Juliusz Słowacki, Tom 1Nakł. Akademii Umiejetności; w ksieg. Spółki Wydawniczej Polskiej, 1904 |
Z wnętrza książki
Wyniki 1 - 5 z 36
Strona 35
... emigracyi przytem znany był Słowacki jako autor pieśni rewolucyjnych , a o tem , jaki charakter miał jego wyjazd z Warszawy , bodaj czy kto wiedział . » > 200 Polaków publicznie uradziło — pisał w marcu 1832 aby mi dać pierścień , jako ...
... emigracyi przytem znany był Słowacki jako autor pieśni rewolucyjnych , a o tem , jaki charakter miał jego wyjazd z Warszawy , bodaj czy kto wiedział . » > 200 Polaków publicznie uradziło — pisał w marcu 1832 aby mi dać pierścień , jako ...
Strona 42
... emigracyi zarozumiałym i że już wówczas nie podo- bały się jej pretensye jego do pierwszeństwa . - Ze wszystkich sądów , jakie mógł usłyszeć Słowacki o swoich poezyach , najważniejszym był dla niego — rzecz naturalna sąd Mickiewicza ...
... emigracyi zarozumiałym i że już wówczas nie podo- bały się jej pretensye jego do pierwszeństwa . - Ze wszystkich sądów , jakie mógł usłyszeć Słowacki o swoich poezyach , najważniejszym był dla niego — rzecz naturalna sąd Mickiewicza ...
Strona 59
... emigracyi , swoją rolę Tyr- teusza polskiego , swoje podobieństwo do Rigi , jednego z bohaterów Lambra . Tym sposobem zbliżał się niejako do nowego stanowiska , jakie zajął Mickiewicz , jako wieszcz narodu . Ale zanimby się w nowym ...
... emigracyi , swoją rolę Tyr- teusza polskiego , swoje podobieństwo do Rigi , jednego z bohaterów Lambra . Tym sposobem zbliżał się niejako do nowego stanowiska , jakie zajął Mickiewicz , jako wieszcz narodu . Ale zanimby się w nowym ...
Strona 76
Józef Tretiak. odnoszącemi się do ludzi , o których najwięcej mówiono w emigracyi , zainteresować , zaintrygować ogół emigra- cyjny i nadać tem większy rozgłos swemu poematowi ; mógł przytem i osobiste rachunki załatwić . Takim osobi ...
Józef Tretiak. odnoszącemi się do ludzi , o których najwięcej mówiono w emigracyi , zainteresować , zaintrygować ogół emigra- cyjny i nadać tem większy rozgłos swemu poematowi ; mógł przytem i osobiste rachunki załatwić . Takim osobi ...
Strona 80
... emigracyi , która była wówczas duszą i kwiatem polskiego społeczeństwa . Nie wstrzymywało to jednak rozbudzonej jego wyobraźni od dalszego tworzenia , i zaraz po napisaniu Kordyana zabrał się do pisania innego utworu dramatycznego ...
... emigracyi , która była wówczas duszą i kwiatem polskiego społeczeństwa . Nie wstrzymywało to jednak rozbudzonej jego wyobraźni od dalszego tworzenia , i zaraz po napisaniu Kordyana zabrał się do pisania innego utworu dramatycznego ...
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
Anhellego Anhelli ażeby Balladyny Bécu Beniow Beniowskiego Beniowskim Boga Bóg chciał choć Collège de France coś czem czuł dramatu duch ducha duchów duszy Dziadów emigracyi fantazyi jakby jakie jeżeli Juliusz Słowacki Kordyana Krasiński Krasińskiego krytyka Krzemieńca ksiądz Marek Księdza Marka któ którą którego którym Lambra Lilla Weneda Lilli list listu ludzi matce miał miała Mickie Mickiewicza mię miłości miłość mistrza Młoda Polska mógł myśl myśli narodu nią niego niej nietylko niż Ojciec Zadżumionych Otóż Pana Tadeusza pani Bobrowej Paryża pieśni pieśń poecie poemacie poemat poematu poeta poetę poetów poety poezyi Słowackiego potem prze przedtem przyjaciela serca serce sercu siebie skiego sławy Sło słowa Słowacki stosunek swego swoich swoją swojej Szaman Szwajcaryi świat Tamże teraz Towiańskiego uczucia uczuć ustęp uwagę wacki wackiego Wallenroda Wenedów Wernyhora wiary widział wiemy więcej wrażenie wszystkie wtedy wyobraźni zapewne zupełnie Zygmunt Krasiński żeby życia życie
Popularne fragmenty
Strona 264 - Z Tobą ja gadam, co królujesz w niebie, A razem gościsz w domku mego ducha; Gdy północ wszystko w ciemnościach zagrzebie I czuwa tylko zgryzota i skrucha, Z Tobą ja gadam! Słów nie mam dla Ciebie: Myśl Twoja każdej myśli mej wysłucha; Najdalej władasz i służysz w pobliżu, Król na niebiosach, w sercu mym na krzyżu!
Strona 241 - Chodzi mi o to, aby język giętki Powiedział wszystko, co pomyśli głowa: A czasem był jak piorun jasny, prędki, A czasem smutny jako pieśń stepowa, A czasem jako skarga nimfy miętki, A czasem piękny jak aniołów mowa...
Strona 262 - Wydaje się krwią i płomieniem krzywym, A gdzieś daleko grzmi burzanów morze, Mogiły głosem wołają straszliwym, Szarańcza tęcze kirowe rozwinie, Girlanda mogił gdzieś idzie i ginie...
Strona 78 - Prawdziwą rozkoszą dla mnie są oba Kochanowscy. Co dzień odczytuję ich dzieła. Jak ten Jan Kfochanowski] był spokojny i szczęśliwy w swojej chacie — z żoną, z dziećmi. Pod wyniosłą lipą Czarnolesia musiał sobie po obiedzie •'* zasypiać — i do tej lipy tak piękne wiersze napisał. Prawdziwie mu zazdroszczę jego chaty — lipy — żony — dzieci — i czasów szczęśliwych, w których żył...
Strona 70 - Boże! zeszlij na lud twój, wyniszczony bojem, Sen cichy, sen przespany, z pociech jasnym zdrojem; Niechaj widmo rozpaczy we śnie go nie dręczy. Rozwieś nad nim kotarę z rąbka niebios tęczy, Niech się we łzach nie budzi przed dniem zmartwychwstania...
Strona 182 - Boże! Patrzaj z nieba Na tych dwóch ludzi przed stosem Weneda Konającego — patrzaj na tych ludzi I pomyśl, jakim ty dajesz stworzeniom Chwilę tryumfu i urągowiska!
Strona 280 - Bądź zdrów, wieszczu! Tobą się kończy ta pieśń, dawny boże. Obmyłem twój laur w słów ognistych deszczu I pokazałem, że na twojej korze Pęknięcie serca znać — aw liści dreszczu Widać,, że ci coś próchno duszy porze. Bądź zdrów! — A tak się żegnają nie wrogi, Lecz dwa na słońcach swych przeciwnych — Bogi.
Strona 371 - Widzę wchód jeden tylko otworzony I drogę ducha tylko jednobramną... Trzymając w górę palec podniesiony Idę z przestrogą — kto żyw — pójdzie za mną..
Strona 270 - Tak jakem wczoraj go w piersi uderzył, Czy widzieliście? i on ma piołunem Zaprawne usta . . . Lud, co w niego wierzył, Radość udaje, ale głowy zwiesił, Bo wie, żem skinął Ja — i wieszcza wskrzesił.