ὡς κοι νωνοὺς βίου, καὶ συνεργοὺς τεκνογονίας. Αἱ παρθένοι, μόνον τὸν Χριστὸν πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχετε, καὶ τὸν αὐτοῦ Πατέρα ἐν ταῖς εὐχαῖς, φωτιζόμεναι ὑπὸ τοῦ Πνεύ ματος. Οναίμην ὑμῶν τῆς ἁγιωσύνης, ὡς Ηλία, ὡς Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, ὡς Μελχισεδέκ, ὡς Ελισσαίου, ὡς Ἱερεμίου, ὡς τοῦ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ὡς τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ, ὡς Τιμοθέου, ὡς Τίτου, ὡς Εὐοδίου, ὡς Κλήμεντος, τῶν ἐν ἁγνείᾳ ἐξελθόντων τὸν βίον. Οὐ ψέγω δὲ τοὺς λοιποὺς μακαρίους, ὅτι γάμοις προσωμίλησαν, ὢν ἐμνήσθην ἄρτι εὔχομαι γὰρ ἄξιος Θεοῦ εὑρεθεὶς, πρὸς τοῖς ἴχνεσιν αὐτῶν εὐ ρεθῆναι ἐν τῇ βασιλείᾳ, ὡς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαάκ, καὶ Ἰακώβ, ὡς Ἰωσὴφ, καὶ Ἰσαίου, καὶ τῶν ἄλλων προφητῶν· ὡς Πέτρου, καὶ Παύλου, καὶ τῶν ἄλλων ἀποστόλων, τῶν γάμοις προσομιλησάντων· οὐχ ὑπὸ προθυμίας τῆς περὶ τὸ πρᾶγμα, ἀλλ ̓ ἐπ ̓ ἐννοίας ἑαυτῶν τοῦ γένους ἔσχον ἐκείνους. Οἱ πατέρες, ἐκτρέφετε τοὺς ἑαυτῶν παῖδας ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσία Κυρίου· καὶ διδάσκετε αὐτοὺς τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ τέχνας, πρὸς τὸ μὴ ἀργίᾳ χαίρειν. Καλῶς δὲ, φησὶν, ἐκτρέφει πατὴρ δίκαιος, ἐπὶ υἱῷ συνετῷ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία αὐτοῦ. Οἱ κύριοι, εὐμενῶς τοῖς οἰκέταις προσέχετε, ὡς ὁ ἅγιος Ἰὼβ ἐδίδαξε μία γὰρ φύσις, καὶ ἓν τὸ γένος τῆς ἀνθρω πότητος· ἐν γὰρ Χριστῷ, οὔτε δοῦλος, οὔτε ἐλεύθερος. Οἱ ἄρχοντες, πειθαρχεί τωσαν |