Gallia orthodoxa d'après l'autographe de Bossuet

ditorem canonum: ea Decretalis Exit dogma rejecit.
CAPUT XLIV. Joannis XXII Extravagans Cum inter
nonnullos: ea Decretalis Exiit doctrinam de Christi-
et Apostolorum paupertate hæreseos damnat: a Roma-
nis Pontificibus erronea definiri posse demonstrat :
Fransciscani appellantes in materia fidei a Papa ad
Concilium, ejus rei gratia nullam censuram ferunt
CAPUT XLN. Bellarmini ac Rainaldi effugia
CAPUT XLVI. Quæstio de visione beatifica ante uni-
versalem ressurrectionem : in ea Joannes XXII falsa
prædicat, et suadere nititur: Gallis obsistentibus,
Ecclesiæ catholicæ consensioni cedit.

LIBER QUARTUS

333

335

338

340

QUO PROBATUR CONVENISE CUM DOCTRINA PARISIENSIUM HAEC QUOD ROMANA
SEDES FIDESQUE NUNQUAM DEFECTURA SIT ET QUOD PRIMA SEDES NON

JUDICETUR A QUOQUAM

CAPUT PRIMUM. Fides Petri quid sit : verba Petri, Tu
es Christus, et Christi, Tu es Petrus, etc. Petri fides
Ecclesiæ fundamentum : ad locum Matth. XVI. 16 et
seq.
CAPUT II. Ipse Petrus et Petri successores, propter
injunctum officium prædicandæ et asserendæ fidei,
Ecclesiæ fundamentum huic officio merito adjunctæ
claves.
CAPUT III. Locus, Rogavi pro te, et, Confirma fratres
tuos. (Luc. XXII. 32). Aliud præceptum, aliud pro-
missum. Præceptum : Confirma fratres, quid sit
CAPUT IV. Promissio in illa precatione, ut non deficiat
fides tua fides Petri quid sit ? nunquam defectura,
neque in ipso Petro, neque in catholica Ecclesia,
neque in Sede apostolica, seu peculiari Petri Ecclesia.
CAPUT V. Petrus ejusque successores cuidam peculiari
Ecclesiæ ac sedi præsidere debent : Petri fides in Petri
sede et in successorum serie non deficit
CAPUT VI. - Traditio Patrum de fide et Ecclesia Roma-
na, deque Sede apostolica nunquam defectura: Ro-
manorum Pontificum de suæ Sedis dignitate tuenda
traditio

CAPUT VII. - Libellus a sancto Hormisda ad Ecclesias
Orientales missus ab eisdem Ecclesiis subsignatus
mittitur eidem Papæ ; tum sancto Agapeto, Nicolao I,

344

345

348

350

352

355

atque Adriano II: prædicata in eo libello Romana

fides nunquam defectura.

CAPUT VIII. Concilium Lateranense sub sancto Mar-

tino Papa sancti Agathonis ad Synodum sextam :

item Benedicti XII de visione beatifica Decretalis.

CAPUT IX. Sancti Gelasii Papæ epistola ad Anasta-

sium Imperatorem nobis objicitur.

CAPUT X. Leonis IX et Gregorii VII loci objiciuntur

nobis .

CAPUT XI. Innocentii III ab anonymo auctore locus ob-

jicitur, sed truncus et mutilus.

CAPUT XII. -Petri Cardinalis de Alliaco, de Sede apos-

tolica nunquam defectura, deque Pontifice interim

fallibili et deviabili, sententia.

CAPUT XIII. - Joannis Gersonis eadem de re sententia :

confutantur qui putant variasse Gersonem: Dionysii

Carthusiani loci repetuntur.

CAPUT XIV. Dubium resolvitur: Ecclesiæ Sedisque

Romanæ firmitas, ab Ecclesiæ catholicæ firmitate;

Ecclesiæ Romanæ traditio, universalis traditionis pars

ac specimen.

CAPUT XV. Ex Sedis apostolicæ immobili firmitate

concludi causas fidei ad eam Sedem referendas, non

autem propterea infallibili judicio finiendas : formulæ in-

terrogandi Romani Pontificis, de ejus judicio piam præ-

sumptionem, non tamen continuo certam fidem fecisse;

cujus rei exempla proferuntur.

CAPUT XVI. De sancto Thoma et sancto Bonaventura

Facultatis Parisiensis Doctoribus, quid Gerson sen-

serit utriusque ac præsertim Angelici Doctoris sen-

tentia explicatur.

CAPUT XVII. Testimonium ex Cleri Gallicani cœtu

anno 1626 petitum alia argumenta ex Janseniano ne-

gotio deprompta solvuntur: conventus anni 1653,

Bullæque solemnis acceptatio.

CAPUT XVIII. -Tres aliæ secuta Cleri Gallicani congre-

gationes probant necessariam Episcoporum consen-

sionem, atque hanc pro ecclesiastico judicio esse ha-

bendam.

CAPUT XIX. Duo exempla ab antiquitate deprompta,

quibus Gallicanarum congregationum gesta firman-
tur: sancti Siricii de Joviniano judicium: Capuana Sy-

nodus, et ejusdem Siricii responsio ad Macedonas.

CAPUT XX. Dictum illud: Prima Sedes non judicatur

a quoquam, cujus virtutis sit; duplex ejus sensus,

alter de persona Papæ, alter de sententia ab eo dicta :

de particularibus Synodis intelligendum: Sinuessana

Synodus Romana Concilia sub Symmacho Papa.

CAPUT XXI. Persona Pontificis quatenus ab œcume-
nicis Conciliis judicari non possit: Photii gesta Nico-
laum Papam excommunicantis: Concilii octavi canon
XIII.

CAPUT XXII. De sententiis Romanorum Pontificum

non retractandis; ea de relati canones, eorumque vis:

Gelasii Papæ loci.

CAPUT XXIII.-Appellationes a Papa ad Concilium : quo

sensu improbari possint: Petrus de Marca appella-

tiones eas a vetere disciplina alienas non satis caute

dixit: varii appellationis effectus; instaurata cognitio,

prolatæ sententiæ suspensa executio: tutela et præsi-

dium in Ecclesiæ catholicæ auctoritate adversus pa-

palem etiam sententiam, in certis quidem causis res est

antiquissima

CAPUT XXIV. Sanctus Gelasius non eo sensu appel-

lationes a Papa vetuit, quo sunt postea in Ecclesia

frequentatæ.

CAPUT XXV. Ante schismatis magni tempus appella-

tiones a Papa ad Concilium, exactæ pecuniæ gratia,

frequentatæ ab Anglis, adversus Bonifacium VIII, a

Gallis; adversus Joannem XXII, a Franciscanis, nullo

pontificio decreto condemnatæ.

CAPUT XXVI. Appellationes a Papa ad concilium

407

primus omnium condemnavit Petrus de Luna in schis-

mate obduratus: ejus ea de re decretum in Concilio

Constantiensi revocatum.

418

CAPUT XXVII. - Martini V Bulla de non appellando a

419

Papa ad Concilium, quam perperam objecta.

CAPUT XXVIII. - Bulla Execrabilis Pii II in conventu

Mantuano qua occasione lata; nostri intellexerunt

de privatis tantum negotiis, fundamento ex Bullæ

verbis petito appellationes postea frequentatæ.

CAPUT XXIX. Bulla Suscepti regiminis Julii Il: in ea
II

clausulæ extra omnem ordinem: appellationes postea

frequentatæ, non tantum a nostris, sed etiam ab aliis.

423

425

CAPUT XXX. Bullæ Pii II et Julii II occasione litium
ac dissidiorum temporalium editæ: qui appellationes
respuunt, quam incommoda remedia adhibeant: An-
drea Duvallii locus. .

CAPUT XXXI. Varia de Conciliis generalibus novis-
simi auctoris anonymi vitilitigationes; quæstionem ab
eo pessime constitutam: an Concilia inter res incertas
numeranda ? Quæstiones generales a particularibus,
ad Constantiensis Synodi mentem etiam inde ab initio
distinctæ

CAPUT XXXII.

Recapitulatio eorum quæ dicta sunt,

atque imprimis eorum qua libris I et II.

426

429

433

CAPUT XXXIV.

Recapitulatio eorum quæ hoc pos-

tremo libro dicta sunt, de Romanæ Sedis ac fidei firmi-
tate, ac de illis verbis: Tu es Petrus.

440

CAPUT XXXV. – Recapitulatio eorum quæ hoc postremo
libro dicta sunt circa illud: Rogavi pro te.
CAPUT XXXVI. An quemquam hominem infallibilem
esse sit congruum, aut Ecclesiæ necessarium ? an nulla
sit Papæ,nisi infallibilis auctoritas ? an Papa errante
nullum remedium ?
CAPUT XXXVII. An contraria sententia dignum ali-
quid ecclesiastica gravitate dicat ?.

443

445

449

COROLLARIUM

QUOD DOCTRINA NOSTRA PRIMATUS ROMANUS NON OBSCURATUR, SED ILLUSTRATUR

ET CONFIRMATUR.

I.-Regimen ecclesiasticum in duobus positum, docenda
fide, administranda disciplina: Mennæ Patriarchæ dic-
tum in Constantinopolitana Synodo hæc duo a nobis
illustrari.

II. De fide: in quot absurda adversarii se induant, e
re ecclesiastica esse ea resecari; ac primum in antiquis.

De posterioris ætatis monumentis, quæ Constan-
tiensem Synodum antecesserunt, adversarii quot ab-

surda congesserint

IV.-In Constantiensi Synodo nihil novum, sed antiqua
in rei judicatæ auctoritatem necessaria causa tran-
siisse id qui negent in quot absurda cogantur.

453

454

457

460

nis Pontificibus intactos, quam absurdum a privatis
configi quam item absurdum ea quæ Tridentina Sy-
nodus, ac nostra etiam ætas, tuta esse censuerit, re-
pente damnari, et de Papæ auctoritate postulari plura
quam ipse Duvallius aliique Romanæ Sedis stu-
diosissimi poposcerint.

VI. De Pontificum lapsibus agnitis vel prævisis;

deque Conciliorum congregandorum causa, quam vana

et absurda dicta sint

VII.- Quam grave sit Ecclesiæ catholicæ causam in tot

absurdis collocari, cum præsertim ea invidiosissima sint.

VIII.Hæc absurda et invidiosa, etiam esse inania,

neque prohiberi posse quin ad Ecclesiæ consensum

necessario recurratur ex cathedra pronuntiare, quid

sit..